Ο τυφλός Bob στον Παρθενώνα- Το συγκινητικό ταξίδι ενός αμερικανού που είχε όνειρο να αγγίξει τα μάρμαρα της Ακρόπολης (φωτό & βίντεο)

O Βοb είχε ταξιδέψει από το Ιλινόις στην Ελλάδα μαζί με τη σύζυγό του Νancy και ανέβαινε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης για να βρεθεί μπροστά στον Παρθενώνα. Κάποια στιγμή η Nancy του εξήγησε πως είχαν φτάσει στο τέλος της διαδρομής και πως τα όρια του αρχαιολογικού χώρου δεν του επέτρεπαν να προχωρήσει.   Άρχισε να του περιγράφει τι έβλεπαν, αλλά για τον Bob που είναι τυφλός δεν είχε κανένα νόημα. Θα μπορούσε να ήταν απλά στην αυλή του ή οπουδήποτε. Τα χέρια του, που ήταν τα δικά του μάτια δεν μπόρεσαν ποτέ να αγγίξουν τα μάρμαρα του μνημείου που τόσο λαχταρούσε και θαύμαζε.



Ο Bob αποφάσισε πως θα επέστρεφε και σκοπός του αυτή τη φορά ήταν να καταφέρει να γνωρίσει το μνημείο με τον μοναδικό τρόπο που αυτός μπορούσε. Κάπως έτσι ξεκίνησε τις επαφές με τους αρμόδιους στην Ελλάδα ζητώντας να του επιτραπεί να πατήσει στο πρώτο σκαλί του μνημείου και να αγγίξει τα μάρμαρα για να τα δει και να γνωρίσει τον Παρθενώνα με τα μάτια της ψυχής του. To 2002 o Βοb και η Nancy ανέβηκαν και πάλι στην Ακρόπολη, σταμάτησαν μπροστά από τον ναό και μια ξεναγός, συνοδευόμενη από έναν φρουρό, τον οδήγησαν στο εσωτερικό του Παρθενώνα για να αγγίξει και να αγκαλιάσει τα μάρμαρα.  



Του Θανάση Χαραμή στο www.lifo.gr

Δέκα και πλέον χρόνια αργότερα η κινηματογραφίστρια Στέλλα Κυριακοπούλου ανακαλύπτει την εξομολόγηση του Bob στο διαδίκτυο και αποφασίζει να τον αναζητήσει και να καταγράψει την ιστορία του. Αυτό είναι το συγκινητικό και βραβευμένο μικρού μήκους φιλμ με τίτλο "Bob Goes to the Parthenon" και η γέννηση του πρότζεκτ όπως την κατέγραψε για το LIFO.gr η Στέλλα.



"Καθόμουν σκεπασμένη με μια κουβέρτα στον καναπέ του αδελφού μου στην Αθήνα και είχα το λάπτοπ αγκαλιά. Δεν ήμουν σε καλή ψυχολογική κατάσταση, Σκεφτόμουν πώς θα έκανα το φιλμ για τη διατριβή μου σε μια χώρα όπου είχα επτά χρόνια να ζήσω και δεν γνώριζα σχεδόν κανέναν.  

Μέσα στο σκοτάδι και το κρύο στο μυαλό μου ερχόταν συνεχώς η εικόνα ενός τυφλού ανθρώπου που είχα δει στον Παρθενώνα. Σκέφτηκα να γράψω κάτι σκοτεινό, κυνικό και ίσως λίγο κωμικό, για έναν τυφλό που επισκέπτεται τον Παρθενώνα. Πριν αρχίσω να γράφω ήθελα να ψάξω μερικά πράγματα σχετικά με προγράμματα ξενάγησης και το πώς οι άνθρωποι με αναπηρίες αντιμετωπίζονται σε αρχαιολογικούς χώρους στην Αθήνα. Έχοντας μεγαλώσει εδώ, δεν περίμενα πως θα ανακαλύψω μια πολύ ρόδινη εικόνα. Το Google που είναι ο καλύτερός φίλος και σύμβουλος σε όλες μου τις αναζητήσεις, μου επέστρεψε 26 σελίδες με επί το πλείστον άχρηστες πληροφορίες. Νομίζω ότι στη σελίδα 13 είδα την ασπρόμαυρη εικόνα ενός ασπρομάλλη άντρα με ένα διπλωμένο μπαστούνι να κάθεται μπροστά από τον Παρθενώνα.Την εικόνα συνόδευε μια ιστορία γραμμένη από τον εικονιζόμενο Bob Gardner, και αφορούσε την επίσκεψή του στο μνημείο. Μόλις τελείωσα την ανάγνωση του άρθρου είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό και αποφάσισα πως έπρεπε να τον βρω και με την έγκρισή του να διηγηθώ ξανά την ιστορία του. 



Ο Bob ήταν από μια μικρή πόλη στο Χάμπτονς του Ιλινόις. Πέταξα ως εκεί μέσω Νέας Υόρκης και έχοντας στη συντροφιά μου τον



φωτογράφο Travis Drennen. Στην Αθήνα, είχα εντοπίσει τον φρουρό που τον ξενάγησε, μια εργαζόμενη στην αμερικανική πρεσβεία που τον βοήθησε, και τον Διευθυντή της επιχείρησης αποκατάστασης του Παρθενώνα που είχε κάνει προσωπικές επαφές μαζί του. Ήταν ένας πολύ τρελός τρόπος για να γυρίσει κανείς μια ταινία. Λίγες ώρες πριν τα γυρίσματα δεν γνώριζα κανέναν και ξαφνικά αυτοί οι άνθρωποι με εξέπληξαν με το πόσο φιλικοί και πρόθυμοι να μου μιλήσουν ήταν.

Διαβάστε τη συνέχεια στο www.lifo.gr