Διαγραφή Σαλμά: Ανήκει μήπως στην ομάδα των «11» με αναφορά στον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος κατά τον Πρωθυπουργό «μπορεί να λέει ό,τι θέλει»

Η δρομολογούμενη διαγραφή του Μάριου Σαλμά από την ΚΟ της ΝΔ ούτε έκπληξη προξενεί, ούτε και στενοχωρεί κανέναν· πιθανώς ούτε καν τον ίδιο. 

Με τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, πήγαινε γυρεύοντας και το έφερε και υπερηφάνως στις τελευταίες του εμφανίσεις στη Βουλή και, φυσικά, στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα.

Είχε θέμα με τον γάμο των ομοφύλων (όπως και πολλοί άλλοι), με τον διαγωνισμό για τα κυλικεία των νοσοκομείων και των μουσείων, με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών (όπως σχεδόν όλοι στη ΝΔ), με την ομάδα του Μαξίμου και με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, εσχάτως δε και με τις πρακτικές των funds κατά των δανειοληπτών, και ποιος ξέρει με τι άλλο. 

Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος στο Protagon.gr

Η διαγραφή του είχε διαμηνυθεί από εκείνη τη μετεκλογική συνεδρίαση της ΝΔ, όπου το είχε τερματίσει με την προσωπική επίθεση στον Μητσοτάκη. Και υπό αυτήν την έννοια, ορισμένοι απόρησαν για την καθυστέρηση. 

Με φόντο την ανταλλαγή διαρροών και δηλώσεων από το Μαξίμου και το «περιβάλλον του βουλευτή» (sic), έχουν μια αξία ορισμένες επισημάνσεις. Ετσι, για την Ιστορία, που λένε. 

Ο Σαλμάς ήταν ένας από τους 11 βουλευτές που προ ημερών κατέθεσαν εκείνη την ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών για τα κόκκινα δάνεια. Ολα ωραία και καλά, όπως περίπου έλεγαν από την κυβέρνηση. Υπάρχουν όμως μερικά κρίσιμα «αλλά». 

Ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και οι περισσότεροι από τους 11 έχουν παρελθόν. 

Στήριξαν με χαρά και ανεπιφύλακτα το δημοσιονομικό «κατόρθωμα» της κυβέρνηση Καραμανλή το 2007-2009, που από όπου κι αν το πιάσει κανείς, έστειλε τη χώρα αδιάβαστη στη μνημονιακή ταλαιπωρία. 

Στη συνέχεια ο Σαλμάς και πολλοί άλλοι περιφέρονταν στο Ζάππειο και έσκιζαν μνημόνια, μέχρι να έρθει το εκλογικό στραπάτσο του Μαΐου 2012. Μετά από αυτό ψήφισαν όλους τους μνημονιακούς νόμους, οι οποίοι, ας μην το λησμονούμε, είχαν στον πυρήνα της φιλοσοφίας τους τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος.

Και τέλος, από το 2019 ψήφισαν όλους τους νόμους για την εξυγίανση των τραπεζών, και δεν είχαν καμία ανησυχία όταν προσφάτως αυτές επανιδιωτικοποιήθηκαν, με αντίτιμο πολύ χαμηλότερο από ό,τι κόστισε η διάσωσή τους. Μπορεί κανείς βασίμως να υποστηρίξει ότι όλα αυτά, δεδομένων των συνθηκών, καλώς έγιναν ή, τέλος πάντων, δεν μπορούσαν να γίνουν και πολύ διαφορετικά. 

Ομως όταν τα έχεις ψηφίσει, δεν γίνεται σήμερα να ανησυχείς για τα κόκκινα δάνεια. Ή μάλλον, όσο και να λες ότι ανησυχείς, δεν πείθεις και πολλούς. 

Η εξέλιξη αυτή, συνεπώς, και η αναμενόμενη διαγραφή του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας, με άλλα έχει να κάνει, και ο Μητσοτάκης το γνωρίζει. Εξ ου και το τετριμμένο ότι θέλει «να στείλει μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση» έχει μια σημασία, έστω και συμβολική. 

Η αιτία πίσω από όλα αυτά, στην πολιτική της διάσταση, είναι στενά συνδεδεμένη με την αναμπουμπούλα στο εσωτερικό της ΝΔ. Οι «11» είναι μια ομαδοποίηση με αναφορά, κατά μείζονα λόγο στον Κώστα Καραμανλή και την παρέα του με τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος δια στόματος του ιδίου του Πρωθυπουργού διατηρεί το προνόμιο να λέει ό,τι θέλει. Για πόσο όμως και με ποια όρια; Τώρα αυτό το εσωκομματικό στρατόπεδο έχει έναν «ήρωα», που είναι όμως αμφίβολο αν επαρκεί ή και αν μπορεί να παίξει τον ρόλο. Οι εσωκομματικοί ήρωες δοκιμάζονται στις εκλογές και από το αν καταφέρνουν να επανεκλεγούν, με το ίδιο κόμμα ή με άλλο. 

Η συνέχεια θα υπάρξει με βεβαιότητα και θα φανεί σε διάφορα πεδία. Ξεκινώντας από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και τη συνταγματική αναθεώρηση και φτάνοντας σε ενδεχόμενες αντιδράσεις σε μικρότερης σημασίας ζητήματα ή νομοσχέδια, με το βλέμμα πάντα στις διαθέσεις του Αντώνη Σαμαρά και στο πώς αναμένεται να τις διαχειριστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.