Αποκλειστικό: Ιστορίες μαμάδων με εξωσωματική: Story3: «…Ήμουν μεγάλη, ο χρόνος μετρούσε αρνητικά & με επηρέαζε…Γιατρέ σπάσαν τα νερά..! Ο γιoς μου βγήκε πρώτος, 1’ μετά η κόρη μου»

Η «από καρδιάς» συνέντευξη της Μ. και του Κ. όπου παρά τις δυσκολίες, την υψηλού κινδύνου εγκυμοσύνη και τον γυρισμό στο σπίτι χωρίς τα παιδιά, χαίρονται πλέον τα δύο αγγελούδια – βοηθούς τους…

Κύρια σημεία:

•         Ήταν περίεργα τα συναισθήματα, ήμουν φορτισμένη θετικά …έντονα!!! Έχω περάσει και πολλές ταλαιπωρίες γιατί με άγχωνε η ηλικία, με άγχωναν οι υποχρεώσεις που έχω στην οικογένεια. Με άγχωναν πολλά πράγματα. Τα έβαζα με τον εαυτό μου που καθυστέρησα τόσα χρόνια επαναπαυμένη ότι εμείς η γυναίκες έχουμε χρόνο.
•         Ξέρω τι σημαίνει για μια γυναίκα να χάνει χρόνο. Ο χρόνος που περνάει μετράει αρνητικά. Χθες ήσουν καλά σήμερα μπορεί να μην είσαι καλά, γενετικά εννοώ πάντα, όχι από κάποια άλλη άποψη. Αυτό με επηρέαζε ψυχολογικά.
•     «Αν δεν κάνουμε παιδιά θα θέλεις να είμαστε μαζί; Θέλω να είσαι ελεύθερος, δεν μπορώ να σε δεσμεύσω να μην κάνεις οικογένεια ποτέ!’’ Μου απάντησε: ‘’Εγώ εσένα ερωτεύτηκα, δεν κάναμε κανένα συμβόλαιο ότι θα κάνουμε παιδιά’’
•        Την ώρα που ολοκληρωνόταν η διαδικασία με φίλησε και μου είπε :’’ καλή μας επιτυχία συν Θεό’’. Τίποτα δεν έχω ξεχάσει, αλλά αυτή η κουβέντα του μου έχει αποτυπωθεί.
•          ‘’γιατρέ μάλλον έσπασαν τα νερά  αλλά δεν είμαι σίγουρη’’, αν και ήμουν, όπως και αυτός ήξερε πως του λέω χαζομάρες. Μου είπε να ξεκινήσω και να έρθω Αθήνα, του είπα πως έχω δουλειές πρώτα και μετά θα έρθω. Είπα στον άνδρα μου, πριν τελειώσουμε τις δουλειές να πάμε στο νοσοκομείο στο τμήμα μου, να κάνω τα δέοντα να σιγουρευτώ πως όλα είναι καλά. Μετά πήγα στο Ταχυδρομείο, έπλυνα μερικά ρούχα στο χέρι που ήθελα να πάρω μαζί, έκανα μπάνιο και μετά έφυγα. Δεν κινδύνευα, δεν έσπασαν τα νερά κλωνιδών , δεν είχα τέτοια ρήξη. Αλλά και πάλι δεν μπορούσα να κάνω χειρουγείο στο Αγρίνιο, θα έπρεπε να φύγω. Απλά ενημέρωσα να είναι έτοιμη η ομάδα, εγώ είπα ετοιμάζομαι κι έρχομαι. Στον δρόμο έβαλα έναν μουσαμά στο κάθισμα μην τυχόν… είχα πάει στο νοσοκομείο να ακούσω τα παιδία, πήρα ένα χαπάκι για τυχόν συσπάσεις για να μπορούσα να ταξιδέψω και ξεκινήσαμε και ερχόμασταν πολύ ωραία!!! Μπήκα στο μαιευτήριο, έκανα επισκληρίδιο αναισθησία, ο γιατρός έδωσε χέρι βγήκε ο γιος μου πρώτα και μετά από ένα λεπτό την κόρη μου.
•          Όταν τα πήρα και τα δύο μαζί, μετά από 17 ημέρες φύγαμε για Αγρίνιο. Πρώτα πήρα τον γιό μου, μετά από μερικές μέρες που πήρα και την κόρη μου δεν καθίσαμε λεπτό, φύγαμε κατευθείαν για το σπίτι μας στο Αγρίνιο
•        Έχω μια αδερφή ανάπηρη, έχω την μαμά μου κατάκοιτη σχεδόν από τον Νοέμβριο και μετά. Φροντίζω την μάνα, φροντίζω την αδερφή, φροντίζω τον άνδρα μου, φροντίζω τα παιδιά, δυο σπίτια, το σκυλί μας και δυο πουλιά.
•         Από την κοιλιά τους μιλούσα. Αφού γεννηθήκανε τους μιλάω πάντα. Δεν μιλάμε ‘’μπεμπεκίστικα’’, μιλάμε με ολόκληρες λέξεις. Τους εξηγώ τα πάντα, τώρα θα κάνουμε αυτό, τι επιτρέπετε και τι δεν επιτρέπετε και γιατί. Ας είναι μωρά, αυτά αντιγράφουν, το κρατάνε στον ‘’σκληρό τους δίσκο’’. Είναι καλά παιδάκια, είναι οι βοηθοί μου
•          Να προχωρήσουν, να μην φοβούνται τίποτα, να αγαπούν τον εαυτό τους και τους ανθρώπους! Να πιστεύουν στο Θεό, να πατάνε καλά στα πόδια τους. Ότι και να επιλέξουν θα τα καμαρώνω… αλλά παρακαλώ τον Θεό να τα βοηθήσει να φτάσουν ψηλά!

