«Κι αν ο Αλέξης αποδειχθεί... Όττο Ρεχάγκελ;»: Διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή θεωρία, στο άρθρο του Κώστα Στούπα

«Κι αν ο Αλέξης αποδειχτεί Όττο Ρεχάγκελ;»: Άρθρο του Κώστα Στούπα στο capital.gr


1) Κι αν ο Αλέξης αποδειχτεί Όττο Ρεχάγκελ; 
Καλησπέρα κύριε Στούπα, 
Σας υπενθυμίζω ότι εκτιμώ ιδιαίτερα τις απόψεις και τα άρθρα σας, (αν και ομολογουμένως πολλές φορές αδυνατώ να καταλάβω σε βάθος αυτά που αναλύετε) γιατί όπως σας είχα γράψει και παλιότερα σε ένα e-mail, για μένα είστε "ένα πραγματικό καταφύγιο λογικής στη ζούγκλα της ενημέρωσης και των αναλύσεων που κυκλοφορούν". 
Αυτή τη φορά το ερώτημα μου είναι περισσότερο φιλολογικής φύσεως. Όπως κατά καιρούς και εσείς έχετε αναφέρει , το ενδεχόμενο μιας εκλογικής επικράτησης των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν κατά κάποιο τρόπο "καταστροφικό" για τη χώρα και την εθνική οικονομία μας (βάσει φυσικά αυτών που έχει υποσχεθεί ο κ. Τσίπρας στο λαό) κάτι που το χρηματιστήριο έχει ήδη αρχίσει να αποτυπώνει στο ταμπλό. 
Το αν θα αγοράσουμε τη φήμη και θα πουλήσουμε την είδηση ή κατά πόσο θα πέσει το ΧΑ και μέχρι που θα φτάσει, είναι θεωρώ ένα στοίχημα προσωπικό για τον καθένα, και δεν πιστεύω ότι καμία οικονομική θεωρία ή μελέτη ή τεχνική ανάλυση δεν μπορεί να δώσει μια σαφή απάντηση. 
Υπάρχει όμως και αυτή η θεωρία του contrarian investing, που αφενός κανείς για να την εφαρμόσει, κατά την ταπεινή μου άποψη, χρειάζεται ένα σκασμό λεφτά αφετέρου, μου τριβελίζει το μυαλό εδώ και καιρό. 
Δηλαδή, κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά παίξει επάξια το ρόλο του σωτήρα, και καταφέρει να φέρει αυτές τις πολυπόθητες μεταρρυθμίσεις- αλλαγές - θαύμα? Κι αν τελικά δεν αποδειχτεί τόσο καταστροφικός όσο τον περιμένουμε; 
Κι αν τελικά επιστρέψει η χώρα σε μονοπάτια ευημερίας και ανάπτυξης; 
Κι αν τελικά τα χάσαμε τα χαρτιά πατριώτη; 
Φυσικά, είμαι σε μια ηλικία που λέω ότι δεν γίνονται θαύματα. Όμως, τα ίδια ίσως έλεγε και ο Θεμιστοκλής πριν τη μάχη του Μαραθώνα. Τα ίδια μπορεί να σκεφτόταν ο Δαυίδ όταν έφτιαχνε τη σφεντόνα του. Το ίδιο μπορεί να κουβέντιαζε ακόμα και ο Ζαγοράκης στο λόμπι του ξενοδοχείου της Ελληνικής αποστολής το 2004. 
Με άλλα λόγια, πόσο τρελός θα πρέπει να είναι κάποιος που να ρισκάρει τώρα στο επόμενο success story της Ελλάδας με πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα; 
ΥΓ. Κάποιο καινούριο βιβλίο που σας άρεσε; 
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Χ. Γ. Σε περίπτωση δημοσίευσης θα ήθελα να χρησιμοποιήσετε το κωδικό όνομα "Ο Warren Buffet των φτωχών" 
Απάντηση: Χωρίς σχέδιο η τύχη δεν βοηθά… 
Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας πως το μέλλον είναι ανατρεπτικό, με την έννοια πως συχνά το πλέον πιθανό σενάριο είναι το αυτό που μοιάζει απίθανο. 
Από εκεί και πέρα τους όποιους σχεδιασμούς για το μέλλον δεν μπορούμε να τους κάνουμε με την πιθανότητα να προκύψει «Απομηχανής Θεός», αλλά με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν.
Πραγματικά το πλέον πιθανό σενάριο, αυτό που φαίνεται να υπολογίζει και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι της ανάληψης της εξουσίας και της ευκαιρίας στροφής στο ρεαλισμό και την πραγματικότητα. 
Π.χ. αν ο κ. Τσίπρας εκλεγεί πρωθυπουργός αυτοδύναμα ή με την στήριξη κάποιου άλλου κόμματος το οποίο ελπίζει για να δικαιολογήσει τη στροφή, θα θέσει στους Ευρωπαίους το ζήτημα της διευθέτησης του χρέους με «κούρεμα» και επιμήκυνση. 
Υπάρχουν δυο πιθανές απαντήσεις α) σενάριο να το δεχτούνε ή β) σενάριο να το απορρίψουν. 
Το πρώτο σενάριο 
Το να το δεχτούνε μοιάζει με την εμφάνιση του «Από μηχανής Θεού» που βγάζει το κ. Τσίπρα από τα δύσκολη θέση και επίσης και την Ελλάδα. 
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως το δέχονται, περίπτωση με λίγες πιθανότητες με βάση τα δεδομένα κατά τη γνώμη μου. Επιστρέφει νικητής και δημοφιλής και ξεκινά ή συνεχίζει μια διακυβέρνηση με αυξημένη περίοδο χάριτος και δημοφιλίας. 
Όμως για να βρουν εργασία 1,5 εκατ. άνεργοι και να συνεχίσουν να πληρώνονται οι μισθοί αυτών που εργάζονται και οι συντάξεις των συνταξιούχων, θα πρέπει να γίνουν επενδύσεις στη χώρα. 
Για να γίνουν επενδύσεις στη χώρα πέραν την γραφειοκρατίας και της διαφθοράς θα πρέπει να λυθεί και το βασικό πρόβλημά της. Το ασφαλιστικό. 
Αυτοί που συνιστούν τον κορμό της γραφειοκρατίας και τη διαφθοράς στην Ελλάδα είναι ο πυρήνας του δημοσίου που από το ΠΑΣΟΚ στην προκειμένη περίπτωση έχουν κάνει μετάσταση στο ΣΥΡΙΖΑ, με την προσδοκία της διατήρησης των φθινόντων προνομίων. Θα πρέπει να συγκρουστεί δηλαδή με τον πυρήνα της εκλογικής του βάσης. Θα το κάνει και με ποιο κόστος και με ποιο μηχανισμό; 
Το πρόβλημα με το ασφαλιστικό είναι απλό στην διατύπωσή του και δύσκολο στη λύση. Συνίσταται στους εξής αριθμούς: Υπάρχουν αυτή τη στιγμή 2,7 εκατ. συνταξιούχοι (συν 200-300 χιλ. που θεμελιώνουν δικαίωμα και καθυστερούν να πάρουν σύνταξη) και 2,5 εκατ. εργαζόμενοι στο ιδιωτικό τομέα. Ακόμη και αν όλοι οι άνεργοι έβρισκαν εργασία (Με την παρέμβαση του Από μηχανής Θεού της Ελλάδας) θα είχαμε 4 εκατ. εργαζόμενους και 3 εκατ. συνταξιούχους. Είναι μια μη βιώσιμη αναλογία η οποία αυξάνει λόγω φόρων και ασφαλιστικών εισφορών το κόστος εργασίας που κάνει οποιαδήποτε παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα ασύμφορη.
Ακόμη και αν αποφασίσουν να εξέλθουν του Ευρώ και να κόψουν χρήμα, η αναλογία αυτή δεν θα αλλάξει. Μπορεί ο βασικός μισθός και η βασική σύνταξη να πέσουν από 600-700 Ευρώ στα 150, αλλά αυτός που θα πληρώνεται με δραχμές αξίας 150 Ευρώ θα πρέπει να εξασφαλίζει τη σύνταξη αυτού πληρώνεται με σύνταξη δραχμών αξίας 150 Ευρώ… 
Αυτό είναι το θεμελιώδες πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας που θα πρέπει να απαντήσουμε πριν αρχίσουμε να δημιουργούμε προϋποθέσεις ανάπτυξης. 
