Χρύσα Βουλγαράκη - Λάρισα: Να ένα ακόμη παράδειγμα προς μίμηση στην ελληνική επαρχία

ΦΩΤ. LARISSANET.GR//ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΤΖΙΑΡΗΣ

Η Χρύσα Βουλγαράκη, εγγονή του παλιού Λαρισαίου δημοσιογράφου και συγγραφέα Δαμιανού Βουλγαράκη, αφού δεν κατάφερε να γίνει δημοσιογράφος, έγινε διευθύντρια στο Γαλλικό Ινστιτούτο, “ικανοποιώντας” την άλλη μεγάλη αγάπη του παππού της, τα γαλλικά. Δείχνει εύθραυστη αλλά είναι πολύ δυναμική. Δεν είναι τυχαίο που βρέθηκε στο τιμόνι ενός από τους πιο ιστορικούς εκπαιδευτικούς και πολιτιστικούς φορείς της πόλης τόσο νέα. Επίσης είναι ακούραστη. Αυτό προκύπτει από τα αποτελέσματα της δουλειάς της. Και της το αναγνωρίζουν όλοι, παλιοί και νεότεροι. Τα χρόνια που είναι διευθύντρια του Γαλλικού Ινστιτούτου Λάρισας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από τα πιο ενδιαφέροντα, “γεμάτα” και επιτυχή σε όλα τα επίπεδα. Είναι καλή σε αυτό που λένε relations publiques –  δημόσιες σχέσεις. Σε μαγνητίζει με τις γνώσεις της, τον αυθορμητισμό της,  την αφοπλιστική της ειλικρίνεια που δεν την εμποδίζει να ομολογήσει πως ως μαθήτρια, το Γαλλικό Ινστιτούτο, τής ήταν αβάσταχτο. Έχει πολλή όρεξη για δουλειά και καινούριες ιδέες. Πιστεύει ακράδαντα στην ελληνογαλλική συμμαχία και ότι οι δεσμοί ανάμεσα στους λαούς, η ειρήνη, η αλληλεγγύη, η ανάπτυξη, χτίζονται με την παιδεία και τον πολιτισμό.

Γιατί Γαλλικά;

Γιατί στις διακοπές μου στον Πλαταμώνα, η στενή οικογενειακή μας φίλη Άντα Γουμενoπούλου που ήταν καθηγήτρια γαλλικών, μου μάθαινε κάθε καλοκαίρι, από τότε που άρχισα να μιλάω, τρία γαλλικά τραγουδάκια. Έτσι μου κόλλησαν τα γαλλικά. Επίσης εκείνη την εποχή στον Πλαταμώνα  παραθέριζαν πολλοί Γιουγκοσλάβοι, Σέρβοι, που μιλούσαν γαλλικά κι ήμουν το μόνο παιδάκι μεταξύ ενηλίκων που κάτι σκάμπαζα. Μετά ήταν και κάτι σαν οικογενειακή παράδοση. Ο παππούς έστειλε όλα τα εγγόνια του στο Γαλλικό Ινστιτούτο αναλαμβάνοντας το κόστος των διδάκτρων. Ήταν το δώρο του σε μας και ταυτόχρονα η απαίτησή του. Τα γαλλικά, η Γαλλία, ήταν κάτι σαν πολιτική θέση για την οικογένειά μου. Πόσοι σημαντικοί Έλληνες, καλλιτέχνες και πολιτικοί, σύμβολα του αγώνα για τη δημοκρατία, την ελευθερία, επί δικτατορίας ήταν αυτοεξόριστοι στο Παρίσι; Και μάλιστα, όλοι τότε, κάναμε πρώτα γαλλικά και μετά αγγλικά.

Και γιατί καθηγήτρια γαλλικών;

Γιατί δεν πέρασα δημοσιογραφία. Γλιτώσατε από μένα! (γέλια)

Εσύ γλίτωσες από τη δημοσιογραφία.

Ήξερα ήδη τρεις ξένες γλώσσες και η γαλλική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη ήταν η δεύτερη επιλογή μου, όπου μπήκα τρίτη με 19,4. Θέλω να σου πω ότι ήταν πολύ ψηλά σε αντίθεση τώρα που έχει πέσει αλλά ξανανεβαίνει πάλι.

