Αποκλειστική συνέντευξη με τον Γρηγόρη Βαλτινό «πατέρα» του Μίκη Θεοδωράκη - Αύριο η πρεμιέρα του μιούζικαλ με την ζωή του κορυφαίου συνθέτη!

«Το αντίδοτο στην κρίση είναι η επιστροφή στη ρίζα, στο DNA, στο ταπεραμέντο μας, στην περηφάνεια μας, στην ποίηση μας, στα κείμενα μας, στην ιστορία μας…»

«Ο Μίκης εντόπιζε την ποίηση και τον πολιτισμό και τον έφερνε στον κόσμο. Ποίηση δεν είναι για να υπάρχει στις κορυφές των βουνών, αλλά στα πεζοδρόμια, στα λασπόνερα, μέσα στο λεωφορείο, μέσα στην καθημερινότητα μας κι αυτό κατάφερε»

“Ο θάνατος και η μάχη παιδί μου αποτελεί για εμάς τους Θεοδωράκηδες είναι φυσική κατάσταση εσύ δεν έχεις τίποτα περισσότερο από το να συνεχίζεις την ηρωική παράδοση της οικογένειας σου…Αν σε σκοτώσουν θα πάρεις την ευχή μου, εμένα οι μέρες μου τελείωσαν πια”, τα λόγια του πατέρα του Μίκη που αφηγείται ο Γρηγόρης Βαλτινός

Έρχεται ένας βασανιστής και του λέει (σ.σ ο Μίκης)  “ το κάνατε σφαγείο εδώ μέσα ακούω συνέχεια ουρλιαχτά από τα άλλα κελιά”  και του απαντάει ο βασανιστής “πρεζόνια είναι που ζητάνε ναρκωτικά ρε…” και του απαντά ο Μίκης, “σας παρακαλώ όχι ρε…θα με βασανίζετε και θα μου απευθύνεστε στο πληθυντικό”



Σε μια εποχή που οι ηθικές αξίες φθίνουν τις πορείας τους και συμπαρασύρουν όλο το οικοδομικό στερέωμα της κοινωνίας έρχεται μια παράσταση στο θέατρο badminton μέσα από την οποία περνά στα μάτια του θεατή η ιστορία ενός αιώνα...κι όλα αυτά μέσα από τον άνθρωπο ορόσημο Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Γρηγόρης Βαλτινός πρωταγωνιστής αυτής της μεγαλοπρεπούς παράστασης μιλάει στην Ειρήνη Νικολοπούλου και στο eirinika.gr για το έργο και τη ζωή του Μίκη και πως αυτή μπορεί αποτελέσει πηγή έμπνευσης για όλους εμάς. Διαβάστε την συνέντευξη που ακολουθεί και πως ο Γρηγόρης Βαλτινός εξηγεί πως ο Μίκης και η ζωή του είναι ενάντια σε κάθετι εχθρικό απέναντι στην ελευθερία της χώρας.

Κ. Βαλτινέ  Μίκης Θεοδωράκης «Ποιος τη ζωή μου»…Η ζωή και το έργο του του κορυφαίου του διεθνούς Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη, του μεγάλου δημιουργού….Είστε εσείς η φωνή που τα τελευταία χρόνια  για εμένα που έχω ζήσει τον Μάνο Κατράκη, είστε αυτός που έχει πάρει την σκυτάλη  που αντιπροσωπεύει με τη φωνή του τον σύγχρονο ελληνισμό…Με το ρόλο σας ως Μίκης Θεοδωράκης ολοκληρώνετε έναν κύκλο αυτόν της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας…

«Μου μιλήσατε για 2 πρόσωπα για τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Κατράκη. Και οι δύο τους υπήρξαν πρότυπα. Πρότυπα όμως όχι με μια τάση να τα μιμηθώ –άλλωστε δεν θα μπορούσα- τον Μίκη με τίποτα γιατί είμαι σχεδόν άμουσος και τον Μάνο Κατράκη, τον μέγιστο Κατράκη δεν μπορεί να τον μιμηθεί κανένας με κανέναν τρόπο. Με τον Μίκη η σχέση μου είναι καρμική…τον άκουγα στην δικτατορία που απαγορευόταν…Τον ακούγαμε στις μπουάτ και είχαμε και τσιλιαδόρους απέξω σε περίπτωση που εμφανιζόταν η Ασφάλεια…ο ένας ειδοποιούσε τον άλλον και στην συνέχεια το μήνυμα έφτανε στον πορτιέρη…Έχω ζήσει τέτοια πράγματα για να μπορέσω να ακούσω –τότε- τα τραγούδια του Μίκη…»

