Κατερίνα Γιάννακα: TopWoman η πρώτη νικήτρια του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Κεραμικής - Η Λαρισαία δημιουργός μιλάει για τις δύο λατρείες της, την Αίγινα και τη φύση‏!

Αγάπησε την τέχνη από γεννησιμιού της. Έτσι τουλάχιστον υποστηρίζει, θεωρώντας ότι η καλλιτεχνική τάση βγήκε από μέσα της αυθόρμητα, από τότε που θυμάται τον εαυτό της. «Δεν υπάρχει κάποια νοητική διαδικασία, δεν «προκύπτει» από κάπου, ή το έχεις ή δεν το έχεις» αναφέρει η Κατερίνα Γιάννακα. «Η μητέρα μου με πήγαινε σε μουσεία, θεωρώντας ότι η τέχνη βοηθάει τον άνθρωπο, αλλά η αγάπη μου για την τέχνη δεν προέκυψε επειδή πήγα στα μουσεία. Αυτό είναι μέσα σου και όταν συνειδητοποιείς ότι είναι πολύ έντονο, αρχίζεις πια να το καλλιεργείς ενσυνείδητα. Δεν πηγαίνεις σε άλλη σχολή, αλλά στην Καλών Τεχνών. Τέχνη σημαίνει τρόπος ζωής για μένα, ζω μέσα σε αυτήν από μικρό παιδάκι».



Οπότε για την Κατερίνα ήταν μονόδρομος το να περάσει στην Καλών Τεχνών και να σπουδάσει ζωγραφική, σκηνογραφία, ενδυματολογία και ψηφιδωτό, με μεγάλους δασκάλους, όπως ο Γιάννης Μόραλης και ο Νίκος Νικολάου. Συνέχισε τις σπουδές της στη Ραβένα της Ιταλίας, έκανε πολλά ταξίδια σε διάφορα μέρη του κόσμου και επέλεξε να ζήσει στην Αίγινα εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Μάλιστα με το Γάλλο σύζυγό της, ο οποίος ερωτεύτηκε την Αίγινα με την πρώτη ματιά, εγκαταστάθηκαν σε μια εβδομάδα από την απόφασή τους στο νησί που γνώρισε η Κατερίνα αρχικά ως αγαπημένο θέρετρο των δασκάλων της και στη συνέχεια το λάτρεψε ως μόνιμο τόπο ζωής, αναφέρει το People.



«Η Αίγινα ήταν πολύ συνειδητή επιλογή, μου άρεσε πάρα πολύ ως τόπος, μου έγινε έρωτας» αναφέρει. «Λατρεύω τη θάλασσα, αγαπάω τρομερά τη φύση, δεν μπορώ να ζήσω σε πόλη. Ακόμη και τότε που ζούσα στην Αθήνα, το χάρηκα για κάποια χρόνια, αλλά ήξερα ότι θα φύγω. Από πάντα, από τη Λάρισα, όπου γεννήθηκα, από πολύ μικρή, ήθελα χωριό, ήθελα τη ζωή μέσα στη φύση. Είμαι αναχωρήτρια. (γέλια) Είμαι ευτυχής που το ανακάλυψα πολύ γρήγορα και πολύ χαρούμενη που ζω σε έναν τέτοιο χώρο».



Εδώ, στο νησί, σε έναν κήπο-δάσος από δέντρα και φυτά, όπου κυκλοφορούν πολλά ζωάκια, γάτες, σκυλιά και πουλιά, η Κατερίνα έχτισε το «κάστρο» της, που αγναντεύει απαραιτήτως τη θάλασσα («δεν θα γινόταν να μην τη βλέπω!»), το σπίτι και το εργαστήριό της. Δύο ξεχωριστούς χώρους για να μπορεί να διαχωρίζει τις λειτουργίες και να συγκεντρώνεται απολύτως όταν ανοίγει την πόρτα του εργαστηρίου – συνήθως από την ώρα που θα ξυπνήσει μέχρις ότου... την οδηγήσει το υλικό της. Πολυτάλαντη και δημιουργική, με πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στο ενεργητικό της, ασχολείται τόσο με τη ζωγραφική όσο και με την κεραμική αλλά και το πλέξιμο – οποιοδήποτε υλικό πιάσει στα χέρια της μπορεί να γίνει πηγή για έμπνευση. Είτε πρόκειται για μπογιές είτε για πηλό ή μαλλιά και κλωστές. «Όταν αισθάνομαι την ανάγκη να διηγηθώ τα συναισθήματά μου, χρησιμοποιώ τη ζωγραφική» εξηγεί. «Όταν θέλω να παίξω και να χαρώ, να αισθανθώ παιδί, χρησιμοποιώ την κεραμική. Το πλεκτό είναι για να μην έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο!». (γέλια)

Και μπορεί να μη σπούδασε γλυπτική, μια τέχνη σχετική με την κεραμική, «γιατί με έπεισαν οι δάσκαλοί μου να σπουδάσω ζωγραφική», όπως αναφέρει, «κάτι για το οποίο δεν μετάνιωσα ποτέ, αλλά προφανώς “δούλευε” μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια και να που ξεπήδησε η κεραμική από όλα αυτά. Είμαι τελείως αυτοδίδακτη!».

