Οι Σιχ της Αθήνας ζουν και προσεύχονται στον Ταύρο: Φωτογραφίες από τον πολύχρωμο κόσμο τους που δεν θέλει να ζήσει λάθρα! (φωτό)‏

Κυριακή πρωί. Καθώς περιπλανιώμαστε στα δρομάκια του Ταύρου, μας κεντρίζει το ενδιαφέρον μια παλιά αποθήκη, όπου παρατηρούμε Ινδούς με παραδοσιακές, αλλά και καθημερινές ενδυμασίες, να καταφτάνουν ο ένας μετά τον άλλον. Πρόκειται για την θρησκεία των Σιχ. 

Η θρησκεια των Σιχ δημιουργηθηκε στις αρχες του 16ου αιώνα, από τον Γκουρού Νανάκ . Ο Γκουρού Νανάκ μαζί με άλλους εννέα Γκουρού, δήλωσε ότι «...δεν υπάρχει ινδουιστής - δεν υπάρχει μουσουλμάνος», όλα είναι το ίδιο πράγμα. Αυτό που αλλάζεi είναι ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουμε να εκφράσουμε την πίστη μας.

Με δισταγμό ανοίγουμε την πόρτα και μπαίνουμε μέσα. Μας υποδέχεται ένας άντρας, ο οποίος δεν μιλάει ελληνικά, αλλά με χειρονομίες μας δίνει να καταλάβουμε ότι πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια μας, να πλύνουμε τα πόδια μας και να φορέσουμε μαντήλι στο κεφάλι μας προκειμένου να μπούμε στο κτίριο. Παντού ακούγονται προσευχές. Μας οδηγεί στον δεύτερο όροφο όπου υπάρχει μια μεγάλη αίθουσα. Στο πάτωμα είναι στρωμένα σεντόνια και στο βάθος υπάρχει ένας Γκουρού ο οποίος προσεύχεται, ενώ δίπλα του τρεις άντρες παίζουν τα τουμπερλέκια. Ο Γκουρού επαναλαμβάνει συνέχεια την φράση "wehe guru"  που σημαίνει «...ο Θεός είναι Ένας».

Άντρες και γυναίκες μπαίνουν και πλησιάζουν έναν άντρα που κάθεται μπροστά από τον Γκουρού και είναι ντυμένος στα λευκά. Γονατίζουν ενώ συνεχίζουν να προσεύχονται και εκείνος τους δίνει κάτι στην χούφτα. Είναι ένα γλύκισμα, το οποίο το φτιάχνουν από αλεύρι, ζάχαρη και βούτυρο και το οποίο τους δίνει δύναμη να συνεχίσουν την προσευχή. Το παίρνουν απλώνοντας και τα δυο χέρια γιατί ο Θεός απλώνει και τα δυο χέρια στον άνθρωπο. Για να φύγουν από την αίθουσα περπατάνε με το πρόσωπο τους να κοιτάζει τον Γκουρού. Κατεβαίνουν στον κάτω όροφο όπου σερβίρεται φαγητό σε  δίσκους.

Η θρησκεία τους απαγορεύει το κρέας, το αλκοόλ και το κάπνισμα. Αυτό γιατί η φιλοσοφία τους είναι να μην μολύνουν με τίποτα τον οργανισμό τους. Σερβίρονται στο πάτωμα. Πήγα να σηκωθώ, ενώ δεν είχα τελειώσει το γεύμα μου για να τραβήξω μία φωτογραφία και κατευθείαν μού έκαναν νόημα να καθήσω κάτω. Αφού τελειώσω το φαγητό μου και πάω τον δίσκο μου στους νεροχύτες όπου θα τον πλύνουν, μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, αλλά όχι ενδιάμεσα. Είναι προσβολή.

Φεύγοντας κάνω την τελευταία μου ερώτηση: «...Για ποιον λόγο βγάζουμε τα παπούτσια μας και πλένουμε τα πόδια μας πριν μπούμε;». Η απάντηση που παίρνω είναι πολύ συγκινητική. Από τα παπούτσια καταλαβαίνεις καμιά φορά ποιος είναι πλούσιος και ποιος φτωχός. Τα βγάζουμε λοιπόν και πλένουμε τα πόδια και τα χέρια μας για να μπούμε καθαροί όπως ήρθαμε στον κόσμο αυτό.

Πατήστε εδώ για περισσότερες φωτό - vice.com