Story of the day: Η Μαρία Κυριάκου, μητέρα δύο παιδιών μοιράζεται την εμπειρία της μετά τη διπλή μαστεκτομή -«Καμιά φορά κάνω πλάκα και λέω πως ο καρκίνος ήταν το δώρο που πήρα για τα Χριστούγεννα»

Η Μαρία Κυριάκου, μητέρα δύο παιδιών, έχοντας ξεπεράσει τον κίνδυνο, μοιράζεται την εμπειρία που την άλλαξε για πάντα. Ύστερα από την απόφασή της να υποβληθεί σε διπλή μαστεκτομή, αναρίθμητες θεραπείες και αποτυχημένες προσπάθειες μετεγχειρητικής αποκατάστασης, πιο δυνατή από ποτέ, ελπίζει η ιστορία της να δώσει κουράγιο και σε άλλες γυναίκες που παλεύουν με τον καρκίνο.

«Καμιά φορά κάνω πλάκα και λέω πως ο καρκίνος ήταν το δώρο που πήρα για τα Χριστούγεννα», εξομολογείται στο ομογενειακό πόρταλ της Αυστραλίας, neoskosmos. «Ήμουν 35. Διακοπές του 2009. Επί 8 μήνες ένιωθα τρομερά κουρασμένη, έκανα όμως υπομονή για τα δύο μου μωρά παιδιά. Είχα πάει σε παθολόγο αλλά δεν έδειξαν κάτι ανησυχητικό τα αποτελέσματα. Εν τέλει έπιασα ένα εξόγκωμα. Η έκφραση του ακτινολόγου και του γιατρού που μπαινόβγαιναν στο θάλαμο τους πρόδωσε».

Η πρώτη σκέψη και ανησυχία της μετά τη διάγνωση, ήταν φυσικά αν θα συνεχίσει να είναι παρούσα στο μεγάλωμα των παιδιών της. «Την είχα ζήσει τη ζωή μου, παρ' ότι ήμουν σχετικά νέα. Ταξίδεψα και έμεινα σε αρκετές χώρες, οπότε δεν ένιωθα πως θα έχανα κάτι από αυτής την άποψης, είχα όμως δύο παιδιά. Ενός και δύο ετών αντίστοιχα. Δεν άντεχα στη σκέψη πως θα μεγάλωναν χωρίς μητέρα» εξηγεί. Η αρχική διάγνωση ανέφερε πως μόνο το ένα στήθος χρειαζόταν αφαίρεση. Εκείνη όμως ήταν κάθετη. Θα έκανε διπλή μαστεκτομή. «Να ξεκαθαρίσουμε πως η ολική μαστεκτομή δεν είναι απαραίτητα η σωστή επιλογή για κάθε γυναίκα με καρκίνο του μαστού. Αποδείχτηκε όμως η κατάλληλη για μένα. Αποτελεί προσωπική απόφαση που εξαρτάται από πλήθος παραγόντων. Η επόμενη δήλωσή της μπορεί να σοκάρει, οι λόγοι της, όμως, λύνουν κάθε απορία.

Η Μαρία με τον γιο της


«Δεν με πείραζε και τόσο που έπρεπε να χάσω το στήθος μου. Αισθανόμουν ευγνώμων που είχα καταφέρει να θηλάσω τα παιδιά μου, που η διάγνωση ήρθε αφού θήλασα και τον δεύτερό μου γιο. Έπρεπε τώρα να κάνω ό,τι ήταν δυνατόν για να μείνω δίπλα τους, να τα δω να μεγαλώνουν. Αφού εξέτασα κάθε πιθανότητα, η απόφασή μου για διπλή μαστεκτομή ήταν αμετάκλητη». Η Μαρία παραδέχεται πως επηρεάστηκε από τον πρόσφατο θάνατο αγαπημένης της θείας, η οποία είχε αφαιρέσει το ένα στήθος πριν από αρκετά χρόνια, προτού ο καρκίνος αποφασίσει να την ξαναεπισκεφτεί. Επίσης, της είπαν πως η διπλή μαστεκτομή θα είχε πιο συμμετρικό αποτέλεσμα κατά την αισθητική αποκατάσταση.

«Δε νομίζω πως η άμεση αποκατάσταση είναι καλή ιδέα», βιάζεται να συμπληρώσει. «Όλες οι γυναίκες, πρέπει απαραιτήτως να συμβουλεύονται τον χειρουργό τους. Δεν είμαι ειδικός, αλλά η θεραπεία εξαρτάται από τη βιοψία του όγκου που αφαιρείται. Πώς, λοιπόν, θα παρθεί μια τόσο σοβαρή και μεγάλου κόστους απόφαση χωρίς να έχουν βγει τα αποτελέσματα; Επιπλέον, χρειάστηκα ακτινοβολίες. Η ραδιενέργεια επηρέασε τα ενθέματα, τα οποία έπρεπε να αφαιρεθούν. Ακόμη περισσότερη ταλαιπωρία, συν το άγχος της μάχης με τον καρκίνο. Έπρεπε να είχα περιμένει, τελικά». Οι επιπλοκές με την αισθητική αποκατάσταση, καθυστέρησαν τις χημειοθεραπείες της. «Αυτό ήταν πολύ πιο σημαντικό από ένα καινούργιο στήθος. Έχασα ενέργεια και χρήματα. Ούτε το αποτέλεσμα ήταν πετυχημένο, εξαιτίας όλου αυτού. Ευτυχώς βρήκα έναν μικροχειρουργό που πήρε λίπος από την περιοχή της κοιλιάς και μου έφτιαξε νέα στήθη- αυτό ήταν ένα από τα θετικά» είπε αστειευόμενη.

«Ήμουν πολύ δυνατή κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου. Δεν έκλαψα όταν διαγνώστηκα και λύγισα ελάχιστες φορές όσο έδινα μάχη. Το σοκ έρχεται σε δεύτερο χρόνο. Μετά την πρώτη φρίκη του να βρω μια τούφα ολόκληρη στο μαξιλάρι, η απώλεια μαλλιών έπαψε να με τρομάζει. Είναι πολλά που δεν σου λένε. Που μαθαίνεις μετά. Όπως η πρόωρη εμμηνόπαυση. Δύσκολο να νιώθεις εξαντλημένος και να έχεις εξάψεις την ώρα που θες να παίξεις με τα δύο σου παιδιά. Εξαιτίας της αγωγής, απέκτησα και οστεοπόρωση. Μερικές φορές λέω πως μέσα μου νιώθω 21, αλλά κουβαλάω το σώμα μιας γριάς» εξομολογείται γελώντας.