«Κύκλωψ» και «Τραχίνιες» με το Εθνικό στην καλοκαιρινή επίδαυρο!

Με αρχαίο δράμα, «Κύκλωψ» του Ευριπίδη και «Τραχίνιες» του Σοφοκλή, και τους σκηνοθέτες Βασίλη Παπαβασιλείου και Θωμά Μοσχόπουλο στο τιμόνι, το Εθνικό Θέατρο κατηφορίζει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου τον Αύγουστο.



«Κύκλωψ» από τον Βασίλη Παπαβασιλείου

Οι δύο καλοκαιρινές παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου βρίσκονται ήδη στα σκαριά. Ο Βασίλης Παπαβασιλείου σκηνοθετεί το σατυρικό δράμα «Κύκλωψ» που ανεβαίνει στις 2 και 3 Αυγούστου στην Επίδαυρο, σύμφωνα με ΤΑ ΝΕΑ.

Το έργο πραγματεύεται από μια άλλη οπτική γωνία τις περιπέτειες του Οδυσσέα στο νησί του κύκλωπα Πολύφημου. Όταν ο Οδυσσέας, ο πολυμήχανος και επινοητικός ήρωας της Οδύσσειας, φτάνει στο νησί για να βρει προμήθειες ώστε να συνεχίσει το ταξίδι του προς την Ιθάκη, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια κοινωνία που βασίζεται σε πρωτόγονα ένστικτα.

Μια ιστορία γεμάτη κωμικά στοιχεία με τον χορό των σατύρων να δίνει τον τόνο όπου η ανθρώπινη ευφυΐα, η ευστροφία και η επινοητικότητα κατατροπώνουν την κτηνώδη δύναμη και τη βία.

«Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί ότι τα θύματα του Κύκλωπα, ο Οδυσσέας και ο Διόνυσος, προσωποποιούν δυνάμεις όπως η κίνηση, η κυκλοφορία της επιθυμίας, η λαχτάρα της ρευστότητας, που προσκρούουν στον τοίχο που συμβολίζει ο Πολύφημος» λέει ο Βασίλης Παπαβασιλείου που μετέφρασε το έργο και ανέλαβε τη σκηνοθεσία της παράστασης με πρωταγωνιστές τους Νίκο Καραθάνο (Οδυσσέας), Δημήτρη Πιατά (Κύκλωπας), Νίκος Χατζόπουλος (Σιληνός).



«Αυτή η σύγκρουση ενεργοποιεί τον ανθρώπινο τρόμο στο πλαίσιο του αρχαιοελληνικού κόσμου, και όχι μόνο. Τι δηλώνουν π.χ. για το σύγχρονο φαντασιακό έννοιες όπως ύφεση, στασιμότητα ή πάγωμα της ρευστότητας; Αυτόν τον τρόμο επιχειρεί να ξορκίσει το έργο του Ευριπίδη Μπορεί να είναι διαφορετικό το στοίχημα της παράστασης;» σχολιάζει. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Μαρί Νοέλ Σεμέ.

«Τραχίνιες» από τον Θωμά Μοσχόπουλο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο μετά την «Άλκηστη» και σκηνοθετεί έναν 26μελη θίασο στην τραγωδία του Σοφοκλή που παρουσιάζεται για δεύτερη στο Εθνικό Θέατρο – η πρώτη ήταν το 1970 σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού.

Στην σκηνή στήνεται ένας κόσμος όπου ο έρωτας κινεί ορμητικά και ανεξέλεγκτα τις πράξεις των ηρώων. Η Διηάνειρα, ερωτευμένη και απελπισμένη, θα προσπαθήσει να κερδίσει ξανά την αγάπη του Ηρακλή, με ένα ερωτικό φίλτρο από το αίμα του Κένταυρου Νέσσου. Ομως θα προκαλέσει χωρίς να το θελήσει το θάνατο του αγαπημένου της.

«Ο άνθρωπος όσο και αν πολεμάει να γνωρίσει το άγνωστο και να εδραιώσει την πολυπόθητη ασφάλεια στη ζωή του το πεπρωμένο πάντα θα τον ξαφνιάζει, όπως η φύση που παραμένει αδάμαστη, αναγεννητική συνάμα και καταστροφική, αδιαφορώντας για τους ανθρώπινους μόχθους, τις προσδοκίες και τις οργανωμένες προσπάθειες να διευρυνθούν τα ανθρώπινα όρια» σημειώνει ο Θωμάς Μοσχόπουλος.

«Μέσα από την ανάληψη της ευθύνης να συνεχιστεί παρά τη φρίκη και τις απώλειες μια γενιά εξανθρωπισμένων πια απογόνων διαφαίνεται δειλά ένα μέλλον, αν όχι πιο εύκολο τουλάχιστον πιο συνειδητό, όπου ο άνθρωπος δεν υποτάσσεται χωρίς να αναρωτηθεί και να αμφισβητήσει ακόμα την παντοδυναμία μύθων, «θεών» και «τεράτων» κυρίως όμως και πάνω απ’ όλα την δική του» καταλήγει ο σκηνοθέτης.

Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν οι Άννα Μάσχα (Διηάνειρα), Αργύρης Ξάφης (Ηρακλής), Φιλαρέτη Κομνηνού (Τροφός), Θάνος Τοκάκης (Ύλλος), Άννα Καλαϊτζίδου (Κορυφαία), Κώστας Μπερικόπουλος (Άγγελος, Γέρων), Γιώργος Χρυσοστόμου (Λίχας), Ελένη Μπούκλη (Ιόλη). Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου.