6 αργυροπελεκάνοι νεκροί από σκάγια κυνηγών στο Δέλτα του Νέστου

Σε τρία διαφορετικά σημεία και σε μικρή απόσταση από το εσοδευτικό στόμιο της λιμνοθάλασσας οι επόπτες Βασίλης Κατσούλης και Κωσταντίνος Μάγγος βρήκαν τα έξι πουλιά που ανήκουν στο είδος Pelecanus crispus.

Οι επόπτες επικοινώνησαν τηλεφωνικά με το Δασαρχείο Καβάλας, που είναι θεσμικά αρμόδιο, και τελικά κατέφθασαν στην περιοχή με υπηρεσιακό όχημα δύο δασοφυλάκες του Δασονομείου Χρυσούπολης και στην συνέχεια ο προϊστάμενος του Γραφείου Δημοσίου Κατηγόρου Απόστολος Κωστέλης και η προϊστάμενη του Γραφείου Αναπτύξεως Θήρας Ιχθυοπονίας & Δασικής Αναψυχής Χαρίκλεια Χάϊτα του Δασαρχείου Καβάλας.

Το προσωπικό του Δασαρχείου Καβάλας σε συνεργασία με τους υπαλλήλους του Φορέα Διαχείρισης Προγράμματος Επόπτευσης – Φύλαξης της Προστατευόμενης Περιοχής του Εθνικού Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης αλλά και με τη βοήθεια ψαράδων της περιοχής, που τους μετέφεραν με βάρκες, προχώρησαν στην μακροσκοπική εξέταση των νεκρών πτηνών, από την οποία όμως δεν ήταν δυνατή η εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων για την αιτία θανάτου.

Σύμφωνα με την κοινή ανακοίνωση, που εξέδωσαν ο Φορέας Διαχείρισης του Δέλτα Νέστου - Βιστωνίδας - Ισμαρίδας και το Δασαρχείο Καβάλας, οι δύο Αργυροπελεκάνοι ήταν σε άσχημη κατάσταση εξαιτίας της δράσης αρπακτικών πτηνών, τα οποία τράφηκαν από αυτούς, ενώ οι τέσσερεις μακροσκοπικά ήταν σε σχετικά καλή κατάσταση και χωρίς μεγάλα εμφανή τραύματα. Στο ράμφος ενός και στο μάτι ενός άλλου πελεκάνου υπήρχαν μικρές οπές.

Αρχικά έγινε περισυλλογή όλων των νεκρών πτηνών και στη συνέχεια εστάλησαν από το Δασαρχείο Καβάλας σε κτηνιατρικό εργαστήριο προκειμένου να διαπιστωθεί η αιτία θανάτου.

Η ακτινολογική διερεύνηση του κτηνιάτρου Ευστάθιου Συμεωνίδη έδειξε στα τρία από τα νεκρά πτηνά μεγάλο αριθμό κυνηγετικών βλημάτων (πάνω από πέντε) με έναν αριθμό από αυτά να βρίσκονται σε άμεση σχέση με τα ζωτικά όργανα (πνεύμονες, καρδιά), σε δύο ο αριθμός των βλημάτων ήταν μικρός με διαφορετική διασπορά, ενώ σ’ ένα δεν βρέθηκε κανένα βλήμα, επιβεβαιώνοντας τις αρχικές υποψίες για πυροβολισμό τους.

Το Δασαρχείο Καβάλας, ως αρμόδιο ανακριτικό όργανο, θα προβεί σε όλες τις απαιτούμενες έρευνες και προβλεπόμενες από τον νόμο ενέργειες και διαδικασίες για την ανεύρεση και την παραδειγματική τιμωρία των ασυνείδητων που προχώρησαν σε αυτήν την εγκληματική ενέργεια.

Ο Αργυροπελεκάνος (Pelecanus crispus) είναι αρκετά κοινό αλλά τοπικό είδος στην Ελλάδα. Είναι προστατευόμενο είδος καθώς έχει χαρακτηριστεί τρωτό τόσο διεθνώς, όσο και σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας ενώ είναι και ένα από τα είδη χαρακτηρισμού της Ζώνης Ειδικής Προστασίας (Ζ.Ε.Π.) «Δέλτα Νέστου και Λιμνοθάλασσες Κεραμωτής και Νήσος Θασσοπούλα» με κωδικό (GR1150001) του Δικτύου Natura 2000. Σημειώνουμε ότι τα νεκρά πουλιά βρέθηκαν εντός των ορίων της συγκεκριμένης Ζώνης Ειδικής Προστασίας.

Ο Αργυροπελεκάνος φωλιάζει σε εσωτερικούς υγρότοπους και σε λιμνοθάλασσες, πάνω σε καλά απομονωμένες με νερό η λάσπη νησίδες, σχηματίζοντας πυκνές συχνά αποικίες. Το χειμώνα απαντάται σε κάθε μορφής υγρότοπους, φυσικούς ή τεχνητούς, συμπεριλαμβανομένων και κλειστών θαλάσσιων κόλπων. Τρέφεται αποκλειστικά με ψάρια, ανάλογα με τον τύπο υγρότοπου και τη διαθεσιμότητα των ειδών. Ψαρεύει μόνος, ομαδικά ή μαζί με κορμοράνους.

Ο συνολικός αναπαραγόμενος στην Ελλάδα πληθυσμός έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και σήμερα ανέρχεται στα 1.150-1.300 ζευγάρια. Οι αποικίες κατανέμονται σε 3 θέσεις: 1.000-1.100 ζευγάρια στη Λ. Μικρή Πρέσπα , 100-146 ζευγάρια στον Αμβρακικό κόλπο και 45-55 ζευγάρια στη Λ. Κερκίνη, όπου άρχισε να φωλιάζει πρόσφατα, σε τεχνητές νησίδες αναπαραγωγής.

Μετά την αναπαραγωγική περίοδο και σε όλη τη διάρκεια του χειμώνα το είδος διασπείρεται σε όλη σχεδόν την ηπειρωτική Ελλάδα. Τα τελευταία 10 χρόνια οι καταμετρήσεις του διαχειμάζοντος στην Ελλάδα πληθυσμού αναφέρουν περίπου 500 ως 1.400 άτομα, ενώ το ποσοστό του πληθυσμού του είδους που βρίσκεται στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερο του 10% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Στην σχετική ανακοίνωση τονίζεται ότι παρά την δύσκολη οικονομική κατάσταση και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι δυο αρμόδιες υπηρεσίες στη λειτουργία τους, υπάρχει πολύ καλή συνεργασία μεταξύ του Δασαρχείου Καβάλας και του Φορέα Διαχείρισης του Δέλτα Νέστου – Βιστωνίδας – Ισμαρίδας, ώστε να αποτραπούν αντίστοιχες παράνομες ενέργειες εντός της Προστατευόμενης Περιοχής, με γνώμονα την προστασία και διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και των προστατευόμενων ειδών.