Αυτό είναι το αστέρι του καλοκαιριού: Νικόλας Πλυτάς, ο «Χάλκινος» στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Waterski U21! Φωτογραφίες για αισιοδοξία και συνέντευξη στο grekamag.gr

Ο Νικόλας Πλυτάς είναι πρωταθλητής στο water ski, έχει συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες σε όλον τον κόσμο και έχει πολλές φορές διακριθεί. Θεωρείται το νέο μεγάλο ταλέντο, γιατί σε πολύ μικρή ηλικία – τώρα είναι δεκαεννιά – έχει καταφέρει να ανέβει πολύ ψηλά.

Σκοπός του είναι να πάρει σύντομα μετάλλιο και να μην περνάει ούτε μια μέρα που δεν θα είναι στη θάλασσα. «Κάνω θαλάσσιο σκι από πέντε χρονών. Θυμάμαι πήγαινα στο κολυμβητήριο στον όμιλο της Βουλιαγμένης και έβλεπα τους άλλους που έκαναν σκι. Ήθελα κι εγώ να κάνω, με πήγαν οι γονείς μου και έτσι ξεκίνησα. Από τότε κάνω συνέχεια. Μου αρέσει το συναίσθημα που σου προσφέρει το σκι, νιώθω ότι είμαι ελεύθερος, είναι τόσο απλό αλλά πολύ ωραίο».

Συνέντευξη στο grekamag.gr

Είναι δύσκολο άθλημα το water ski;
Δεν ξέρω αν είναι δύσκολο, εμένα μου αρέσει και δεν το σκέφτομαι έτσι. Αυτό που ξέρω είναι ότι προπονούμαι συνέχεια, και χειμώνα και καλοκαίρι. Η προπόνησή μου περιλαμβάνει τέσσερα σκι την ημέρα τέσσερις φορές, δεν γίνεται περισσότερες, είναι πολύ κουραστικό. Μπορεί για ένα μήνα να κάνω μόνο αυτό. Γι’ αυτό το άθλημα απαιτεί πάρα πολύ χρόνο για να ανέβεις και να γίνεις καλύτερος. Οι κορυφαίοι παίκτες στο water ski είναι γύρω στα τριάντα. Κάθε φιγούρα πιάνει συγκεκριμένους βαθμούς και η κάθε προσπάθεια κρατάει είκοσι δευτερόλεπτα. Προπονητής μου είναι ο Γιώργος Χατζής και με σπρώχνει να βελτιώνομαι.

Στο σχολείο πώς τα πήγαινες;
Στο σχολείο δεν είχα κάποιο πρόβλημα. Βέβαια έχανα πολλά μαθήματα εξαιτίας των αγώνων, αλλά δεν με κόβανε από απουσίες γιατί είχα δικαιολογητικά από την ομοσπονδία. Έδωσα πανελλήνιες αλλά δεν είχα διαβάσει, πήρα το άνευ και πέρασα στην γυμναστική ακαδημία σαν αθλητής με διακρίσεις σε παγκόσμιους και σε πανευρωπαϊκούς αγώνες. Είχα πάρει θετική κατεύθυνση αλλά τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να είχα πάρει θεωρητική γιατί μου αρέσουν περισσότερο τα θεωρητικά. Διαβάζω πού και πού βιβλία, αλλά όχι κανένα μεγάλο. Μπορώ να διαβάσω διηγήματα, έξυπνα που έχουν κάτι να μου πουν και να σκεφτώ. Δεν είμαι ακόμη έτοιμος να διαβάσω ένα μεγάλο βιβλίο, το βλέπω σαν έναν τοίχο μπροστά μου (γέλια).

Τι κάνεις στον ελεύθερό σου χρόνο;
Για να χαλαρώσω, εδώ και δύο χρόνια πηγαίνω κάθε μέρα στη θάλασσα και κάνω μπάνιο. Δεν χάνω ούτε μέρα, χειμώνα καλοκαίρι, ό,τι καιρό και να κάνει. Μπορεί να πάω και για snowboard στο βουνό. Πηγαίνω και βόλτα με τον σκύλο σχεδόν κάθε μέρα όταν είμαι στην Ελλάδα. Δεν είναι ράτσας, μου τον έχει χαρίσει ένας φίλος μου πριν δυο χρόνια, πολύ μούτρο. Στην Αθήνα δεν βγαίνω, σπάνια. Δεν με ενδιαφέρει να βγω και να πιω ποτά. Δεν το κάνω ποτέ αυτό, δεν το χρειάζομαι. Τα παίρνω όλα από τη φύση, αυτά με φτιάχνουν. Η θάλασσα με ικανοποιεί πάρα πολύ, το ότι έχω καθημερινή επαφή με την θάλασσα μου δίνει πράγματα που δεν μπορώ να πάρω από πουθενά αλλού.