 ****

Θα έλεγα να ξεκινήσουμε από το τέλος προς την αρχή. Πως βιώσατε καταρχάς τον ερχομό των παιδιών σας;

Μ: Δεν το πίστευα…. Παρότι λόγω του επαγγέλματος μου (είμαι μαία), ήξερα τι γίνεται, ήξερα πως όλα ήταν καλά , μόλις γεννηθήκανε ήμουν ξύπνια, είχα κάνει επισκληρίδιο, εκείνη την ώρα τα έβλεπα. Έλεγα κι όλας στον γιατρό ‘’θέλετε μήπως βοήθεια’’ για να γελάσουμε, τα είδα για 2-3 λεπτά. Την άλλη μέρα κατέβηκα στο τμήμα προώρων και τα είδα μέσα στην θερμοκοιτίδα και τα έπιασα. Δεν πίστευα ότι είναι δικά μου! Το άσχημο είναι ότι για αρκετές μέρες δεν μπορούσα να τα πάρω αγκαλιά,  ήταν σαν να έχω παιδιά και σαν να μην έχω!Ήταν περίεργο το θέμα, δεν ήμουν από τις μαμάδες που γεννάς και σε 2-3 ώρες στο φέρνουν στο δωμάτιο και το έχεις το παιδί σου. Σου λένε όλοι να σου ζήσει!!! Εμένα μου έλεγαν να σου ζήσουν… αλλά στο κενό. Όλοι ήθελαν να τα δουν αλλά δεν τα έβλεπε κανένας εκτός από εμάς . Ήταν περίεργα τα συναισθήματα, ήμουν φορτισμένη θετικά …έντονα!!! Έχω περάσει και πολλές ταλαιπωρίες γιατί με άγχωνε η ηλικία, με άγχωναν οι υποχρεώσεις που έχω στην οικογένεια. Με άγχωναν πολλά πράγματα. Τα έβαζα με τον εαυτό μου που καθυστέρησα τόσα χρόνια επαναπαυμένη ότι εμείς η γυναίκες έχουμε χρόνο. Πιστεύουμε πως όλα πάνε καλά και μετά όταν το αποφασίζεις και δεν έρχεται, λες ‘’ωραία γιατί δεν έρχεται τώρα, αφού είναι όλα καλά’’.

Κ: Έτρεμαν τα πόδια μου, είναι σαν να προσπαθείς να χωρέσεις  έναν ελέφαντα στο δέρμα ενός ποντικού. Δεν το χωρούσε το μυαλό μου, δεν μπορούσε να το συνειδητοποιήσει ο νους!

Υπήρχε μη επιτυχής προσπάθεια ;

Είχα κάνει άλλες δύο προσπάθειες πριν, σε δύο διαφορετικούς γιατρούς. Στον έναν γιατρό πήρα τα φάρμακα αλλά το έβλεπα ότι δεν θα προχωρήσουμε σωστά. Το σταμάτησα στην θεραπεία. Είχε πεθάνει και ο αδερφός μου τότε, οπότε αναγκαστικά τότε είχα κακή ψυχολογία από όλες τις πλευρές, οπότε το σταμάτησα. Τα παράτησα για έναν χρόνο τότε. Μετά μια φίλη μου, ένα φιλικό μας ζευγάρι μάλλον, προσπαθούσαν πολλά χρόνια και η τελευταία τους προσπάθεια έδωσε καρπούς. Έχουν δύο κοριτσάκια. Πήγα στον γιατρό τους. Ακούγεται πολύ καλός ο γιατρός, επώνυμος κι αυτός γνωστός. Δεν μας άρεσε το περιβάλλον, δεν μας άρεσε η αντιμετώπιση, δεν μας άρεσε τίποτα!!!

Σας επηρέασαν καθόλου αυτές οι δυο ‘’αποτυχημένες’’ προσπάθειες, αν και δεν τις ολοκληρώσατε, στο να ξαναπροσπαθήσετε;

Την πρώτη δεν την ολοκλήρωσα. Την δεύτερη την σταμάτησα στο παρά 5. Προχώρησα πιο πολύ από την πρώτη, αλλά ούτε αυτήν ολοκλήρωσα. Ναι με πείραζε!!! Όταν είσαι και στον χώρο είναι χειρότερα, ήταν χειρότερα για εμένα. Ήταν χειρότερα γιατί έχανα χρόνο, αυτό με τρόμαζε. Ξέρω τι σημαίνει για μια γυναίκα να χάνει χρόνο. Ο χρόνος που περνάει μετράει αρνητικά. Χθες ήσουν καλά σήμερα μπορεί να μην είσαι καλά, γενετικά εννοώ πάντα, όχι από κάποια άλλη άποψη. Αυτό με επηρέαζε ψυχολογικά.

Πόσα χρόνια προσπαθούσατε;

Από το 2006 που είμαστε μαζί με τον άνδρα μου, δεν ‘’φυλαγόμασταν’’, αλλά δεν δίναμε και σημασία. Από το 2008 ξεκινήσαμε να ‘’ψαχνόμαστε’’ και το 2009 ξεκινήσαμε την πρώτη προσπάθεια.

Πιστεύετε ότι σας έφερε πιο κοντά, σας έδεσε σαν ζευγάρι η όλη διαδικασία και οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;

Ναι… γιατί ο άνδρας μου, μου είχε πει και μια κουβέντα. Όταν εγώ αγωνιούσα και του έλεγα ότι αν δεν κάνουμε παιδιά να υιοθετήσουμε, μου έλεγε θα εξαντλήσουμε πρώτα όλες τις προσπάθειες να τα έχουμε ‘’καλά μ’ εμάς’’ και μετά ναι να υιοθετήσουμε. Δεν μας ένοιαζε. Πίστευα όμως στον θεό. Είχαμε ένα σκυλάκι, μάλλον έχουμε ένα σκυλάκι. Την χρονιά που μου το έφερε δώρο στα γενέθλια μου ο άνδρας μου, την ώρα που μόλις με είδε έπεσε στην αγκαλιά μου και πήγαμε σπίτι σκέφτηκα: ‘’ ήρθε το σκυλί στο σπίτι… θα ‘ρθούν παιδιά στο σπίτι.’’

Ήσασταν σίγουρη δηλαδή πως θα αποκτήσετε παιδιά!

Ναι το ένιωθα. Βέβαια ο περίγυρος σε κάνει να νιώθεις περίεργα. Αυτό που λέω και σε φίλες μου που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα είναι, πως  ό,τι κάνουν να μην δίνουν αναφορά σε κανέναν.  Με τον άνδρα τους μόνο. Να μην λένε πάω να κάνω εξετάσεις κτλ. Δρα αρνητικά αυτό.

Εννοείτε πως επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία σας να γνωρίζει ο περίγυρος μια αποτυχημένη προσπάθεια;

Ναι!!! Σου κοστίζει, με πείραζε. Και να το κουβεντιάσεις, ο καθένας θετικά πάντα, αλλά δεν μπορούν να σε καταλάβουν πως νιώθεις. Ούτε η μάνα μου δεν με καταλάβαινε! Ξέρει ότι έχω κάνει εξωσωματική και παρότι μας έχει κάνει σε σχετικά μεγάλη ηλικία κι αυτή, δεν είχε ποτέ πρόβλημα στο να μένει έγκυος. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως ένιωθα εγώ καθόλου. Αυτό ήταν το πρόβλημα μου!

Είχατε δίπλα σας όμως τον σύντροφο σας.

