Η αποκλειστική συνέντευξή μου με τον Γιώργο Μπίζο, δικηγόρο & στενό φίλο του Νέλσον Μαντέλα - Μου διηγήθηκε όλη την ζωή του από την Ελλάδα στη Ν. Αφρική (φωτό&βίντεο)
Έφυγε από την ζωή την Τετάρτη σε ηλικία 92 ετών...
Ο δικηγόρος Γιώργος Μπίζος, μια εμβληματική προσωπικότητα της ελληνικής ομογένειας, ο οποίος υπερασπίστηκε τον στενό φίλο του, τον Νέλσον Μαντέλα, γλιτώνοντάς τον από τη θανατική καταδίκη, πέθανε την Τετάρτη σε ηλικία 92 ετών.
Κατά τη διάρκεια των ετών του απαρτχάιντ ο Μπίζος υπερασπιζόταν στα δικαστήρια τα μέλη του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου (ANC). Και όταν έφτασε η ώρα της πτώσης του καθεστώτος, συμμετείχε στη σύνταξη του νέου, δημοκρατικού Συντάγματος της χώρας.
Μετά την κατάργηση του απαρτχάιντ, ο Μπίζος συνέβαλε στη συγκρότηση της Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης, έργο της οποίας ήταν να ερευνήσει τα πολιτικά εγκλήματα του προηγούμενου καθεστώτος.
Ο Γιώργος Μπίζος γεννήθηκε το 1927 στο Βασιλίτσι Μεσσηνίας. Έφυγε το 1941 μαζί με τον πατέρα του και έφτασαν ως πρόσφυγες στη Νότια Αφρική, όπου αργότερα σπούδασε νομικά και άρχισε να δικηγορεί το 1954. Για τους αγώνες του τιμήθηκε από πολλούς διεθνείς οργανισμούς. Το 2010 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του, «Οδύσσεια προς την ελευθερία».
Το 2012 η Ειρήνη Νικολοπούλου ταξίδεψε στο Γιοχάνεσμπουργκ στη Νότιο Αφρική όπου πήρε συνέντευξη από τον μεγάλο Έλληνα, υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μορφή του απαρτχάιντ, προσωπικό φίλο και δικηγόρο του Νέλσον Μαντέλα. Η ιστορία του είναι συγκλονιστική.
Μιλάει πολύ ζεστά και ανθρώπινα για την ιστορία της ζωής του και για την σημερινή Ελλάδα φυσικά.
Διαβάστε όλη του την συνέντευξη παρακάτω
EN: Ξεκινήσαμε όπως είπαμε για το λάδι, ξεκινήσαμε κατευθείαν από την πατρίδα σας, από το Βασιλίτσι. Επισκέπτεστε τώρα την Ελλάδα; Πόσο καιρό έχετε ;
Δικηγόρος: Συνήθως πηγαίνω κάθε Δεκέμβριο, μαζί με τα παιδιά και εγγόνια.
EN: Έχετε τρεις γιους και εφτά εγγόνια;
Δικηγόρος: Εφτά εγγόνια.. έξι δικά μας αλλά.. το ένα είναι γιος της νύφης μου, από άλλο γάμο, και έχει αντίρρηση όταν λέμε ότι έχουμε μόνο έξι.
EN: Ε βέβαια, βέβαια..
Δικηγόρος: Έξι εγγόνια γιατί είναι 22 – 23 χρονών τώρα, είναι μέλος της οικογένειας.
Το ταξίδι για τη Ν. Αφρική
EN: Λοιπόν… επειδή όπως ξέρετε κρατάμε πολύ λίγο εμείς οι δημοσιογράφοι, μην κουραστείτε , να μου λέτε το σημαντικότερο. Ξεκινάω από τα μικρά σας χρόνια, τότε που φύγατε από την Ελλάδα, και θέλω να κρατήσουμε την εικόνα που έχετε ακόμα, αν έχετε ακόμα εικόνα, από κείνη την…
Δικηγόρος: Βέβαια..έφυγα από την Ελλάδα τον Μάιο, του 41, περίπου ένα μήνα μετά από την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, έφυγα με τον πατέρα μου με μικρή βάρκα, διότι ο πατέρας μου ήταν ο ηγέτης του χωριού, ήταν πρόεδρος από το ’34 μέχρι το ’36, τον πιέσανε να παραιτηθεί όταν ανέλαβε ο Μεταξάς,αλλά ο πατέρας μου έλαβε μια ευθύνη, να μεταφέρει 7 Νεοζηλανδούς από την Πελοπόννησο προς την Κρήτη χωρίς να ξέρουμε ότι η Κρήτη έπεφτε το Μάιο του ’41, ευτυχώς μας βρήκε ο ελληνικός στόλος ο οποίος πήγαινε να βοηθήσει τους ανθρώπους να φύγουν από την Κρήτη, και μας πήγαν στην Αλεξάνδρεια, από την Αλεξάνδρεια ήρθαμε στην Νότια Αφρική, διότι κινδύνευε και η Αίγυπτος τότε, από τους Γερμανούς και Ιταλούς.
EN: Εσείς οι δυο μόνο φύγατε;
Δικηγόρος: Εμείς οι δυο, τέσσερις άλλοι Έλληνες και εφτά Νεοζηλανδοί. Θυμάμαι πολύ καλά…
EN: Εννοώ η μητέρα σας δεν ήτανε ..
Δικηγόρος: Η μητέρα μου έμεινε πίσω μαζί με τον παππού, τη γιαγιά, τους δυο αδελφούς και μια αδελφή έμειναν πίσω.
EN: Α, είχατε άλλα δυο αγόρια;
Δικηγόρος: Άλλα δυο, δυο αδελφούς και μια αδελφή.
EN: Και μου είπατε ότι ζει σήμερα η μια αδελφή έτσι δεν είναι;
Δικηγόρος: Ναι..ναι..στην Ελλάδα, επέστρεψε ήρθε εδώ, αλλά επέστρεψε στην Ελλάδα.
EN: Τα αδέλφια σας;
Δικηγόρος: Ο ένας πέθανε, ο μεσαίος ο Σταύρος , ο Γιάννης ο μικρότερος είναι εδώ στην οικογένεια και πηγαίνουμε στην Ελλάδα τακτικά. Έχουμε σπίτι.
EN: Τότε ήρθε και η μητέρα σας δηλαδή μετά ;
Δικηγόρος: Δεν είδα την μάνα μου για 21 χρόνια.
EN: Για 21 χρόνια; ! πολύ! Και τα αδέλφια σας;
Δικηγόρος: Τα αδέρφια μου ήρθαν τα χρόνια του 50, αλλά η μητέρα μου, δε μπορούσα να πάω στην Ελλάδα, διότι μου αρνήθει το καθεστώς εδώ, την υπηκοότητα της νοτίου Αφρικής
EN: Οπότε δε μπορούσατε να βγείτε;!
Δικηγόρος: Δε μπορούσα να βγω, μπορούσα βέβαια να πάρω laisser passer , είχα ελληνικό διαβατήριο αλλά θα μου κλείναν την πόρτα..και δε θα μπορούσα να επιστρέψω.
EN: Μάλιστα.. “ sorry it’s writing…”και έτσι μείνατε τόσα χρόνια και την πρώτη φορά πήγατε εσείς μετά από 21 χρόνια που να δείτε τη μητέρα σας;
Δικηγόρος: Τo 72 πήγα …21 χρόνια μετά
EN: Πω πω πολύ! Το 72 πήγατε πρώτη φορά;
Δικηγόρος: Μάλιστα.
