Έντβαρντ Μουνκ: Αφιέρωμα στον πρόδρομο του εξπρεσιονισμού

Ο Νορβηγός ζωγράφος και χαράκτης Έντβαρντ Μουνκ, στις 23 Ιανουαρίου 1944 αφήνει την τελευταία του πνοή στο Έκελι, έξω από το Όσλο

Γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1863 στο Λότεν. Ένα χρόνο αργότερα η οικογένεια του μετακόμισε στην Κριστιανία (σημερινό Όσλο).

Death in the Sickroom.(1895)

Μια σειρά από τραγικές εμπειρίες στην παιδική του ηλικία (θάνατος της μητέρας του και της αδελφής του από φυματίωση) επηρέασαν ολόκληρη την ζωή του και αποτέλεσαν τα κύρια θέματα των έργων του.

Separation (1896)

Σε ηλικία 26 χρόνων ο Μουνκ έγραφε: «θα ζωγραφίσω ζωντανούς ανθρώπους που θα αναπνέουν, θα αισθάνονται, θα υποφέρουν, θα αγαπούν. Η ιερότητα αυτών των απεικονίσεων θα γίνει κατανοητή και οι άνθρωποι θα βγάζουν το καπέλο τους, σαν να βρίσκονται σε εκκλησία».

The Sick Child (1907)

Ο σημαντικός Νορβηγός νατουραλιστής ζωγράφος Κρίστιαν Κρογκ τον εισήγαγε στον γαλλικό ιμπρεσιονισμό, κάτι που έγινε εμφανές ιδιαίτερα μετά το πρώτο του ταξίδι στο Παρίσι.

Lady From the Sea (detail). 1896

Η τεχνοτροπία του σταδιακά άλλαξε, καθώς ήλθε σε επαφή με την τέχνη των μετά-ιμπρεσιονιστών ζωγράφων Γκογκέν, Τουλούζ-Λωτρέκ και την Αρ νουβό. Ο ιμπρεσιονιστικός του πίνακας «Ανοιξιάτικη μέρα στην οδό Καρλ Γιόχαν», σε αντιπαραβολή με το εξπρεσιονιστικό έργο του «Βράδυ στην οδό Καρλ Γιόχαν», δείχνει με εντυπωσιακό τρόπο την αλλαγή αυτή της τεχνοτροπίας του.

Ashes. (1894)

Το 1892 προσκλήθηκε να εκθέσει στο Βερολίνο 45 έργα του. Η έκθεση όμως κράτησε μόλις μια εβδομάδα, προκαλώντας σκάνδαλο με τα χωρίς συμβατικότητες θέματα της, αλλά και έντονες αντιπαραθέσεις στον γερμανικό τύπο, που εξελίχθηκαν σε διαμάχη για την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης. Ο εξπρεσιονισμός του Μουνκ έγινε όμως γρήγορα αποδεκτός και ο ίδιος αναδείχθηκε σε διασημότητα της Ευρώπης, ζώντας κυρίως στο Βερολίνο και στο Παρίσι.

Vampire.(1893–94)

Τη δεκαετία του 1890, ο Μουνκ άρχισε να ασχολείται με τη χαρακτική, χρησιμοποιώντας τις τεχνικές της χαλκογραφίας, της λιθογραφίας και της ξυλογραφίας, όπου έμελλε να αναδειχτεί ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους χαράκτες.

The Dance of Life. (1899–1900)

Τα δεκάξι χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη έκθεση του στο Βερολίνο ως τον νευρικό κλονισμό του το 1908 ήταν τα σημαντικότερα της σταδιοδρομίας του.

Death of Marat I (1907)

Μετά το 1910 ο Μουνκ έμεινε μόνιμα στη Νορβηγία. Τα πιο μνημειακά έργα του την περίοδο αυτή ήταν οι τοιχογραφίες που ζωγράφισε για την Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου του Όσλο.

Ο Μουνκ πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του απομονωμένος στο σπίτι του στο Όσλο, όπου εξακολουθούσε να ζωγραφίζει με αμείωτη δραστηριότητα έως τον θάνατό του το 1944. Στη διαθήκη του κληροδότησε τα έργα του, ένα τεράστιο αριθμό πινάκων, χαρακτικών, σχεδίων και υδατογραφιών, γλυπτών, τετραδίων με σχέδια και πολλές επιστολές στην πόλη του Όσλο, η οποία ανήγειρε το Μουσείο Μουνκ το 1963.

The Scream (1893)

«Η Κραυγή», το διασημότερο ίσως έργο του Μουνκ, είναι ένα σύμβολο της πνευματικής αγωνίας του ανθρώπου και προάγγελος της γερμανικής βίας που θα ακολουθούσε. Θεωρείται ως ένα από τα σημεία αφετηρίας της ζωγραφικής του 20ου αιώνα και μεταξύ των κυριότερων πηγών έμπνευσης των εξπρεσιονιστών. Τόσο οι πίνακες όσο και τα χαρακτικά του είναι φανερό ότι προσπαθούν να εκφράσουν τα αισθήματά του μπροστά στην πραγματικότητα και όχι να αναπαραστήσουν την ίδια την πραγματικότητα. Η τέχνη του καταδικάστηκε ως «εκφυλισμένη» από τους Ναζί.

Στις 23 Ιανουαρίου 1944 αφήνει την τελευταία του πνοή στο Έκελι, έξω από το Όσλο
Πηγή:innerpedia.gr