Αποκλειστικό: Ιστορίες μαμάδων με εξωσωματική γονιμοποίηση story 2: Όταν η β-χωριακή ήταν θετική οι μέρες μας πήραν χρώμα! Κάναμε σαν μωρά με τον άνδρα μου!

Η ιστορία της Μ. που μετά από 2 προσπάθειες κατάφερε να αποκτήσει με τον σύζυγο της ένα υγιέστατο κοριτσάκι, 7 μηνών σήμερα!!!

Kύρια σημεία:

•    14 Αυγούστου 11 :00  στεκόμασταν απέναντι στον ιατρό και ακούγαμε όλα αυτά που μέχρι εχθές τα θεωρούσαμε πολύ ξένα και φυσικά για ηλικίες άνω των 45 ετών.  Το δείγμα του σπέρματος λοιπόν ήταν πολύ κακό και ο μόνος δρόμος για να αποκτήσουμε παιδί  θα ήταν να ακολουθήσουμε  εξωσωματική γονιμοποίηση. 
•    21 Οκτωβρίου η ημέρα της β-χωριακής .
•    Η φωνή του ιατρού δεν ήταν πολύ χαρούμενη … η εξέταση ήταν αρνητική …. Το ίδιο μούδιασμα εκείνης της φοράς ξαναήρθε….
•    ομολογώ πως όταν μπαίνεις σε αυτή τη διαδικασία και γνωρίζεις πως οι πιθανότητες να αποκτήσεις παιδί είναι μέτριες τότε η επιθυμία γίνεται εμμονή…. Κοιμάσαι και ξυπνάς με ένα σκοπό ….
•    Με βαριά καρδιά και περισσότερο για να μην απογοητεύσω το σύζυγο ξαναξεκινήσαμε…. Αυτή τη φορά οι μέρες μέχρι την ωοληψία δεν πέρασαν γρήγορα ,όμως η ψυχολογία μου ήταν λίγο διαφορετική …μάλλον είχα πείσει τον εαυτό μου ότι και αυτή τη φορά δεν θα πετύχει … η ωοληψία έγινε χωρίς βιοψία όρχεων αυτή τη φορά γιατί είχαμε κατεψυγμένο δείγμα από την πρώτη φορά .
•    27 Δεκεμβρίου η ημέρα της β χωριακής. Και αυτή η ημέρα δεν θα σβήσει ποτέ από τη μνήμη μου…. Η φωνή του ιατρού είχε άλλο τόνο…. Ήταν θετική η εξέταση!!!! Χοροπηδούσα σαν μικρό παιδί , δεν ήξερα ποιόν να ειδοποιήσω πρώτα !!! Ήμουν έγκυος , το πετύχαμε με τα δικά μας έμβρυα!!!!  Οι ημέρες πήραν χρώμα !!!!! Με το σύζυγο κάναμε σαν μωρά παιδιά αλλά κυριάρχησε η λογική… δεν κάναμε σχέδια , δεν βάψαμε το παιδικό δωμάτιο !!!!
•    Βέβαια όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης εγώ συμπεριφερόμουν σαν να μην ήμουν… έκανα δουλειές , περπατούσα συνέχεια , έπινα cocacola!!!!!
•    Δεν μπορώ να υποστηρίξω αυτό που λένε πολλές μητέρες πως μόλις αντίκρισαν το μωρό τους άλλαξε η φιλοσοφία τους … μόνο δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου ότι τα είχαμε καταφέρει…
•    Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για την συγκεκριμένη μονάδα και τον ιατρό . Αυτόν τον άνθρωπο που πέρα από την ειδικότητα του χαρακτηρίζεται από την ανθρωπιά του. Ίσως και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η ιστορία μας είχε αίσιο τέλος.
•    Και έτσι φτάσαμε σήμερα με τη μικρή μας να είναι επτά μηνών , να έχει βγάλει ήδη το πρώτο της δοντάκι και να προσπαθεί να μιλήσει μέσα από παιδικές τσιρίδες .
•    Εάν αναρωτιέστε σε ποιόν μοιάζει το παιδί ….. δεν υπάρχει πιο τέλεια ομοιότητα με τον μπαμπά της !!!!! Είναι ίδιοι !!!! Αυτό που με παρηγορεί είναι ότι πήρε τις βλεφαρίδες μου!!!!

