της Χριστίνας ΠουλίδουΔεν την ήξερα. Τα γραπτά της όμως, αχ αυτά τα γραπτά της, ήταν ένα χάδι, ένα βάλσαμο στη ψυχή, μέσα απ΄τις γραμμές ξεχυνόταν μια λεπτή ευωδιά, ο κουραμπιές γινόταν μια θαυμάσια περιπέτεια, τα καθημερινά ψώνια του σπιτιού φάνταζαν σαν μια έξοχη δημιουργική εμπειρία, η συναλλαγή με τον μανάβη έμοιαζε με παραμύθι, μια χρυσόσκονη απλωνόταν πάνω σ΄ αυτά, που ως εκείνη τη στιγμή ήταν μια άχαρη ρουτίνα.
Δημοφιλεστερα Αρθρα
- εβδομαδας
- μηνα
- ετους
28 Οκτωβρίου 2024 - 1:47 μμ