της Φωτεινής ΤσαλίκογλουΕίναι μια εποχή που και τα λόγια έχουν κουράσει και κουραστεί. Οι αντοχές των λέξεων εξαντλούνται. Πληθωρισμός αναλύσεων, παροτρύνσεων και υποδείξεων. Μια χώρα σε μαθητεία που βάλλεται από μέσα κι απ έξω από κάθε λογής κατηχητές, επόπτες, αναμορφωτές. Ένας μακιγιαρισμένος, παστωμένος με φτηνές πούδρες, φθαρμένα χρώματα και ξεθυμασμένα αρώματα, δημόσιος λόγος που δεν πείθει. Κι ένας ασθμαίνων ιδιωτικός λόγος που πασχίζει κι αυτός να πείσει και να πεισθεί για την αλήθεια του. Η οδύνη για τον διπλανό σου, ύποπτη λαϊκισμού, υποκρισίας ή και ύπουλης αξιοποίησης.