Η Κατερίνα δεν δημιουργεί τα έργα της ποτέ με προσχέδια, είτε πρόκειται για τους πίνακές της, με ανθρωποκεντρικά κυρίως θέματα, είτε για την κεραμική ή την πλεκτική. «Είναι πράγματα που βγάζει η Κατερίνα» θα σχολιάσει. «Βγαίνουν μέσα από το μυαλό μου, από την καρδιά μου, χρησιμοποιώντας κάθε φορά άλλο υλικό. Με παίδεμα, αλλά βγαίνει κάποια στιγμή. Δεν υπάρχει έμπνευση, δεν υπάρχει επιφοίτηση! Πας στο εργαστήρι σου και “μιλάς” με το υλικό. Δουλεύοντας έρχεται η όρεξη – μέσα από τη δουλειά σού έρχονται οι ιδέες για να προχωρήσεις παρακάτω, δεν κατεβαίνουν από τον ουρανό. Όταν δουλεύεις πολύ, έρχονται και οι δημιουργικές σκέψεις, μπαίνεις σε δημιουργική διαδικασία και το ένα φέρνει το άλλο».
Χρώματα αγαπημένα δεν έχει η Κατερίνα – «όταν μπουν στη σωστή θέση, είναι όλα όμορφα». Από υλικά λατρεύει το λάδι και τον πηλό. «Το λάδι είναι ένα φοβερό αλλά και πάρα πολύ δύσκολο υλικό. Όταν, όμως, μάθεις την τεχνική του, μπορείς να κάνεις τα πάντα, ό,τι σου περάσει από το μυαλό, να καλύψει και τις πιο τρελές προσδοκίες σου. Και με τον πηλό μπορείς να κάνεις πραγματικά ό,τι θέλεις, γιατί είναι φοβερά εύπλαστο υλικό. Επιπλέον, ο πηλός είναι ιαματικός όχι μόνο για το δέρμα αλλά και για την ψυχή!».

Και χάρη στα ιδιαίτερα κεραμικά της, μοναδικά γλυπτά-έργα τέχνης με φυτικά κυρίως θέματα, εμπνευσμένα από τον κήπο της, και συγχρόνως απολύτως χρηστικά (βάζα, πιάτα, φρουτιέρες, σαλατιέρες κ.ο.κ.), η Κατερίνα Γιάννακα κατέκτησε πριν από λίγους μήνες το πρώτο βραβείο στον 51ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Κεραμικής. Πρόκειται για έναν από τους μακροβιότερους εικαστικούς θεσμούς, ένα σημαντικό πολιτισμικό γεγονός σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, που διοργανώνεται από την Πανελλήνια Ένωση Κεραμιστών και Αγγειοπλαστών υπό την αιγίδα και τη χορηγία του Δήμου Αμαρουσίου και τη συνεργασία του Συνεταιρισμού Αγγειοπλαστών και Κεραμιστών Αμαρουσίου. Ένα βραβείο που τη γέμισε με «πολλή χαρά, γιατί αναγνωρίστηκε μια δουλειά που κάνω από την καρδιά μου», όπως αναφέρει.

Αυτό τον καιρό η Κατερίνα ετοιμάζει μια νέα συλλογή κεραμικών αντικειμένων για την ατομική έκθεσή της στην γκαλερί Eleni Marneri τον Απρίλιο – χειροποίητα ζωγραφιστά, μοναδικά, αλλά και χρηστικά. Όσο για το τι ονειρεύεται; «Θα ήθελα απλώς να είμαστε όλοι καλά, όχι μόνο στην υγεία μας, αλλά να είμαστε καλά μεταξύ μας. Το μεγάλο μου όνειρο είναι να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι τα πράγματα που χάνουν και να επιστρέψουν, π.χ., στη φύση». Όπως επέλεξε να κάνει εκείνη, ζώντας σε ένα περιβάλλον όπου φυτά, ζώα, άνθρωποι ζουν αρμονικά. «Θεωρώ ότι είμαστε μια αλυσίδα και έφτιαξα έναν κόσμο ώστε αυτό να το βιώνω κάθε στιγμή, δηλαδή να μη σπάει αυτή η αλυσίδα».