Και μετά όταν επέστρεψε πηγαίναμε όλοι σε αυτές τις τεράστιες συναυλίες…

«Ακριβώς ήταν συναυλίες οι οποίες μεταφέρθηκαν μέσα από τα μεγάφωνα στις διαδηλώσεις είτε διαμαρτυρίας, μετά έζησα στιγμές μεγάλες να απαγγέλω κομμάτια του Κατράκη μέσα από το  Άξιον Εστί μαζί με τον Νταλάρα, την Φαραντούρη, τον Μητσιά… Τα παιδιά τα δικά μου και τα εγγόνια του Μίκη γίνανε φίλοι γιατί μέναμε απέναντι…και μεγαλώσανε μαζί!

Και τώρα ήρθε η στιγμή να ενσαρκώσω τον πατέρα του Μίκη τον Γιώργο Θεοδωράκη., ο οποίος ταυτόχρονα είναι και αφηγητής της παράστασης. Κατά κάποιο τρόπο από τα μάτια του πατέρα του διαδραματίζεται η ιστορία του Μίκη.

Πρόκειται για ένα πρόσωπο πολύ σημαντικό, για ένα πρόσωπο που χάραξε τη ζωή του Μίκη, τον στήριξε, τον βοήθησε με πολλές θυσίες γιατί δεν ήταν καμία πλούσια οικογένεια αλλά παρόλα αυτά σπούδασαν τον Μίκη. Ήρθε τώρα στη ζωή μου αυτό το επιστέγασμα όλης αυτής τη σχέσης μου με τον Μίκη είτε σε διαπροσωπικό είτε σε προσωπικό επίπεδο …να ενσαρκώσω τον πατέρα του… Καταλαβαίνετε πόσο συγκινημένος και ευτυχισμένος είμαι»

Αυτό που παρατηρώ κ. Βαλτινέ είναι ότι πάρα πολύ «φιλόδοξη» η παραγωγή αφού μέσω αυτής διαδραματίζεται η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας…Ξεκινά από την Μικρασιατική Καταστροφή, δικτατορία Μεταξά, Εμφύλιος, εξορίες…δικτατορία, Μεταπολίτευση…

«Έτσι όπως το είπατε σαν κινηματογραφική ταινία ήρθε η ζωή του Μίκη μπροστά στα μάτια μου, έχοντας πια πλήρη επαφή με τη ζωή του και με το έργο του. Ο άνθρωπος αυτός σκεφτείτε ότι έζησε όλα αυτά. Συλλογιστείτε πόσο εύκολα μπορείς να πεις την ιστορία της Ελλάδας μέσα  από τον άνθρωπο που ακούμπησε όλα τα  μεγάλα γεγονότα και τον «ακούμπησαν»  άλλοτε τρυφερά άλλοτε τραυματικά και στην κυριολεξία πολλές φορές … Έχει φυλακιστεί, έχει τραυματιστεί έχει πάθει φυματίωση, του έχουν σπάσει τα πλευρά και τα πόδια του…

Ήρθε προχθές σε μια μεγάλη πρόβα ο Μίκης Θεοδωράκης από ότι διάβασα στην Καθημερινή και αυτό που συγκράτησα από την συνέντευξη του ήταν πως ο ίδιος θέλει έστω και ονειρικά να κάτσει σε ένα τραπέζι και να γευματίσει με τους γονείς του… Δεν περιμένεις αυτό να το ακούσεις από έναν άνθρωπο 80 ετών….Τι σας είπε ο Μίκης σε αυτήν την πρόβα;

«Μόλις τελείωσε η πρόβα έκατσε απέναντι μου και μου είπε “εσύ τώρα είσαι ο πατέρας μου”,  ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό. Εκεί κατάλαβα το πόσο δεμένος ήταν με τον πατέρα του και πως τον κουβαλάει ακόμη μέσα του».

