Τopwoman η Σωτηρία Ζούμπου - Ταξίδεψε όλο τον κόσμο πάνω σε ένα ποδήλατο & κάνοντας ωτοστόπ! (Φωτό)
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να σηκωθεί ένα πρωί και να πει «εγώ θα γυρίσω τον κόσμο» είναι ένα από τα πράγματα που νομίζω ότι ποτέ δε θα καταλάβω. Για αυτό μόλις η Άννα Έλλις, η δημιουργός του μοναδικού βιβλιοπωλείου της Ζίτσας, με ενημέρωσε για μία εκδήλωση που διοργανώνει στην οποία κύριος ομιλητής είναι μία κοπέλα που έκανε το γύρο της Ευρώπης με ωτοστόπ, ενθουσιάστηκα.
«Να η ευκαιρία να ρωτήσω τι χρειάζεται για να ξεκινήσεις ένα τέτοιο ταξίδι», σκέφτηκα και το έκανα για να πάρω την πιο απλή απάντηση: «Να εμπιστευτείς την καρδιά σου». Αυτό τουλάχιστον μου είπε η 28χρονη πολυταξιδεμένη πλέον Σωτηρία Ζούμπου. Μέσα σε 13 μήνες, από τις 4 Οκτωβρίου του 2013, όταν και έφυγε αεροπορικώς για την Ισπανία, μέχρι και τις 4 Νοεμβρίου του 2014, όταν επέστρεψε με ποδήλατο από την Ολλανδία, γύρισε 13 χώρες. Η Ισπανία, η Σκωτία, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Σλοβενία, το Μαυροβούνιο και η Αλβανία ήταν μερικές μόνο από τις χώρες που επισκέφθηκε και πριν μιλήσει για τις εμπειρίες της στον Βιβλιόκηπο, απαντάει στα ερωτήματα της Popaganda.
Πως αποφάσισες να ξεκινήσεις ένα τέτοιο ταξίδι; Ποια χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχει κάποιος για να πάρει μία τέτοια απόφαση; Η αλήθεια είναι ότι δεν ξύπνησα ένα πρωί και είπα θα φύγω να ταξιδέψω. Από μικρή ήξερα ότι αυτό που ήθελα να κάνω, έστω για μια φορά στη ζωή μου, ήταν να ταξιδέψω στον κόσμο. Δεν είχα διαμορφώσει ακόμα άποψη για οικογένεια ή καριέρα, αλλά ήξερα ότι ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο. Όχι σαν τουρίστας, αλλά σαν ταξιδευτής.
Να γίνομαι, δηλαδή, κομμάτι ενός πολιτισμού, να ζω με τους ντόπιους και να περιπλανιέμαι σε μέρη που δεν υπάρχουν σε ταξιδιωτικούς οδηγούς. Αν και κανένας στο ευρύτερο οικογενειακό μου περιβάλλον δεν είχε κάνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν, απ’ όσο ξέρω τουλάχιστον, οι επιρροές μου προέρχονταν κυρίως από ντοκιμαντέρ που έβλεπα ή ιστορίες που διάβαζα και αφορούσαν τα ταξίδια. Πάντα πίστευα ότι το ταξίδι είναι κάτι πολύ σπουδαίο καθώς σου προσφέρει εμπειρίες που κανένα σχολείο, κανένας γονιός και καμία δουλειά δε μπορεί να σου δώσει. Καταλαβαίνεις πόσο μικρός είσαι σε ένα τόσο τεράστιο σύμπαν για να το παίζεις μεγάλος και σπουδαίος, μαθαίνεις να σέβεσαι και να εκτιμάς πολύ απλά πράγματα όπως ένα μπάνιο στο ποτάμι μετά από μια ολόκληρη μέρα στο ποδήλατο, απαγκιστρώνεσαι από προκαταλήψεις και πεποιθήσεις που σε κάνουν να κλείνεσαι ακόμα περισσότερο στο καβούκι σου.
Ξέρεις, το πως επιλέγουμε να βλέπουμε τα πράγματα, δεν επηρεάζει μόνο τη δική μας ζωή, αλλά συμβάλει στη διαμόρφωση ενός κόσμου στον οποίο θα έρθουμε να ζήσουμε αύριο. Ενώ ήταν κάτι που συνέχεια γύρναγε στο μυαλό μου, δε μου δόθηκε η ευκαιρία να φύγω παρά πέρσι, τον Οκτώβριο του 2014, όταν το συμβόλαιό μου από την τελευταία μου δουλειά μου έληξε. Κάτι φίλοι θα πήγαιναν Ισπανία για λίγες μέρες και είχα πει πως αν δε με κρατήσουν στη δουλειά, θα πήγαινα μαζί τους. Κι έτσι κι έγινε. Εκείνοι θα γυρίζανε Ελλάδα μετά τις διακοπές τους, ενώ εγώ θα συνέχιζα σε ένα ταξίδι χωρίς προορισμό και σχεδια από πριν, αλλά με σκοπό να πάρω όσα περισσότερα μπορούσα μέσα από αυτό.
Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr