Ένα πολύ τρυφερό κείμενο της Μίνας Ορφανού που κάποτε ήταν άντρας & γράφει σαν έξυπνος άνθρωπος

«Γεννήθηκα στη Ρόδο και μεγάλωσα στην Κάλυμνο. Το σχολείο ήταν απωθημένο μου. Ήταν πολύ κακή εμπειρία. Αυτό που θυμάμαι έντονα από τα παιδικά μου χρόνια είναι ότι τα παιδιά στην τάξη μου δεν με καλούσαν ποτέ στα πάρτι που έκαναν για τα γενέθλιά τους! Με είχαν στην απέξω. Μέχρι τα 15 μου δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι μου στο νησί, επειδή κάποιοι με κράζανε τόσο πολύ που είχα πάθει ψυχολογικό. Έλεγα, Θεέ μου κάνε να μην τους βρω μπροστά μου. Περισσότερο φοβόμουν μη με κράξουν μπροστά στους γονείς μου και τους κάνουν να αισθανθούν άσχημα. Η κακοποίηση που δέχονται όλα τα διαφορετικά άτομα στην Ελλάδα και ειδικά στην επαρχία είναι τρομερή. Τα ψυχολογικά προβλήματα που μαζεύεις ως παιδί δύσκολα τα ξεπερνάς.

Με έχουν βοηθήσει οι γονείς μου. Πάρα πολύ. Όχι τόσο οικονομικά αλλά ηθικά με στήριξαν και με στηρίζουν. Μέχρι να φύγω απ' το νησί δεν ξέρανε, αλλά όταν το έμαθαν ήταν εκεί και με δέχτηκαν. Οι γονείς μου είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Είναι εκεί αν πάθω κάτι και χαίρομαι πολύ κάθε φορά που τους βλέπω. Δεν μπορώ να πω πως είχα ποτέ πραγματικούς φίλους. Ίσως, επειδή δεν έχω μείνει στο ίδιο μέρος για πολύ καιρό. Τώρα βέβαια στην Αθήνα αυτό αλλάζει. Για να δούμε... Είμαι ζωγράφος. Έχω κάνει εκθέσεις ζωγραφικής, πουλάω έργα μου και με αυτό ζω. Τι θέλω να ξέρει κάποιος για μένα; Πως δεν κάνω κακό ποτέ, σε κανέναν.

Μ' αρέσει να ταξιδεύω. Και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μου αρέσει να μένω για λίγο σε κάθε μέρος και να μετακινούμαι. Μια βδομάδα εδώ, μια βδομάδα εκεί. Μου αρέσει πάρα πολύ να βγάζω φωτογραφίες τη φύση. Μ' αρέσει να βοηθάω με όποιο τρόπο μπορώ, μ' αρέσει να κουτσομπολεύω, μ' αρέσει να μαγειρεύω και να καλώ τους καινούργιους φίλους για φαγητό και να τους λέω ιστορίες από την παιδική μου ηλικία. Παρόλο που είμαι από νησί, δεν μου αρέσει καθόλου η θάλασσα. Μ' αρέσει να βλέπω στεριά, βουνό, πράσινο, πέτρα. Θυμάμαι την πρώτη φορά που με έβγαλε για φαγητό ο Πάνος ο Κούτρας, για να μου ανακοινώσει ότι θα παίξω στην ταινία. Σκεφτόμουν «ωχ, έχει γούστο να θέλει τίποτα και δεν έχω καμιά διάθεση». Είχα ακούσει ότι οι σκηνοθέτες συνήθως ζητάνε σεξ απ' τις πρωταγωνίστριες. Μετά κατάλαβα ότι είναι όλα ψέματα. Οι πιο πολλοί σκηνοθέτες που ξέρω δεν γουστάρουν τις πρωταγωνίστριες.

Η Στρέλλα είναι μία πολύ θαρραλέα και δυνατή γυναίκα. Συγχρόνως είναι και ένα πληγωμένο παιδί. Σ' αυτά νομίζω πως μοιάζουμε. Έκανα μια ταινία ωραία, συμβολική, αλλά δεν θέλω να κάνω άλλη. Μακάρι να ανοίξουν τα μάτια των ανθρώπων και να βλέπουν μόνο τα ωραία πράγματα. Το πιο μεγάλο μου όφελος από την εμπειρία με την ταινία; Το ότι κατάφερα να πραγματοποιήσω ένα όνειρό μου, να με δει ο κόσμος και να με εκτιμήσει. Δεν έχω σκοπό να κυνηγήσω καριέρα ηθοποιού, γιατί δεν είμαι. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Δεν ενθουσιάστηκα ούτε με την ταινία, ούτε με το Βερολίνο, ούτε με τη λάμψη της πρεμιέρας. Ο μεγαλύτερος ενθουσιασμός μου ήταν που από αγόρι έγινα αυτό που είμαι. Χωρίς να χαθώ. Οι πιο πολλοί που το κάνουν χάνονται από δουλειά, από οικογένεια, η κοινωνία σε κάνει σκουπίδι, ένα με το δρόμο. Ρίσκαρα τα πάντα για να το καταφέρω.

Η εικόνα μου με απασχολεί πολύ, θέλω να είμαι όμορφη, αυτό επεδίωκα από μικρή. Να είμαι μία όμορφη γυναίκα. Είμαι υπερήφανη, γιατί κατάφερα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, να γίνω αυτή που θέλω. Δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει επιτυχία. Πάντα πίστευα πως επιτυχία είναι αυτό που βλέπουμε στην τηλεόραση, όταν κάποιος παίρνει ένα βραβείο. Δεν έχω πάρει βραβείο. Ακόμα τουλάχιστον. Στην Αθήνα δεν μ' αρέσει τίποτα. Περίμενα άλλα πράγματα κι είναι μια πόλη χωρίς έλεος. Βέβαια, την ανακαλύπτω ακόμα. Με γοητεύουν οι άνθρωποι που δεν χρησιμοποιούν βία και ειρωνεία, για να πετύχουν. Είμαι πουριτανή. Ζυμώνω, φτιάχνω το δικό μου ψωμί, γιαούρτι. Καμιά φορά μ' αρέσει να με δέρνει η μοναξιά!

Τι είναι για μένα ο Θεός; Αυτός που με έχει στηρίξει και δεν μου έχει στερήσει μια φέτα ψωμί. Η ζωή με έμαθε «ψηλά το κεφάλι και δώσ' του περπάτημα!».

Πηγή: Ishow.gr