Για να γίνει ένας τόσο ιδιαίτερος και δυνατός άνθρωπος είναι ολοφάνερο κ. Βαλτινέ ότι οι γονείς έπαιξαν πολύ μεγάλο ρόλο στη διαπαιδαγώγηση του. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έναν γίγαντα όπως είναι  ο Μίκης. Πως εσείς προσεγγίσατε αυτόν το ρόλο;

«Ο Γιώργος Θεοδωράκης (στο έργο) είναι σαν να παρακολουθεί τη ζωή του γιου του. Τον Μίκη τον κάνει ένα νεαρό παιδί ο Άρης ο Διαθεσόπουλος ένα νεαρό παιδί σε μια νεαρή ηλικία… Στο έργο ο Μίκης είναι χωρισμένος σε δύο ηλικίες.  Εγώ διάβασα πράγματα, έμαθα πράγματα για τη ζωή του Μίκη…προσπάθησα μέσα στη ψυχολογία του πατέρα του. Ο Γιώργος Θεοδωράκης είχε μια αγωνιστική διάθεση, μια δυναμική προσωπικότητα. Σκεφτείτε όμως πως αυτός ο άνθρωπος που ήταν ανώτατος διοικητικός υπάλληλος πως «έπνιγε» τις πεποιθήσεις του και δεν τις εξέφραζε… Σκεφτείτε αυτόν το γονιό που αγωνιά για το παιδί του που τρέχει στις διαδηλώσεις και βασανίζεται και ταυτόχρονα πρέπει να του πει δύο πράγματα “Μη πας εκεί είναι τρέλα και από την άλλη να του πει την μεγάλη φράση (είναι μια σκηνή μέσα από το έργο που είναι υπερβατική σκηνή τα φέρνει στο μυαλό του ο Μίκης μέσα στη φυλακή) “ Ο θάνατος και η μάχη παιδί μου αποτελεί για εμάς τους Θεοδωράκηδες είναι φυσική κατάσταση εσύ δεν έχεις τίποτα περισσότερο από το να συνεχίζεις την ηρωική παράδοση της οικογένειας σου…Αν σε σκοτώσουν θα πάρεις την ευχή μου, εμένα οι μέρες μου τελείωσαν πια” είναι καταπληκτικό…

Η Φιλαρέτη Κομνηνου…

«Η Ασπασία και τη σύζυγο του Μίκη τη Μυρτώ την κάνει η Ελισάβετ Μουτάφη και ο Χρήστος Μπλαϊμης κάνει τον Γιάννη Θεοδωράκη τον αδερφό του Μίκη»

Είναι μιούζικαλ θα έχει ζωντανή ορχήστρα;

«Ζωντανότατη»

Πόσα τραγούδια θα ακούσουμε σε αυτή την παράσταση;

«Θα ακούσετε περισσότερα από 60 τραγούδια»

Στο έργο συναντά ο Θεοδωράκης τις μεγάλες προσωπικότητες Χατζιδάκι, Ελύτη, Ρίτσο, Σεφέρη, Αναγνωστάκη, Γκάτσο, Λειβαδίτη, Χιώτη, Κατράκη…

«Άλλους τους συναντάει μέσα από το βίντεο, άλλους μέσα από φωτογραφίες, άλλους στην πραγματικότητα. Εκείνους που βλέπουμε ενσαρκωμένους πάνω στην σκηνή είναι ο Ελύτης και ο Σεφέρης».

Ποιος είναι ο σκηνοθέτης της μεγάλης αυτής παράστασης;

«Ο Θέμης Γουγουλίδης ο οποίος κάνει και τους φωτισμούς- με τους οποίους έχει τρέλα- Να σημειώσω εδώ πως είναι μέρος της σκηνοθεσίας και οι φωτισμοί. Είναι μέρος της αισθητικής, μέρος της ευαισθησίας…Υπάρχουν φωτισμοί που φέρνουν δάκρυα στα μάτια γιατί ακριβώς εικονοποιούν την ουσία της ποίησης, είτε ενός τραγουδιού, είτε μιας φράσης. Οι φωτισμοί συνοδεύουν αρμονικά το κείμενο».