Παντρευτήκαμε το 2011 με την αισιοδοξία και την ελπίδα της δημιουργίας μιας οικογένειας με τουλάχιστον δύο παιδιά. Βέβαια λόγω της οργανωτικότητας που μας χαρακτηρίζει το σχέδιο του μέλλοντος περιελάμβανε τον πρώτο χρόνο να χαρούμε την νέα μας ζωή με ταξίδια, διακοπές , συναντήσεις με φίλους, εκδρομές και  όλα αυτά που οι περισσότεροι μεταξύ 30 και 40 ετών προσπαθούν να ζουν μέχρι να φθάσουν  σε εκείνο το σημείο κορεσμού που από την επόμενη ημέρα αναζητάς λίγη χαλάρωση και απομόνωση στην ηρεμία του σπιτιού σου.

Το σχέδιο μας πήγαινε μια χαρά όταν μετά από ένα ταξίδι μας στο εξωτερικό παρουσιάστηκαν  τα γνωστά συμπτώματα μιας εγκυμοσύνης . Τότε ήταν που σκεφτήκαμε ότι δεν πειράζει το νέο μέλος να έρθει λίγο νωρίτερα από τα προγραμματισμένα. Η αρνητική απάντηση της β-χωριακής μας μούδιασε λες και κάτι προμήνυε το μέλλον.  Ο ιατρός δικαιολόγησε την καθυστέρηση ως πιθανή συνέπεια του ταξιδιού , του αεροπλάνου και πολλών άλλων που για κάποιο περίεργο λόγο δεν ήθελα να ακούσω. Πέρασαν  τρείς μήνες χωρίς καμία ένδειξη μιας πιθανής εγκυμοσύνης. Η αλήθεια είναι ότι κανένας μας ούτε εγώ αλλά ούτε και ο σύζυγος μου συζητούσαμε το θέμα γιατί απλά θέλαμε να το αντιμετωπίσουμε χαλαρά και προπαντός να μην αγχώσει ο ένας τον άλλο. 

Μέχρι τότε θεωρούσα τυχερό τον εαυτό μου γιατί μετά από 18 χρόνια επαγγελματικής σταδιοδρομίας στον ιατρικό χώρο πίστευα πως οποιοδήποτε ιατρικό θέμα κι αν αντιμετωπίσω ήξερα ακριβώς  σε ποιόν ιατρό να απευθυνθώ.  Μέσα Αυγούστου χτυπάω το κουδούνι του Κέντρου Εξωσωματικής Αθηνών μόνη μου ώστε να συζητήσω με τον κοΑθανασίου αυτό το κάτι που μου είχε σφηνωθεί στο μυαλό και που μου δημιουργούσε μια κακή ψυχολογία.  Οι οδηγίες του ήταν συγκεκριμένες… ένα δείγμα σπέρματος του συζύγου , μια σειρά ορμονολογικών εξετάσεων δικές μου , σαλπιγγογραφία, γυναικολογικοί υπέρηχοι, υστεροσκόπηση και ένα σωρό άλλα που αδυνατούσα να θυμηθώ ώστε να τα τακτοποιήσω στο μυαλό μου.

Έτσι κι έγινε … 13 Αυγούστου το δείγμα σπέρματος ήταν στα χέρια των εμβρυολόγων  … Το τηλεφώνημα του κου Αθανασίου με βρήκε να ετοιμάζω τις βαλίτσες των διακοπών με μεγάλη χαρά που επιτέλους θα χαλαρώναμε και θα ξεκουραζόμασταν … κλείνοντας το τηλέφωνο όλα είχαν αλλάξει …. Καμία χαρά καμία προσμονή για ξεκούραση … τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά και φυσικά θα έπρεπε να συναντηθούμε άμεσα με τον ιατρό από κοντά για να μας διαφωτίσει με λεπτομέρειες της κατάστασης μας.