Ναι!!! Ο άνδρας μου σε αυτό το κομμάτι παρότι δεν το περίμενα, ότι και να μας τύχαινε ήταν εκεί! Εγώ είχα φτάσει σε σημείο να του πω : ‘’ αν δεν κάνουμε παιδιά θα θέλεις να είμαστε μαζί; Θέλω να είσαι ελεύθερος, δεν μπορώ να σε δεσμεύσω να μην κάνεις οικογένεια ποτέ!’’ Μου απάντησε: ‘’Εγώ εσένα ερωτεύτηκα, δεν κάναμε κανένα συμβόλαιο ότι θα κάνουμε παιδιά’’

Πως νιώσατε την στιγμή που σας ανακοίνωσε ο γιατρός ότι θα σας ‘’επισκεφτεί ο πελαργός’’;

Αααααα….. εμείς δεν το πήγαμε έτσι με τον κο Αθανασίου. Την ώρα που ολοκληρωνόταν η διαδικασία με φίλησε και μου είπε :’’ καλή μας επιτυχία συν Θεό’’. Τίποτα δεν έχω ξεχάσει, αλλά αυτή η κουβέντα του μου έχει αποτυπωθεί. Μου έδωσε δύναμη, αν και ήξερα πως όλα θα πάνε καλά γιατί ο κος Αθανασίου ανάλογα ποιον έχει μπροστά του ξέρει τι κάνει! Δεν κάνει δοκιμές… δεν ‘’χρησιμοποιεί’’ τους ανθρώπους. Ξέρει πώς να μιλήσει αλλά και επιστημονικά ξέρει τι κάνει! Δεν σε ‘’τυραννάει’’ …να δούμε και να κάνουμε και εκείνο και να κάνουμε και το άλλο. Εγώ με το καλημέρα σας, που ήρθα στον κο Αθανασίου με τον άνδρα μου , φύγαμε ευτυχισμένοι, και μόνο που είχαμε έρθει εδώ! Δεν ξέραμε τι θα γίνει, αλλά πίστευε και ο ίδιος και πιστεύαμε κι εμείς! Όπως και ο φίλος του, παλιός μου διευθυντής νόμιζε πως ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα , που τελικά όμως δεν ήταν και εύκολο, γιατί η ηλικία είναι ένα θέμα, με διαβεβαίωνε πως από τον κο Αθανασίου θα φύγω με παιδί!

Πιστεύατε πολύ στον κο Αθανασίου λοιπόν!

Ναι αυτό είναι αλήθεια! Ακόμα και πριν τον γνωρίσω!  Τον φίλο του τον κο Αντωνίου τον εμπιστεύομαι, δουλέψαμε μαζί, είναι εξαίρετος επιστήμον και άνθρωπος, και έχουμε μια σχέση ζεστή. Του είχα εξηγήσει το ιστορικό μου, που πήγα τι έκανα και μου είπε: ‘’ κακώς τυραννήθηκες, θα έπρεπε να με είχες πάρει ένα τηλέφωνο’’.  Ξέχασα όμως να σας πω, πως από το 2003 είχα πάρει μετάθεση και είχα χάσει την καθημερινή μου επαφή με τον κο Αντωνίου. Να σας πως την αλήθεια και λίγο ντρεπόμουν, αυτή η κατάσταση σε κάνει να νιώθεις και λίγο αρνητικά. Σκεφτόμουν :’’ άσε, και τι να πάρω τώρα’’ τα σκεφτόμουν μόνη μου, όλα αυτά με ‘’ανακάτωναν’’ δεν τα μοιραζόμουν όλα με όλους! Όταν τελικά μίλησα με τον κο Αντωνίου μου είπε πως τόσο καιρό έχασα χρόνο και χρήμα, ο κος Αθανασίου είναι κορυφαίος κορυφαίων. Αυτά μου τα είπε πριν ακόμα τον γνωρίσω, όταν γνώρισα είπα πως δεν ήταν τυχαία αυτά όλα που μου είχε πει. Κάποια στιγμή όταν τον είχα ρωτήσει γιατί τον άφησαν να φύγει από το εξωτερικό, μου απάντησε: ‘’Δεν με άφησαν αλλά εγώ έπρεπε να γυρίσω, είχα οικογένεια πίσω’’. Όλα αυτά φτιάχνουν μια άρτια προσωπικότητα στο μυαλό και στην ψυχή. Δεν ξυπνάει το πρωί και μετράει αριθμούς, τον νοιάζει ο άνθρωπος που έχει απέναντι του. Δεν τον κάνω Άγιο, όλοι έχουμε τα καλά μας και τα κακά μας, αλλά εγώ μόνο καλά βλέπω σε αυτόν τον άνθρωπο. Ζηλεύω που δεν έχω συνεργαστεί μαζί του, αν ήμουν στην Αθήνα θα ήθελα έστω και εθελοντικά να ερχόμουν μια δυο ώρες. Του το έχω πει πως ζηλεύω που δεν είμαι συνεργάτης του. Θα μου άρεσε να δουλεύω μαζί του, τον λατρεύω!

