Το έγκλημα στου Χαροκόπου: Πεθερά & σύζυγος σκότωσαν τον γαμπρό στον ύπνο του - Η δολοφονία που συγκλόνισε το πανελλήνιο το 1931 & έγινε τραγούδι (φωτό & βίντεο)

Η δολοφονία του Δημήτριου Αθανασόπουλου, στις αρχές του 1931, στο σπίτι του, στην περιοχή Χαροκόπου, στην Καλλιθέα, ήταν ένα γεγονός που συγκλόνισε την ελληνική κοινή γνώμη της εποχής. 

Ακόμα και σήμερα θεωρείται ένα από τα πιο γνωστά εγκλήματα που έμειναν στην ιστορία και στη μνήμη των ανθρώπων, κυρίως με τον τίτλο που έδωσαν στην υπόθεση οι εφημερίδες της εποχής εκείνης, σαν Έγκλημα στου Χαροκόπου.

Το πτώμα του εργολάβου από τον Αναβρυτό της Μεγαλουπόλεως, Δημητρίου Αθανασοπούλου βρέθηκε τεμαχισμένο μέσα σε δυο μεγάλα τσουβάλια που είχαν ριχτεί στις όχθες του Κηφισσού ποταμού στις 6 Ιανουαρίου 1931. 

Μετά τις ομολογίες τους ανεκαλύφθηκε ότι το έγκλημα διετέλεσαν οι οικείοι του Αθανασοπούλου και συγκεκριμένα, φυσικός αυτουργός ήταν ο ξάδερφος της πεθεράς του Αθανασοπούλου, ο 19χρονος Δημήτριος Μοσκιός και ηθικοί αυτουργοί και συνεργοί η γυναίκα του Σοφία (Φούλα) Αθανασοπούλου, η πεθερά του Άρτεμις Κάστρου και η υπηρέτριά τους Ιωάννα (Γιαννούλα) Μπέλλου. 

Οι ένοχοι καταδικάστηκαν στις ανωτάτες ποινές, ειδικώς η γυναίκα και η πεθερά του Αθανασοπούλου που καταδικάστηκαν στην εσχάτη των ποινών -θανατική καταδίκη.

Η υπηρέτρια Γιαννούλα Μπέλλου καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά και ο Δημήτριος Μοσκιός σε 20 χρόνια.

Διαφήμιση του τραγουδιού σε εφημερίδα της εποχής

Το έγκλημα αυτό κράτησε για πολύ καιρό τον ενδιαφέρον των εφημερίδων και της κοινής γνώμης όχι μόνο των Αθηνών αλλά ολόκληρης της Ελλάδος, αμείωτο. Οι εφημερίδες με συνεχόμενα πρωτοσέλιδα αφιέρωναν ολόκληρες στήλες καθημερινά, καθ'όλη τη διάρκεια των προ-ανακρίσεων, των ανακρίσεων και κυρίως της δίκης. 

Γράφτηκαν δεκάδες επιφυλλίδες, χρονογραφήματα, ανέκδοτα, νούμερα επιθεώρησης, διαφημίσεις, γελοιογραφίες και σατιρικά τραγούδια και κυκλοφόρησε και βιβλίο με μορφή καθημερινών φυλλάδων του 1 λεπτού όπως συνηθιζόταν τότε, με λίγο ή πολύ κατασκευασμένα βιογραφικά στοιχεία και δήθεν εξομολογήσεις των ενόχων. 

Επίσης ανέβηκαν και Καραγκιοζοδράματα στο λαϊκό θέατρο Σκιών, με πολύ μεγάλη προσέλευση του κοινού. Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών μάλιστα εξέδωσε και μια εγκύκλιο με τις σκέψεις του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου για το έγκλημα και τις αιτίες του που διαβάστηκε από τον άμβωνα σε όλες τις εκκλησίες την Κυριακή 18 Ιανουαρίου 1931.

Η επιρροή του εγκλήματος αυτού στην κοινωνία της εποχής ήταν τόσο μεγάλη που έγινε και λαϊκό τραγούδι σε μουσική και στίχους του Ιακώβου Μοντανάρη το 1931, το γνωστό Κακούργα πεθερά ή αλλιώς Καημένε Αθανασόπουλε τι σου' μελλε να πάθεις / από κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις.

Όπως γράφει και ο συντάκτης του εφημερίδος Ελεύθερος Άνθρωπος σε άρθρο της Τρίτη 16 Φλεβάρη 1931 ...δεν είναι σπάνιο σε καμμιά μακρινή και βρώμικη ταβέρνα, ν' ακούσετε μια μακρόσυρτη φωνή που μέσα σε ένα ξέσπασμα ασυνήθους μερακιού τραγουδάει το τραγούδι της κακούργας πεθεράς: Στου Χαροκόπου τα στενά μια μικροπαντρεμένη....

