Η Δημιουργία Ξανά για την υπόθεση Βαξεβάνη: ''Κάποιος πρέπει να σπάσει το σπυρί''

Όταν η ανομία έχει θεσμοποιηθεί, κάθε παράνομη πράξη έχει και ένα ποσοστό ηθικής νομιμοποίησης.

 
Τους πάγκους των παράνομων (μπορεί και νόμιμων, ποιος νοιάζεται...) μικροπωλητών που κλώτσησαν οι Χρυσαυγίτες θα μπορούσε να τους κλείσει "πολιτισμένα" η Πολιτεία. Όμως, το παραεμπόριο φέρνει πολύ παράνομο χρήμα και μεγάλο μέρος του καταλήγει στις τσέπες των εποπτικών αρχών.

Την λίστα Λαγκάρντ θα μπορούσαν οι "αρμόδιοι" να την επεξεργαστούν με πλήρη μυστικότητα και να εστιάσουν μόνο στις περιπτώσεις στις οποίες η φοροδιαφυγή ήταν αποδεδειγμένη. Να κινήσουν την νόμιμη διαδικασία και να εισπράξουν τους φόρους, χωρίς να ανοίξει μύτη. Όμως, τους μεγάλους φοροφυγάδες τους προστατεύει το ίδιο το σύστημα διότι είναι οι χρηματοδότες του.

Φοροφυγάδες είναι επίσης οι περισσότεροι πολιτικοί και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι. Πώς να καταγγείλουν τους εαυτούς τους;
Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να πιστεύει ότι το κράτος διαχειρίζεται σωστά τα χρήματα των φορολογουμένων. Είναι διάχυτη η πεποίθηση ότι τα μαύρο χρήμα δίνει ακόμα ανάσες στην αγορά, διότι ακόμα κι αν η κυβέρνηση εισέπραττε όλους τους φόρους θα κατέληγαν εκεί που καταλήγουν χρόνια τώρα: στις τσέπες των "πελατών" και των ημετέρων.

Ο πρωτόγονος κώδικας δικαιοσύνης που όλοι διαθέτουμε ως μηχανισμό επιβίωσης δικαιώνει - ανομολόγητα, έστω – τις "δυναμικές" πράξεις ομάδων ή ανθρώπων, αν συμφωνούμε με το αποτέλεσμα. Αν διαφωνούμε, ακριβώς τις ίδιες πράξεις τις καταγγέλλουμε ως φασιστικές! Όμως, αυτό είναι το απόλυτο αδιέξοδο της Δημοκρατίας μας. Αν απαντήσεις στην ανομία με ανομία, σε λίγο θα ισχύσει ο νόμος της ζούγκλας. Ήδη, σε αρκετές περιπτώσεις ισχύει... Αν ακολουθήσεις την νόμιμη οδό θα πέσεις πάνω στην κρατική ανομία που θα σε "σβήσει".

Θα σου πει ο Βαξεβάνης: "Δύο χρόνια την είχατε τη λίστα και την κλωσούσατε για να προστατέψετε τους «κολλητούς» σας. Έχει την άνεση ο Παπακωνσταντίνου να λέει ότι την έχασε και δεν τον συλλαμβάνουν επί τόπου! Δεν τη βγάζετε στη φόρα εσείς; Τη βγάζω εγώ!" Και έχει δίκιο ως προς το πρώτο σκέλος. Ως προς το δεύτερο όμως, θα του απαντήσει ο ανυποψίαστος καταθέτης που εντελώς νόμιμα κατέθεσε τα φορολογημένα χρήματά του σε μια ευρωπαϊκή τράπεζα όπως μπορεί να κάνει ο καθένας: "Κι εγώ τι φταίω να διασύρομαι ως πιθανός φοροφυγάς;" Κι έχει απόλυτο δίκιο. Το τραγικό είναι ότι δεν είναι εχθρός ο ένας του άλλου. Κι οι δύο είναι θύματα της κρατικής ανομίας που έχει φέρει την Ελλάδα στα πρόθυρα του εμφυλίου.

Η κρατική Μαφία αντιστέκεται δίνοντας τον υπέρ πάντων κλοπιμαίων αγώνα. Δεν συμφωνούμε με την πράξη του Βαξεβάνη. Ενισχύει την πλήρη αντιστροφή των αρχών του δικαίου, προσφιλή στους λειτουργούς της ενημέρωσης «είσαι ένοχος μέχρι να αποδείξεις το αντίθετο». Όμως την κατανοούμε.

Αφού τίποτε πια δεν λειτουργεί, αφού οι νόμοι εφαρμόζονται μόνο επιλεκτικά, αφού οι πρωταίτιοι της εθνικής μας τραγωδίας κυκλοφορούν ελεύθεροι, κάποιος πρέπει να «σπάσει το σπυρί». Αν η δημοσίευση της λίστας είναι πλημμέλημα, η προστασία των διαπλεκόμενων ληστών από σύσσωμη την πολιτική ηγεσία είναι διαχρονικό κακούργημα.