Και το σενάριο πάλι ο Θέμης Γουγουλίδης;

«Ναι, το δούλεψε πολύ. Έψαχνε μάλιστα και τις ακριβείς φράσεις που είχαν ειπωθεί ακόμη και από τους βασανιστές του Μίκη»

Ήξερε τους βασανιστές του;

«Τους πιο υψηλούς αξιωματούχους από αυτούς τους ήξερε…Έρχεται ένας βασανιστής και του λέει “ το κάνατε σφαγείο εδώ μέσα ακούω συνέχεια ουρλιαχτά από τα άλλα κελιά”  και του απαντάει ο βασανιστής “πρεζόνια είναι που ζητάνε ναρκωτικά ρε…” και του απαντά ο Μίκης, “σας παρακαλώ όχι ρε…θα με βασανίζετε και θα μου απευθύνεστε στο πληθυντικό”

Άρα είναι ένα πολυθέαμα ακούω βίντεο, ζωντανή μουσική…Ξέρετε τι μου κάνει εντύπωση; Ότι ανεβάζετε αυτή την παράσταση σε μια δύσκολη εποχή…Για όλους σας είναι ένα μεγάλο στοίχημα…

«Ναι, πράγματι είναι ένα μεγάλο στοίχημα… Ο Μιχάλης ο Αδάμ και οι αδερφοί Γιώργα που έχουν το badmidon είναι άτομα με ψυχή με πάθος. Δεν τους αρέσει το μικρό, το φθηνό, ρο μέτριο…Για να κάνουν κάτι ή που θα το κάνουν στο απόλυτο ή δεν θα το κάνουν καθόλου. Το badmidon είναι ένα τεράστιο θέατρο και δεν σηκώνει φθήνιες, ούτε φθηνές αντιμετωπίσεις, ούτε φθηνιάρηδες ανθρώπους. Ο Μιχάλης Αδάμ είναι μεγάλος θαυμαστής του Μίκη και σκέφτηκε να το αντιμετωπίσει γεναιόδωρα…μόνο έτσι θα πέρναγε…

Τώρα, το αντίδοτο στην κρίση είναι η επιστροφή στη ρίζα, στο DNA, στο ταπεραμέντο μας, στην περηφάνεια μας, στην ποίηση μας, στα κείμενα μας, στην ιστορία μας…Δεν είναι να πάμε δύο βράδια στα μπουζούκια ή να βγάλουμε τον κώλο μας στην Μύκονο για να διασκεδάσουμε…Δεν είναι το αντίδοτο στην κρίση αυτό να πάμε κάπου να ξεσκάσουμε…πρέπει να πάμε κάπου να σκάσουμε…Επιτέλους να σκάσουμε…Να συγκινηθούμε, να σκεφτούμε.

Τέλος να σας πω πως μου κάνει εντύπωση πως αυτός ο άνθρωπος ο Μίκης Θεοδωράκης έτρεχε στην πηγή…. Από ένστικτο;  Ο Μίκης εντόπιζε την ποίηση και τον πολιτισμό και τον έφερνε στον κόσμο. Ποίηση δεν είναι για να υπάρχει στις κορυφές των βουνών, αλλά στα πεζοδρόμια, στα λασπόνερα, μέσα στο λεωφορείο, μέσα στην καθημερινότητα μας κι αυτό κατάφερε ο Μίκης…να τραγουδάμε τον Επιτάφιο είτε το Ρίτσο στην κουζίνα. Γι αυτό αυτή η παράσταση είναι χρήσιμη αυτή την εποχή…μας επιστρέφει από εκεί που δεν έπρεπε να είχαμε φύγει.

Ακούστε ηχητικά αποσπάσματα από την συνέντευξη που έδωσε Γρηγόρης Βαλτινός στην Ειρήνη Νικολοπούλου