Διαβάστε την συνέντευξη του Πωλ Ευμορφίδη (Coco- Mat) και θα με θυμηθείτε ... Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ευφυής αλλά και αέναη πηγή αισιοδοξίας- Απολαύστε τον !

Όταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας με καταστήματα σε 12 χώρες αποφασίζει να μεταφέρει ο ίδιος, με το ποδήλατο, τα προϊόντα του - ολόκληρα στρώματα! - στους δρόμους της Νέας Υόρκης, αντιλαμβάνεσαι εύκολα ότι ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου δεν είναι συνηθισμένος. Η γνωριμία μαζί του επιβεβαιώνει αμέσως την εκτίμηση: δεν φοράει κοστούμι, δεν οδηγάει ακριβά αυτοκίνητα και μιλάει στον ενικό, απλά και ξεκάθαρα, με μεταδοτικό ενθουσιασμό.



Ο λόγος για τον Παύλο (Πωλ) Ευμορφίδη, που ξεκινώντας από το μηδέν, "έχτισε" σταδιακά την εταιρεία οικολογικών συστημάτων ύπνου, λευκών ειδών και επίπλων Coco- Mat, που διαθέτει σήμερα καταστήματα σε διάφορες χώρες - από τις ΗΠΑ μέχρι τη Νότια Κορέα και τη Σαουδική Αραβία - πραγματοποιεί πωλήσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ κι έχει κερδίσει τον τίτλο μιας από τις πιο εξωστρεφείς ελληνικές (και όχι μόνο) επιχειρήσεις και πολλά βραβεία εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.

Η συνέντευξη στο kerdos.gr και στην Αλεξάνδρα Γούτα με τον Ελληνα επιχειρηματία έγινε μέσω Skype, ενόσω αυτός βρισκόταν στο κατάστημα της Coco Mat στο Άμστερνταμ. Κατά τη διάρκειά της, έπινε παγωμένο τσάι. "Δεν πίνω σταγόνα αλκοόλ, γιατί δεν μου αρέσει η χαρά μου να προέρχεται από κάτι έξω από εμένα. Δεν καπνίζω, δεν τρώω κρέας. Έχω πείσει 66 ανθρώπους να κόψουν το κάπνισμα. Και μπορώ να χορεύω ατελείωτα" λέει γελώντας.

Ο 55χρονος Παύλος και η Ολλανδή σύζυγός του έχουν τέσσερα παιδιά: τον Βίλεμ, την 'Εμα, τον Τζέιμς (που παίζει μπάλα στον Άγιαξ) και τον Τομ. Σε αντίθεση με τους περισσότερους Έλληνες γονείς, που επιδιώκουν "σίγουρες" δουλειές για τα παιδιά τους, ο ίδιος στηρίζει τα δικά του σε εναλλακτικές επιλογές, είτε αυτές αφορούν τη μόρφωσή τους μέσω ταξιδιών είτε την ενθάρρυνση στο κυνήγι μιας ποδοσφαιρικής καριέρας. Ποια είναι άραγε η καλύτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει ένας γονιός στα παιδιά του; "Όταν ξέρεις μόνο από στρώματα, τελικά δεν ξέρεις ούτε από στρώματα"

-Στην Ελλάδα της κρίσης, ποια πιστεύετε ότι είναι η καλύτερη συμβουλή - υπηρεσία, που μπορεί να δώσει ένας γονιός στα παιδιά του;

Να τούς μάθει να περπατάνε σε πολυσύχναστους δρόμους. Υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί γιατροί και μηχανικοί, αλλά δεν φτάνει να είσαι καλός γιατρός ή μηχανικός. Όταν ξέρεις μόνο από στρώματα για παράδειγμα, τελικά δεν ξέρεις ούτε από στρώματα. Το πανεπιστήμιο είναι αυτό που μας δίνει γνώση για να δημιουργήσουμε κάτι, αλλά δεν αρκεί. Αν αφαιρεθεί η μνήμη όσων έχουμε μάθει, τότε είμαστε ο εαυτός μας. Όπως όταν βράζεις κάτι και σού μένει το ζουμί.



Ο μεγάλος γιος μου για παράδειγμα, 22 ετών, δεν πήγε στο πανεπιστήμιο, ήταν πάνω από αυτό. Ταξίδεψε μόνος του, πήγε στη Βραζιλία στις φαβέλες, πήγε στο Ισραήλ και έμαθε εβραϊκά, κάναμε μαζί την ποδηλατάδα Άμστερνταμ - Αθήνα. Μιλάει εννέα γλώσσες, χωρίς να έχει πτυχίο. Η κόρη μου αντίθετα, πήγε πανεπιστήμιο.

Η πλειονότητα της κοινωνίας είναι για να πηγαίνει στα πανεπιστήμια, αλλά πρέπει να αποδεχτούμε κι εκείνους που δεν έχουν ανάγκη το μαντρί. Το πανεπιστήμιο σε φτιάχνει να σκέφτεσαι, αλλά συχνά έτσι επαναπαύεσαι και δεν "διψάς". Ξέρω ανθρώπους που έχουν τελειώσει το Harvard (Χάρβαρντ), αλλά δεν μπορούν να δέσουν τα κορδόνια τους. Εγώ έμαθα αγγλικά στα 23 χωρίς χαρτί (σ.σ. μιλάει επτά γλώσσες). Το χαρτί σε αποκοιμίζει.

