Ποια βράχια; Τώωωωρα τα βράχια! Η αγορά έχει νεκρώσει κι εσείς κοκορομαχείτε προς τέρψιν του φιλοθεάμανος κοινού - Γράφει ο‏ Π. Λάζος!

Μοναδικό, απτό αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων; Μία τηλεδιάσκεψη, σε επίπεδο Euro Working Group, «για να καταγραφεί και να εναρμονισθεί η κατάσταση». Καταλάβατε; Αν όχι, μία ευγενική μετάφραση από την γραφειοκρατική αργκό της Ε.Ε. είναι: «Κάποιοι πρέπει να συγκεντρωθούν, να οργανωθούν και να παράγουν έργο». Το ποιοι εννοούνται ως «κάποιοι», αφήνεται στην κρίση σας.

Του Πέτρου Λάζου - Capital.gr

Η Ελληνική πλευρά μιλά για «καλό κλίμα», «αμοιβαία βούληση για επίτευξη συμφωνίας» και «εντατικοποίηση της διαδικασίας άντλησης στοιχείων». Επιμένει μάλιστα για σύγκληση Eurogroup «σήμερα-αύριο» και επίτευξη χρηματοδοτικού «γιοφυριού» ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα ρευστότητας του Δημοσίου. Μπορεί να επιτευχθεί κάτι από τα δύο; Με δεδομένο πως βρισκόμαστε στην Μεγάλη Εβδομάδα των Καθολικών και τις ξεκάθαρες θέσεις των εταίρων ως προς τα προαπαιτούμενα για την επαναχρηματοδότηση, δύσκολο. Έως και ουτοπικό. Μακάρι βέβαια. Όμως ο αριθμός των θαυμάτων που χρειάζεται η Ελλάδα, έχει αυξηθεί πολύ. Πάρα πολύ.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, στον πραγματικό κόσμο, βλέπουν το φως της δημοσιότητας διάφορες πληροφορίες για σταμάτημα διάφορων πληρωμών του Δημοσίου. Π.χ. στα μεγάλα έργα υποδομής και σε ασφαλιστικά ταμεία. Επίσης βλέπουμε να δημοσιοποιείται, για πρώτη φορά ευρέως, ότι  οι τράπεζες δεν δίνουν εγγυητικές επιστολές, αν δεν υπάρχει αντίστοιχου ύψους κατάθεση μετρητών. Αυτό το τελευταίο δεν είναι πραγματικά νέο. Συμβαίνει εδώ και αρκετό καιρό. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, το ξέρουν καλά. Αλλά η δημοσιοποίησή του έχει την σημασία της. Διότι δείχνει ότι τα πράγματα έφτασαν στο όριό τους.

Θέλετε καλύτερη απόδειξη για την οριακή κατάσταση της οικονομίας; Το μήνυμα στην χθεσινή κοινή συνέντευξη τύπου της Angela Merkel και του Francois Hollande, ήταν: «Χάθηκε χρόνος. Δεν υπάρχει πολύς ακόμα. Άλλα η λύση δεν είναι έτοιμη. Πρέπει να κάνει περισσότερη δουλειά η Ελλάδα. Πρέπει να βιαστεί». Πόσο πιο απλό χρειάζεται να γίνει αυτό το μήνυμα, πια; Τι πρέπει να γίνει για να αντιληφθεί η κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό, πως περιθώρια δεν υπάρχουν πλέον;

Προχθές το βράδυ ο πρωθυπουργός είχε συγκαλέσει την Ολομέλεια της Βουλής. Με θέμα την ενημέρωση του Κοινοβουλίου σχετικά με τη διαπραγμάτευση και την πορεία της. Όπως ήταν φυσικό, αναμενόμενο και επόμενο, ακούστηκε, ένθεν κακείθεν, το γνωστόν κλισέ για «πέσιμο της χώρας στα βράχια». «Δεν σκοπεύουμε να ρίξουμε το καράβι στα βράχια» ο ένας. «Δεν θα σας βοηθήσουμε να πάτε την χώρα στα βράχια» ο άλλος. Βράχια, βράχια, βράχια. Ποια βράχια, κυρίες και κύριοι; Το πλοίο έχει προσαράξει σε ξέρα, ήδη. Εδώ και τέσσερεις μήνες. Από τις αρχές Δεκεμβρίου. Και παραμένει ακινητοποιημένο. Έρμαιο των κυμάτων και των καταιγίδων. Να μπάζει ολοένα και πιο πολλά νερά και να γέρνει προς την άβυσσο του βυθού, κάθε μέρα και περισσότερο. Ενώ το πλήρωμα, αντί να αδειάζει νερά και να βουλώνει τρύπες, δίνει παράσταση για τους επιβάτες που παρακολουθούν, καταγοητευμένοι. Σας έχω νέα όμως. Ακόμα και το καλύτερο κολύμπι στον κόσμο να ξέρετε, όταν βουλιάζει ένα καράβι, «παίρνει» μαζί του κάποιους από τους επιβαίνοντες στο βυθό. Πάντα. Οι νόμοι της φυσικής βλέπετε, δεν υπακούουν σε δημοσκοπήσεις.

Τα έσοδα βουλιάζουν συνεχώς. Οι τράπεζες «αιμορραγούν» ρευστό κάθε μέρα. Η αγορά έχει γίνει «νεκρό τοπίο» και έχει μπει σε βαθιά κατάψυξη. Κι εσείς τι κάνετε; Το κουβεντιάζετε, κοκορομαχείτε και δίνετε την παράστασή σας, προς «τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού». Μια χαρά. Όλα καλά. Το τέλος όμως θα δείξει ποιος θα είναι αυτός που θα κάνει τις περισσότερες μπουρμπουλήθρες.