Γιώργος Δρακόπουλος:500.000 τουρίστες έρχονται μόνο για την γαστρονομία μας - Ας κάνουμε λοιπόν brandname «ελληνική κουζίνα»

Το ελπιδοφόρο σχέδιο με τίτλο «Γαστροτουρισμός, τροφή για ανάπτυξη», το οποίο κυοφορείται αυτήν­ τη στιγμή στην Ελλάδα με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, εντάσσεται στο γενικότερο μάρκετινγκ ένταξης της ελληνικής γαστρονομίας στο χαρτοφυλάκιο του ελληνικού τουρισμού. Το athinorama.gr μιλά με τον γενικό διευθυντή του ΣΕΤΕ Γιώργο Δρακόπουλο, με σκοπό να διευκρινιστούν η ταυτότητα και η αναπτυξιακή λογική αυτού του σχεδίου

Πώς συνδέονται η γαστρονομία και ο τουρισμός;
Βάσει των σχετικών μελετών, εκτιμούμε ότι 3 εκατ. Ευρωπαίοι ταξιδιώτες έχουν ως βασικό κριτήριο επιλογής του τόπου των διακοπών τους τη γαστρονομία και όχι τον ήλιο και τη θάλασσα. Από αυτούς μπορούμε άνετα να υπολογίσουμε ότι 500.000 θα έρχονταν στην Ελλάδα για να φάνε καλά αν είχαμε λίγο καλύτερη γαστρονομική προσφορά. Και αυτοί ξοδεύουν πολλά χρήματα, δεν τη βγάζουν με € 15 την ημέρα. Επίσης, ταξιδεύουν όλο το χρόνο και όχι μόνο κατά τη διάρκεια της high season. Άρα –με τη διεύρυνση της εποχικότητας του ελληνικού τουρισμού αλλά και τη ζήτηση τοπικών προϊόντων– η επιρροή τους είναι σαφώς αναπτυξιακή. Και μπορεί να υπάρχει προσφορά όσον αφορά την ελληνική γαστρονομία αυτήν τη στιγμή, αλλά είναι ασυστηματοποίητη^ στον οδηγό της Μαδρίτης, ας πούμε, βρίσκεις 17 τοπικές κουζίνες και σε κάθε κατηγορία υπάρχουν πολλά εστιατόρια. Αν ανοίξεις το «αθηνόραμα», μόνο η κρητική κουζίνα ξεχωρίζει. Υπάρχουν οι τοπικές γεύσεις, όμως δεν σερβίρονται ακόμη τόσο ξεχωριστά στα εστιατόρια.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πολύ καλή η πρωτοβουλία του Δήμου Σαντορίνης να κηρύξει το 2013 ως Έτος Γαστρονομίας. Από την άλλη, τώρα, στο τουριστικό χαρτοφυλάκιο η γαστρονομία δεν χρειάζεται τόσο μεγάλες επενδύσεις όσο απαιτούνται για να κάνεις, λόγου χάρη, μαρίνες ή γήπεδα γκολφ. Δεν θα δημιουργήσουμε γεύσεις από την αρχή, θα κάνουμε απλώς μια καταγραφή πού σερβίρονται τοπικά πιάτα, πού μπορείς να αγοράσεις τοπικά προϊόντα και αυτά τα δεδομένα θα τα παρουσιάσουμε με εύληπτο τρόπο στον καταναλωτή. Αυτό μπορεί να γίνει γρήγορα και χωρίς να ξοδέψουμε πολλά χρήματα. Γι’ αυτό κάνουμε αυτήν την καμπάνια εξεύρεσης πόρων που θα στηρίξουν την υλοποίηση του σχεδίου μάρκετινγκ για την ελληνική γαστρονομία.