Ταξιδεύεις;
Ταξιδεύω πολύ λόγω του αθλήματος. Έχω πάει σε όλη την Ευρώπη, στην Αμερική, στην Αυστραλία και στο Περού πήγα τώρα τελευταία. Το πιο ωραίο όμως μέρος στον κόσμο για water ski είναι στην Ελλάδα, στην λίμνη Αλιάρτου είναι σαν όαση, το νερό είναι πάντα λάδι εκεί και είναι καταπληκτικά. Στην Αυστραλία μου άρεσε η ζωή, ήταν όλα πολύ καθαρά. Θα μπορούσα να μείνω στο εξωτερικό για κάποιο διάστημα αλλά όχι για πάντα, μου αρέσει πολύ η Ελλάδα, μου αρέσει η ζωή εδώ.

Ποια είναι η σχέση σου με τη θάλασσα;
Τη θάλασσα την έχω συνηθίσει, είναι μέρος της ζωή μου, δεν την φοβάμαι. Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι να φοβάσαι, μόνο τα βράχια με φοβίζουν καμιά φορά. Στις Μαλδίβες που είχα πάει τις προάλλες για surf σκεφτόμουν μήπως συναντήσω κανέναν καρχαρία. Στην Αμερική έχουν αλιγάτορες στις λίμνες.

Νιώθεις μοναξιά όταν είσαι μακριά από τους δικούς σου;
Έχω φίλους από το σκι, σε διάφορες χώρες, αλλά ο κολλητός μου είναι στην Ελλάδα. Είναι δύσκολο να διατηρείς σχέσεις, αλλά πιστεύω αν κάτι είναι πραγματικό αντέχει. Όταν ταξιδεύω δεν νιώθω μοναξιά και νοσταλγία, έχω συνηθίσει αυτόν τον τρόπο ζωής από μικρός. Στους γονείς μου φαντάζομαι ότι λείπω αλλά δεν μου το λένε το έχουν συνηθίσει κι αυτοί. Γενικά οι γονείς είναι πολύ υποστηρικτικοί και ποτέ δεν μου έχουν πει μην κανείς σκι, πάντα με άφηναν να κάνω αυτό που ήθελα.

Πώς νιώθεις όταν πέφτεις;
Είναι το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί στο σκι. Δεν είναι ότι νιώθω ντροπή ή κάτι παρόμοιο. Είναι ένα πολύ έντονο συναίσθημα, γιατί αν πέσεις και σου φύγει το σκοινί από τα χέρια, δεν δικαιούσαι άλλη προσπάθεια. Και λίγο να γλιστρήσεις τελείωσε, ο αγώνας τελειώνει εκεί, βλέπεις το σκοινί να φεύγει και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα είναι λίγο σκληρό αλλά έτσι είναι το άθλημα. Παίρνεις το μάθημα σου και την επόμενη φορά πας πιο αποφασισμένος.

Διακοπές κάνεις ποτέ;
Ε ναι, εντάξει, η ζωή μου δεν είναι μόνο προπονήσεις και αγώνες, κάνω και διακοπές. Πάντα βέβαια τις συνδυάζω με σπορ, οι ιδανικές διακοπές για μένα είναι όταν κάνω surf. Συνήθως πηγαίνω στην Πορτογαλία, φέτος πήγα στις Μαλδίβες. Και τα νησιά της Ελλάδας μου αρέσουν, στην Ικαρία θα πάω τώρα.

Τι ονειρεύεσαι;
Ονειρεύομαι να ανέβω πολύ ψηλά στο άθλημά μου και είναι το μόνο που με απασχολεί αυτόν τον καιρό. Να ανεβαίνω όσο πιο ψηλά μπορώ, με στόχο πάντα τα μετάλλια. Τα πάω πολύ καλά, αλλά ξέρω ότι χρειάζεται πολλή δουλειά. Για την ηλικία μου είμαι πολύ ψηλά στην κατάταξη και έχω τις δυνατότητες να ανέβω ψηλά.

Τι θα έλεγες σε κάποιον που τώρα ξεκινάει το water ski;
Στην Ελλάδα δυστυχώς, είναι λίγο δύσκολο να ξεκινήσει κάποιος να κάνει water ski. Δεν υπάρχει κάποιο σωματείο ή κάποια ομάδα που να μπορεί να πάει ένα παιδί να μάθει, ό,τι κάνει ο καθένας το κάνει από μόνος του. Αυτό είναι δύσκολο στην αρχή. Όταν ξεπεράσεις αυτό το στάδιο και πας σε πανευρωπαϊκούς και παγκόσμιους αγώνες, τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται πιο εύκολα. Γι’ αυτό αν κάποιος ξεκινάει τώρα θα του έλεγα να μην πτοείται, αφού το θέλει να το κάνει. Να πάει εκεί που κάνουν water ski και να αρχίσει να κάνει, τόσο απλά. Και μόλις μάθεις, το συναίσθημα είναι παρά πολύ ωραίο δεν θα θες να το αλλάξεις με τίποτα.

Κείμενο: Μαρίνα Πετρίδου
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Μαΐδης