Έχω πει και στο παρελθόν - και με κυνηγούσαν ο αδερφός μου και η γυναίκα μου - ότι η κρίση είναι το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί στην Ελλάδα, γιατί ο κόσμος θα ξαναγυρίσει σε αυτό που είναι πραγματικά και σε αυτό που τού δίνει χαρά.

Θα έδινα συγχαρητήρια στον πολιτικό που θα μίκραινε την Αθήνα

-Τι θα σας έκανε να δώσετε σήμερα συγχαρητήρια σε έναν Έλληνα πολιτικό;

Να βγει έξω και να πει: είμαι ένας απλός άνθρωπος, δεν ξέρω τίποτα. Κι ότι θα μικρύνει την Αθήνα. Αν σήμερα πιάσεις εραστή/ερωμένη στην Αθήνα, δεν μπορείς να βρεις ένα απομονωμένο δέντρο, να κρυφτείς από πίσω για να τον/την φιλήσεις. Η Αθήνα πρέπει να γίνει όπως ήταν παλιά και ο κόσμος που μένει σήμερα εκεί, να επιστρέψει στην ύπαιθρο, να καλλιεργήσει τη γη, να τρώει ωραία πράγματα και να χαίρεται την οικογένειά του.

Αντίθετα, σήμερα ακούμε πάρα πολλές "μάκρο" έννοιες, ασχολιόμαστε συνέχεια με την τρόικα και χρησιμοποιούμε νέες λέξεις που την αφορούν, όταν το 90% του πληθυσμού δεν καταλαβαίνει για τι μιλάμε. Ρώτησε δέκα περαστικούς τι ακριβώς σημαίνει η λέξη "ομόλογο" και πες μου. Την "ξύλινη γλώσσα" δεν την καταλαβαίνει κανένας.

Ο πολιτικός πρέπει να γίνει ένας απλός, τρωτός ανθρωπάκος, που θα πει, π.χ., ορίστε έκανα στην επιχείρησή μου αυτά τα πράγματα και πέτυχα, μπορούμε να τα δοκιμάσουμε σε "μάκρο" κλίμακα.

Συνολικά, χρειάζεται να ιδρώσουμε και να αρχίσουμε να παράγουμε και το παράδειγμα πρέπει να το δίνουν πρώτοι οι πολιτικοί. Για παράδειγμα, αν μια νεαρή και όμορφη υπουργός, όπως η κυρία Κεφαλογιάννη, που τη γνώρισα πρόσφατα στο Βερολίνο, αρχίσει να πηγαίνει στο υπουργείο με το ποδήλατο, όλο και κάποια πιτσιρίκα θα κάνει το ίδιο.

Άλλο παράδειγμα: από τη στιγμή που οι ντομάτες και τα αγγούρια γίνονται στη Λάρισα, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει το υπουργείο Γεωργίας να βρίσκεται στην πλατεία Βάθης και να πρέπει να πηγαίνουν οι αγρότες στην Αθήνα για να συζητήσουν τα προβλήματά τους. Πρέπει να αλλάξει γενικότερα το status quo.

Μπουγατσατζίδικο versus ελληνικού "viagra"

-Στην Ελλάδα, ακόμη και τώρα, όταν ακούμε τη λέξη "επιχειρηματικότητα" σκεφτόμαστε κυρίως το μπουγατσατζίδικο...

Ένας πιτσιρικάς που σκέφτεται να κάνει κάποια επιχείρηση, πρέπει να βγει έξω από την Ελλάδα και να αρχίσει να βλεπει γύρω του. Τότε θα δει ότι και η μπουγάτσα καλή είναι, αλλά σε βγάζει το πολύ μέχρι τη Γευγελή, μέχρι τα Σκόπια, και θα κάνει κάτι άλλο.

Δεν υπήρχε κουλτούρα εξωστρέφειας στην Ελλάδα. Οταν ονομάσαμε την εταιρεία Coco-mat (σ.σ. "mat" από το "mattress", που σημαίνει στρώμα στ΄αγγλικά), όλες οι εταιρείες στρωμάτων στην Ελλάδα είχαν στο συνθετικό της επωνυμίας τους τη λέξη strom (σ.σ. που στ΄αγγλικά δεν σημαίνει τίποτα σχετικό και άρα δεν θα ήταν αναγνωρίσιμη στις ξένες αγορές).

Όταν έχεις ερεθίσματα από τις διεθνείς αγορές, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Όταν έχεις αποκοιμηθεί, ο ορίζοντας είναι πολύ μικρός, σε απασχολεί μόνο αυτό που βλέπεις, η μπουγάτσα δηλαδή. Γιατί δεν έχουμε πλουραλισμό στις επιλογές μας; Δεν το είχαμε ανάγκη. Ερχόντουσαν τα λεφτά από τη Μέρκελ ή αλλού και δεν χρειαζόταν να γίνει κάτι.

