ΤΑΞΙΔΙ

Σπα, πισίνες, καλό φαγητό, μασάζ και απολαυστικός καφές με θέα ένα διάσημο αξιοθέατο. Ποιος θα έλεγε όχι; Ωστόσο οι περισσότεροι θεωρούν ότι πρέπει να ξοδέψεις μια περιουσία για να απολαύσεις αυτές τις πολυτέλειες.

Ανηφόρες, κατηφόρες, λιθόστρωτα καλντερίμια και χωμάτινα μονοπάτια, παλαιές κρήνες-δωρεά κάποιου μεγάλου ευεργέτη του παρελθόντος, σπίτια φροντισμένα ή παρατημένα, ένα πρώην παρθεναγωγείο, μια έρημη πλατεία, ρεματιές ξεχειλισμένες, λεμονιές, ροδιές και ελιές παραφορτωμένες, μανιτάρια διάσπαρτα εδώ κι εκεί. 

Οι Μηλιές έχουν ελιές και όχι... μηλιές, όπως λανθασμένα πιστεύουν οι περισσότεροι. Οι Μηλιώτες έχουν μακρινούς συγγενείς στη Βόρεια Εύβοια, από το ομώνυμο ορεινό χωριουδάκι που υπάρχει στη μεγαλόνησο και απ’ όπου έφυγαν οι πρόγονοί τους, δείχνοντας σαφή προτίμηση στους Τούρκους του Πηλίου από τους Ενετούς της Εύβοιας. 

Το ψηλότερο βουνό και το πιο… χιλιοτραγουδισμένο ποτάμι της χώρας μια ανάσα από τη Λάρισα, ένα γεωλογικό θαύμα στα πόδια των Τρικάλων, μια ειδυλλιακή λίμνη στα πέριξ της Καρδίτσας κι ένας από τους αγαπημένους παντός καιρού ορεινούς προορισμούς της χώρας στη Μαγνησία.

Τέσσερα βουνά, δεκάδες χωριά, δεκατέσσερις οικονομικές επιλογές διαμονής. 

Η ιστορία, αλλά και το σήμερα, έχουν δείξει ότι κάποιες πόλεις έχουν αποτελέσει κέντρα του πολιτισμού και «μαγνήτες» της τέχνης και της κουλτούρας, αφήνοντας στον πλανήτη και την ανθρωπότητα γερή κληρονομιά. Ας δούμε μερικές από αυτές.

Είναι πολλά αυτά που δεν γνωρίζουμε για τη Γλασκώβη. Λογικό. Βρίσκεται τόσο κοντά στο πανέμορφο και διάσημο Εδιμβούργο, που από τουριστικής άποψης ζει μάλλον στη σκιά του. 

Αυτή η Τετάρτη δεν θα σας βρει στο γραφείο ανάμεσα σε φακέλους, αρχεία, τηλέφωνα και πρότζεκτ που τρέχουν. Θα σας βρει κάπου πολύ καλύτερα: σε ένα κοντινό στην Αττική μέρος που ενδείκνυται για ημερήσια εκδρομή και θα σας δώσει την ευκαιρία να επιστρέψετε την Πέμπτη στη δουλειά, πλήρως «φορτισμένοι»

Είναι από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που έρχεσαι και ξανάρχεσαι. Πάντοτε υπάρχει, άλλωστε, μια καλή αφορμή για ταξίδι έως εδώ. 

Ο Δημήτης Αθανασιάδης ζει στο Κιλκίς αλλά του αρέσει να δραπετεύει για ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο, γιατί φοβάται να εγκλωβιστεί στη ρουτίνα. Εργάζεται ως καθηγητής ξένων γλωσσών αλλά σκηνοθετεί βιντεοκλίπ και φωτογραφίζει, αν του κάνει κέφι ή αν τον πληρώσουν καλά. 

Παγωμένοι καταρράκτες, καταπράσινα τοπία, πάλευκες πολικές αρκούδες & θέα που κόβει την ανάσα είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά της Νορβηγίας!

Η παρέα θέλει φθινοπωρινή εκδρομή; Τέλεια! 

Η πρώτη ευκαιρία για απόδραση έφτασε και δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν ήδη σπεύσει να οργανώσουν το πρώτο τους φθινοπωρινό ταξίδι, είτε με αφορμή το τριήμερο που για κάποιους σχηματίζεται με τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, είτε εκμεταλλευόμενοι την 28η Οκτωβρίου. Σε ποιους προορισμούς έδειξαν την προτίμησή τους οι Έλληνες για τις ημέρες εκείνες; 

Υπακούοντας σε μια παλιά παράδοση οι άνθρωποι από το Καστράκι και την Καλαμπάκα ανεβαίνουν στην παλιά σκήτη και εμείς τους ακολουθούμε για να ρίξουμε μια πανοραμική ματιά στην ουσία των θεόρατων βράχων

Το μεγαλύτερο μέρος της καρδιάς μου, κρατούν οι αναμνήσεις από την αγαπημένη μου γιαγιάκα Κλειώ. Ηταν τόσο όμορφα όταν με νανούριζε τα βράδια που με κοίμιζε στο κρεβάτι με τα ασπροκέντητα σεντόνια με τις δαντέλες «ρισελγιέ», που μοσχοβολούσαν «μοσκοσάπουνο». 

Στο «Αλεξανδρινό Κουαρτέτο» ο Λόρενς Ντάρελ αναρωτιέται: «Τι είναι στην ουσία η πόλη μας; Τι συνοψίζεται στη λέξη Αλεξάνδρεια;». Στο ερώτημα απαντά ο Μάικλ Χάαγκ με το ωραίο βιβλίο του «Αλεξάνδρεια, η πόλη της μνήμης»: «Το βλέμμα της Αλεξάνδρειας ήταν στραμμένο προς τη θάλασσα και η πόλη ανήκε στον κόσμο της Μεσογείου όπως η Νάπολη, η Γένοβα, η Μασσαλία και η Αθήνα.

Ελεύθερο πνεύμα πάνω από τη θάλασσα, τα κάστρα και τους ελαιώνες. Ο Παντελής Πρεβελάκης  είναι μαζί με τον φίλο του Νίκο Καζαντζάκη οι πιο γλαφυροί εκφραστές του ελεύθερου πνεύματος και της ιδεολογίας της Κρήτης στο χαρτί. 

Στη βρεγμένη πόλη τα χρώματα πάνω σε καθετί έδειχναν πιο έντονα, πιο όμορφα: πιο γκρίζα τα πλακόστρωτα δρομάκια, πιο πράσινο το γρασίδι στα παρτέρια, πιο κοκκινωπά τα κεραμίδια στις στέγες. 

Πόσο διαφορετική θα ήταν άραγε η καθημερινότητά μας στην πόλη χωρίς αυτοκίνητα, κόρνες, φανάρια και μποτιλιαρίσματα; Ποια θα ήταν η εικόνα μίας πόλης χωρίς πράσινες, κίτρινες και λευκές γραμμές στο τσιμέντο και μόνες διαγραμμίσεις αυτές για τα ποδήλατα;

Μόλις δυο βδομάδες συμπληρώνει το ολοκαίνουργιο «innAthens» στο αίθριο της στοάς Ράλλη, πίσω ακριβώς από το γνωστό wine bar «By the Glass».