EN: Και η μητέρα ήρθε ποτέ εδώ;
Δικηγόρος: Όχι με διαβατήριο διότι τα παιδιά θέλαν να πάνε. Ο πατέρας της συζύγου μου ήταν από την Ήπειρο , και πέθανε και ήθελε να πάει στο χωριό του.
EN: Βέβαια. Κατάλαβα. Οπότε ήταν δύσκολο, είχατε μείνει δυο άνδρες ο μπαμπάς κι εσείς.
Δικηγόρος: Κι εγώ.
EN: Έτσι δεν είναι;
Δικηγόρος: Ο πατέρας μου πήγε τα χρόνια του 50, πήγε για ένα ενάμισι χρόνο και επέστρεψε . και μετά από 2- 3 χρόνια ήρθε κι έμεινε εδώ κι η αδερφή μου.
Οι επιρροές του στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του
EN: Πως ξεκινήσατε σπουδές, πως σας φάνηκε μια τελείως διαφορετική… ένα παιδί από το Βασιλίτσι από την Καλαμάτα…
Δικηγόρος: Να μη μιλάω αγγλικά, να μη μιλάω αφρικάνικα..ο πατέρας μου μ έβαλε σε ένα σχολείο στη Πρετόρια, που είχε του είχε τόση δουλειά, μετά από 2- 3 μέρες έφυγα. Δεν καταλάβαινα τίποτα, με πειράζανε τα άλλα παιδιά, για τρία χρόνια δεν πήγα σχολείο.
EN: Πω πω
Δικηγόρος: Δούλευα σε ένα μαγαζί πίσω από τον πάγκο, εντωμεταξύ τον Οκτώβριο του 46, ένας δημοσιογράφος έγραψε ένα άρθρο, για την περιπέτεια του πατέρα μου, με τους Νεοζηλανδούς με επικεφαλίδα «ένας Έλληνας αγρότης, η οδύσσειά του»
EN: Γι αυτό γράψατε και το βιβλίο μετά ε;
Δικηγόρος: Ναι από κει κάπως επηρεάστηκα.
EN: Ναι.
Δικηγόρος: Ναιμετίτλο του βιβλίου. Και μετά από κει δούλευα σε ένα μαγαζί πίσω από τον πάγκο...
EN: Μαγαζί, τι μαγαζί;;
Δικηγόρος: Μαγαζί κάτι που λεγότανε “greekshop”
EN: Α “greekshop” μάλιστα. |
Δικηγόρος: Όλα , πούλαγε όλα
EN: Ναι όλα τα ελληνικά.
Δικηγόρος: Όχι, όχι
EN: Παντοπωλείο…
Δικηγόρος: Παντοπωλείο στην γωνία αλλά ήταν ως επί το πλείστων των Ελλήνων, τώρα έχει αλλάξει το πράγμα , είναι των Πορτογάλων, έχουν αποτραβηχτεί οι Έλληνες από αυτό. Αλλά ήρθε μια νέα, γυναίκα και με κοίταξε και με ξανα κοίταξε και λέει «εσύ είσαι το παιδί με τη φωτογραφία στην εφημερίδα»; της λέω «ναι» και «σε ποιο σχολείο πας;» της λέω «δε πάω στο σχολείο» και θύμωσε.
EN: Τι γυναίκα ήταν αυτή; Ξένη; εδώ;
Δικηγόρος: Εβραϊκής καταγωγής. Είμαι δασκάλα είναι αίσχος που έχετε ένα παιδί να δουλεύει πίσω από τον πάγκο και να μη πηγαίνει στο σχολείο. Και με το παρελθόν διότι είχε διαβάσει…
EN: Ναι ναι ναι…
Δικηγόρος: «Είμαι δασκάλα, θα ρθω τη Δευτέρα το πρωί να τον επάρω και θα το πάω στο σχολείο το οποίο διδάσκω»
EN: Και σας πήρε…
Δικηγόρος: Και μας πήρε.
EN: Ωραία κι έτσι πήγατε στο σχολείο,
Δικηγόρος: Πήγα στο σχολείο, μεσαίο ήτανε..ήτανε μέχρι την όγδοη τάξη, αλλά όταν εγώ ήμουνα στη δευτέρα οκταταξίου γυμνασίου στην Ελλάδα, γυμνάσιο παραλίας Καλαμών, άλλα έπρεπε ν αρχίσω στο standard six εδώ, δηλαδή πρώτη τάξη του..μετά από το δημοτικό. Και δυο χρόνια αρραβωνιάστηκα, να παντρευτεί και είπε ότι αυτό το μεσαίο σχολείο, έπρεπε αν το παρατήσω αλλά να πάω σε ένα γυμνάσιο
EN: Αυτή δηλαδή σας βοήθησε, αυτή η γυναίκα..
Δικηγόρος: Πήγαινα στο σπίτι της δυο φορές την εβδομάδα.
EN: Σας είχε αναλάβει ας πούμε
Δικηγόρος: Με είχε αναλάβει. Και ανέλαβε και με έβαλε σε high school.
EN: Αυτή τη γυναίκα θα την έχετε πάντα στο μυαλό σας, σας έσωσε ας πούμε έτσι δεν είναι;
Δικηγόρος: Ναι, μα πάντοτε την τιμώ, και να σας πω ότι το πρώτο δοκτοράτο το οποίο μου δώσανε από το πανεπιστήμιο του Νετάλ, στο Ντέρμπαν
EN: Πως την έλεγαν;
Δικηγόρος: Cecilia Feisteen, και παντρεύτηκε έναν φαρμακοποιό..και …σε ρωτάνε όταν σου δίνουν δοκτοράτο «πες μας κάποιον άνθρωπο που θέλεις να καλέσουμε» και εντωμεταξύ αυτή είχε γίνει γιαγιά, και είπα να υπάρχει κάποια και όταν σου δίνουν δοκτοράτο πρέπει να κάνεις και λόγο. Και άρχισα ότι είμαι προϊόν του affirmative action. Ξέρεις τι είναι αυτό;
EN: Affirmative action, της θετικής δράσης;
Δικηγόρος: Είναι, άρχισε στην Αμερική για τους μαύρους, είναι the great special treatment because of the previous disadvantage.
EN: Οk
Δικηγόρος: Και είπα ότι είμαι προϊόν του affirmative action και αυτή που είναι υπεύθυνη κάθεται εκεί στην πρώτη σειρά (η φωνή του σπάει…) την παρακαλώ να σηκωθεί. Την χειροκρότησαν, πέθανε εν τω μεταξύ, αλλά…
EN: Δεν την ξεχνάτε ποτέ…
Δικηγόρος: Δεν την ξεχνάω.
EN Σα μάνα σας ήταν τελικά αυτό που έκανε.
Δικηγόρος: Ναι ήτανε περισσότερο από μάνα, διότι, έφυγε από δω και πήγε στο Ισλάμ και χάσαμε επαφή για χρόνια αλλά, τελικώς τη βρήκα. Όταν είχαμε παντρευτεί, όταν είχαμε χτίσει το ένα το σπίτι, και την κάλεσα να έρθει για Σαββατοκύριακο,
EN: Ναι ναι να τη δείτε, καλά κάνατε…
Δικηγόρος: Να τη δω..
