Τους νοιάζει μόνο να διορίζουν! - Πως θα έρθει ανάκαμψη όταν είναι αντίθετοι σε επενδύσεις και βλέπουν το κέρδος ως εχθρό? - 'Ενα άρθρο του Θανάση Μαυρίδη

Πόσες ελπίδες υπάρχουν για ανάκαμψη σε μία χώρα που ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας της αρνείται οποιαδήποτε επένδυση; Που θεωρεί το κέρδος εχθρό; Όταν πολιτικά κόμματα υποστηρίζουν ότι θα σκίσουν ως κουρελόχαρτα συμβάσεις ιδιωτικοποίησης; Όταν απειλούνται με φυλάκιση όσοι συναινέσουν στις ιδιωτικοποιήσεις; Αλήθεια, ποιες εταιρείες θα κρατικοποιήσουν, όταν έρθουν στην εξουσία; Τον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή;



Ας μας πει κάποιος τι ακριβώς έχει χάσει η ελληνική κοινωνία με την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Μην μας πουν ότι η εταιρεία «ξεπουλήθηκε», διότι σε αυτή ειδικά την περίπτωση θα γελάνε και οι πέτρες. Ή καλύτερα, όποιος πραγματικά το πιστεύει έχει μία μοναδική ευκαιρία να γίνει πλούσιος: Να αγοράσει μετοχές του ΟΤΕ στο Χρηματιστήριο που διαπραγματεύονται σε αισθητά χαμηλότερες τιμές από εκείνες με τις οποίες πούλησε (ξεπούλησε κατά άλλους) το ελληνικό δημόσιο στους Γερμανούς.

Ας μας πει κάποιος τι έχασε η ελληνική κοινωνία από την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής. Δεν έχουμε αεροπλάνα; Διότι τότε προσπαθούσαν να μας πουν ότι θα ταξιδεύαμε πλέον μόνο με αερόστατα και θα προσεγγίζαμε τα νησιά μας με σχεδίες.

Τα ίδια θα λέμε σε λίγο καιρό και για ΟΠΑΠ, ΔΕΠΑ και για όποιον άλλον οργανισμό ιδιωτικοποιηθεί. Τι θα χάσει η ελληνική κοινωνία από την πώληση του ΟΠΑΠ; Έσοδα; Μα αυτά έχουν διασφαλιστεί με επιπλέον φόρους επί των εσόδων.

Να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας! Όσο περισσότερες εταιρείες του δημόσιου τομέα περνάνε στα χέρια των ιδιωτών, τόσο περιορίζεται το αντικείμενο εργασίας των κομματικών στρατών. Αν δεν έχουν αύριο στα χέρια τους τον ΟΤΕ, την ΔΕΗ, τον ΟΠΑΠ, την ΔΕΠΑ, πώς θα κάνουν τους διορισμούς τους για να παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία;

Το αστείο είναι ότι είχαν καλούς δασκάλους! ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έκλεισαν το ρήμα διορίζω σε όλες τις πτώσεις και σε όλους τους χρόνους. Με τον τρόπο αυτόν κατέστρεψαν μία ολόκληρη χώρα, αλλά αυτό δεν φαίνεται να έχει γίνει μάθημα...

Κάποιοι μπορεί να πανηγυρίζουν με την παραίτηση Αθανασόπουλου ή καλύτερα με την αιτία που οδήγησε τον κ. Αθανασόπουλο σε παραίτηση. Η αιτία δεν ήταν η ανεπάρκεια που έχει επιδείξει το ΤΑΙΠΕΔ στο έργο του, αλλά μία δικαστική δίωξη. Το μήνυμα που πέρασε στην αγορά είναι απλό, αλλά και «τρομοκρατικό» για οποιονδήποτε θελήσει να ασχοληθεί σοβαρά με την υπόθεση ιδιωτικοποιήσεις: «Φυσικό ήταν να παραιτηθεί ο Αθανασόπουλος. Εδώ του ασκήθηκε δίωξη για το Αλιβέρι και δεν θα του ασκηθούν για πολύ μεγαλύτερα θέματα»;

Εντάξει, το πανίσχυρο λόμπι των κρατιστών πέτυχε μία ακόμη νίκη. Είναι ασφυκτική η πίεση που ασκείται στην διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά και σε διοικήσεις εταιρειών που βρίσκονται στο στάδιο της αποκρατικοποίησης. Τι μπορεί να κάνει ο κ. Λουρόπουλος στον ΟΠΑΠ, για παράδειγμα, όταν έχει απέναντί του να λύσει τόσα εσωτερικά προβλήματα και θα πρέπει να πείσει όλους τους ενδιαφερόμενους ότι κάνει το καλύτερο για τον Οργανισμό; Αν η μία του απόφαση πειράζει τον άλφα πολιτικό σχηματισμό  και η άλλη τον βήτα, τότε θα οδηγηθεί αυτόματα στην αδράνεια. Αυτό είναι το ζητούμενο; Ένα κλίμα εμφυλίου και αδράνειας σε όλη την χώρα;

Έτσι δεν πάμε πουθενά. Εκτός κι αν κάποιος έχει μία άλλη πρόταση για να δημιουργηθεί πλούτος και νέες θέσεις εργασίας. Αν την έχει, ευχαρίστως να την ακούσουμε μαζί με τον υπόλοιπο πλανήτη. Διότι όλοι, ακόμη και οι πλέον σκληροί κομμουνιστές, στο τέλος αναζήτησαν την διέξοδο στις ξένες επενδύσεις.