Δεν ντρέπεστε καθόλου; Δεν τους νοιάζει αν θα έχουν γιατρούς και δασκάλους, αρκεί να μπουν τα κατοστάρικα στις τσέπες τους από το Airbnb

Η είδηση σε κάνει να τραβάς τα μαλλιά σου. Ή, μάλλον, θα σε έκανε να τραβάς τα μαλλιά σου, αν δεν ζούσες σε αυτήν τη χώρα και δεν ήξερες. 

Ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία οι γιατροί που έχουν μετακινηθεί στη Σκιάθο από την 5η Υγειονομική Περιφέρεια τού ζητούν να καλύψει τα ενοίκια των 2.500 (δύο χιλιάδων πεντακοσίων) ευρώ τον μήνα που τους ζητούνται από τους ιδιοκτήτες των σπιτιών. 

Δηλαδή, έρχεται ο άλλος στο νησί σας για να σας φροντίσει, ή να μάθει στα παιδιά σας γράμματα με τρεις κι εξήντα μισθό που παίρνει, κι εσείς του χρεώνετε τη στέγαση λες και είναι γερμανός τουρίστας, εκατό ευρώ την ημέρα. 

Και αν δεν έρθει κιόλας (που οι περισσότεροι είναι αναγκασμένοι να πάνε) θα φωνάζετε μετά ότι το Κέντρο Υγείας του νησιού/χωριού σας είναι υποστελεχωμένο. 

Δεν ντρέπεστε καθόλου; 

Γράφει η Μαρία Δεδούση στο protagon.gr

Το πρόβλημα ούτε καινούργιο ούτε άγνωστο είναι, αλλά έχει πάρει πλέον σουρεαλιστικές διαστάσεις. Και όχι μόνο στα νησιά. Στην Πύλο πέρυσι πήγε μια νεοδιορισθείσα δασκάλα και καθώς δεν έβρισκε σπίτι ούτε για δείγμα, της είπαν να πάει να μείνει στην Καλαμάτα, μιάμιση ώρα πήγαινε και άλλη μιάμιση έλα, πρωί και απόγευμα. 

Ενας γιατρός του Κέντρου Υγείας, στην ίδια πόλη, ζει στους Γαργαλιάνους, όπου τυχαίνει να έχει σπίτι, 30 χλμ. μακριά, με δρόμο που μόνο βατό δεν τον λες.

Με τους δασκάλους και τους καθηγητές, το σύνηθες είναι να μπαίνουν στα σπίτια (αν βρουν) μέσα Σεπτεμβρίου, μία ημέρα πριν ξεκινήσουν τα μαθήματα, και να τους πετάνε έξω μαζί με τα πράγματά τους μια μέρα αφότου τελειώσουν. 

Είσαι, ας πούμε, από τη Λάρισα και πας στην Πύλο να τους μάθεις γράμματα και σε πετάνε στον δρόμο με το ψυγείο και τις βαλίτσες σου μόλις τελειώσει το σχολείο, για να το κάνουν airbnb. Και δεν ντρέπονται. Οι περισσότεροι δάσκαλοι παίρνουν χρήματα από τους γονείς τους για να τα βγάλουν πέρα, μου έλεγαν, διότι αν αρνηθούν την υποχρεωτική μετάθεση, θα έχουν επιπτώσεις στην εξέλιξή τους.

Οι δε γιατροί που τους βγαίνει η πίστη όλο το καλοκαίρι, λόγω της συρροής τουριστών σε όλες αυτές τις περιοχές, πρέπει να πληρώνουν τιμές ξενοδοχείου πολυτελείας για να ζήσουν σε μια τρύπα. Και αν τα πεις όλα αυτά σε κατοίκους της –κάθε– περιοχής, σε κοιτάνε αδιάφορα και ελαφρώς ενοχλημένα: «Και τι να κάνω εγώ, να χάσω το εισόδημά μου; 

Δεν είναι δικό μου πρόβλημα πού θα μείνει ο γιατρός», θα σου πουν ευθέως και ανερυθρίαστα οι πιο τίμιοι. 

Ποιανού πρόβλημα είναι, δικό μου; Α, του κράτους. Εννοείς, λοιπόν, ότι πρέπει το κράτος να πριμοδοτεί το ρουμ που εσύ ξαφνικά το κοστολογείς με τιμές Χίλτον, και βέβαια αν το κάνει αυτό, θα τον βαρέσεις ακόμη περισσότερο τον γιατρό, διότι «έχει λεφτά αυτός, του δίνουν επίδομα στέγασης». Πρέπει το κράτος να επιλύσει την αδιαφορία σου, τον παρτακισμό σου και την απληστία σου.

Όχι, δεν πρέπει. 

Το κράτος θα μπορούσε να βάλει συνολικά ένα φρένο σε αυτήν την απληστία και τον γενικό παραλογισμό με τη στέγαση, βέβαια, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα, τεράστια.

Εν προκειμένω δεν φταίει κανένα κράτος. Φταις εσύ.

Φταίνε οι κάτοικοι αυτών των περιοχών, που δεν έχουν πλέον καμία συναίσθηση. Που αντιμετωπίζουν τα πάντα κοντόφθαλμα και τριτοκοσμικά. 

Που δεν τους νοιάζει αν θα έχουν γιατρούς και δασκάλους, αν τα παιδιά τους θα μάθουν γράμματα ή αν οι ίδιοι θα πάνε να κάνουν τις εξετάσεις τους, αρκεί να μπουν μερικά κατοστάρικα ακόμη στις τσέπες τους. 

Αντί να μαζευτούν όλοι μαζί και να παραχωρήσουν έναντι συμβολικού ενοικίου ή και δωρεάν στους ανθρώπους αυτούς μερικά από τα σπίτια που νοικιάζουν, κοιτάζουν να κερδοσκοπήσουν στην πλάτη του γιατρού και του δασκάλου. 

Eίναι προφανές ότι κάτι έχει πάει πολύ στραβά σε αυτή τη χώρα και αυτό το κάτι διαχέεται σε όλη την κοινωνία. Η επαρχία είναι εγκαταλειμμένη και μαραζώνει, θα σου πουν οι ίδιοι το καλοκαίρι που θα πας να πληρώσεις χρυσό το ρουμ τους. Τα σχολεία μας κλείνουν και τα Κέντρα Υγείας δεν έχουν γιατρούς, θα σου πουν. 

Περιμένω με πολλή αγωνία να το ακούσω αυτό.