Κώστας Γιαννακίδης: Αυτή τη φορά η επιλογή Τραμπ ήταν συνειδητή - Φαίνεται να είχε στο καλάθι του αυτό που ήθελε να αγοράσει ο ψηφοφόρος

Στις εκλογές του 2028 οι Δημοκρατικοί θα επιλέξουν ως υποψήφιο ένα λευκό άνδρα, κατά προτίμηση από το Τέξας. Εκείνος με τη σειρά του θα διαλέξει για αντιπρόεδρο κανένα τηλεοπτικό ευαγγελιστή προκειμένου να προσεγγίσει το χριστεπώνυμο πλήθος. 

Εντάξει, ακόμα και αν δεν είναι αυτές οι επιλογές, λογικά θα είναι κάποιες που τους μοιάζουν.

Σίγουρα δεν θα περιλαμβάνουν γυναίκα -οι δύο φορές, με Χίλαρι και Κάμαλα, ήταν οδυνηρές. Και ασφαλώς θα ενσωματώνουν κάποια από τα χαρακτηριστικά του Τραμπ που πείθουν το εκλογικό σώμα. 

Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης στο Protagon.gr

Oι Αμερικανοί είχαν μπροστά τους δύο επιλογές. 

Από τη μία ο Τραμπ που πολιτεύτηκε με εχθροπάθεια, μισαλλοδοξία, ψέματα και ακρότητες. Οπως ταιριάζει σε έναν άνθρωπο που κουβαλάει στην πλάτη ποινικές καταδίκες. 

Και από την άλλη η Χάρις που υιοθέτησε θετική ατζέντα, μίλησε για δικαιώματα, στάθηκε στη μεριά της κοινής λογικής και της επιστήμης. Δεν έπεισε ούτε η ίδια ως ηγέτης, ούτε η ατζέντα της. 

Οι ψηφοφόροι επέλεξαν Τραμπ. Συνειδητά, ούτε καν ως πείραμα, όπως έκαναν το 2016. Ξέρουν πολύ καλά τον Τραμπ και ως άνθρωπο και ως πολιτικό. 

Για ποιο λόγο διάλεξαν τον Τραμπ; Δεν υπάρχει ένας λόγος, είναι πολλοί. Η οικονομία, η καταγγελία της woke κουλτούρας, η ηγετική στόφα σε σύγκριση με τη Χάρις. Δεν έπαιξε ρόλο ούτε η εισβολή της 6ης Ιανουαρίου, ούτε το ποινικό μητρώο του Τραμπ. Πλέον δεν μετράνε κάτι τέτοια. 

Το ερώτημα που προκύπτει από όλα αυτά αφορά τη φύση της πολιτικής, στις ΗΠΑ και στον κόσμο, από εδώ και πέρα. Η «πρώτη φορά Τραμπ» γέννησε κλώνους του σε όλον τον πλανήτη. Η εκλογή Μπάιντεν το 2020 μας έδειξε ότι οι ισορροπίες που ξέραμε τείνουν να αποκατασταθούν. 

Η επιστροφή του Τραμπ ίσως και να σηματοδοτεί το τέλος της πολιτικής όπως τη γνωρίζαμε. Γιατί ο Τραμπ φαίνεται να έχει στο καλάθι του αυτό που θέλει να αγοράσει ο ψηφοφόρος. Και έτσι ο πολιτικός λόγος θα γίνει πιο απλός και αρκετά πιο τοξικός. Το ψεύδος θα είναι επισήμως αποδεκτό ως μέσο πολιτικής. Η δαιμονοποίηση του αντιπάλου θα θεωρείται απαραίτητη. Και οι πολιτικοί θα απευθύνονται στην τσέπη και στο θυμικό του ακροατηρίου τους, υβρίζοντας το σύστημα που θέλουν να κατακτήσουν. 

Ξεχάστε την πολιτική που ξέρετε. Έγινε σαν τα social media.