EN: Και μετά σπουδάσατε εδώ Νομική…
Δικηγόρος: Ναι , με έστειλε σε αυτό το σχολείο αλλά, κάτω από την καθηγήτρια της αγγλικής γλώσσας στο καινούριο σχολείο, τη Frida Greenberg και αυτή ή Εβραία, αλλά ανέλαβε η Frida. H oποία το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν, μου αγόρασε ένα λεξικό. Μου λέει «George μπορώ να υποφέρω αυτούς που νομίζουν ότι γράφουν ορθογραφικά σωστά. Νομίζουν ότι το κάνουν, αλλά εσύ δεν έχεις ιδέα, θέλω να γράψεις κάτω μια λέξη χωρίς να την κοιτάξεις.»
EN: Και σας έβαλε…
Δικηγόρος: Μεγάλη αυτή, αυτή επηρέασε και τον καθηγητή των αφρικάνικων. Διότι αν δεν περνούσες τουλάχιστον δυο γλώσσες , τα αγγλικά και τα αφρικάνικα δε μπορούσες να πας στο πανεπιστήμιο.
EN: Ναι γιατί ήσασταν και μικρός ήσασταν και μεγάλος για τη γλώσσα. Δεν ήσαστε έξι χρονών. Είσαστε..
Δικηγόρος: Είχα..στο σχολείο δεν ήμουνα καλός μαθητής. τρισίμισι χρόνια μεγαλύτερος..
EN: Βέβαια, βέβαια…
Δικηγόρος: Και βαριόμουνα…
EN: Ε βέβαια γιατί είσαστε για άλλα πράγματα…
Δικηγόρος: Κι έγραψα μια έκθεση …μια επίσκεψη στο πάρκο… αυτό ήταν το θέμα που έβαλε ο καθηγητής. Και τι έγραψα εγώ; (γέλια…) τις προσπάθειες που έκανα στο πάρκο να κάνω φιλία με μια κοπέλα που μου φαινόταν μοναχή που καθόταν στον πάγκο (γέλια…) και έβαλε μια κόκκινη γραμμή στις τρεις σελίδες και έγραψε Ινappropriate.
EN Ινappropriate!!
Δικηγόρος: Και δεν είπε τίποτα στην τάξη, κι αυτό, ντρεπόταν νομίζω περισσότερο αυτός για μένα απ΄ ότι εγώ.Βρήκα τον εαυτό μου στο πανεπιστήμιο..
EN: Ναι ναι αυτό είναι…. και βρήκατε τον εαυτό σας και σε αυτήν την επιστήμη στα Νομικά.
Δικηγόρος: Ο πατέρας μου ήθελε να με κάνει γιατρό.
EN: Ναι δε πειράζει (γέλια….) σας πήγαινε πολύ. Με τα ανθρώπινα δικαιώματα και μετά όλο αυτό πως προχωρήσατε ίσως είχε χτιστεί από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσατε από την Ελλάδα μου φαίνεται αυτό.
Δικηγόρος: πρώτα πρώτα…
EN: Νεοζηλανδοί, βλέπατε τον πατέρα σας να θέλει να βοηθήσει..
Δικηγόρος: πρώτη μου δασκάλα της δημοτικής ήταν η Ευγενία Κωτσάκη, πρόσφυγας από τη Σμύρνη. επειδή ήταν πρόεδρος ο πατέρας μου, έμεινε στο σπίτι μας. Διότι άφησε την οικογένειά της στην Καλαμάτα όταν διορίστηκε στο χωριό.Και έγινε και κουμπάρα βάφτισε και το μικρότερό μου αδερφό, είχαμε φιλίες, αλλά αυτή η γυναίκα, έπαιζε το μαντολίνο.
EN: Α μάλιστα… και τότε ήταν της μόδας το μαντολίνο, ναι…
Δικηγόρος: Ναι ήτανε της μόδας το μαντολίνο και δε θα ξεχάσω ποτέ το τα… αν τα.. προβεζεβνιζελικα τραγούδια και ήμουν μικρός αλλά καταλάβαινα… και το τι έγινε… ήταν όταν έβγαλα το δημοτικό, πήγα κι έμεινα στο σπίτι της… διότι είχε πάρει κι αυτή σύνταξη είχε επιστρέψει στην Καλαμάτα, είχε δυο γιους, έναν δυο χρόνια μεγαλύτερος από μένα, κι αυτός Γιώργος, ο Φρίξος που ήταν λίγο μικρότερος, και στην ίδια τάξη μαζί μου, και μια κόρη η οποία ήταν λίγο πιο μεγάλη αλλά ήταν σε άλλο σχολείο θηλαίων. Αλλά… η Κοτσάκη ήτανε μια διανοούμενη γυναίκα ..και το 39 που πήγα στην Καλαμάτα, ήταν πάρα πολύ εναντίον μου το καθεστώς του Μεταξά, και μαζευότανε στη βεράντα της , το απόγευμα στη σκιά, άλλοι διανοούμενοι ..φίλοι…
EN: Α..μάλιστα και τους ακούγατε!
Δικηγόρος: Εγώ άκουγα… δε πήγαινα στη βεράντα αλλά μέσα στο σπίτι..και άκουγα, άκουγα τις συζητήσεις τους… τι γινότανε στην Ισπανία, τι γινότανε στην Γερμανία, τι γινότανε στην Αγγλία…
EN: Που ανέβαινε ο Χίτλερ… που ανέβαινε ο Φράνκο που ανέβαιναν όλοι… ναι…
Δικηγόρος: Και ήταν ώριμη πολιτική συζήτηση..όλοι φιλελεύθεροι, δημοκράτες… και προπαντός η δασκάλα.
EN: Πολύ ωραία κι έτσι από κει πήρατε…
Δικηγόρος: Από κει πήρα και το ότι ο πατέρας μου…
EN Άρα είχαμε τη δασκάλα… την Ευγενία Κωτσάκη ακούγοντας όλες αυτές τις συζητήσεις, τον πατέρα σας πρόεδρο που με τους Νεοζηλανδούς φύγατε..πως εσείς δε θα γινόσαστε αυτό που γίνατε..βέβαια..
Δικηγόρος: Το άλλο ήτο ότι μαύρους δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου και είχα κάποια διαίσθηση ακόμη και στην Αλεξάνδρεια..ήρθε ο πατέρας μου αν με επισκεφτεί διότι αυτός ήτανε σε ένα οικισμό στο Κάιρο και εγώ ήμουν σε ορφανοτροφείο…
EN: Α μάλιστα… πόσο μείνατε εκεί στο ορφανοτροφείο;
Δικηγόρος: Μόνο τρεις μήνες… αλλά ακούνε το ορφανοτροφείο και λένε τι κρίμα το παιδί..αλλά ήταν πολύ καλό ίδρυμα, κάνεις παρέες ήταν 240 -250 παιδιά, με δημοτικό σχολείο μέσα..με..τρώγαμε καλά… κοιμόμασταν καλά… είχαμε νοσοκόμα, είχαμε γιατρούς, και στο ορφανοτροφείο με έβαλε μια κυρία από το ελληνικό προξενείο όταν με είδε 13χρονών, και είπε ότι είναι στην επιτροπή του ορφανοτροφείου, και θα με πάρει στο ορφανοτροφείο…
EN: Τρίτη γυναίκα στη ζωή σας, είδατε… σας αγάπησαν πολλοί..σας στήριξαν.. (γέλια…)τη θυμάστε;
Δικηγόρος: Δε θυμάμαι το όνομά της…
EN: Δε πειράζει!