Αν πιστεύει κάποιος πως το δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συλλάβει και να εφαρμόσει κάποια ρεαλιστική απάντηση σ’ αυτό, τότε ναι ο κ. Τσίπρας μπορεί να κάνει το «θαύμα» ως άλλος Όττο Ρεχάγκελ. 
Το β’ σενάριο… 
Το β’ σενάριο λέει πως μόλις εκλεγεί πρωθυπουργός θα πάει στις Βρυξέλες και το Βερολίνο να τους θέσει το θέμα του «κουρέματος» και θα εισπράξει κάθετη άρνηση. 
Τότε τίθεται το ερώτημα των μονομερών αποφάσεων το οποίο στην ουσία είναι ζήτημα παραμονής στο Ευρώ ή εξόδου από αυτό. Το πλέον πιθανό, με βάση τα δεδομένα που διαφαίνονται, είναι να θέσουν το ερώτημα αυτό σε δημοψήφισμα. 
Γυρνάμε δηλαδή στο 2011 και το δίλλημα του ΓΑΠ για δημοψήφισμα το οποίο ασχέτως του διλλήματος θα είναι δημοψήφισμα για Ευρώ ή μη Ευρώ. Δεν είναι εύκολο να προβλέψει κάποιος το αποτέλεσμα ενός τέτοιου δημοψηφίσματος γιατί κατά πάσα πιθανότητα να λάβει χώρα σε έκτακτες οικονομικές συνθήκες (αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων, καταθέσεις κλπ.) 
Ένα τέτοιο δημοψήφισμα, λίγους μήνες μετά τη εκλογή, θα ισοδυναμεί με πρόωρες εκλογές. Μιλάμε για συνθήκες μεγάλης πολιτικής αστάθειας για τη χώρα με άμεσες επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα. 
Αντιθετική στρατηγική… 
Με βάση το ερώτημα της επιστολής αν ισχύσει το α) σενάριο, η καλύτερη περίοδος να αγοράσει κάποιος μετοχές είναι πριν το ταξίδι του κ. Τσίπρα στις Βρυξέλες και το Βερολίνο που θα αποδεχτούν «κούρεμα» και επιμήκυνση χρέους. 
Θα επαναληφθεί σε μικρογραφία το σενάριο του της χρηματιστηριακής ανόδου του 2012. Πιθανότατα δεν θα έχει τόσο μεγάλη διάρκεια και έκταση γιατί τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας να αναδυθούν ταχύτερα αυτή τη φορά καθώς έχει καεί πολύ «λίπος» καταθέσεων λόγω φορολόγησης ανύπαρκτων εισοδημάτων. 
Μετά θα έρθουμε στο σημείο που είμαστε σήμερα. 
Αν επικρατήσει το β σενάριο του δημοψηφίσματος θα πράγματα θα είναι χαώδη για καταθέσεις, δημόσια έσοδα πραγματική οικονομία. 
Κατά τη γνώμη μου ο εντοπισμός της καλύτερης περιόδου για αντιθετική προσέγγιση του χρηματιστηρίου έχει να κάνει με την απάντηση στο ερώτημα: Τι ακολουθεί μετά τα σύντομη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. 
Η άποψή μου συνίσταται πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνιστά το σκληρό πυρήνα της οπισθοφυλακής του συστήματος της μεταπολίτευσης που χρεοκόπησε τη χώρα. Τον υπόλοιπο πυρήνα αυτού το συστήματος το συνιστούν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κλπ εκτός Ποταμιού και ΧΑ από τα κοινοβουλευτικά (ή ευρωκοινοβουλευτικά) κόμματα. 
Το ερώτημα είναι τι θα ακολουθήσει μετά τη διάψευση των ψευδαισθήσεων της μεταπολίτευσης. 