Αλλά και τώρα ακόμη την εξωστρέφεια δεν τη βλέπουμε πάντα σωστά, όλοι οι Ελληνες γυρίζουν γύρω από το ελαιόλαδο, ενώ θα μπορούσε κάποιος να βάλει στις αγορές το ελληνικό "viagra", φτιαγμένο από σπάνιες ελληνικές πρώτες ύλες, π.χ, ιπποφαές, ρόδι, ελαιόλαδο, ελληνικό μέλι...

Πιστεύω πάντως ότι κάποια στιγμή θα γίνουν όλα αυτά και η Ελλάδα θα είναι εντελώς διαφορετική σε μια 20ετία.

Οι ηλιοώρες της Ελλάδας δεν φθηναίνουν κι αν ο ελληνικός μισθός γίνει 300 ευρώ δεν θα υπάρχει πια Ευρώπη

-Κάποιοι φοβούνται ότι ο ευρωπαϊκός νότος θα γίνει τελικά η χαμηλόμισθη "Κίνα" της Ευρώπης...

Δεν γινόμαστε Κίνα. Οι ηλιοώρες στη χώρα μας δεν φθηναίνουν, όλα όσα είναι γύρω από την Ελλάδα, η Ακρόπολη, οι φιλόσοφοι, δεν φθηναίνουν. 'Ενα κράτος με μικρό πληθυσμό, που οι πολίτες του έχουν νοοτροπία όπως η ελληνική, δεν μπορεί να δημιουργήσει δύο πληθυσμούς όπως η Κίνα, όπου στη δυτική οι εργαζόμενοι παίρνουν πέντε δολάρια και στην ανατολική, όταν ψάχναμε για μάνατζερ, έπρεπε να τον πληρώσουμε πιο ακριβά από ό,τι στην Ελλάδα, 3000 ευρώ τον μήνα.

Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να δημιουργηθεί στην Ελλάδα, η Ελλάδα πρέπει να επενδύσει στην ποιότητα και τη σπανιότητα. Αν γίνει 300 ευρώ ο μισθός στην Ελλάδα, αυτό θα σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει πια Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει μικρό μέγεθος - πράγμα που σημαίνει ότι ακόμη και να ήθελε να ταΐζει φθηνά με ντομάτες όλη την Ευρώπη αυτό δεν θα ήταν δυνατό - κι έχει πολλές ηλιοώρες, που χάρη σε αυτές παράγονται σπάνια προϊόντα, που πάντα θα είναι πιο ακριβά απ' τα απλά.

Χίλιους άκουγε, του κεφαλιού σου κάνε

-Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που ακούσατε ποτέ;

Χίλιους άκουγε και του κεφαλιού σου κάνε. Ο πατέρας μου, αυτός ο καλλιτέχνης της ζωής, μού την είχε δώσει. Μού έλεγε, έγινες καθηγητής, θέλεις τώρα να γίνεις και πλούσιος; Γιατί; Υπάρχει περίπτωση κάποιος να σε πει ποτέ "κύριε πλούσιε;". Μου είχε πει, μάλιστα, κάνοντας πλάκα ότι θα φροντίσει να πεθάνει Παρασκευή, για να έχω μπροστά μου το Σαββατοκύριακο και να μην αναγκαστώ να παρατήσω τις δουλειές μου...

-Την πρώτη φορά που σας είδα ήταν σε ένα συνέδριο στη ΔΕΘ και φορούσατε σαγιονάρες σε μια αίθουσα γεμάτη με ανθρώπους με κοστούμια...

Ήταν καλοκαίρι μάλλον, γι' αυτό φορούσα σαγιονάρες, βόλευαν! Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί στην Ελλάδα πρέπει να φοράμε κοστούμια καλοκαιριάτικα.

Η φορτούνα δίνει ωραία πράγματα

-Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σας;

Δεν βάζω πια στόχους γιατί μου αρέσουν οι εκπλήξεις. Πιστεύω ότι η fortuna (φορτούνα, η τύχη) θα μού δώσει ωραία πράγματα. Τα πιο ωραία πράγματα έτσι συμβαίνουν. Για παράδειγμα, ψάχναμε πρόσφατα συνεργάτη στα Ιωάννινα. Μπήκα σε ένα κατάστημα με είδη της Mothercare και είδα μπροστά μου τρεις χαμογελαστές κοπέλες που απολάμβαναν τη δουλειά τους και πίσω από τον ταμείο τον ιδιοκτήτη και αποφάσισα αμέσως να συνεργαστώ γιατί μου άρεσε η εικόνα, τα χαμόγελα.

Οι άνθρωποι αυτοί οργάνωσαν αυθόρμητα για εμάς μια γιορτή με επτά μουσικά όργανα και 20 άτομα. Ηταν πολύ ωραία! Περιμένω να μου έχει η ζωή τέτοιες χαρές.
Κι είναι ωραίο να δίνεις τη χαρά που παίρνεις...