Δικηγόρος: Το καλό όταν ήταν να πάω στο ορφανοτροφείο ερχόταν κάθε Κυριακή απόγευμα, με σοκολάτες και με έβγαζε κι έξω διότι τέτοια ζαχαροπλαστεία δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου στην Αλεξάνδρεια. Ελληνικά ζαχαροπλαστεία… «και τι θέλεις κανταΐφι ή μπακλαβά» ;μου κανε…
Περιστατικό από την άφιξή του στην Ν. Αφρική
Δικηγόρος: Ο πατέρας μου είχε ένα κλειδάκι , διότι ήτανε να φύγουμε και μας δώσανε voutsers να πάρουμε μερικά ρούχα και μια βαλίτσα.
EN: Τότε από την Αίγυπτο λέτε…
Δικηγόρος: Από την Αίγυπτο ναι… και είχε το κλειδί με μια αλυσίδα κι έπαιζε και του φυγε απ το χέρι και έπεσε στον κήπο..ενός σπιτιού που ήταν ένας Άραβας , ο οποίος το σήκωσε το κλειδί και δε το δινε πίσω στον πατέρα μου , περνάει ένας Έλληνας, νέος , πηδάει το φράχτη και τον βρίζει ελληνικά, βουτάει το κλειδί και το δίνει στο πατέρα μου. Και αρχίζει..τα ζώα… .δε ξέρουν τι κάνουν…
EN: Το πρώτο αφρικανικό επεισόδιο που σας έκανε να…
Δικηγόρος: Mου έκανε αλλά πιο χειρότερο λοιπόν, από το ……. φτάσαμε στο Ντειμπραν οκτώ μέρες στο In the fronts το δεύτερο πλοίο του κόσμου τότε μετά από το Queen Mary , το οποίο ήταν έξω από γαλλικά νερά όταν έπεσε η Γαλλία και έγινε Troup career για τους σύμμαχους.
EN: Nαι
Δικηγόρος: Hρθαμε μαζί..
EN:41 είμαστε ακόμα
Δικηγόρος: 41 είμαστε ακόμα, Αύγουστος, ήρθαμε με το in the fronts , 1000- 1500 δεν είμαι βέβαιος, Ιταλοί αιχμάλωτοι, και μερικοί ασθενείς που είχαν πάθει φυματίωση από σύμμαχους στρατιώτες. Φτάνουμε στο Nτέρμπαν μεγάλο πλοίο και όπως είμαστε και περιμένουμε να κατεβούμε από το πλοίο,είδα αυτά τα rictions ξέρεις τι είναι το riction καρότσια με τις μεγάλες ρόδες και τα τραβάει ο άνθρωπος. Και τώρα στο Nτέρμπαν είναι με λούσια με φτερά περικεφαλαίες κι αυτά για να πάνε τα παιδιά να φωτογραφηθούν σαν ..όλα αυτά.. αλλά αυτά ήτανε όχι τέτοια τότε , ήταν καρότσια τα οποία μεταφέρανε τα τρόφιμα στα πλοία. Και με κοντό παντελόνι , σκισμένη φανέλα , ξυπόλητοι και να τραβάνε αυτό το βάρος, μου κανε εντύπωση…
EN: Ήτανε η πρώτη σας εικόνα δηλαδή…
Δικηγόρος: Η πρώτη μου εικόνα… αυτών των μαύρων..μου έκανε πολύ κακή εντύπωση..
EN: Κι έτσι είπατε εγώ δε θα είμαι σαν όλους τους άλλους που τους …
Δικηγόρος: Και το τι έγινε, πόσο με έθιξε, όταν τα παιδιά μας ήταν 8, 10 και 6 χρονών, με τη γυναίκα μου πήγαμε στο Ντεόν. Και τότε είχε γίνει αυτοί τουριστική ατραξιόν για φωτογραφίες . και λέει η γυναίκα μου, «αστα τα παιδιά να πάρουνε μια φωτογραφία» «όχι» κι ούτε στη γυναίκα μου ήθελα να πω γιατί λέω όχι , ούτε στα παιδιά, αν και αρχίσανε να κλαίνε και μου λέγανε «γιατί γιατί;» το «κόστος είναι ;»και τους λέω «μη με ρωτάτε» για ποιο λόγο.Δε θα πάτε εκεί, ελάτε από δω.
Η σχέση του με τον Μαντέλα
EN: Μιλάτε ; μπορεί να μιλήσει ακόμα ο Νέλσον Μαντέλα;
Δικηγόρος: Μιλάει πολύ καλά, το μόνο είναι ότι..
EN: Έχει το μυαλό του;
Δικηγόρος: Έχει το μυαλό του…. αλλά ξέρεις πάει για 94 χρονών…
EN: Ναι..είναι κουρασμένος… ας πούμε δεν έχει πολλές δυνάμεις…
Δικηγόρος: Και το έχω ζήσει με τη μητέρα μου… πέθανε …έξι εβδομάδες προτού να γίνει 99! Και όταν πηγαίναμε επαναλάμβανε τις ιστορίες…
EN: Ναι αυτό κάνει κι εκείνος..επαναλαμβάνει τις ιστορίες… ναι ναι..και τη μητέρα μου την έχασα πριν από ενάμισι χρόνο και την τελευταία χρονιά της ζωής της μου διηγήθηκε όλη της τη ζωή από την αρχή…
Δικηγόρος: Από την αρχή αλλά..κι εγώ… τα άκουγα από τη μητέρα μου κι η αδερφή μου δεν είχε τόση υπομονή κι έλεγε «μας το χεις πει αυτό»… (γέλια….) κι εγώ έκανα νόημα Ας την ναι να πει… και μου λεγε… μου ρχεσαι εδώ δυο τρεις φορές κι έχεις υπομονή αλλά… ξέρεις πόσες φορές έχω εγώ ακούσει τις ιστορίες. Αυτό έχει αλλά… το τι έγινε το 48 τι έγινε τ0 52, το τι έκανε το 54 ενδιαφέρεται πάρα πολύ και ρωτάει «ο φίλος μας ο τάδε ζει ακόμη»;σε ρωτάει… «όχι Νέλσον… πέθανε..» μετά από δεκαπέντε λεπτά…» Γιώργο..ο φίλος μας ο τάδε ζει…;;»
EN: ναι, ναι, ναι …σωστά σωστά… τι πήρατε από αυτόν τον άνθρωπο;
Δικηγόρος: την αισιοδοξία… αισιοδοξία… όταν πήγα τον Αύγουστο του 64 , δυο μήνες μετά αφού καταδικάστηκε , τον εφέρανε στο γραφείο, που ήτανε να τον δω, δώδεκα φύλακες, δυο μπροστά, δυο πίσω, δεξιά αριστερά του, κι όταν ήρθανε κοντά στο γραφείο εμπήκα μεταξύ των δυο μπροστινών, τον αγκάλιασα, με αγκάλιασε, «πως είναι η οικογένεια;» «είναι όλοι εντάξει» , «α, ωραία» και μ ΄ ένα νόημα ήξερε ότι ο brandfisher ήταν ο ηγέτης που θα αναλάμβανε όταν εφυλακίστει.