Κ: Ο κος Αθανασίου είναι επιστήμον σωστός. Στους δύο προηγούμενους γιατρούς που είχαμε πάει, ένιωθα πως είχα απέναντι μου ένα ψυγείο, όχι έναν άνθρωπο. Αν ότι κάνεις δεν έχει ανθρωπιά πάνω απ’ όλα δεν μπορείς να το συνεχίσεις. Εγώ δεν μπορούσα να συνεννοηθώ μαζί τους. Ο κος Αθανασίου σε βλέπει ανθρώπινα πάνω απ’ όλα. Είναι άνθρωπος που μπορεί να τον πάρω τηλέφωνο τώρα από το χωριό και να συζητάμε για άσχετα πράγματα, από το πώς πήγε το κυνήγι μέχρι τι καιρό κάνει στην Αθήνα.

Πως ήταν αυτή η περίοδος για εσάς;

Πολύ κλάμα… πολύ στεναχώρια!!! Να σκέφτεσαι : ’’μια ζωή αγοράζω μωρουδιακά για παιδιά φίλων μου, για τα δικά μου θα αγοράσω ποτέ;’’ όλα αυτά με προβλημάτιζαν!

Εν τέλει όμως όλα πήγαν καλά! Μιλήστε μου λίγο για την περίοδο της εγκυμοσύνης σας,  την πολυπόθητη ώρα που πάτε να γεννήσετε!

Γενικά είχα καλή εγκυμοσύνη, υψηλού κινδύνου βέβαια, αλλά για την περίπτωση μου πολύ καλή! Αρχικά δεν είχε καταλάβει κανέναν πως είμαι έγκυος. Το ήξεραν μόνο οι πολύ δικοί μου, γιατί είχα από πριν κιλά οπότε δεν το καταλάβαιναν και οι περισσότεροι δεν το πίστευαν κι όλας. Τον τελευταίο μήνα είχα πρηστεί, είχα βαρύνει από όλες τις δουλειές που έκαναν. Ξύπναγα 6 το πρωί και κοιμόμουν το βράδυ στις 2. Μια μέρα λοιπόν που ήμασταν στον Αγρίνιο, γιατί εκεί μένουμε μόνιμα, έσπασαν τα νερά. Την επόμενη ημέρα είχαμε ούτος η άλλως ραντεβού με τον γιατρό εδώ στην Αθήνα. Θα φεύγαμε το απόγευμα για Αθήνα, οπότε το πρωί είχα κανονίσει κάποιες δουλειές για να φύγουμε. Περίπου στις 12μμ κατάλαβα ότι έσπασαν τα νερά, είδα υγρά. Δεν είπα τίποτα στον άνδρα μου. Του είπα έχουμε αυτές τις δουλειές να κάνουμε. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήρα τον κο Αθανασίου τηλέφωνο: ‘’γιατρέ μάλλον έσπασαν τα νερά  αλλά δεν είμαι σίγουρη’’, αν και ήμουν, όπως και αυτός ήξερε πως του λέω χαζομάρες. Μου είπε να ξεκινήσω και να έρθω Αθήνα, του είπα πως έχω δουλειές πρώτα και μετά θα έρθω. Είπα στον άνδρα μου, πριν τελειώσουμε τις δουλειές να πάμε στο νοσοκομείο στο τμήμα μου, να κάνω τα δέοντα να σιγουρευτώ πως όλα είναι καλά. Μετά πήγα στο Ταχυδρομείο, έπλυνα μερικά ρούχα στο χέρι που ήθελα να πάρω μαζί, έκανα μπάνιο και μετά έφυγα. Δεν κινδύνευα, δεν έσπασαν τα νερά, δεν είχα τέτοια ρήξη. Αλλά και πάλι δεν μπορούσα να κάνω χειρουγείο στο Αγρίνιο, θα έπρεπε να φύγω. Απλά ενημέρωσα να είναι έτοιμη η ομάδα, εγώ είπα ετοιμάζομαι κι έρχομαι. Στον δρόμο έβαλα έναν μουσαμά στο κάθισμα μην τυχόν… είχα πάει στο νοσοκομείο να ακούσω τα παιδία, πήρα ένα χαπάκι για τυχόν συσπάσεις για να μπορούσα να ταξιδέψω και ξεκινήσαμε και ερχόμασταν πολύ ωραία!!! Μπήκα στο μαιευτήριο, έκανα επισκληρίδιο αναισθησία, ο γιατρός έδωσε χέρι βγήκε ο γιος μου πρώτα και μετά από ένα λεπτό την κόρη μου.

Πως είναι να είστε πλέον εσείς από την άλλη πλευρά της αίθουσας του τοκετού!

Περίεργα… ήθελα να σηκωθώ να βοηθήσω (γέλια), αλλά ήμουν δεμένη.

Εσείς κύριε Κ. ήσασταν μέσα στην αίθουσα κατά την διάρκεια του τοκετού;

Ήθελα, αλλά με το που την έβαλαν μέσα βγήκα έξω να κάνω ένα τσιγάρο, με το που τελείωσα το τσιγάρο με φωνάξανε. Είχαν τελειώσει ήδη! Και μόλις είδα τα παιδία άρχισαν να τρέμουν τα πόδια μου!

Πως ήταν οι μέρες αφού γεννήσατε;

Ψυχοφθόρες…  Εγώ βγήκα από το μαιευτήριο και τα παιδία ήταν ακόμα μέσα. Αυτό ήταν άσχημο. Μέναμε στην Αθήνα στην αδερφή του πεθερού μου και πήγαμε είπαμε γεία σας αλλά χωρίς παιδιά. Αυτό λίγο με μάγκωνε, ναι μεν είχα παιδιά αλλά δεν ήταν μαζί μου.

Όταν τελικά τα πήρατε στο σπίτι;

Όταν τα πήρα και τα δύο μαζί, μετά από 17 ημέρες φύγαμε για Αγρίνιο. Πρώτα πήρα τον γιό μου, μετά από μερικές μέρες που πήρα και την κόρη μου δεν καθίσαμε λεπτό, φύγαμε κατευθείαν για το σπίτι μας στο Αγρίνιο.

Άλλαξε η ζωή σας μετά τα παιδία;

Πλέον θεωρώ τον εαυτό μου ‘’πλούσια’’!!! Έχω γίνει κοριτσάκι, δηλώνω 27 (γέλια). Είμαι παιδί πιο πολύ από τα παιδιά μου. Τα μαλώνω κι όλας όμως…θα τα μαλώσω, θα κάνουμε αγκαλιές, λέμε σ’ αγαπώ όλες τις ώρες της μέρας, γιατί το κάθε λεπτό που φεύγει δεν ξαναγυρνάει!!! Τα παιδιά μου είναι η ζωή μου!!! Τον άνδρα μου τον έχω παραμελήσει πολύ ομολογώ, αλλά του έχω πει για έναν διάστημα πρέπει να κάνει πίσω σε μερικά πράγματα.

Κ: Μπερδεύτηκα λίγο, είναι τελείως διαφορετικά από εκεί που είσαι ‘’ελεύθερος’’, να έχεις μια δέσμευση παραπάνω. Είναι κάτι το οποίο ακόμα το ξετυλίγω στο μυαλό μου. Σκέφτεσαι πως πλέον με ότι και να ασχολούμαι πρέπει να είναι 98% για τα παιδία μου και 2% για εμένα. Δεν με ενδιαφέρει να μην έχω παπούτσια εγώ, αρκεί να μην λείψει τίποτα από αυτά. Έχω πλέον το αίσθημα της ευθύνης. Μην ακούτε τις μαμάδες όλου του κόσμου που μας λένε ακαμάτες και ανεύθυνους… (γέλια). Μπορεί να μην έχουμε το ένστικτο που έχει μια μητέρα αλλά έχουμε το πατρικό ένστικτο.

Στην καθημερινότητα σας πως σας έχουν επηρεάσει τα παιδιά σας;Στο πρακτικό κομμάτι;

Το πρακτικό κομμάτι είναι πολύ δύσκολο! Εγώ έχω και άλλες υποχρεώσεις. Έχω μια αδερφή ανάπηρη, έχω την μαμά μου κατάκοιτη σχεδόν από τον Νοέμβριο και μετά. Φροντίζω την μάνα, φροντίζω την αδερφή, φροντίζω τον άνδρα μου, φροντίζω τα παιδιά, δυο σπίτια, το σκυλί μας και δυο πουλιά.  Το δικό μου 24ωρο για να προλαβαίνω όλα αυτά πρέπει να γίνει 48ωρο.