Αν ακολουθεί κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, με ριζικές αλλαγές και ανασύσταση κράτους και οικονομίας εκ του μηδενός, ναι, τα χειρότερα για το χρηματιστήριο και τη χώρα θα έχουν μείνει οριστικά πίσω… 
Αν ακολουθεί και κυβέρνηση ΧΑ ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλύτερα να έχουμε επενδύσει σε αποθέματα φακής και κονσερβών… 
Εκτός των οικονομικών και ασφαλιστικών εξισώσεων που ο ΣΥΡΙΖΑ και ή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παριστάνουν πως δεν υπάρχουν, γιατί θίγουν το σκληρό πυρήνα της εκλογικής του βάσης, υπάρχει και το θέμα διακυβέρνησης της χώρας. Για την ακρίβεια την αδυναμία οποιασδήποτε κυβέρνησης να κυβερνήσει αυτή τη χώρα, όπου κάθε ολιγαρχία, ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων ή συνδικαλιστής αυθαιρεσίας εφαρμόζει το δικό της συμφέρον σε βάρος του νόμου. 
Όλο αυτό το χάος το έχει εκφράσει και εκφράζει πολιτικά κυρίως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κατά συνέπεια θα το βρει μπροστά του στις πρώτες εβδομάδες της διακυβέρνησης. 
Η Ελλάδα αποτελεί λοιπόν ένα δύσκολο σταυρόλεξο σε σχέση με την μέθοδο της προσέγγισης της κατάστασης με βάση τις αρχές της αντιθετικής επένδυσης. 
Προς το παρόν η μόνη σταθερά που υπάρχει και συνεχίζει να λειτουργεί η χώρα είναι η απόφαση των Ευρωπαίων, Αμερικάνων και Κινέζων να την κρατήσουν όρθια με την προσδοκία πως θα βρει το δρόμο της… 
Θα συνεχίσουν να το πράττουν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες στο μέλλον.. ή ευκαιρία δοθείσης, με ένα «ατύχημα» θα επιχειρήσουν να συνετίσουν άλλες χώρες με μεγαλύτερες οικονομίες που αποτελούν μεγαλύτερους συστημικούς κινδύνους; 
2) Κάθε άνοδος ευκαιρία για πώληση… 
Την εβδομάδα που πέρασε ο Γενικός Δείκτης του ΧΑ σε μια μέρα έχασε όσα κέρδη είχε αθροίσει σε πέντε συνεδριάσεις, χωρίς μεγάλο όγκο συναλλαγών. Αυτό επιβεβαιώνει την εκτίμηση πως οι πωλητές χρησιμοποιούν κάθε ανοδική αντίδραση για έξοδο από την αγορά. 
Όλες οι δημοσκοπήσεις πλέον δείχνουν το ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα με διαφορά επαρκή για να θεωρηθεί διατηρήσιμη. 
Αυτό δυσκολεύει την προοπτική της άθροισης 180 βουλευτών για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας. 
Η ενίσχυση του σεναρίου πρόωρων εκλογών και νίκης του ΣΥΡΙΖΑ θα επιτείνει το αρνητικό κλίμα στο χρηματιστήριο, τα επιτόκια και ενδεχομένως θα έχει αντίκτυπο στις καταθέσεις. 
Βλέπε: Κάθε άνοδος ευκαιρία για πώληση… 
3) Το διακύβευμα είναι η Δημοκρατία μας 
Είναι κοινός τόπος, πως ο Ελληνικός λαός ομονοεί, σπανίως ομολογουμένως, στην εξής γενική διαπίστωση: την τελευταία πενταετία, βιώνουμε μια κολοσσιαία κρίση σε όλους τους τομείς. Βασική συνιστώσα αυτής της κρίσης, που διαποτίζει και κατατρύχει την Ελληνική κοινωνία, είναι η οικονομική, χωρίς βεβαίως να διαλανθάνει την προσοχή μας, οι επιμέρους συνιστώσες, μείζονος ή ελάσσονος σημασίας, όπως η κοινωνική κρίση, η πολιτική, η πολιτισμική, η κρίση ταυτότητας και η κρίση θεμελιωδών θεσμών και αξιών εν γένει, που συν-αποτελούν τον συνεκτικό δεσμό και τον θεμέλιο λίθο μιας βιώσιμης, ευημερούσας και δίκαιης κοινωνίας.