EN: Με τον Μαντέλα πώς έγινε και ξανασυναντηθήκατε; Όλο τον καιρό που ήτανε στη φυλακή;
Δικηγόρος: Ο Μαντέλα, ήταν πρόεδρος της νεολαίος του Africa national congress , το οποίο είναι τώρα .. αύριο ιδρύθει στις 8 Ιανουαρίου του 1912.
EN: Α οπότε αύριο είναι 100 χρόνια! Μάλιστα..πω πω…
Δικηγόρος: Αλλά…
EN: Και τι θα γίνει αύριο; κάπου θα πάτε;
Δικηγόρος: Όχι δε θα πάω γιατί είναι στο Μπλουπφορτκαι δε μπορώ να φύγω από το Γιοχάνεσμπουργκ. Αλλά…
EN: Η καρδιά σας θα ναι εκεί…
Δικηγόρος: Η καρδιά μου θα ναι εκεί… αλλά θα γίνει σε κάθε νομό…σε κάθε πόλη…
EN: Εδώ δε θα γίνει; Θα γίνει κάτι;
Δικηγόρος: Θα γίνει κάτι..
EN: Ο Μαντέλα κινείται τώρα;
Δικηγόρος: Όχι
EN: Δεν είναι σε θέση…
Δικηγόρος: Δε θα πάει….μίλησα στη γυναίκα του χτες και πήρα την εφημερίδα οι ηγέτες της ελληνικής παροικίας στον πατέρα μου στην πρετόρια
EN: Ωχ ωχ ωχ….
Δικηγόρος: Ναι να σημαζέψεις το γιο σου, μας κάνει ρεζίλι…
EN: Και τι λέει ο πατέρας;
Δικηγόρος: Μου είπε ότι ήρθε ο πρόεδρος χτες , της κοινότητας της πρετορίας και δε διάβαζε ελληνικά ούτε αφρικάνικα …
EN: Ναι ναι και του το διάβαζε…
Δικηγόρος: Το διάβαζε και του λέω για πες μου τι τους είπες…. τους είπα ότι δεν είσαι 20 χρονών και δεν είναι για μένα να σου πω τι πρέπει να κάνεις…
EN: Ναι ναι… ωραίος μπαμπάς όμως ε; καταπληκτικός…
Δικηγόρος: Μα είναι αυτό… ότι είχα υποστήριξη ….όχι μόνον απ το πατέρα μου, όχι μόνο από τα αδέρφια μου, όχι μόνο απ τη γυναίκα μου, όχι μόνο από τα παιδιά μου, κανένας ποτέ δε μου είπε….
EN: Γιατί έβλεπαν έναν ιδεολόγο… γι αυτό και σας πίστευαν και τους πείθατε έτσι δεν είναι;
Δικηγόρος: Τα χρόνια του 60 μετά από τη δίκη του Μαντέλα, ήρθε ένας συνάδελφος,ο οποίος ήταν και ο δικηγόρος του Υπουργού Δικαιοσύνης.
EN: Μάλιστα…
Δικηγόρος: Και ήρθε και ήτανε ντροπαλός ξέρεις καλός… υποστηρικτής του κόμματος της εξουσίας αλλά ξέρετε συνάδελφος κι αυτός και γύριζε πάνω κάτω στο γραφείο και λέει «Γιώργο, έχω κάτι να σου πω, δε ξέρω να σου το πω, αλλά ήμουν με τον john. O John ήταν ο Υπουργός. Χτες και μου είπε να σου πω ότι το σκοινί σου έχει κοντύνει.»
EN: Πω πω
Δικηγόρος: Δε το είπα στη γυναίκα μου.
EN: Φυσικά, φοβηθήκατε..και ήταν η ερώτησή μου… φοβηθήκατε ποτέ όλο αυτόν τον καιρό;
Δικηγόρος: Φοβήθηκα, αλλά να σου πω… ο μεσαίος αδερφός μου, ο Σταύρος, είχε αρχίσει μια δουλειά, θα πουλούσε catering equipment , και του είπα το μήνυμα το οποίο είχα. Οι περισσότεροι αδερφοί θα έλεγαν μα καλά είναι ανάγκη να ανακατεύεσαι εσύ; Ξέρεις τι είπε ο Σταύρος; γιατί του είπα κοίταξε να δεις δε ξέρω τι εννοούσε και τι θα γίνει αλλά να ξέρεις ότι τα παιδιά είχαμε και τα τρία παιδιά τότε ίσως λάβεις κάποια ευθύνη. Ξέρεις τι ήταν η απάντηση; ίσως πρέπει να ρωτήσουμε τον οικοδεσπότη της δουλειάς να περιμένει για το ενοίκιο για τα παιδιά σου, δε θα υποφέρουν.
EN: Μάλιστα. Ότι θα στήριζε κι εκείνος δηλαδή.
Δικηγόρος: Βέβαια.
EN: Οπότε σας έκανε ακόμα πιο δυνατό αυτό.
Δικηγόρος: Ε βέβαια και ήταν το άλλο είχα αρχίσει .. πήρα το πτυχίο μου, είχα κάνει…
EN: Εσείς από πότε τον ξεκινήσατε τον Μαντέλα;
Δικηγόρος: τo 48
EN: το 48, α αμέσως δηλαδή…
Δικηγόρος: Αμέσως ναι διότι αυτός το μεσημέρι ..πρέπει να καταλάβεις ότι το 48, η πολιτική ζωή των φοιτητών, με την νίκη στις εκλογές το Μάιο του 48 που κηρύξανε ότι θα διώξουν τους έξω από τη χώρα , θα διώξουν τους μαύρους από τα πανεπιστήμια, ότι δε θα έχουν το δικαίωμα να μπούνε σε πάρκα και σε τούτα και σε κείνα, έβραζε το κλίμα…
EN: πότε τον βάλανε μέσα; Και σεις τον βλέπατε από την πρώτη στιγμή στη φυλακή;
Δικηγόρος: τον βάλανε μέσα το 62 για πέντε χρόνια. Τότε δεν πήρε δικηγόρο έκανε την ..διότι είναι και μεγάλη αυτή διότι έβγαλε ένα λόγο εκεί πέρα… και έχει ονομαστεί αυτή η δίκη “black man in white man scoot”. Και είπε: «Isn’t not strange that I a black man I am trying bya white man registry proceued by white procuterheld in costinly……
EN: Μάλιστα… πέρασαν αυτά τα πέντε χρόνια , ξαναβγήκε για λίγο;
Δικηγόρος: Όχι εφόσον ήτο μέσα για πέντε χρόνια βρήκανε εκεί που πιάσανε τους άλλους ηγέτες της αντίστασης τον Ιούλιο του 63 βρήκανε το ημερολόγιο του Νέλσον Μαντέλα ο οποίος είχε πάει στο εξωτερικό, σε εκείνες τις χώρες στην Αγγλία , στη Γαλλία για υποστήριξη για την απελευθέρωση των μαύρων, στην Ν. Αφρική. και τον κάνανε πρώτο κατηγορούμενο στην δεύτερη δίκη την οποία ήμουν εγώ.
EN: Μάλιστα.
Δικηγόρος: από το 54 μέχρι το 62 συνεργαζόμεθα σε πολιτικές δίκες
Οι Έλληνες που έφυγαν κι αυτοί που έμειναν διαπρέπουν
EN: Κατάλαβα. Αυτό που θέλω να ρωτήσω τώρα, τους Έλληνες τώρα που φοβήθηκαν όταν βγήκε ο Μαντέλα κι άρχισαν να φεύγουν , τι τους είπατε;Γιατί έφυγαν πάρα πολλοί.