Πιστεύεται πως όταν επιστρέψετε στην δουλειά σας και έχοντας βιώσει πλέον την μητρότητα θα λειτουργείτε διαφορετικά;

Όχι!!! Λειτουργούσα ήδη με τρυφερότητα! Να σας πω την αλήθεια το έχω σκεφτεί κι εγώ σε ανύποπτο χρόνο, αλλά πάντα αγαπούσα τα παιδιά. Μόλις είχα τελειώσει το σχολείο και δήλωνα σχολές, την μαιευτική την επέλεξα, δεν μπήκα τυχαία. Η πρώτη μου επιλογή ήταν η Ιατρική Αθηνών και η δεύτερη η μαιευτική. Όταν λοιπόν είναι επιλογή σου, το αγαπάς. Το υπηρέτησα, αν και εδώ στην Αθήνα ήμουν για 15,5  χρόνια σε θέση νοσηλεύτριας, το οποίο είναι κι αυτό ένα σημαντικό κομμάτι για εμένα. Το άνθρωπο απέναντι μου τον αντιμετωπίζω σαν να είμαι εγώ, δηλαδή όπως θέλω να μου συμπεριφερθούν και να μου κάνουν αυτό θα δώσω κι εγώ. Όπως θα ήθελα εγώ να πιάνουν οι μαίες το παιδί μου, έτσι πιάνω κάθε παιδάκι. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι αλλιώς θα πιάσω ένα άλλο παιδί και αλλιώς το δικό μου. Όταν με πρωτοείδε ο άνδρας μου να κάνω μπάνιο το παιδί μου, τόσο δα μικρό, αγχωμένος με ρώτησε τι κάνω. Όπως έκανα μπάνιο όλα αυτά τα χρόνια τα παιδιά όλων έτσι κάνω και τα δικά μου, τι διαφορετικό δηλαδή να κάνω; Ένας τρόπος υπάρχει.

Είχατε όμως μια εμπειρία παραπάνω, από κάποια άλλη μητέρα, λόγω του επαγγέλματος σας.

Ναι σίγουρα και αυτό με βοηθάει στο να τα βγάζω πέρα. Η ηλικία βοηθάει, η εμπειρία βοηθάει, η δουλειά βοηθάει. Δεν τρομάζω, δεν πανικοβάλλομαι.

Ο σύντροφος βοηθάει;

Κ: ο σύντροφος όταν είδε αυτό το μικρό πραγματάκι πως το έπλενε, έκλεισε τα μάτια

Μ: Ο σύντροφος δεν βοηθάει, βοηθάει μόνο στις εξωτερικές δουλειές, στα ταξίδια, να οδηγεί

Θέλετε να κάνετε άλλα παιδιά;

Ήθελα και θα το έκανα, ο γιατρός το ξέρει. Επειδή όμως έχω τόσες υποχρεώσεις, τόση κούραση και δεν έχω βοήθεια από κανέναν μου είναι δύσκολο. Ήδη νιώθω ‘’κομμάτια’’ ψυχικά και σωματικά. Όχι φυσικά για τα παιδία μου. Το πρακτικό κομμάτι όμως είναι πρόβλημα. Με το τρομάζει ακόμη και το γεγονός της επιστροφής μου στην δουλειά. Τι θα γίνει, τα παιδιά έχουν μάθει την σειρά τους. Έχω το δικό μου μοντέλο στα παιδιά, όχι πως κάνω κάτι που δεν κάνουν άλλοι, αλλά δεν θέλω να ξεφεύγουμε από το πρόγραμμα μας. Θα κάνουμε τις παρεκκλίσεις που εγώ επιτρέπω. Δεν θέλω να μπερδεύεται ο καθένας στα παιδία μου.

