Το Σάλτσμπουργκ, η πρωτεύουσα των Αψβούργων «περνάει» στους Κομμουνιστές - Σάρωσαν στις Άλπεις! Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος

Το περίφημο Σάλτσμπουργκ, η γενέτειρα του Μότσαρτ στις αυστριακές Άλπεις, «κινδυνεύει» να πέσει στα χέρια των κομμουνιστών!

Στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή, ο 35χρονος  κομμουνιστής υποψήφιος δήμαρχος Κέι-Μίκαελ Ντάνκλ αναδείχθηκε δεύτερος με 28%, πίσω από τον Σοσιαλδημοκράτη αντίπαλό του, αλλά μπροστά από τον εκπρόσωπο της κυβερνώσας την Αυστρία, κεντροδεξιάς, που ήρθε τρίτος με 20%.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Αυστρίας (KPÖ) απέσπασε μάλιστα το 23,1% και 10 έδρες και είναι πλέον η δεύτερη ισχυρότερη δύναμη στο τοπικό συμβούλιο της τέταρτης μεγαλύτερης πόλης της Αυστρίας.

Πρώην μέλος των Πρασίνων, ο Ντανκλ, διαγράφηκε από το παλιό του κόμμα του λόγω …αριστερής παρέκκλισης. Όπως λέει ο ίδιος, διάβασε τον Μαρξ με ενδιαφέρον, αλλά δεν ολοκλήρωσε την ανάγνωση.

Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος στη naftemporiki.gr

Και τώρα θα διεκδικήσει τη δημαρχία στο δεύτερο γύρο των  τοπικών εκλογών, στις 24 Μαρτίου. Κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την τάση σε εθνικό επίπεδο στην Αυστρία, όπου τόσο ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου, όσο και των βουλευτικών του φθινοπώρου, προηγείται το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας με 27%, ενώ οι κομμουνιστές είναι ζήτημα αν θα πιάσουν το… 3%.

Από πού πηγάζει η εκλογική επιτυχία των αυτοαποκαλούμενων κομμουνιστών στην Αυστρία;  Υπάρχει στροφή προς τα αριστερά στη χώρα των Άλπεων;

Η ακριβή στέγη

Η εξήγηση είναι απλή και έχει σχέση με την καθημερινότητα: Οι ψηφοφόροι στο Σάλτσμπουργκ ψήφισαν τους κομμουνιστές κυρίως επειδή ήθελαν διαφορετικές πολιτικές. Το εκρηκτικό κόστος στέγασης ήταν εδώ και καιρό κεντρικό ζήτημα για το κόμμα.

Επί πέντε χρόνια, ο Ντανκλ ήταν ο μόνος εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος στο δημοτικό συμβούλιο του Σάλτσμπουργκ. Δεχόταν καθημερινά τους ανήσυχους δημότες στο 10 τετραγωνικών γραφείο του. Και αυτό έκανε προφανώς εντύπωση και τον κατέστησαν πολύ δημοφιλή. Κυρίως για τις θέσεις που είχε αναφορικά με το μεγάλο πρόβλημα του Σάλτσμπουργκ: Την ακριβή στέγη.

Το Σάλτσμπουργκ είναι ίσως το πιο ακριβό μέρος στην Αυστρία. Τα ενοίκια αυξάνονται από χρόνο σε χρόνο. Οι συντηρητικοί πολιτικοί που κυβερνούσαν την πόλη, υποστήριζαν γενναιόδωρα τις κατασκευαστικές εταιρείες με δισεκατομμύρια ευρώ ,αλλά τώρα σταδιακά, μεγάλες τέτοιες επιχειρήσεις, χρεοκοπούν στην Αυστρία.

Ιδιαίτερα στα μοντέλα εταιρικών σχέσεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, υπήρχε πάντα το ίδιο μοτίβο: οι ιδιώτες επενδυτές εξασφαλίζουν φορολογικές ελαφρύνσεις και φθηνή γη – δηλαδή αναδιανομή προς τα πάνω. Αυτό είναι εμφανές στο Σάλτσμπουργκ. Για κάποιους τα πάντα γίνονται πιο ακριβά, πιο δυσλειτουργικά και πιο άσχημα, ενώ άλλοι συσσωρεύουν όλο και μεγαλύτερο πλούτο.

Ειδικά στις φτωχότερες «ξένες συνοικίες» της πόλης, υπάρχει συνεχής πύκνωση και οι συνθήκες διαβίωσης είναι «σημαντικά χειρότερες» από ό,τι στις γειτονιές της «μεσαίας τάξης». Σε αυτή τη «σύγκρουση», ο Ντανκλ, ο οποίος μέχρι πρόσφατα ζούσε σε μια από τις φτωχότερες συνοικίες, ήταν στα μάτια των πολιτών ένας «εξαιρετικά αυθεντικός υποψήφιος», όπως λένε οι ίδιοι οι κάτοικοι. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ντανκλ πέτυχε να κόψει τουλάχιστον κάπως, τον γόρδιο δεσμό της τοπικής πολιτικής.

Προσωποκεντρική πολιτική

Άλλωστε, το φαινόμενο της εποχής μας είναι το γεγονός ότι η πολιτική γίνεται όλο και πιο έντονα προσωποκεντρική, ακόμη και στα αριστερά κόμματα.

Αν εκλεγεί δήμαρχος, λέει ο Ντανκλ, θα κρατήσει μόνο «το μέσο μισθό ειδικευμένου εργάτη»-κάπου 2.300 ευρώ καθαρά από το μισθό του- και θα δίνει τα υπόλοιπα στους κατοίκους του Σάλτσμπουργκ

Εάν δεν εκλεγεί δήμαρχος στις 24 Μαρτίου, λέει πώς θα ήθελε να βοηθήσει στη διαμόρφωση της διοίκησης της πόλης ,ως αντιδήμαρχος. Όσον αφορά τη στέγαση, σίγουρα θέλει να εμπλακεί για την εξεύρεση λύσης. Όταν ρωτήθηκε αν ήθελε να είναι υποψήφιος και στις βουλευτικές εκλογές, ο Ντανκλ τόνισε ότι η θέση του είναι στο Σάλτσμπουργκ.

Τελικά, η επιτυχία και η αποτυχία καθορίζονται από το ποιος βοηθά ποιον σε ποια θέση και ποιος μπορεί να πείσει πώς έχει λύσεις για τους πολλούς. Συχνά οι πολιτικοί το ξεχνούν και μοιράζουν απλώς υποσχέσεις, χωρίς αντίκρυσμα. Αυτό ακριβώς το μοντέλο βρίσκεται σε κρίση.