Πως το τρίβουν το πιπέρι ; Με την... κεφαλή του Δία και της Αφροδίτης ... (φωτό)

Ο Παναγιώτης Βελέντζας είναι 23 ετών και τελειόφοιτος του τμήματος βιομηχανικού σχεδίου της ΑΚΤΟ. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της Ευρώπης, εξαιτίας των επαγγελματικών υποχρεώσεων της μητέρας του. Υποστηρίζει πως όλη αυτή η τριβή με διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα και της αντίληψης του για τον κόσμο, ενώ τον βοήθησε να μην 'πλήξει' ποτέ.  



Την χρονιά που μας πέρασε, ο Παναγιώτης σχεδίασε δύο πρωτότυπους μύλους πιπεριού με πρωταγωνιστές αρχαίους ελληνικούς θεούς, για λογαριασμό του Μουσείου Μπενάκη, τραβώντας την προσοχή της διεθνούς design κοινότητας.  

Εξηγεί στη Lifo.gr:    
Οι μύλοι πιπεριού Στον μικρό μύλο συναντάμε την Αφροδίτη, και στον μεγάλο απεικονίζεται για μένα ο Δίας, αν και στην πραγματικότητα η προτομή είναι του Όμηρου,  μιας που δεν βρήκα σχέδιο του Δία που να με ικανοποιεί. Τα υλικά που χρησιμοποίησα είναι το ξύλο οξιάς, για τον κορμό του μύλου, και το αλουμίνιο για το κεφάλι. Οι μύλοι δημιουργήθηκαν με αφορμή την ανάθεση του Μουσείου Μπενάκη στο τμήμα product design του ΑΚΤΟ για τον Εορτασμό των 35 χρόνων των πωλητηρίων του Μουσείου.   
Τους σχεδίασα στα πλαίσια της ομαδικής εργασίας της σχολής "Σύγχρονα Τελετουργικά – Σύγχρονα Εργαλεία", υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας Χριστίνας Σκουλούδη , και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην περσινή  Διεθνή Μέρα Μουσείων.   



Το σκεπτικό πίσω από τους μύλους   
Το τελετουργικό πίσω από τους μύλους αλατιού και πιπεριού έχει να κάνει με το καλό φαγητό και την μάζωξη γύρω από το τραπέζι, αλλά ακόμα και με την γεύση,  την όσφρηση και την ακοή που συμβάλλουν στην απόλαυση του φαγητού.  



H έμπνευση   
Παρατηρώντας τα αρχαιοελληνικά αγάλματα που φιλοξενούνται στο Μουσείο μου γεννήθηκε η ιδέα του συνδυασμού μιας αρχαιοελληνικής προτομής κι ενός 'πειραγμένου' κλασικού μύλου πιπεριού.   
Τα επιτεύγματα του παρελθόντος και οι παρακαταθήκες που μας άφησαν οι πρόγονοί μας περνούν στην λήθη αν  δεν εργαστούμε πάνω σε αυτά. "Ξέρετε, οι πρόγονοι μου δημιούργησαν κάτι που έμεινε, κάτι που δεν είναι άμεσα κατακτημένο της δικής μου γενιάς. Κι αν δεν συνεχίσω εγώ το έργο του ή αν δεν πειραματιστώ  πάνω σε αυτό οι επόμενες γενεές θα λησμονήσουν."    



Ο σχεδιασμός   
Το μεγαλύτερο θέμα ήταν η κατασκευή. Οι τορναδόροι ξύλου είναι δυσεύρετοι στην εποχή μας, και ο μηχανισμός του μύλου έρχεται από την Αγγλία (ούτε για δείγμα στην Ελλάδα). Για το κεφάλι του μύλου απαιτείται καλλιτεχνική χύτευση με την μέθοδο του χαμένου κεριού, διαδικασία δύσκολή που ανεβάζει συγχρόνως και το κόστος. Μία ενδεχόμενη βιομηχανική παραγωγή θα μείωνε αισθητά το κόστος αυτό, αλλά μην ξεχνάμε ότι είμαι ακόμα φοιτητής.     

 *Τους μύλους μπορεί κανείς να τους βρει σήμερα στο πωλητήριο του Mουσείου Μπενάκη, στην οδό Κουμπάρη στο Κολωνάκι, καθώς και στο SKOUMOKY (Λεμπέση 9 & Πορινού, Μακρυγιάννη)