Αποτελεί αυτό το project παράγοντα ανάπτυξης;
Οι Έλληνες δεν έχουν ακόμη πολλή εμπιστοσύνη στην αξία της κουζίνας τους κι έτσι βλέπεις, ας πούμε, εστιατόρια σε νησιά να έχουν, εκτός από κυκλαδίτικες σπεσιαλιτέ, πίτσες, σουκρούτ, και παέγια^ αυτό όμως δημιουργεί μπέρδεμα και μειώνει την εμπιστοσύνη που νιώθουν οι επισκέπτες. Υπάρχει πολύς κόσμος που προτιμά τα λίγα και σαφή πράγματα. Χρειαζόμαστε μια ξεκάθαρη γαστρονομική ταυτότητα για την οποία θα είμαστε υπερήφανοι. Πρωταρχικός μας στόχος είναι να κάνουμε κάτι για να φέρουμε περισσότερους τουρίστες. Δεν θέλουμε να κάνουμε φιλοσοφική διατριβή περί ελληνικής κουζίνας, αυτό είναι άλλο πράγμα. Πάμε να καταγράψουμε με λεπτομέρειες τι ελληνικό σερβίρεται και πουλιέται και πού και στη συνέχεια να το τοποθετήσουμε σε έναν εύχρηστο διαδικτυακό χάρτη που θα απαντάει στις απορίες των επισκεπτών μας, κυρίως των ξένων αλλά και των Ελλήνων. Σε ποια εστιατόρια, ταβέρνες και ξενοδοχεία μπορεί να φάει κάποιος ελληνικά προϊόντα, ποια είναι τα σημεία πώλησης από όπου μπορεί να τα αγοράσει, ποια είναι τα σημεία παραγωγής τους που είναι επισκέψιμα, ποιες ωραίες διαδρομές μπορεί να κάνει παράλληλα, αν υπάρχουν εκδηλώσεις και φεστιβάλ ή μουσεία που να τα αφορούν... Αυτήν τη στιγμή τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και φέρνω το παράδειγμα ενός συμπαθέστατου ξενοδοχείου στην Κρήτη, όπου υπήρχαν στον μπουφέ του πρωινού εξαιρετικά ντόπια τυριά χωρίς όμως να δίνεται κάποια πληροφορία γι’ αυτά. «Ρε σύντεκνε», τον ρωτάω, «από πού είναι αυτά;» «Επαέ τα φτιάνουμε», μου απαντάει με διάθεση που δεν σήκωνε αμφισβήτηση…

Ναι, αλλά αυτό το ξέρεις μόνο εσύ, οι Γερμανοί πελάτες σου το αγνοούν. Βάλε ένα ταμπελάκι με την καταγωγή τους, πούλησέ τα στο μαγαζί του ξενοδοχείου και πρότεινέ τους αν θέλουν να πάνε στο τυροκομείο να δουν πώς φτιάχνονται! Αλήθεια, τι κόστος έχει αυτό; Σχεδόν τίποτε. Και το όφελος; Ένας πολύ ικανοποιημένος πελάτης, ο οποίος και θα ξανάρθει. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα των γευσιγνωσιών κρασιού που οργανώνουν ορισμένα ξενοδοχεία, καθώς στη συνέχεια οι πωλήσεις των κρασιών στο εστιατόριό τους απογειώνονται.

Ποιο είναι, λοιπόν, το brand το οποίο έχουμε ανάγκη;
Το brand που θέλουμε να δημιουργήσουμε καταρχάς είναι η «ελληνική κουζίνα»: ό,τι δηλαδή μαγειρεύεται στην Ελλάδα και κατά προτίμηση με ελληνικά προϊόντα. Κάτω από αυτό, βέβαια, μπορεί να υπάρξουν μικρότερες κατηγοριοποιήσεις ( π.χ. τοπικές κουζίνες ) ή άλλου είδους brands. Για παράδειγμα, αυτή η πολύ ωραία ιδέα του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας, το Ελληνικό Πρωινό, που δυστυχώς δεν έχει βρει ακόμη την ανταπόκριση που της αξίζει από τα ελληνικά ξενοδοχεία^ κι όμως, στρατηγικά δένει το ξενοδοχείο με τον πελάτη. Δεν χρειάζεται να έχει τα άπαντα, είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει όμως μερικά εμβληματικά προϊόντα, όπως το γιαούρτι, η φέτα, οι ελιές και το κουλούρι.

Το γενικότερο σχέδιο μάρκετινγκ γύρω από την ελληνική γαστρονομία, πάντως, χρειάζεται για την υλοποίηση του τρία χρόνια και 500.000 ευρώ. Εδώ κι ενάμιση μήνα αρχίσαμε να μαζεύουμε 150.000 ευρώ για να υλοποιήσουμε το πρώτο στάδιο: την επιτόπια έρευνα και την κατασκευή του site. Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου θα μαζέψουμε τους υποψήφιους χορηγούς και θα διευκρινίσουμε όλες τις λεπτομέρειες του σχεδίου, ξεκαθαρίζοντας ότι είναι απαραίτητη μια ευρεία –χωρίς αποκλεισμούς– λογική, που όμως οι χορηγοί θα έχουν ξεχωριστά προνόμια σε σχέση με τους άλλους παραγωγούς. Από εκεί και πέρα ελπίζουμε ότι θα μπορούμε να κινηθούμε γρήγορα.