Δικηγόρος: Φύγανε πάρα πολλοί. Αλλά πρέπει να πούμε εξ αρχής ότι οι Έλληνες ως επί το πλείστον αισθάνονταν ότι ήτο εδώ προσωρινώς και προπαντός αυτοί που ήρθαν τα χρόνια του 50, 60 και 70 νομίζοντας ότι θα κάνουν μερικά χρήματα και θα επιστρέψουν στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι δεν είχαν προβλήματα με το καθεστώς.
EN: Παρ όλα αυτά;
Δικηγόρος: Παρ όλα αυτά..
EN: Νόμιζαν ότι θα τους τα πάρουν τα χρήματα και γι’ αυτό φύγανε;
Δικηγόρος: Όταν αν γίνει βασική αλλαγή, την οποία ξέρανε ότι τα πράγματα δε θα πάνε , ότι θα γίνει η επανάσταση εδώ και θα πάθουν αυτό το οποίο πάθανε στην Αίγυπτο.
Η Δημιουργία του ελληνικού σχολείου
EN: Εσείς προσπαθήσατε να τους μεταπείσετε να μείνουν;Μιλήσατε καθόλου τότε;
Δικηγόρος: Ξέρετε ότι υπάρχει ένα περίεργο πράγμα, το 67 μετά από τη δίκη του Μαντέλα, μετά από φοβερίζει ο πρωθυπουργός, δεν έπαιρνα μέρος καθόλου στα ελληνικά δρώμενα αλλά ένας Κωνσταντινίδης κυπριακής μου είπε «κοίταξε να δεις, πρέπει να αναλάβεις την ηγεσία της εκπαιδευτικής εταιρείας. Ήτανε να γίνει σχολείο για τα παιδιά μου και δεν έγινε, να γίνει σχολείο για τα εγγόνια μου.»
Του λέω «Χαράλαμπε, -Χάρη τον έλεγα- Χάρη, δε μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο γίνονται τα ελληνικά ζητήματα» «εκεί είναι που κάνεις το λάθος Γιώργο» λέει, «ξέρω ότι δε γίνονται σωστά τα πράγματα, αλλά θα έχεις την υποστήριξή μου, θέλω ν αναλάβεις» ήταν πολύ πλούσιος. Εκλέγειν για 19 χρόνια , κάθε δυο χρόνια, πρόεδρος της εκπαιδευτικής εταιρείας.
EN: Εσείς..και φτιάξατε τελικά ένα σχολείο έτσι δεν είναι;
Δικηγόρος: Φτιάξαμε το σχολείο… άνοιξε το 74.
EN: Από το 74 ε…;από το 1974
Δικηγόρος: Από το 67 έγινα πρόεδρος , μου πήρε μερικά χρόνια και το αρχίσαμε το σχολείο το 74 αλλά..η επαρχία είχε τους ανθρώπους τους ενθουσίασε,ενθουσιώδης profities εναντίον , υπερασπίζοντας το καθεστώς
EN: Ναι ναι αυτοί που υπερασπίζονταν το καθεστώς,
Δικηγόρος: Διότι κοιτάγανε πέρνανε επιδοτήσεις, κτλ , αλλά ο περισσότερος κόσμος για κάποιο λόγο είχε εμπιστοσύνη. Κι όχι μόνο δε ψηφίστηκα κάθε δυο χρόνια για 19 χρόνια!
EN: Και βοηθούσατε το σχολείο. Πόσα παιδιά είχε;
Δικηγόρος: Αρχίσαμε με 53 παιδιά του δημοτικού και40 στο νηπιαγωγείο.
EN: Μάλιστα.
Δικηγόρος: Σήμερα έχουμε 1200.
EN: 1200 Ελληνόπουλα;
Δικηγόρος: Φοιτητές. Μαθητές περίπου 80% ένας από τους γονείς είναι Έλληνας. Ελληνικά είναι υποχρεωτικό μάθημα για όλους.
EN: Και πως λέγεται το σχολείο;
Δικηγόρος: saheti
EN: τι πάει να πει saheti
Δικηγόρος: South African Hellenic Technical School
EN: οκ!
Δικηγόρος: Αλλά ξέρεις κάτι; έτσι λέγεται η οργάνωση η οποία είχε μεγάλη έκταση 11χλμ από το κέντρο του Γιοχάνεσμπουργκ.300 τόσα στρέμματα.
EN: Τόσο μεγάλο είναι το σχολείο; ου! Μπράβο! Τώρα ακόμη πόσοι Έλληνες είναι εδώ;
Δικηγόρος: Λένε μεταξύ 70
EN: Ήταν πολλοί περισσότεροι πριν
Δικηγόρος: ήταν πολλοί περισσότεροι πριν αλλά φύγανε, αλλά η περιουσία τους είναι ακόμα εδώ.
EN: ναι. πάρα πολλοί.
Δικηγόρος: τα παιδιά τους, και τα εγγόνια τους δεν φύγανε.
EN: ναι μα το βλέπω τώρα εγώ, έχω φίλους τους Χαλαμανδάρη , τους ξέρετε;
Δικηγόρος: τους ξέρω καλά…
EN: τον Περικλή και τη Βάσω και άκουγα την κόρη χτες του μεγάλου αδερφού του Περικλή, τη μεγάλη κόρη τη Ράνια και μου λέει εγώ πήγα στην Ελλάδα για λίγο και ξαναγύρισα εδώ είναι η πατρίδα μου , μου λέει. Δε θέλω να μείνω στην Ελλάδα, εδώ θέλω να μείνω. Εδώ είναι η πατρίδα μου. Και το καταλαβαίνω…
Δικηγόρος: Ξέρεις τι;
EN: και του Βακαρέλη τα παιδιά κι αυτά το ίδιο..
Οι μαθητές με τις διακρίσεις
Δικηγόρος: Αυτό είναι το οποίο κάνουμε μια τελετή, κάθε χρόνο Μάρτιο, Απρίλιο, για τους απόφοιτους του σχολείου και του πανεπιστημίου. Ελληνικής καταγωγής αλλά, ξέρεις τι λέμε, τα παιδιά που έρχονται στο saheti , μαύρα , Κινέζοι, Ινδοί, μεικτής καταγωγής έχουν κάνει και μια οργάνωση the jobs issues scholarship fund. Και φέτος οι τρεις καλύτεροι μαθητές σχολείου και τη χώρας : Στεφάν, Κύπριος πατέρας, μια Ελληνίδα μητέρα distinctionσε εννέα μαθήματα και μεταξύ αυτών νεοελληνικά, η κόρη τους εννέα μαθήματα εννέα distinctions. Το distinction είναι 80% και πάνω.
EN: Τι λέτε!
Δικηγόρος: Ένας Ριέρα , όταν ήταν ανάγκη να τηλεφωνήσω οκτώ distinctions. Και ποιος είναι αυτός ο Ριέρα; Σούλα, η διευθύντρια, απόφοιτη του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ποιος είναι αυτός ο Ριέρα; Είναι μητέρα του Ελληνίδα, οκτώ distinctions.
EN: Από όλη δηλαδή τη south Africa αυτοί είναι;
Δικηγόρος: Μεταξύ των top 5
EN: Top 5 των 80% of the country δηλαδή.
Δικηγόρος: Ναι of the country. ποιος είναι αυτός ο Ριέρα με τα οκτώ distinctions; α λέει είναι μεικτής καταγωγής. Λευκή και μαύρη και έχει πάρει το scholarship εδώ και τρία χρόνια.
EN: Μπράβο
Δικηγόρος: Και η τρίτη με τα εφτά distinctions η εγγονή μας.
EN: congratulations! Μπράβο! Πολύ ωραία!
Δικηγόρος: Και περιμένουμε την άλλη εγγονή μας να πάρει πέντε distinctions.
EN: Έχει καλό dna εδώ πέρα ε;(γέλια…)
Δικηγόρος: Η μητέρα της Ολλανδικής καταγωγής. Ήτανε φυσιοθεραπεύτρια. Αλλά…
EN: Πως τις λένε τις δυο εγγονές;
Δικηγόρος: Αναστασία, Σοφία αλλά το έχει κάνει Ανασοφία. Και Ελένη αυτή που πήρε τα εφτά distinctions. Και έγινε δεκτή στο medical school. Ο πατέρας της είναι καθηγητής μηχανικής του πανεπιστημίου
EN: Οι γιοι σας τι έχουν γίνει;
Δικηγόρος: Δυο γιατροί,(χειρουργοί) δυο δικηγόροι, και ένας μηχανολόγος.
Πως έβλεπε το σήμερα;
EN: Θέλω να μου πείτε έχετε μετανιώσει για τίποτα από αυτά που κάνατε; Τόσο πολύ που πολεμήσατε, που τρομάξατε, που σας εκβιάσανε, που μπορεί να χάνατε τη ζωή σας που μπορεί να χάνατε την οικογένεια, όλα αυτά, είπατε ποτέ δεν έπρεπε να το κάνω;
Δικηγόρος: Με ρωτάνε αν είμαι αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας και λέω «είμαι αισιόδοξος αλλά λάβετε υπ’ όψη σας ότι ήμουν αισιόδοξος και τα χρόνια του 40 και του 50 και 60 και 70 και 80. Αισιόδοξος διότι…
EN: Και τότε που ήταν δύσκολα τα πράγματα εδώ…
Δικηγόρος: Ήταν δύσκολα…
EN: Μια και τα ‘πατε για την Ελλάδα είστε αισιόδοξος με όλα αυτά που έχουνε γίνει για πείτε μου…
Δικηγόρος: Μόλις είχα πάει στο πανεπιστήμιο δηλαδή ήμουν 17-18 και κάναμε διαμαρτυρίες εναντίον των αρχών του πανεπιστημίου και εναντίον του Απαρχαιντ πλέον για την καινούρια κυβέρνηση και οι αρχές τότε ανακοινώσανε ότι μόνο 12 μη λευκούς, δηλαδή μη λευκούς , μαύροι Ινδοί, μεικτής καταγωγής.
EN: Μόνο 12 τι;
Δικηγόρος: Φοιτητές θα πάρουν στην ιατρική σχολή. Και ….
EN: Εσείς αντιδράσατε….
Δικηγόρος: Εγώ είπα κάτι το οποίο πολλοί θεωρούσαν κουταμάρα. Διότι ο πρωθυπουργός στη βουλή ερωτήθη από ένα από τα μέλη του κόμματος τι γίνεται σε αυτό το πανεπιστήμιο που γίνονται διαμαρτυρίες κάθε μέρα. Και είπε ο πρωθυπουργός ότι έχω συνεννοηθεί με τις αρχές και μου είπαν ότι υπάρχει μια ομάδα της αριστερής πλευράς οι οποίοι κάνουν όλη αυτή τη φασαρία, αλλά με έχουν διαβεβαιώσει ότι φρόνιμοι μαθητές θα αναλάβουν την ευθύνη για το φοιτητικό των φοιτητών. και τα πράγματα θα βελτιωθούν. Την επόμενη μέρα διαμαρτυρία στο μεγάλο χώρο του πανεπιστημίου , 1400 κι εγώ πρωτοετής , σηκώνω το χέρι μου , θέλω να πω κάτι , ο πρόεδρος ο Κλέιτον ο οποίος ήταν αξιωματικός του στρατού και τώρα είχε χρηστεί πρόεδρος του φοιτητικού κινήματος. «τα όνομά σου;» «Μπίζος» και τι λέω; θα το πω αγγλικά…
EN: Σας ακούω…
Δικηγόρος: Οne teamblack fellow students to be treated equally makes me a leftist I am proud to be wall
EN: Μάλιστα
Η γνώμη του για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα
EN: Πως νιώθετε που τα ακούτε όλα αυτά;
Δικηγόρος: Κοιτάξτε δεν είναι ευχάριστο για μένα, να διαβάζω και να ακούω τα προβλήματα της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Πολλές φορές με ρωτάνε τι πρέπει να κάνουμε οι Έλληνες που ζούνε στην Ελλάδα , πιστεύω ότι δεν είναι για μας τους Έλληνες του εξωτερικού , της διασποράς να υποδείξουμε στους Έλληνες τι πρέπει να κάνουν.
Αυτά τα προβλήματα πρέπει να βρουν και να δώσουν λύση στα προβλήματα οι Έλληνες που είναι στην Ελλάδα.Αλλά εμείς οι Έλληνες της διασποράς νομίζω ότι είναι ανάγκη να συμβάλλουμε στις προσπάθειες τις οποίες κάνουν οι Έλληνες χωρίς να λάβουμε μέρος να υποστηρίξουμε το ένα ή άλλο πολιτικό κόμμα, δε ξέρω αν ξέρετε ότι ο Καζαντζάκης είχε πει στους «αδελφοκτόνους» αυτό το είχα διαβάσει λέει ότι « δε μπορούμε να σταματήσουμε ο ένας να λέει τον άλλο κομουνιστή , κι άλλος να λέει τον άλλον προδότη , δε μπορούμε να πούμε απλώς ότι είμαστε Έλληνες» .
Το τι μπορούμε νομίζω να κάνουμε εμείς το εξωτερικό είναι να υπενθυμίσουμε τους κριτές των Ελλήνων και της Ελλάδας κάτι πράγματα τα οποία είναι απαράδεκτα ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες , ότι έγινε κατάχρηση χρημάτων . μερικοί Έλληνες ίσως να είναι τεμπέληδες και ίσως και να έγινε και κατάχρηση μερικών χρημάτων αλλά όμως κάναμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες , χτίσαμε μεγάλες γέφυρες, κάναμε πολύ καλούς δρόμους, και νομίζω ότι αυτά τα χρήματα τα οποία δίδονται στους αγρότες και στους τσοπάνηδες από την ευρωπαϊκή ένωση ήταν κι αυτά χρήματα τα οποίαχρωστάμε. Δεν είναι καλό πράγμα να λένε…
EN: Άρα όταν μιλάνε για κριτική διάθεση για την Ελλάδα , εσείς προσπαθείτε α μιλάτε και να στηρίζετε τη χώρα…
Δικηγόρος: Τους απαντώ…
EN: Τους απαντάτε…
Δικηγόρος: Τους απαντώ και θα σας δώσω την απάντηση την οποία έχουμε πολλοί Έλληνες της διασποράς , να είναι εις θέση να πουν παρόμοια πράγματα . ότι ναι ..δεν είναι καλή φήμη να πρέπει να παραδεχτείς ότι χρωστάω χρήματα και δε μπορώ να τα πληρώσω. Αλλά πρέπει οι κριτές μας..πρέπει να υπενθυμίσουμε στους κριτές μας ότι μας χρωστάνε κι αυτοί. Τι μας χρωστάνε χμ… τη δημοκρατία, τον πολιτισμό, τη γλώσσα, τις διάφορες επιστήμες
EN: Την ορολογία όλη βέβαια…
Δικηγόρος: Τη νορολογία. Ένας γιατρός όταν τα διάβασε ήταν φοιτητές είπε, ένας καθηγητής, μη Έλληνας«today we will discuss nosokomian diseases » καιλέει «you redal not none of you knowswhat does it mean nosokomian diseases and none of you have the courage to put up your hand and say professor what does it mean nosokomian diseases » και εκεί μόνο ο Γιώργος σήκωσε το χέρι και λέει «κύριε καθηγητά μερικοί από μας έχουμε γιαγιάδες and we have to take to nosokomia and we know nosokomian diseases» (γέλια….)
