Ευ. Τσακαλώτος: «Συμφωνία να 'ναι κι ό,τι να 'ναι» εμείς δεν θα υπογράψουμε

Ερ. Είναι διατεθειμένη η κυβέρνηση να «σπάσει» τη συμφωνία σε δύο χρονικές περιόδους, μια άμεση και μια μακροπρόθεσμη, ώστε να ξεκινήσει η χρηματοδότηση της χώρας και να μεταφερθούν για αργότερα τα «αγκάθια»;

Απ. Νομίζω ότι η ομιλία του πρωθυπουργού στον Εκόνομιστ ήταν ξεκάθαρη. Έβαλε το θέμα μιας ενιαίας λίστας προαπαιτούμενων (conditionalities), ενός επενδυτικού πακέτου και μιας βιώσιμης λύσης για το χρέος. Αυτό σημαίνει σπάσιμο του φαύλου κύκλου του extend and pretend (παράτασης του προβλήματος και προσποίηση ότι το πρόβλημα έχει λυθεί). Δεν είπαμε, όπως μας κατηγορούν, ότι δεν χρειαζόμαστε βοήθεια - είπαμε ότι δεν βλέπουμε το λόγο να συνεχίζουμε να σκάβουμε σε ένα λάκκο που έχει αποδειχθεί ότι δεν οδηγεί πουθενά.

Ερ. Ποιο είναι το πλαίσιο μιας συμφωνίας για να είναι όπως είπατε στην Κ.Ε. «οικονομικά βιώσιμη και πολιτικά διαχειρίσιμη»;

Απ. Μια συμφωνία που τελειώνει μια και καλή τη φιλολογία περί Grexit και που, σε πρώτη φάση, απελευθερώνει την αδρανή ζήτηση όλων εκείνων που καθυστερούν τις δράσεις τους γιατί φοβούνται το αύριο (των καταναλωτών που έχουν κάποια χρήματα να ξοδέψουν, των ανθρώπων που έχουν τα λεφτά τους “κάτω από το στρώμα”, των ξένων επενδυτών που βλέπουν ευκαιρίες). Ταυτόχρονα, μια συμφωνία που θα επιτρέπει την εφαρμογή μιας διαφορετικής πολιτικής η οποία θα δίνει τη δυνατότητα σε μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού που σήμερα έχουν αποκοπεί, να επανέλθουν ουσιαστικά στο οικονομικό κύκλωμα ως εργαζόμενοι και, κατ’ επέκταση, καταναλωτές. Και όλα αυτά σε ένα μακροοικονομικό πλαίσιο με χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα και με το επενδυτικό πρόγραμμα που αναφέραμε παραπάνω. Σε δεύτερη φάση, μια συμφωνία που σου επιτρέπει να εφαρμόσεις τα σχέδιά σου για την παραγωγική ανασυγκρότηση και για ένα κράτος με ριζικά διαφορετική σχέση με την κοινωνία και την οικονομία - μια σχέση που βασίζεται στην επέκταση της δημοκρατίας και την αίσθηση του ανήκειν των πολιτών.

Ερ. Μιλώντας στην Κ.Ε. είπατε ότι οι εταίροι και πιστωτές «δεν θα μας δώσουν μια συμφωνία αν είναι σίγουροι ότι θα τη δεχτούμε σε κάθε περίπτωση». Είναι αποφασισμένη η κυβέρνηση να προχωρήσει στην μη καταβολή των δανειακών της υποχρεώσεων;

Απ. Από τη μια μεριά, νομίζω ότι όλος ο κόσμος είναι σίγουρος για τις προτεραιότητές μας, ιδιαίτερα σε σχέση με τους μισθούς και τις συντάξεις. Από την άλλη μεριά, για τους πιστωτές δεν είμαστε εντελώς προβλέψιμοι. Αυτή είναι η μεγάλη διάφορα ανάμεσα σε μας και τον Σαμαρά ή τον Αναστασιάδη. Για μας η ρήξη δεν είναι φετίχ. Δουλεύουμε για την καλή λύση, αλλά όλοι ξέρουν ότι τα όριά μας είναι πολύ συγκεκριμένα.

Ερ. Ποιά είναι η λύση που προτείνετε για την απομείωση του χρέους; Θα δεχόσασταν μια συμφωνία που θα μετέθετε για αργότερα την αποπληρωμή του; Πόσο εφικτό είναι να αναλάβει o ESM τις υποχρεώσεις μας έναντι του ΔΝΤ. Υπάρχουν αντιδράσεις; Από ποιους και γιατί;

Απ. Δεν είναι η ώρα να μπούμε σε λεπτομέρειες για τη μια ή την άλλη λύση. Αν υπάρχει καλή θέληση από τους πιστωτές ή τους θεσμούς που τους αντιπροσωπεύουν, υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνει κοινωνικά και οικονομικά βιώσιμο το χρέος. Αν δεν υπάρχει, ο καθένας μπορεί να βρει μειονεκτήματα για κάθε λύση.

Ερ. Κάνοντας ανασκόπηση των διαπραγματεύσεων ποια είναι τα λάθη που ενδεχομένως εντοπίζετε ότι έγιναν από την ελληνική πλευρά;

Απ. Πρέπει να σας πω ότι κάθε φορά που έχω απαντήσει εντίμως σε παρόμοια ερώτηση έχω βρει το μπελά μου, καθώς έχουν διαστρεβλωθεί τα λεγόμενά μου. Και είναι κρίμα γιατί έτσι δεν προωθείται ο δημόσιος διάλογος. Ακριβώς επειδή διαπραγματευτήκαμε σοβαρά, με σοβαρούς αντιπάλους, κάναμε και λάθη. Στο πόλεμο καμία φορά δεν ετοιμάζεσαι για τη σωστή μάχη, ή εμφανίζονται αντίπαλοι συσχετισμοί δυνάμεων που δεν τους περιμένεις. Έτσι και εμείς έπρεπε συχνά να προσαρμόζουμε τη στρατηγική και την τακτική μας σε προκλήσεις που δεν τις αναμέναμε.

Ερ. Η κυβέρνηση εργάζεται για την επίτευξη συμφωνίας, ελλοχεύει ωστόσο ο κίνδυνος της ρήξης. Πως θα το διαχειριστείτε οικονομικά και πολιτικά;

Απ. Δημοκρατικά και με τη συμμετοχή του κόσμου. Άλλη προσέγγιση δεν μπορώ να φανταστώ. Οι κόκκινες γραμμές μας δεν στηρίζονται σε κάποια παράλογη εμμονή, αλλά στο τι πιστεύουμε για τα χαρακτηριστικά μιας βιώσιμης και κοινωνικά δίκαιης λύσης. "Συμφωνία να ναι, και ό,τι να ναι" εμείς δεν θα υπογράψουμε. Και θα ήθελα μεγαλύτερη πίεση από τους δημοσιογράφους προς αυτούς που λένε ότι πρέπει να συμφωνήσουμε πάση θυσία. Τι εννοούν; Με μειώσεις μισθών; Με 4,5% πρωτογενή πλεονάσματα; Με μαζικές απολύσεις; Όπως έγραψε ο πάντα εξαιρετικός Μπάμπης Γεωργούλας στην Εποχή της περασμένης Κυριακής, η προσταγή του Α. Σαμαρά ότι "η συμφωνία έπρεπε να κλείσει χθες", απλώς αποδεικνύει ότι η ΝΔ ποτέ δεν είχε δική της πολιτική που να διαφοροποιείται από τις απαιτήσεις των πιστωτών. Η μεγάλη διάφορα είναι ότι εμείς έχουμε. -