Δεν μπορώ να παραλείψω και να μην σταθώ ότι παρά τις ημέρες του δεκαπενταύγουστου ο ιατρός γνωρίζοντας την αγωνία μας πάγωσε τις διακοπές του για να μας συναντήσει και να μας καθησυχάσει…

14 Αυγούστου 11 :00  στεκόμασταν απέναντι στον ιατρό και ακούγαμε όλα αυτά που μέχρι εχθές τα θεωρούσαμε πολύ ξένα και φυσικά για ηλικίες άνω των 45 ετών.  Το δείγμα του σπέρματος λοιπόν ήταν πολύ κακό και ο μόνος δρόμος για να αποκτήσουμε παιδί  θα ήταν να ακολουθήσουμε  εξωσωματική γονιμοποίηση.  Αφού λοιπόν καταστρώθηκε η στρατηγική που θα ακολουθούσαμε από τον Σεπτέμβρη τέθηκε από τον ιατρό και αυτό που σε κάνει να σκέφτεσαι ‘’γιατί σε εμένα ?’’ δανεικό σπέρμα !!! Αυτή θα ήταν η έσχατη πιθανή λύση σε περίπτωση που η βιοψία όρχεων δεν έδινε κανένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.  Κανένας από τους δύο μας δεν απάντησε τίποτα στον ιατρό λες και δεν το ακούσαμε, ούτε κοιταχτήκαμε, απλά το προσπεράσαμε και αφού ανανεώσαμε το ραντεβού μας με τον ιατρό φύγαμε. Και τώρα τι ?????  Η δεκάλεπτη διαδρομή μέχρι το σπίτι μου φάνηκε αιώνας … το μόνο που σκεπτόμουν είναι τι να του πω… τι να του πω για να καταλάβει πως δεν πειράζει θα το αντιμετωπίσουμε, πως θα μπορούσα να είχα εγώ το πρόβλημα και όλα αυτά που έχεις ανάγκη να πεις στον άνθρωπο που αγαπάς και ξέρεις πολύ καλά πόσο πληγωμένος είναι ….  Ένα ήταν το μόνο σίγουρο … δεν θα μάθαινε τίποτα κανένας !!!!!!

Οι διακοπές ίσως ήταν οι καλύτερες μέχρι τώρα… το διασκεδάσαμε τόσο πολύ σαν κάποιος να μας είχε πει πως θα ήταν οι τελευταίες…. Κι όμως στο μυαλό κ των δύο υπήρχε η ίδια σκέψη … να διασκεδάσουμε και να περάσουμε όσο καλύτερα μπορούμε γιατί ο χειμώνας που θα ερχόταν θα ήταν πολύ δύσκολος. Μόνο μία φορά συζητήσαμε το φλέγον ζήτημα του δανεικού σπέρματος με εμένα να θέτω το δίλημμα ότι καθόλου παιδί ή ένα παιδί που κατά τα άλλα θα είναι δικό μας και τη διαδικασία θα τη γνωρίζει μόνο ο ιατρός , οι εμβρυολόγοι κ εμείς…. Ο σύζυγος όμως ήταν αρνητικός και σταμάτησε τη συζήτηση λέγοντας πως δεν ήθελε να το σκεφτεί καθόλου  και  πως θα δούμε …. Αυτό το θα δούμε πάντα το λέει όταν δεν υπάρχει φως στο μέλλον. Έτσι και τότε δεν πίστευε πως δεν υπήρχε φώς ενώ εγώ ήμουν πιο αισιόδοξη ίσως γιατί αυτή την αισιοδοξία μου την είχε μεταφέρει  ο κος Αθανασίου με την θετική του ενέργεια.

Μέσα Σεπτεμβρίου έγινε η ωοληψία και η βιοψία όρχεων …. Όλα πήγαν καλά και ο ιατρός ήταν αισιόδοξος. Ο λόγος που δεν αναφέρομαι στο μέχρι την ωοληψία διάστημα είναι γιατί πέρασε  χωρίς να το καταλάβουμε… ή μάλλον ήταν πολύ καλύτερα από ότι είχα ακούσει … τις ενέσεις μου κανονικά κάθε μεσημέρι , τα φάρμακα στις ώρες τους και το κυριότερο οι ενέσεις δεν πονούσαν!!!  Όσο και εάν ακούγεται παράλογο αυτός ήταν ο μοναδικός μου φόβος , αυτός ο φόβος που έχουν τα μικρά παιδιά όταν τα πάνε για εμβόλιο… μακριά από ενέσεις !!!! κι όμως δώδεκα έκανα κ δεν θυμάμαι ούτε μία!!!!