Η νύχτα του φόνου

Από τις ανακρίσεις που είχαν γίνει μέχρι στιγμής έγιναν γνωστά τα εξής:

Το απόγευμα του Σαββάτου 3 Ιανουαρίου, ο Αθανασόπουλος συναντάται με τον ξάδελφο και γιατρό του Δημήτριο Καρτσώνη και αφού παίρνουν μαζί τους και τα τρία παιδιά του, πηγαίνουν στο Φάληρο βόλτα, και επιστρέφουν στις 6 το απόγευμα. 

Αφήνουν τα παιδιά στο σπίτι, παίρνουν τα εσώρουχα του Αθανασοπούλου –γιατί σκόπευε να κοιμηθεί σε ξενοδοχείο- και φεύγουν για την πλατεία Ομονοίας όπου και χώρισαν. 

Στις 9 το βράδυ ο Αθανασόπουλος βρίσκεται στο καφενείο “Νέον” της Ομόνοιας, όπου πληρώνει κάποιον εργολάβο, και στις 10:00 θεάται στο ζυθεστιατόριο “Κρίνος”, όπου και συναντιέται με τον Σπύρο Γυφτέα, αδελφό του συνεταίρου του.

Μπαίνουν στο αυτοκίνητο του Γυφτέα, πηγαίνουν στο σπίτι της δακτυλογράφου Δανάης Χατζηπαναγιώτου, παίρνουν εκείνη, τη μητέρα της και τον 11χρονο αδελφό της και πάνε στο ζυθεστιατόριο “Γεμενάκη” στο Παλαιό Φάληρο για να διασκεδάσουν. 

Εκεί παραμένουν μέχρι τις 1:00 τα ξημερώματα και στις 1:30 τον αφήνουν έξω από το σπίτι του. Θεωρητικά, εκεί χάνονται τα ίχνη του μιας και η οικογένειά του αρνείται ότι τελικά μπήκε στο σπίτι. 

Οι γυναίκες δέχονται τις επόμενες μέρες τις επισκέψεις των φίλων του που τον αναζητούσαν, αλλά απαντούσαν σε όλους ότι δεν τον έχουν δει καθόλου. 

Σε αυτό ακριβώς το κρίσιμο σημείο -που χάνονται τα ίχνη του Αθανασόπουλου- η Αστυνομία είχε επικεντρώσει όλες τις προσπάθειές της. Οι φίλοι του Αθανασόπουλου Γυφτέας και Χατζηπαναγιώτου ισχυρίζονταν ότι το είχαν αφήσει ζωντανό έξω από την πόρτα του σπιτιού του, η οικογένειά του ισχυρίζονταν ότι ο Αθανασόπουλος δεν μπήκε ποτέ μέσα. 

Ήταν πλέον φανερό ότι κάποιοι ψεύδονταν και η Αστυνομία έπρεπε να βρει ποιοι. Οι Καρτσώνης, ο Γυφτέας και οι δυο κυρίες Χατζηπαναγιώτου κρατούνταν στην Ασφάλεια όπου υποβάλλονταν σε πολύωρες ανακρίσεις. Στη Γενική Ασφάλεια οδηγήθηκαν και η πεθερά του θύματος, η υπηρέτρια και ο νεαρός ξάδερφος της Αρτέμιδος, Μοσκιός, όπου και αυτοί υποβλήθηκαν σε εξονυχιστική ανάκριση.

Το σκηνικό του φόνου

Τη νύχτα της 4ης Ιανουαρίου 1931, ο Αθανασόπουλος επέστρεψε μεθυσμένος στο σπίτι του στην περιοχή Χαροκόπου και κακοποίησε τη σύζυγό του. Η Φούλα ζήτησε βοήθεια από τη μητέρα της, Άρτεμις, η οποία αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.

Η σκηνή που εκτυλίχθηκε ήταν βγαλμένη από αστυνομική σειρά. Η πεθερά πείθει τον 19χρονο ανιψιό της, Δημήτρη Μοσκιό να πυροβολήσει τον Αθανασόπουλο ενώ κοιμόταν. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια της υπηρέτριας, Ιωάννας (Γιαννούλας) Μπέλλου, προσπάθησαν να κάψουν το πτώμα. Όταν η έντονη μυρωδιά τους ανάγκασε να σταματήσουν, τεμάχισαν το σώμα και το τοποθέτησαν σε δύο τσουβάλια, τα οποία πέταξαν στις όχθες του Κηφισού.

Στις 6 Ιανουαρίου 1931, τα τσουβάλια με το διαμελισμένο σώμα του Αθανασόπουλου βρέθηκαν από περαστικούς, προκαλώντας σοκ. Η αστυνομία, μετά από έρευνες, συνέλαβε τη σύζυγο, την πεθερά, τον ανιψιό και την υπηρέτρια ως υπεύθυνους για το έγκλημα.