Μας οδήγησαν στον γκρεμό οι Μουτζαχεντίν; - Διαβάστε το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη

του Γιάννη Πρετεντέρη

Πριν από μερικές ημέρες διαπίστωσα ότι η έγκυρη «Μπιλντ» διεύρυνε το ρεπερτόριό της. Τώρα αποφάσισε να νουθετήσει και τον Φρανσουά Ολάντ!.. Τον προτρέπει λοιπόν «να προχωρήσει επιτέλους σε θαρραλέες μεταρρυθμίσεις». Ομολογώ ότι με έπιασαν τα γέλια. Τέτοια έλλειψη πρωτοτυπίας στις υποδείξεις μόνο Γερμανοί θα μπορούσαν να επιδείξουν. Διότι εμείς στην Ελλάδα τα έχουμε ακούσει πολλές φορές. Και έχουμε αντιληφθεί απολύτως τι εννοούν αυτοί οι καλοί άνθρωποι όταν μιλούν για «θαρραλέες μεταρρυθμίσεις». Εννοούν μέτρα σίγουρα αντικοινωνικά, συνήθως αναποτελεσματικά και κυρίως «επώδυνα». Για τον Γερμανό, το μέγεθος της οδύνης είναι το μέτρο του θάρρους. Στο τελευταίο βιβλίο του ο Πολ Κρούγκμαν περιγράφει ότι πήγε με τη σύζυγό του να ακούσει μία διάλεξη του Σόιμπλε. Κάπου στο μέσο της διάλεξης, μεταξύ νουθεσιών και υποδείξεων, η κυρία Κρούγκμαν σκύβει και του λέει: - Τώρα θα μας μοιράσει και φραγγέλια να αυτομαστιγωθούμε! Διότι ο καλός πολιτικός κατά τη γερμανική αντίληψη δεν είναι κάποιος που παίρνει σωστές και μετρημένες αποφάσεις για να διασφαλίσει την οικονομική απόδοση, την κοινωνική συνοχή και την ομαλή δημοκρατική λειτουργία της χώρας του. Είναι εκείνος που επιδεικνύει το θάρρος του κάνοντας τους άλλους να υποφέρουν. Και όσο περισσότερο υποφέρουν οι άλλοι τόσο πιο θαρραλέος είναι ο πολιτικός που τους έλαχε. Κάτι δηλαδή ανάμεσα σε θαμώνα σαδομαζοχιστικού ομίλου και σε Obersturmfuehrer κατοχικών στρατευμάτων. Δεν ξέρω αν είναι χρήσιμο. Πολύ φοβούμαι όμως ότι είναι κολλητικό. Διότι και οι ημέτεροι μνημονιομανείς αφού αναθάρρησαν μετά την εκλογική πανωλεθρία τους εγκαλούν τώρα όσους δεν έχουν το «θάρρος» να πάρουν τις «δύσκολες» αποφάσεις για τα «επώδυνα» μέτρα - λέγε με Κουβέλη... Πώς ακριβώς το είπε ο Σόιμπλε; «Η ευθύνη για την κατάσταση στην Ελλάδα δεν βαρύνει κανέναν άλλο από την Ελλάδα και τους έλληνες πολιτικούς». Οι οποίοι καλούνται τώρα να διορθώσουν τη ζημιά. Πώς; Με απαράμιλλο «θάρρος»! Φτου κι απ' την αρχή, δηλαδή. Λες και η δουλειά του πολιτικού είναι να πλακώνει στις σφαλιάρες την κοινωνία. Και αντί να μετρηθεί στις σωστές αποφάσεις, τις χρήσιμες μεταρρυθμίσεις και την αποτελεσματική διαχείριση καλείται να συμμετάσχει σε διαγωνισμό παλικαριάς. Με κριτική επιτροπή τον Σόιμπλε, τον Ολι Ρεν και την «Μπιλντ». Και με κίνδυνο φυσικά να μην κερδίσει ποτέ. Διότι εξ όσων γνωρίζω ο αξεπέραστος συνδυασμός θάρρους και οδύνης επιτυγχάνεται από τους μουτζαχεντίν όταν ζώνονται τα εκρηκτικά και παίρνουν τους περαστικούς στον λαιμό τους. Κι επειδή εδώ και δυόμισι χρόνια με πολλές θαρραλέες και επώδυνες αποφάσεις η Ελλάδα οδηγήθηκε αισίως στον γκρεμό. Από κάτι μουτζαχεντίν...

Πηγή: tanea.gr