Μεσημέρι έγινε η  εβρυομεταφορά με τρείς βλαστοκύστεις, πολύ καλά έμβρυα πολύ καλή η εμβρυομεταφορά και το κυριότερο χωρίς δανεικό σπέρμα . Η κα Σακελλαρίου έκανε ότι καλύτερο μπορούσε με τα δείγματα της βιοψίας και έτσι είμασταν όλοι αισιόδοξοι. Εγώ ήμουν αποφασισμένοι να τηρήσω τις οδηγίες κατά γράμμα… έτσι και έκανα πέντε ημέρες στο κρεβάτι πολύ μεγάλη προσοχή στις κινήσεις μου και όλοι να με υπηρετούν προκειμένου να περάσουν οι δώδεκα ημέρες μέχρι την β-χωριακή όσο πιο ευχάριστα γινόταν. Εννοείται ότι η αρχική σκέψη να μην το μάθει κανείς έδωσε τη θέση της στο να το ανακοινώσουμε στην μητέρα μου και σε δύο πολύ πολύ κοντινούς φίλους …έχεις ανάγκη να το μοιραστείς με δικούς σου ανθρώπους , χρειάζεσαι την θετική τους σκέψη….

21 Οκτωβρίου η ημέρα της β-χωριακής . Μέχρι να φθάσει το μεσημέρι και να χτυπήσει το τηλέφωνο μου φάνηκε αιώνας . Ο σύζυγος να τηλεφωνεί συνέχεια αλλά να μην έχω κανένα νέο …. Η φωνή του ιατρού δεν ήταν πολύ χαρούμενη … η εξέταση ήταν αρνητική …. Το ίδιο μούδιασμα εκείνης της φοράς ξαναήρθε…. Δεν ήθελα να το πιστέψω , ούτε ήθελα να κλάψω , ήθελα τρόπο για να το ανακοινώσω και επόμενη ημερομηνία νέας ωοληψίας…. Έτσι είμαι εγώ … φαντάζομαι έτσι είναι πολύς κόσμος …. Βρίσκω μια τεράστια δύναμη εκεί που νομίζω πως δεν έχω άλλη και σκέφτομαι το επόμενο βήμα… Να σημειώσω πως την ίδια ημέρα έπρεπε να βάλω το καλύτερο μου χαμόγελο για να συγχαρώ τη φίλη μου που εξαιτίας μου είχε έρθει στον κο Αθανασίου και εκείνη είχε πετύχει η προσπάθεια της !!!! Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια έτσι δεν είναι??

Επόμενο βήμα  λοιπόν  υστεροσκόπηση … Η εξέταση ήταν μια χαρά και εγώ ακόμα καλύτερα που ξαναξεκινούσα με τη νέα στρατηγική…  ομολογώ πως όταν μπαίνεις σε αυτή τη διαδικασία και γνωρίζεις πως οι πιθανότητες να αποκτήσεις παιδί είναι μέτριες τότε η επιθυμία γίνεται εμμονή…. Κοιμάσαι και ξυπνάς με ένα σκοπό …. Εμείς που ήμασταν χαλαροί και παιδί θέλαμε μετά το χρόνο , εγώ που έβλεπα μωρά κ αναρωτιόμουν που είναι το μητρικό μου ένστικτό γιατί δεν έχει χτυπήσει αυτό το γνωστό ρολογάκι??? Εγώ λοιπόν απέκτησα εμμονή .

Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και είχαμε αποφασίσει πως δεν θα ξεκινούσαμε τη διαδικασία, θα την αφήναμε για μετά τις γιορτές. Πιο πολύ εγώ είχα επηρεάσει το σύζυγο γιατί φοβόμουν , φοβόμουν τόσο πολύ ότι θα ξανααπογοητευτώ και θεωρούσα δικαίωμα μου να μην χαλάσω τις γιορτές με ακόμα ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Δεν σκέφτηκα  εκείνον  παρά μόνο  τον εαυτό μου… ήξερα ότι σε τόσοσύντομο  χρονικό διάστημα δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω άλλη μια αποτυχημένη προσπάθεια. Τότε λοιπόν ήταν που η αδερφική μου φίλη χτύπησε το καμπανάκι της πραγματικότητας κ με προσγείωσε λέγοντας μου πως εάν θέλω να βρίσκω λόγους για να αποφεύγωτη νέα προσπάθεια  υπάρχουν πολλοί, τα Χριστούγεννα, τα γενέθλια μου , η ονομαστική μας εορτή και ένα σωρό άλλους λόγους που κρυβόμουν πίσω από αυτούς .

