Love story: Όταν η Φωτεινή αγάπησε τον Τούρκο Αλπέρ, σύντομα έγινε κυρία Yeşil- Ζουν μαζί στην Ελλάδα και διηγούνται τον έρωτα που δυνάμωσε παρά την γραφειοκρατία

Ήταν το 2009 όταν η Φωτεινή Καρακαντά άκουσε τελικά την συμβουλή ενός φίλου της, που επέμενε να παρακολουθήσει την τούρκικη ταινία ''ISSIZ ADAM''. Εκείνη την εποχή, το φιλμ που έκανε θραύση στη γειτονική Τουρκία είχε μόλις αρχίσει να προβάλλεται στην Ελλάδα. Ο πρωταγωνιστής λεγόταν Αλπέρ. "Περίεργο για Τούρκο να έχει τέτοιο όνομα... Άκου Αλπέρ" είχε σκεφτεί η Φωτεινή. Λίγους μήνες μετά, το ''καντέρ'' της, της άλλαξε τη ζωή..  



Συνέντευξη στην Μαρία Ξένου στο lifo.gr

Σεπτέμβριος του 2014. Η Φωτεινή είναι παντρεμένη με ένα άλλο Αλπέρ, τον δικό της. Λέγεται πια Καρακαντά-Yeşil.   Ζουν μαζί στην Ελλάδα και επισκέπτονται τακτικά την άλλη πατρίδα, τη Σμύρνη. Στο σπίτι τους μιλούν κάτι μεταξύ αγγλικών, τούρκικων και ελληνικών, την δική τους γλώσσα, όπως λένε και η ιστορία τους είναι γεμάτη αγάπη και υπέρβαση.

Τι είναι όμως το ''καντέρ'', Φωτεινή;  

Φ.:Το καντέρ είναι η μοίρα, το γραμμένο, αυτό που λάθος στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε και λέμε κισμέτ. Η σωστή απόδοση του πεπρωμένου, που όσο κι αν φεύγεις από αυτό, θα έρθει να σε βρει, στα τούρκικα είναι ''καντέρ''. Ρωτάς για το δικό μου; Ο άντρας μου!

Πότε και πώς πρωτογνωριστήκατε; 'Ηταν αυτό που λέμε έρωτας με την πρώτη ματιά;

Φ.:Δούλευα εκείνη την εποχή σε μια εταιρία, ως παραγωγός διαφημιστικών, που είχε και Τούρκους συνεργάτες και διοργανώσαμε ένα διεθνές event στη Σμύρνη. Ο Αλπέρ ήρθε καλεσμένος των εκεί συνεργατών. Δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, μιλήσαμε πολύ αλλά σε φιλικό ,σε ανθρώπινο επίπεδο, ανταλλάξαμε επαγγελματικές κάρτες και εγώ αναχώρησα για Ελλάδα την επόμενη μέρα. Υπήρξε έλξη, αλλά ήταν κάτι που δεν μας πέρασε από το μυαλό αρχικά. Πώς θα μπορούσε λόγω απόστασης εξάλλου;  



Και η συνέχεια;

Φ.:Αρχίσαμε να μιλάμε μέσω μηνυμάτων και μέσω e-mails. Έγινε η καθημερινή μας συνήθεια, ήταν το πρώτο πράγμα που κάναμε να μιλήσουμε, κάθε πρωί πριν το γραφείο για καλημέρα και απαραίτητα για καληνύχτα το βράδυ.Τρεις μήνες μετά συνειδητοποιήσαμε οτι δεν μπορούσαμε μακριά ο ένας από τον άλλο. Ωστόσο έπρεπε να υπερβούμε πολλές δυσκολίες. Η δουλειά μου ως διοργανώτρια εκδηλώσεων απαιτούσε όλο μου τον χρόνο και την προσοχή. Ταυτόχρονα δούλευα και ως βοηθός ενός σπουδαίου διακοσμητή Ελλήνων και ξένων VIP πελατών και καταλαβαίνεις πως το να λείπω ήταν παρα πολύ δύσκολο.

Αλπέρ, πόσο δύσκολο ήταν να διατηρήσετε την επαφή;

Α.:Πολύ δύσκολο, αρχικά η Φωτεινή ταξίδευε όσο ελάχιστα της επέτρεπε η δουλειά της. Εγώ λόγω γραφειοκρατίας ακόμα λιγότερο, σκέψου για να μαζέψω μόνο τα χαρτιά για να έρθω Ελλάδα χρειαζόμουν πάνω απο δυο βδομάδες. Κάναμε όμως τα πάντα "μαζί". Μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μέσω SKYPE βλέπαμε τηλεόραση, κρίναμε την Eurovision, διαφωνούσαμε, παρακολουθούσαμε ταινίες, ακούγαμε μουσική, τρώγαμε, υψώναμε τα ποτήρια στις γιορτές κι ευχόμασταν και τσουγγρίζαμε στην οθόνη. Hταν σα να ζούμε μαζί και ας ήμασταν τόσο μακριά. Ονειρευόμασταν παρέα. Πέρασαν όμως και πολλοί μήνες που δεν ειδωθήκαμε.Αυτό ήταν που μας έκανε να πάρουμε και αποφάσεις. Κάτι έπρεπε να γίνει. Τότε ήταν που αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Τέσσερα χρόνια τώρα είμαστε αχώριστοι.  

Οι φίλοι τι είπαν; Σας συμβούλεψαν; Πώς αντέδρασαν;
Φ.:Αρχικά κανείς δεν πίστεψε πως θα τα καταφέρουμε αλλά δεν πήραμε και την έγκριση κάποιου είναι η αλήθεια. Δεν ήταν αρνητικοί, αλλά δεν ήξεραν με ποιο τρόπο θα μπορούσε να αλλάξει η κατάσταση. Δεδομένου οτι και ο Αλπέρ εκεί είχε μια στρωμένη δουλειά, με πολύ καλά χρήματα και βέβαιο εργασιακά μέλλον.

Διαβάστε τη συνέχεια στο lifo.gr