Πιστεύεται ότι μπορεί να τα κακομάθετε; Επειδή το θέλατε και το περιμένατε τόσο πολύ να μείνετε έγκυος;

Να τα κακομάθω από αγάπη …ναι!!! Να τα κακομάθω με την γνωστή έννοια των πολλών… όχι. Πιστεύω πως είμαι σε τέτοια ηλικία που μπορώ να το διαχειριστώ. Από την αγάπη δεν κακομαθαίνει κανένας. Από την κοιλιά τους μιλούσα. Αφού γεννηθήκανε τους μιλάω πάντα. Δεν μιλάμε ‘’μπεμπεκίστικα’’, μιλάμε με ολόκληρες λέξεις. Τους εξηγώ τα πάντα, τώρα θα κάνουμε αυτό, τι επιτρέπετε και τι δεν επιτρέπετε και γιατί. Ας είναι μωρά, αυτά αντιγράφουν, το κρατάνε στον ‘’σκληρό τους δίσκο’’. Είναι καλά παιδάκια, είναι οι βοηθοί μου, η κόρη μου με βοηθάει να απλώσουμε ρούχα. Η μάνα γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τι κάνει το παιδί της από τον θόρυβο που κάνει. Ας είμαι στο σαλόνι καταλαβαίνω τι θέλουν. Ο πατέρας όταν λείπει πολλές ώρες από το σπίτι, όπως ό άνδρας μου δεν το αντιλαμβάνεται αυτό. Οπότε πολλές φορές που κλαίνε μου λέει πως τα κακόμαθα και να τα αφήσω να κλάψουν. Ξέρω όμως ανά πάσα στιγμή πότε υπάρχει ανάγκη να πάει κάποιος και πότε ψευτοκλαίνε, τότε κι εγώ θα τα’ αφήσω. Αυτά που πρέπει και μπορούμε να τους προσφέρουμε οικονομικά θα τα έχουν χωρίς υπερβολές. Σας ξαναλέω όμως πως είμαι τυχερή λόγω ηλικίας, αν ήμουν πιτσιρίκα ίσως να αντιδρούσα διαφορετικά. Η ηλικία είναι μεγάλο πράγμα όπως και η δουλειά μου.

Πως θέλετε να δείτε τα παιδιά σαςστο μέλλον; Είναι ακόμα πολύ μικρά ακόμη, αλλά σίγουρα έχετε κάποιες βλέψεις γι’ αυτά!!!

Ε:Πρώτον να γίνουν καλοί άνθρωποι! Να αγαπούν τους ανθρώπους, να τους συμπονούν. Κι αν καταφέρουν και μορφωθούν, προχωρήσουν όσο καλύτερα γίνεται. Όχι όμως γιατί θα το θέλω εγώ, εγώ ότι έγινα το επέλεξα. Να προχωρήσουν, να μην φοβούνται τίποτα, να αγαπούν τον εαυτό τους και τους ανθρώπους! Να πιστεύουν στο Θεό, να πατάνε καλά στα πόδια τους. Ότι και να επιλέξουν θα τα καμαρώνω… αλλά παρακαλώ τον Θεό να τα βοηθήσει να φτάσουν ψηλά! Το που θα είναι αυτό το ψηλά δεν ξέρω! Δεν τα θέλω όμως τα παιδιά μου να είναι απλά για την κοινωνία δύο ακόμη άνθρωποι που ήρθαν σε αυτόν τον κόσμο και απλά θα υπάρχουν, θα ήθελα να ξεχωρίσουν! Στο οτιδήποτε, ακόμη και σκουπιδιάρηδες να γίνουν, να είναι καλοί στην δουλειά τους, να ξεχωρίζουν! Σίγουρα δεν θα επιθυμούσα όμως να γίνουν ούτε μοντέλα ούτε τραγουδιστές! Τώρα αν θέλουν ας το κάνουν αφού σπουδάσουν όμως. Να μου φέρουν πρώτα το πτυχίο να το δω στον τοίχο, από Καποδιστριακό και πάνω φυσικά (γέλια)

Κ: καλούς πολίτες, να βοηθάνε τον συνάνθρωπο όσο μπορούνε, να μην κλωτσάνε τα ζωντανά στον δρόμο και να γίνουν καλοί οδηγοί όπως τον μπαμπά τους (γέλια)…

Ευχαριστούμε το Κέντρο Εξωσωματικής Αθηνών και τον κο Βασίλη Αθανασίου, που παραχώρησε τις πραγματικές ιστορίες 3 ζευγαριών που έφεραν στον κόσμο τα παιδιά τους με εξωσωματική γονιμοποίηση.

IVFΚέντρο Εξωσωματικής Αθηνών

Λ. Κηφισίας 5, Μαρούσι

21 0685 9500

http://www.ivfathenscenter.gr/en/

https://www.facebook.com/ivfathenscenter?fref=ts

Για ευνόητους λόγους δεν αποκαλύπτουμε τα πραγματικά ονόματα των 3 ζευγαριών και οι φωτογραφίες του άρθρου δεν είναι πραγματικές.