Με βαριά καρδιά και περισσότερο για να μην απογοητεύσω το σύζυγο ξαναξεκινήσαμε…. Αυτή τη φορά οι μέρες μέχρι την ωοληψία δεν πέρασαν γρήγορα ,όμως η ψυχολογία μου ήταν λίγο διαφορετική …μάλλον είχα πείσει τον εαυτό μου ότι και αυτή τη φορά δεν θα πετύχει … η ωοληψία έγινε χωρίς βιοψία όρχεων αυτή τη φορά γιατί είχαμε κατεψυγμένο δείγμα από την πρώτη φορά . Τα ωάρια ήταν δέκα και  γονιμοποιήθηκαν όλα . Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να καταλάβω ότι ο κος Αθανασίου και   η κα Σακελλαρίου έκαναν ότι μπορούσαν  για να κρατήσουν την υπόσχεσή τους ‘’ Παιδί το 2013 θα κάνεις ‘’!!! έτσι μου είχαν πει μετά την αποτυχημένη προσπάθεια και ήταν αυτές οι κουβέντες που κράτησα και μου έδωσαν δύναμη…. 

Αυτή τη φορά οι δώδεκα ημέρες πέρασαν διαφορετικά… δεν έκανα τίποτα ίδιο με την πρώτη φορά… στο κρεβάτι έκατσα δύο ημέρες και αυτό για να μην ακούω τη γκρίνια των γύρω, μέσα μου έλεγα πως ότι είναι να γίνει θα γίνει… Την τρίτη κιόλας ημέρα , μέσα στην καρδιά των εορτών, εγώ έκανα το απαραίτητο shoppingtherapyπερπατώντας σε όλους τους στολισμένους δρόμους της Αθήνας  με το σύζυγο μου, λες και τίποτα δεν είχε προηγηθεί τίποτα δεν είχαμε να περιμένουμε….

27 Δεκεμβρίου η ημέρα της β χωριακής. Και αυτή η ημέρα δεν θα σβήσει ποτέ από τη μνήμη μου…. Η φωνή του ιατρού είχε άλλο τόνο…. Ήταν θετική η εξέταση!!!! Χοροπηδούσα σαν μικρό παιδί , δεν ήξερα ποιόν να ειδοποιήσω πρώτα !!! Ήμουν έγκυος , το πετύχαμε με τα δικά μας έμβρυα!!!!  Οι ημέρες πήραν χρώμα !!!!! Με το σύζυγο κάναμε σαν μωρά παιδιά αλλά κυριάρχησε η λογική… δεν κάναμε σχέδια , δεν βάψαμε το παιδικό δωμάτιο !!!! Τα συναισθήματα ανάμικτα με το φόβο να μας κυριεύει …. Η αλήθεια είναι πως ο φόβος με συνόδευε κάθε λεπτό τους εννέα μήνες , φόβος σε κάθε ραντεβού με τον ιατρό εάν το μωρό ήταν υγιές εάν αναπτυσσόταν σωστά …. Και παρά  τις συμβουλές του κου Αθανασίου εγώ πάντα αγχωμένη να φτάσουμε στην ημέρα του τοκετού.  Βέβαια όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης εγώ συμπεριφερόμουν σαν να μην ήμουν… έκανα δουλειές , περπατούσα συνέχεια , έπινα cocacola!!!!!  μια περίεργη συμπεριφορά ίσως από άμυνα σε όλο αυτό που είχαμε περάσει και εάν είναι αλήθεια ότι το έμβρυο εισπράττει την ψυχολογία της μητέρας τότε εξηγείται η συμπεριφορά της μικρής μας … από την πρώτη ημέρα που γεννήθηκε δεν μας δυσκόλεψε καθόλου…

7 Αυγούστου η πολυπόθητη ημέρα έφθασε … η μπέμπα μας βιάστηκε να γεννηθεί ένα μήνα νωρίτερα  χωρίς όμως κανένα απολύτως πρόβλημα… ούτε θερμοκοιτίδα, ούτε οξυγόνο, βάρος  3.200kg… σαν να γεννιόταν εννέα μηνών…. Δεν είναι υπερβολή να πώ πως αναζητώ εκείνη την ημέρα , την ώρα του χειρουργείου… περάσαμε πολύ καλά … ο τοκετός ήταν με καισαρική τομή … εκτός από μια λεπτή γραμμή τίποτα άλλο δεν μου θυμίζει την καισαρική… ο ιατρός άψογος όπως πάντα…. Δεν μπορώ να υποστηρίξω αυτό που λένε πολλές μητέρες πως μόλις αντίκρισαν το μωρό τους άλλαξε η φιλοσοφία τους … μόνο δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου ότι τα είχαμε καταφέρει… όλα τα υπόλοιπα ακολούθησαν …..