Πώς ήταν τότε στο Γαλλικό Ινστιτούτο;

Μας φαινόταν βουνό. Πολύ αυστηρό, πολύ δύσκολο. Έπρεπε να μιλάμε μόνο γαλλικά κι αυτό “μας την έσπαγε”. Όλοι οι φίλοι μου ήμασταν έξαλλοι. Και σήμερα τα παιδιά μας κάπως έτσι θα νιώθουν. Όταν ανεβαίναμε τα σκαλιά, θέλαμε να τρέξουμε και να φύγουμε!!! Ποτέ δε φανταζόμουν ότι εγώ θα δουλέψω εδώ και ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα συμφωνήσω με τη μέθοδο, μέσα στο Γαλλικό μιλάμε ΜΟΝΟ γαλλικά. Τα λέμε με τους συμμαθητές – συμμαθήτριες που κάνουμε ακόμη παρέα, η παρέα του Γαλλικού -και γελάμε. Και σήμερα κάθε φουρνιά γίνεται παρέα μέσα από εκδηλώσεις, εκδρομές, πρότζεκτ. Όπως τότε. Τελικά το σύστημα ήταν σωστό.

Το Γαλλικό Ινστιτούτο ποτέ δεν ήταν απλώς ένα σχολείο.

Το Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας, από καταβολής του, το 1945, συνεχίζει τις τρεις βασικές του αποστολές: τη διδασκαλία γαλλικών και την οργάνωση των εξετάσεων, την οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων (διαλέξεις/συζητήσεις, εκθέσεις, κινηματογράφος, παρουσίαση βιβλίων κ.ά.) και την παροχή πληροφοριών για τη σύγχρονη Γαλλία. Η δημιουργία και ανάπτυξη ελληνογαλλικών συνεργασιών, η μεγαλύτερη ενημέρωση για τη σύγχρονη Γαλλία και η προώθηση της διδασκαλίας των γαλλικών είναι σήμερα οι τρεις στόχοι του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Ελλάδα και τη Λάρισα. Νομίζω ότι η οδός Κούμα έχει ταυτίσει το όνομά της με το Γαλλικό Ινστιτούτο. Αν ρωτήσει κάποιος ποια είναι η οδός Κούμα, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα πάρει την απάντηση ότι είναι η οδός όπου βρίσκεται το Γαλλικό Ινστιτούτο. Είναι σημείο αναφοράς αλλά συνάντησης όχι μόνο όσων μαθαίνουν γαλλικά αλλά και επειδή είναι εστία Πολιτισμού. Στο Γαλλικό Ινστιτούτο δίνεις ραντεβού με τον Πολιτισμό. Ανέκαθεν. Κοιτώντας αρχεία και φωτογραφίες επί διεύθυνσης των αδελφών Λήτου, της κ. Γιαγλάρα, του Τζίνο Πολέζε, έχω δει εκδηλώσεις πολύ προχωρημένες όχι μόνο για τη Λάρισα αλλά και για την Ελλάδα. Έχει έρθει για παράδειγμα μαύρο θέατρο σε μια εποχή που δεν ξέραμε τι είναι ή έχει εκθέσει εδώ έργα του ο Μυταράς.

Όταν ανέλαβες, άλλαξε η δομή της υπηρεσίας και το Γαλλικό Ινστιτούτο έγινε αυτόνομο μορφωτικό τμήμα.

Ναι έτσι είναι. Επίσημα από το 2006 είναι μορφωτικό τμήμα της Γαλλικής πρεσβείας με τρεις άξονες: το διπλωματικό όσον αφορά στις εμπορικές σχέσεις ή όταν έρχεται κάποιος ακόλουθος στη Στρατιά, την Αεροπορία, είμαστε η αντένα, ο συνδετικός κρίκος. Το εκπαιδευτικό κομμάτι όπου δε λειτουργούμε ως ανταγωνιστής του φροντιστηρίου αλλά ως φορέας γιατί σε μας επιμορφώνονται οι καθηγητές, εμείς δίνουμε τα πτυχία, εστιάζουμε στα εξειδικευμένα γαλλικά, για παράδειγμα ιατρική ορολογία, νομική, τουρισμό, προετοιμασία για τα Πανεπιστήμια, μάστερ εξ αποστάσεως, κοινά μεταπτυχιακά με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Και τρίτος άξονας είναι ο πολιτισμός όπου δεν κάνουμε πια μόνο μετακλήσεις αλλά δημιουργούμε θεσμούς σε συνεργασία με τοπικούς φορείς.

