Μαρία Δεδούση: Θέλεις 30 εκατ. τουρίστες και δεν έχεις δρόμους να μετακινηθούν, νερό να πλυθούν, φάρμακα αν αρρωστήσουν - Αυτό δεν είναι τουριστική βιομηχανία, είναι αρπαχτή

Πρόσφατα έμαθα για ένα περιστατικό (από τον ίδιον τον παθόντα), που μου φάνηκε εντελώς τρελό και έγραψα γι αυτό στο facebook. 

Ενας παραθεριστής, στη νότια Μεσσηνία, κάηκε σε μια εξάτμιση και πήγε στο Κέντρο Υγείας της Πύλου. 

Του έδωσαν τις πρώτες βοήθειες και του είπαν να κάνει αντιτετανικό ορό, τον οποίο δεν έχει το ίδιο το ΚΥ και άρα έπρεπε να βρει σε φαρμακείο. Με τα πολλά, ο άνθρωπος, ώρες αργότερα, κατέληξε στην Καλαμάτα, 70 χλμ. από το σημείο όπου έκανε διακοπές, διότι σε όλες τις πόλεις και τα χωριά στα νότια του νομού, δεν υπήρχε αντιτετανικός ούτε για δείγμα. 

Ευτυχώς, εκεί βρήκε. Θα μπορούσε και να μην βρει και να πάει στην Αθήνα. Και μετά, αν δεν έβρισκε κι εκεί, στο Οσλο, που στα δίνουν τα φάρμακα στα νοσοκομεία. 

Γράφει η Μαρία Δεδούση στο protagon.gr

Στην ανάρτησή μου εξέφρασα την έκπληξή μου που σε έναν νομό από τους πιο τουριστικούς στην Ελλάδα και εν μέσω της σεζόν, το ΚΥ Πύλου δεν έχει αντιτετανικό ορό. Οι αναγνώστες με ενημέρωσαν ότι τα ΚΥ και τα δημόσια νοσοκομεία δεν παρέχουν έτσι κι αλλιώς αντιτετανικό, απλώς τον συνταγογραφούν.

Κάποιοι το είπαν σαν κάτι πολύ φυσιολογικό, κάποιοι άλλοι όχι και τόσο. «Εχουμε συνηθίσει τόσο πολύ να έχουμε ελλείψεις, που πλέον ακόμη και τα απολύτως βασικά να λείπουν, μας φαίνεται νορμάλ», μου έγραψε κάποιος. Κάποιος άλλος θεωρεί ότι πράγματι οι δημόσιες δομές δεν «πρέπει να επιβαρύνονται με φάρμακα που δεν είναι απαραίτητα» και μου θύμισε τις εποχές που ήμασταν παιδιά και οι γονείς μας ενίοτε έπαιρναν και αντιτετανικό και τον έβαζαν στο ψυγείο του εξοχικού. 

Εγώ θέλω να πω ότι όλα αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Δεν θα πιάσω κουβέντα για το ΕΣΥ, εδώ. Θα κάνω άλλου είδους κουβέντα.

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα πρέπει να έχει ίσαμε 20 εκατομμύρια τουρίστες επάνω της. Κι άλλα δέκα εκατομμύρια εμείς, τριάντα το σύνολο, κατ’ ΄ελάχιστον. Ασε μας εμάς, θα παραμερίσουμε είπαμε, διότι «δεν χωράμε» όλοι. Του τουρίστα που είναι το βασικό σου έσοδο, τι θα του πεις; Φέρε τον αντιτετανικό σου από το Μπάντεν Μπάντεν να το βάλεις στο ψυγείο του ρουμ, μην και πατήσεις κανα καρφί, διότι εμείς εδώ εξαρτιόμαστε αποκλειστικά από το φαρμακείο της κυρίας Μαρίτσας, που μπορει να έχει πάει διακοπές και να το έχει κλείσει; Ή που θα έχει τελειώσει, διότι οι φαρμακοποιοί δεν στοκάρουν;

Πραγματικά δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά και δεν είμαστε σοβαρή χώρα εάν θέλουμε 30 εκατομμύρια κόσμο κάθε χρόνο, αλλά δεν παρέχουμε καν στα ΚΥ πέντε βασικά φάρμακα δωρεάν, ή δεν φροντίζουμε να υπάρχει επαρκές στοκ. Και γιατροί, φυσικά, σε όλα τα τουριστικά μέρη, όχι 50 χλμ. μακριά. 

Συγνώμη, αυτό δεν είναι τουριστική βιομηχανία, είναι αρπαχτή.

Αμα θες κανονική τουριστική βιομηχανία, θα πρέπει να προσαρμόσεις πολλά πράγματα επάνω της, όχι μόνο να σπέρνεις ρουμάδικα όπου βρεις και να ζητας 15 ευρώ για μια μυρωδιά μουσακά. Δεν ισχύει μόνο με την περίθαλψη αυτό, ισχύει με πολλά πράγματα, αλλά ας μείνουμε προς ώρας σε αυτήν. Τι πάει να πει «δεν δίνουν τα ΚΥ φάρμακα, έτσι είναι εδώ»; Τι πάει να πει «τελείωσαν οι αντιτετανικοί σε όλον το νομό»; 

Δεν θα μιλήσω καν για τους ντόπιους· γεωργοί, ψαράδες, οικοδόμοι, αλλά και η εστίαση, όλα αυτά είναι επαγγελματικές δραστηριότητες υψηλού κινδύνου για τραυματισμούς και μολύνσεις. Αν χρειαστούν φάρμακα όλοι αυτοι; Θα κοπεί ο άλλος στην Κάρπαθο, ας πούμε, και θα του πουν να πάει στην Αθήνα να τα πάρει, επειδή «πλάκωσαν οι τουρίστες»; Σε λίγο θα πάψουμε να αναπνέουμε επειδή «πλάκωσαν οι τουρίστες»· στη Σαντορίνη, διαβάζω, η οικεία κοινότητα ζήτησε από τους ντόπιους να «περιορίσουν τις μετακινήσεις τους», επειδή έχει πολλούς επισκέπτες. 

Μπορεί κάποιος να μου πει ότι ζητάω πολλά. Δεν ζητάω πολλά. Ζητάω τα αυτονόητα. Θέλεις 30 εκατομμύρια επισκέπτες (και του χρόνου 40) και δεν έχεις τι να τους κάνεις, δρόμους για να μετακινηθούν, νερό για να πλυθούν, ούτε καν φάρμακα αν αρρωστήσουν. Δεν έχεις σχεδόν τίποτε και δεν θέλεις να το παραδεχτεις και να το αντιμετωπίσεις. 

Εχει κόστος. Φυσικά. Δεν γίνεται μόνο να εισπράττεις. Οσα χρόνια κι αν σε βγάλει το γκρεμίδι, χωρίς καμία επισκευή, κάποια στιγμή θα πέσει στο κεφάλι του τουρίστα. Ο τουρίστας, όμως, θα πάει παραπέρα, έχει κι αλλού παραλίες. 

Εσύ θα μείνεις χωρίς σπίτι.