 Όπως όλοι συνηθίζουμε να λέμε πρωταρχικής σημασίας είναι η επαφή με τον ιατρό σου. Εγώ ούτε μια φορά  δεν αμφισβήτησα τις οδηγίες του , δεν έκανα δεύτερη σκέψη , τον εμπιστευόμουν με κλειστά τα μάτια και πιστεύω πως έπαιξε μεγάλο ρόλο σε όλη τη διάρκεια της συνεργασίας μας . Όσο για την θετική του ενέργεια τι να πώ?? Στις μαύρες μου ημέρες αρκεί που τον άκουγα για να αναθεωρήσω και να επαναπροσδιοριστώ. Ο σύζυγος το ίδιο… περίεργα συναισθήματα…. Σαν μια αλυσίδα που οι κρίκοι της ήταν στενά δεμένοι… από τους κρίκους της αλυσίδας δεν λείπει φυσικά όλη η ομάδα του ιατρού …. Πάντα δίπλα μου , προσεκτικές και όλες έτοιμες να σου ανεβάσουν την διάθεση από τις εμβρυολόγους μέχρι τη γραμματέα …. Σαν ο ιατρός να της έχει επιλέξει με τα δικά του μοναδικά κριτήρια ώστε να εμπνέουν εμπιστοσύνη και να συμπεριφέρονται σαν εκείνες να ήταν στη θέση σου…

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για την συγκεκριμένη μονάδα και τον ιατρό . Αυτόν τον άνθρωπο που πέρα από την ειδικότητα του χαρακτηρίζεται από την ανθρωπιά του. Ίσως και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η ιστορίαμας είχε αίσιο τέλος. Η δύναμη που μας έδινε να συνεχίσουμε και η καθαρότητα στο πρόσωπο του που μας έδινε την σιγουριά ότι δεν μας κοροϊδεύει. Είναι ο άνθρωπος που μαζί με την κα Σακελλαρίου ανέτρεψαν  τη δυσκολία του περιστατικού μας  , χρησιμοποίησαν τις επιστημονικές του γνώσεις και την δεξιοτεχνία τους και  μας χάρισαν  τη μικρή μας . Είναι λίγο το ευχαριστώ είναι μικρή η λέξη της ευγνωμοσύνης για να περιγράψει τα συναισθήματα μας …

Και έτσι φτάσαμε σήμερα με τη μικρή μας να είναι επτά μηνών , να έχει βγάλει ήδη το πρώτο της δοντάκι και να προσπαθεί να μιλήσει μέσα από παιδικές τσιρίδες . Η αλήθεια είναι πως ακόμα και τώρα την κοιτάω και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι αυτό το παιδί είναι δικό μας … Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψω τα συναισθήματα μας … οι λέξεις είναι φτωχές… πώς να περιγράψεις την στιγμή που με τα χεράκια της σου αγγίζει το πρόσωπο σαν να θέλει να σε χαϊδέψει, ή  πώς να περιγράψεις όταν κλαίει για κάποιο λόγο και σε κοιτάει επίμονα και απεγνωσμένα για να την πάρεις αγκαλιά… συνειδητοποιώ ότι εξαρτάται από εμάς κάθε λεπτό της ημέρας και  κάποιες φορές αισθάνομαι λίγη απέναντι της … δεν ξέρω εάν της καλύπτω όλα αυτά που πρέπει… αλλά νομίζω ότι όλες οι μανούλες λίγο πολύ έτσι αισθάνονται…

Θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ  στο σύζυγο και μπαμπά… είναι γνωστή η σχέση μπαμπά και κόρης είναι το οιδιπόδειο, είναι τα αντίθετα φύλλα πάντως κάτι μαγικό συμβαίνει σε αυτή τη σχέση… οι δύο τους περνούν ατελείωτες ώρες … ο μπαμπάς μας δεν χάνει ευκαιρία να την ταΐσει , να την κοιμίσει , να παίξει μαζί της … 

Εάν αναρωτιέστε σε ποιόν μοιάζει το παιδί ….. δεν υπάρχει πιο τέλεια ομοιότητα με τον μπαμπά της !!!!! Είναι ίδιοι !!!! Αυτό που με παρηγορεί είναι ότι πήρε τις βλεφαρίδες μου!!!!

Μ.Μ.