Ο κατάλογος είναι μακρύς. Από την παρουσίαση του μποζολέ και τη γιορτή κρέπας…

…Το 1ο Φεστιβάλ κόμικς, το Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου, το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου κινηματογράφου σε συνεργασία με το ARTFOOLS, τα παραμύθια με τη Λένα Χαϊδούτη, τις εκθέσεις, τις διαλέξεις, τις λογοτεχνικές βραδιές…

Με σταθερές συνεργασίες με το ΚΕΘΕΑ ΕΞΟΔΟΣ, το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας…

Τον Αριστέα, το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ένωσης Συντακτών… Δίνουμε μεγάλη σημασία και στην κοινωνική διάσταση.

Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο σχέδιο για το χειμώνα;

Πολλά. Το σημαντικότερο θα έχει άξονα το θέατρο. Στο πλαίσιο του Low Budget Festival που πραγματοποιήθηκε από 25 Μαΐου έως 2 Ιουνίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, καλλιτεχνικός καρπός του tospirto.net,σε συνεργασία  με το Γαλλικό Ινστιτούτο, τρεις ταλαντούχοι Έλληνες σκηνοθέτες παρουσίασαν μεταφρασμένα έργα Γάλλων θεατρικών συγγραφέων, επιδιώκοντας να τονίσουν την κοινή γλώσσα και το όραμα που διέπει το θέατρο διεθνώς. Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου καταπιάστηκε με το έργο του Νταβίντ Λεσκότ “Ένας άνθρωπος υπό χρεοκοπία”. Το έργο ανέβηκε στην Comedie de Reims και στο Theatre de la Ville του Παρισιού το 2007.  Η Έλλη Παπακωνσταντίνου με τη σειρά απέδωσε μέσα από την προσωπική της σκηνοθετική ματιά το έργο του Φαμπρίς Μελκιό “Ο συνένοχος θεατής”. Τέλος, ο Γιώργος Καραμίχος σκηνοθέτησε τη μαύρη κωμωδία του Ρεμί ντε Βος “Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος”. Και τις τρεις παραστάσεις θα τις δούμε στη Λάρισα, ενώ θα στηρίξουμε το Θεσσαλικό θέατρο και δυο ερασιτεχνικές ομάδες της πόλης στο ανέβασμα των εν λόγω έργων μέσα από τη δική τους οπτική γωνία και καλλιτεχνική άποψη.

Κάτι άλλο;

Στο χωριό της μουσικής στον Άγιο Λαυρέντιο Πηλίου θα εμφανιστούν τρεις σπουδαίοι Γάλλοι  μουσικοί τους οποίους θα φέρουμε για συναυλίες τα Χριστούγεννα. Ε, δε σου λέω άλλα. Μην τα πούμε όλα τώρα. Ας κρατήσουμε και κάτι γι′ αργότερα.

Τώρα με την οικονομική κρίση έχει μεγαλώσει το ενδιαφέρον για τη φοίτηση σε Γαλλικά Πανεπιστήμια;

Πάντα ήταν μεγάλη η ζήτηση δεδομένου και του επιπέδου της εκπαίδευσης της χώρας, πόσο μάλλον τώρα, αφού η Γαλλία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα όπου μπορείς να φοιτήσεις στα Πανεπιστήμιά της δωρεάν. Και μάλιστα το γαλλικό κράτος σου χορηγεί και επίδομα στέγασης. Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί φέτος τα 30 ντοσιέ Θεσσαλών υποψηφίων που ετοιμάσαμε για Γαλλικά Πανεπιστήμια έτυχαν όλα της πρώτης επιλογής τους. Ενώ υπάρχει και πρόγραμμα υποτροφιών. Με μεγάλη παράδοση στην ιστορία της γνώσης, τα Γαλλικά Πανεπιστήμια αποτελούν μια από τις καλύτερες επιλογές για σπουδές στη νομική, την ιατρική, τη φιλολογία, την τέχνη και τα οικονομικά. Προϋποθέσεις εγγραφής είναι το απολυτήριο λυκείου και καλή γνώση της γαλλικής γλώσσας.

© LARISSANET.GR.