EN: Ε βέβαια γιατί ήξερε…
Δικηγόρος: Και το τι νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους φίλους μας, τους συναδέλφους μας, αυτούς που μας κατακρίνουν , η Ελλάδα έχει περάσει πολλές μπόρες, τις έχει επιζήσει.
EN: Μάλιστα… θέλω δυο τελευταία πριν τελειώσουμε.. το ένα εσείς σαν Έλληνας τι πήρατε μαζί σας όταν φύγατε και πήγατε στην Κρήτη κι από κει στην Αλεξάνδρεια . καταλαβαίνετε τι εννοώ σαν , από τν ελληνική σας καταγωγή τι έχετε πάρει μαζί σας . αυτή είναι η μια και μετά για τον φίλο σας.
Δικηγόρος: Ναι, κοιτάξτε να δείτε, έχω κάνει τις περισσότερες πολιτικές δίκες απ ότι έχει κάνει όποιος δικηγόρος στον κόσμο έτσι μου λένε….(γέλια….)λοιπόν,για περισσότερο από 55 χρόνια κάνω πολιτικές δίκες. Δίκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν υπεράσπιζα ανθρώπους οι οποίοι επρόκειτο ίσως να καταδικαστούν σε θάνατο , κάτι το οποίο απέφυγα εκτός τρεις ανθρώπους για τους οποίους δεν έκανα τη δίκη αλλά μόνο σε τους οποίους εκτελέσανε ποτέ άλλοτε σε πολιτική δίκη , ποινή θανάτου διότι είπαμε δεν στείλατε στο θάνατο τον Μαντέλα. Δεν μπορείς να στείλεις τους στρατιώτες σου στο θάνατο.
EN: Πόσες δίκες κερδίσατε;
Δικηγόρος: Τι να κερδίσω; ισόβια δεσμά είναι κέρδισμα; 10 χρόνια , 12 χρόνια,15 χρόνια , κερδίζεις; αλλά όμως πολιτική δίκη, είναι το δικαστήριο ότι είνα ιτο τελευταίο φόρον του αδικημένου ανθρώπου. Το τι κάναμε στις πολιτικές δίκες ήταν ένα γίνουμε όχι η κατηγορούμενοι αλλά κατηγορούσαμε την κυβέρνηση και το καθεστώς.
EN: Μάλιστα
Δικηγόρος: Και καλούσαμε όχι μόνο τον πελάτη μας να πει γιατί το έκανε διότι χαρακτηρίζοντο από το καθεστώς ως τρομοκράτες της Γερμανίας,τρομοκράτες των Παλαιστινίων , και τέτοια πράγματα. Λέγαμε εμείς «όχι δεν είμαστε τέτοιοι». Ναι μεν λαμβάνουμε μέρος σε μια επανάσταση εναντίον του καθεστώτος, αλλά προσέχουμε να μην σκοτώσουμε ανθρώπους. Χτυπάμε την πόρτα του κουφού για 50 χρόνια. 40 χρόνια. 30 χρόνια.
EN: Είναι όμως που λέει η Ελλάδα «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα» το ξέρετε; (γέλια….)
Δικηγόρος: Ναι αλλά ξέρεις τι λέει ο μικρότερός μου αδερφός;
EN: o Γιάννης…
Δικηγόρος: ο Γιάννης ναι λέει «εγώ λέει πως αν τη χτυπάς τη χτυπάς ίσως και να τη σπάσεις» (γέλια….)
EN: Σωστά, σωστά… πολύ σωστά…
Δικηγόρος: ο Εθνικός Ύμνος του Σολωμού, ήμαστανστη φυλακή και είχαμε δεν είχαμε πολλά πράγματα να πούμε… και μεταξύ άλλων τους μετέφραζα τους στίχους από τον Ύμνο της Ελευθερίας μας .
EN: Σε ποιους το κάνατε αυτό;
Δικηγόρος: Στους κατηγορούμενους , στους μαύρους,και προφανώς μερικά από το «σε γνωρίζω από την κόψη… I recognize you…»και λέγανε «What it means today»; Διονύσιος Σολωμός… κι έλεγαν.. «this wrote for us to…»
EN: Πω πω καταπληκτικό!
Δικηγόρος: Και θυμάμαι τα λόγια ακριβώς, ότι πήρες τους δρόμους και χτύπησες πολλές πόρτες , μερικές σου κλείσανε κι άλλες σου τάξανε και δεν κάναν τίποτα, λέγανε… αυτό είναι! Έχουμε τους συντρόφους μας στο εξωτερικό και τους κλείνουν την πόρτα δεξιά κι αριστερά. Τα χρόνια του 60 και 70 οι αντιπροσώποι του African national congress που πηγαίνανε..
EN: Και τους κλείνανε…
Δικηγόρος: Στα Ηνωμένα Έθνη ,έπρεπε να πάνε σε ξενοδοχείο κοντά στα Ηνωμένα Έθνη και να πηγαίνουνε από το ξενοδοχείο μέχρι τα Ηνωμένα Έθνη και όχι παραπέρα specialvisa. Ότι δε μπορείς να περπατήσεις. Τέτοια πράγματα. Κλεισμένες πόρτες.
EN: Έχετε μια πάρα πολύ ωραία ζωή κύριε Μπίζο, πραγματικά σας το λέω αυτό, πολύ γεμάτη ζωή. Όλα, σε όλα και κυρίως μια πολύ ηθική ζωή με την έννοια του ήθους που είχαμε όταν ξέραμε τι σημαίνει αυτό.
Δικηγόρος: Τα κλέφτικα τραγούδια τα οποία , ο παππούς μου…
EN: σας μάθαινε κλέφτικα τραγούδια ;
Δικηγόρος: μου μάθαινε κλέφτικα τραγούδια…
EN: Όπως;;
Δικηγόρος: είχα τη φουστανέλα του παππού του που πολέμησε στα Δερβενάκια.
EN: Τι λέτε!
Δικηγόρος: Κι ο παππούς του παππού μου , ο Σταύρος έφερε την οικογένεια Μπίζο και άλλους κάτω από το κέντρο της Πελοππονήσου , το ΡοΪνό, και το πρώτο κτήμα που αγόρασε το ονόμασε «Δερβενάκια» που είναι τώρα ελαιώνας.
EN: Βιβλίο θα γράψω για σας. Δε μπορώ να ακούω τόσα λίγα. Ευχαριστώ πολύ, ευχαριστώ πάρα πολύ κύριε Μπίζο!
Δικηγόρος: Δεν είμαι ο μόνος!
Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr
