Σταύρος Θεοδωράκης: Το Ποτάμι να είναι ο μεγάλος τρίτος που θα σπρώξει είτε τον Μεϊμαράκη είτε τον Τσίπρα στη σωστή κατεύθυνση

«Το Ποτάμι έκανε εκπτώσεις αλλά δεν πουλήθηκε, δεν εξαγοράστηκε. Έκανε αυτό που πρέπει. Προσέξτε, εάν κάνεις τόσα πολλά με 6%, σκεφτείτε πόσα μπορείς να κάνεις με 10%» δήλωσε ο Σταύρος Θεοδωράκης σε συνέντευξή του στη Huffington Post, στους δημοσιογράφους Νίκο Άγουρο και Αθηνά Παπακώστα. Στη συνέχεια προσέθεσε «Το 10% δεν είναι ιδανικό, είναι το αναγκαίο. Η λογική μας είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει ένας μεγάλος τρίτος που θα σπρώξει είτε τον Μεϊμαράκη είτε τον Τσίπρα στη σωστή κατεύθυνση».

Σημείωσε ότι «αποδείξαμε πολύ γρήγορα ακόμη και για τους πιο επιφυλακτικούς ότι το Ποτάμι έχει μία συμπαγή ενιαία πολιτική ομάδα, ίσως πιο συμπαγή από όλες και στο επίπεδο παραγωγής προτάσεων – γιατί δεν είναι θέμα μόνο τι ψηφίζεις στη Βουλή – είχαμε παραγωγή προτάσεων σε όλους τους τομείς». Τέλος μιλώντας για την κριτική που δέχεται το Ποτάμι ο Σταύρος Θεοδωράκης είπε: «Ξέρουμε τη δουλειά. Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να συγκρουστούμε και να νικήσουμε αυτές τις συμπεριφορές. Δεν είμαστε καλοί Σαμαρείτες, ότι δηλαδή έχουμε κάποιες απόψεις και εάν θέλουνε τα συμφέροντα και οι συντεχνίες τις κάνουνε αποδεκτές. Έχουμε τον τρόπο και κάποιοι από εμάς το έχουν αποδείξει και στην προσωπική τους ζωή. Είμαστε αρκετά σκληρά καρύδια για το παλιό σύστημα».

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη του Σταύρου Θεοδωράκη εδώ:

– Είπατε ότι εάν το Ποτάμι κατακτήσει το 10%, «θα μας ακούσουν». Το 10% είναι ένα προσδοκώμενο ιδανικό αποτέλεσμα;
Δεν είναι ιδανικό. Είναι το αναγκαίο. Η λογική μας είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει ένας μεγάλος τρίτος που θα σπρώξει είτε τον Μεϊμαράκη είτε τον Τσίπρα στη σωστή κατεύθυνση. Ποιός μπορεί να εμπιστευθεί σήμερα ότι ο Τσίπρας, εάν έχει δίπλα του τον Καμμένο επί παραδείγματι, θα πάει στη σωστή κατεύθυνση; Ποιός μπορεί να πιστέψει ότι ο Μεϊμαράκης εάν αύριο είναι πρώτο κόμμα θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και θα λύσει τα προβλήματα της χώρας; Επειδή το έχουν ξανακάνει; Πρέπει λοιπόν να βρεθεί μία μεγάλη τρίτη δύναμη η οποία θα καθορίσει τις εξελίξεις. Αυτή είναι η λογική μας.

– Με ποιον αισθάνεστε εγγύτερα; Με τον κ. Τσίπρα ή με τον κ. Μεϊμαράκη;
Δεν θα σας το πω αυτό. Όχι, γιατί το κρύβω αλλά γιατί έχω αμφιβολίες για το ποιός μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο πραγματικά. Δεν έχω εμπιστοσύνη ούτε στη Νέα Δημοκρατία, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ. Φοβάμαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από λίγους μήνες θα διασπαστεί ξανά, με αφορμή ένα νομοσχέδιο. Και φοβάμαι ότι η Νέα Δημοκρατία με αφορμή κάποιες δημοσκοπήσεις θα γίνει πάλι ένα λαϊκίστικο κόμμα που θα λέει ας μην κάνουμε τίποτα κι ας περνάει ο χρόνος, όπως έχει κάνει τα τελευταία χρόνια. Άρα, πραγματικά έχω μία αληθινή αμφιβολία ποιό είναι το καλό του τόπου και νομίζω ότι από τη στιγμή που έχω αυτή την αμφιβολία καλό είναι να μην πάρω θέση.

– Εάν λοιπόν είστε ο αναγκαίος εταίρος για τον σχηματισμό κυβέρνησης θα δεχόσασταν έναν από τους δύο για πρωθυπουργο ή θα ζητούσατε ένα τρίτο πρόσωπο;
Όχι. Οι πρωθυπουργοί βγαίνουν από τις κάλπες. Η λογική ότι θα βγει ένα κόμμα πρώτο και θα φύγει ο αρχηγός και θα είναι κάποιος άλλος πρωθυπουργός είναι μία μεσοβέζικη λύση για τον ελληνικό λαό. Πρέπει ο πρωθυπουργός – εκτός εάν δεν το θέλει – να είναι αρχηγός του πρώτου κόμματος. Και ειδικά όταν το πρώτο κόμμα αυτό έχει μία τόσο νωπή εντολή. Δηλαδή τι θα πεις να φύγει αυτός και να έρθει ποιος; Μόνο εάν το ήθελε ο ίδιος. Εάν δηλαδή δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης και θέλει να δώσει σε κάποιο άλλο στέλεχός του την εντολή. Δεν θα το θεωρούσα θετικό πάντως για τη Δημοκρατία κάτι τέτοιο.

– Πώς θα μπορέσει όμως τελικά μία κυβέρνηση με τόσο μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα τρία αυτά κόμματα να λειτουργήσει; Εσείς κ. Θεοδωράκη θα είστε ευχαριστημένος;
Δεν μπήκα στην πολιτική για να είμαι ευχαριστημένος και δεν μπήκα στην πολιτική για τον εύκολο δρόμο. Συνειδητοποίησα όμως ότι το Ποτάμι με 6% επηρέασε πολλά πράγματα στην τελική ευθεία προς τη σωστή κατεύθυνση. Ήταν μεγάλη η συμβολή μας στη διατήρηση της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Κι επειδή ταξιδέψαμε και είδαμε πρωθυπουργούς αλλά και εξαιτίας της συμβολής μας στο εσωτερικό μέτωπο. Την κρίσιμη στιγμή που θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα μπλοκ απέναντι στην επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ και στην αμφιταλάντευσή του, ήμασταν οι πρώτοι που προστρέξαμε και είπαμε θα κάνουμε μία συμφωνία και με τον Τσίπρα για να κρατηθεί η Ελλάδα στην Ευρώπη και μετά ήρθαν τα άλλα κόμματα.

– Τότε δεν κάνατε εκπτώσεις στα όσα το Ποτάμι διακηρύττει;
Ναι. Το Ποτάμι έκανε εκπτώσεις αλλά δεν πουλήθηκε, δεν εξαγοράστηκε. Έκανε αυτό που πρέπει. Προσέξτε, εάν κάνεις τόσα πολλά με 6%, σκεφτείτε πόσα μπορείς να κάνεις με 10%.

– Επιμένετε για το 10%…
Ναι. Ο στόχος μου είναι να είμαστε μεγάλη τρίτη δύναμη. Να μην είναι τρίτη δύναμη το παλιό, να μην είναι τρίτη δύναμη η Χρυσή Αυγή, να μην είναι τρίτη δύναμη όλοι αυτοί που έχουν κυβερνήσει τόσα χρόνια, που κάνανε όλα τα λάθη και έρχονται τώρα ως άσπιλοι και αμόλυντοι.

– Ναι αλλά οι δημοσκοπήσεις δεν απεικονίζουν μια τέτοια τάση…
Οι δημοσκοπήσεις λένε τη δική τους αλήθεια, αυτή τη στιγμή. Εμείς δεν αμφισβητούμε τον κορμό των δημοσκοπήσεων. Μας δείχνουν οι δημοσκοπήσεις με πολύ χαμηλή συσπείρωση. Σας θυμίζω πρώτον ότι αντίστοιχα φαινόμενα είχαν παρουσιαστεί και στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο. Θεωρούμε ότι την τελευταία εβδομάδα θα υπάρξει συσπείρωση. Και κάνουμε ότι είναι δυνατόν γι αυτό. Δεν καταγγέλλουμε τις δημοσκοπήσεις. Δικό μας θα είναι το πρόβλημα εάν δεν κατορθώσουμε να περάσουμε το 6%, όπως είναι ο στόχος μας.

– Εάν όμως η κομματική συσπείρωση είναι τελικά μικρότερη γιια το Ποτάμι και το ποσοστό χαμηλότερο από εκείνο του Ιανουαρίου, τι θα κάνετε κ. Θεοδωράκη; Θα παραμείνετε στη θέση του προέδρου έχοντας συμπληρώσει και δεύτερη θητεία ως πρόεδρος σε εκλογική αναμέτρηση;
Δεν το ξέρω αυτό. Θα πάρουμε μεγάλες αποφάσεις. Για κανένα λόγο όμως δεν θα επαναλάβουμε το λάθος των άλλων πολιτικών που λένε συνεχώς ότι το πρόβλημα είναι του κόσμου. Εάν ο κόσμος δεν έρθει στο Ποτάμι, δεν καταλάβει το μήνυμά μας, θα είναι ένα μήνυμα για όλους εμάς, και προσωπικά για εμένα και θα πρέπει να πάρω τις ανάλογες αποφάσεις.

– Το ενδεχόμενο μία οικουμενικής κυβέρνησης πως το βλέπετε;
Είμαι αρνητικός γιατί συνήθως οι οικουμενικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα καταλήγουν στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Δηλαδή ο καθένας κάνει κάτι μικρό αλλά κανείς δεν κάνει κάτι μεγάλο.

– Θεωρείτε απαραίτητο να έχουμε τεχνοκράτες σε μία κυβέρνηση, ώστε να εφαρμόσουν τη νέα συμφωνία. Είδαμε όμως στην Ιταλία τους πολίτες να μην υποδέχονται θετικά τον Μάριο Μόντι. Τελικά είναι θέμα τεχνοκρατών ή είναι θέμα πολιτικής;
Δεν πιστεύω στους τεχνοκράτες, όπως χρησιμοποιούμε τον όρο. Δεν πιστεύω δηλαδή σε κάποιον, ο οποίος έρχεται έξω από την πολιτική, έχει μία γνώση και αναλαμβάνει έναν τομέα. Εγώ πιστεύω στους επαΐοντες πολιτικούς. Δηλαδή πιστεύω σε πολιτικούς που έχουν συγκεκριμένη γνώση στο αντικείμενο που αναλαμβάνουν. Άνθρωποι που ξέρουν αλλά και που έχουν πολιτική κατεύθυνση. Δεν μπορεί ένας ηθοποιός να πάει να λύσει το Ασφαλιστικό, όσο καλή διάθεση και να έχει. Θα πρέπει να είναι ένας άνθρωπος που ξέρει τι σημαίνει ασφαλιστικό. Κι εγώ έχω μία πολύ καλή διάθεση να πιλοτάρω Boeing δεν νομίζω ότι θα μου το έδινε κανείς επειδή έχω καλή διάθεση, κι επειδή στα νιάτα μου έχω παίξει με ένα τηλεκατευθυνόμενο αεροπλανάκι. Στην Ελλάδα αφήνουμε τους πολιτικούς να πειραματίζονται και νομίζω ότι το έχουμε πληρώσει πάρα πολύ ακριβά.

– Δεν φοβάστε όμως ότι τελικά θα αρχίσουν να ζυγίζουν το κόστος των πολιτικών τους αποφάσεων;
Δεν θα πρέπει η κυβέρνηση να απαρτίζεται από ανθρώπους κυρίως που θα έχουν το άγχος της επανεκλογής. Υπάρχουν οι επαΐοντες της πολιτικής που δεν είναι βουλευτές, ή που δεν θα είναι βουλευτές. Με αυτή την έννοια λέω εγώ «όχι πολιτικά πρόσωπα» στην κυβέρνηση μόνο από το κοινοβούλιο. Πιθανό κάποια από το κοινοβούλιο να μπουν. Αλλά ο κανόνας πρέπει να είναι ότι αναζητάμε πρόσωπα που δεν θα έχουν το άγχος της επανεκλογής.

– Ωστόσο πως θα τα βγάλουν πέρα; Μπορεί να υπάρχουν οι καλές προθέσεις, μπορεί να υπάρχει η ικανότητα αλλά παράλληλα υπάρχει και οι χαοτικές κομματικές δομές…
Δεν είμαστε μόνο καλά παιδιά στο Ποτάμι. Και ξέρουμε ότι υπάρχει ένα παλιό πολιτικό σύστημα το οποίο με διάφορους πολιτικούς τρόπους θα αντισταθεί- όταν λέω πολιτικό εννοώ μιντιακό, εννοώ επιχειρηματικό. Ξέρουμε τη δουλειά. Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να συγκρουστούμε και να νικήσουμε αυτές τις συμπεριφορές. Δεν είμαστε καλοί Σαμαρείτες, ότι δηλαδή έχουμε κάποιες απόψεις και εάν θέλουνε τα συμφέροντα και οι συντεχνίες τις κάνουνε αποδεκτές. Έχουμε τον τρόπο και κάποιοι από εμάς το έχουν αποδείξει και στην προσωπική τους ζωή. Είμαστε αρκετά σκληρά καρύδια για το παλιό σύστημα.

– Εγγυάστε ότι το Ποτάμι θα διατηρήσει τη συνοχή του και την ενότητά του εάν βρεθείτε στην επόμενη κυβέρνηση με νέα μέτρα προ των πυλών;
Το Ποτάμι όταν βγήκε στη βουλή, ακόμη και οι φίλοι του, είχαν μία ανησυχία: ξαφνικά βρέθηκε με 17 βουλευτές και αναρωτήθηκαν πως θα ελεγχθούν αυτοί οι βουλευτές; Αποδείξαμε πολύ γρήγορα ακόμη και για τους πιο επιφυλακτικούς ότι το Ποτάμι έχει μία συμπαγή ενιαία πολιτική ομάδα, ίσως πιο συμπαγή από όλες και στο επίπεδο παραγωγής προτάσεων – γιατί δεν είναι θέμα μόνο τι ψηφίζεις στη Βουλή – είχαμε παραγωγή προτάσεων σε όλους τους τομείς. Άρα δεν έχω καμία αμφιβολία ότι και η καινούργια κοινοβουλευτική ομάδα του Ποταμιού θα είναι σε μία ενιαία κατεύθυνση. Οι άνθρωποι δεν είναι ατάκτως ειρημένοι στα ψηφοδέλτια. Είναι επιλεγμένοι. Εγώ πιστεύω στις δημοκρατικές διαδικασίες αλλά δεν έχω αφήσει, όπως στον ΣΥΡΙΖΑ, να παρεισφρήσουν τοπικά στελέχη που απλώς και μόνο πήραν πέντε τοπικές ψήφους και προωθούνται στη Βουλή χωρίς να ξέρουμε τι είναι ικανοί να κάνουνε και τι πρεσβεύουν.

– Έχετε κάνει κριτική – ειδικά τις τελευταίες ημέρες – για τα παιδιά του κομματικού σωλήνα και μάλιστα σας κατηγόρησε κι από την πλευρά του ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκισμό. Αναφερθήκατε μάλιστα και στον κ. Παρασκευόπουλο και την κ. Χριστοδουλοπούλου και τον κ. Μπαλτά. Ωστόσο όλοι τους δεν είναι ακριβώς παιδιά του κομματικού σωλήνα. Μήπως δεν είναι λοιπόν αυτό το πρόβλημα;
Ο κ. Μπαλτάς είναι. Το πρόβλημα είναι του κομματικού σωλήνα. Το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα που έχει η χώρα είναι τα αραχνιασμένα κόμματα της κρίσης. Ακόμα και η επιλογή κάποιων ανθρώπων εκτός των κομμάτων έχει γίνει από αυτούς που είναι οι κρατικοδίαιτοι του κομματικού σωλήνα και οι οποίοι δεν θέλουν ανταγωνιστές και αναζητούν το ίδιο μέτριες επιλογές και στην κοινωνία. Εάν δείτε την τελευταία κυβέρνηση της κ. Θάνου, δείτε την προηγούμενη κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και εκείνη του κ. Σαμαρά θα αντιληφθείτε αμέσως ότι μία δικαστικός σε μία εβδομάδα έκανε μία καλύτερη κυβέρνηση από ότι τις κομματικές κυβερνήσεις δύο εκλεγμένων πρωθυπουργών. Αυτό είναι ράπισμα για το πολιτικό σύστημα. Υπάρχουν και λάθος επιλογές στην κυβέρνηση της κ. Θάνου. Δεν λέω ότι όλοι υπουργοί είναι καλοί, αλλά ο κανόνας είναι σωστός. Τι έφταιξε και οι άλλες κυβερνήσεις ήταν τόσο χάλια; Έφταιξαν τα κόμματα. Έφταιξε η μούχλα των παλιών κομμάτων. Έφταιξε η ιεραρχία που έχουν. Η λογική ότι πρέπει να συναποφασίζουν κάποια πράγματα με βάση τις κομματικές αρχές και την κομματική εικόνα. Είναι εχθρός μας το κομματικό σύστημα σε κάθε εκδοχή του.

– Ωστόσο ο κ. Τσίπρας έχασε το μισό κόμμα του…
Άλλο ένα παράδειγμα ότι αυτά τα γραφεία που είναι αποκομμένα από την κοινωνία ετεροπροσδιορίζονται. Δεν έχουν σχέση με τις ανάγκες της κοινωνίας. Έχουν δικό τους νόμους, δικούς τους κανόνες. Η απόδειξη αυτών που λέω είναι η αποτυχία ακριβώς του κ. Τσίπρα: κάποια στιγμή, πιεζόμενος από την πραγματικότητα, είπε ένα »ναι» στην Ευρώπη και το κόμμα του που είναι αποκομμένο από την ελληνική κοινωνία, επέμενε να λέει »όχι». Εδώ υπάρχει και μία προσωπική αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα: όταν θες να κυβερνήσεις τη χώρα πρέπει να έχεις καταφέρει να κυβερνήσεις το κόμμα σου.

– Τι απαντάτε σε αυτούς που ενδεχομένως πουν ότι ο Τσίπρας είναι ένας νέος ηγέτης αλλά, σε κάθε πάση περιπτώση, κυβέρνησε 7 μήνες, ενώ μιλάμε για κόμματα τα οποία κυβερνούσαν 40 χρόνια, άρα και έκαναν λάθη 40 χρόνια. Είναι το ίδιο ο συμψηφισμός αυτός;
Η ευθύνη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι ασυζητητί τεράστια γιατί η κρίση είναι προϊόν και των δικών τους επιλογών. Αυτοί χρέωσαν το κράτος, αυτοί έριξαν έξω την οικονομία, αυτοί επέβαλαν μία λογική κομματικοκρατίας. Για κανένα λόγο, η κριτική προς τον Τσίπρα δεν αθωώνει τις πράξεις τους. Το πτώμα της χώρας έχει τις δικές τους μαχαιριές. Αυτοί ευθύνονται. Από κει και πέρα ο Τσίπρας εγκαλείται για δύο πράγματα: ότι δεν αντιλήφθηκε καθόλου τι σημαίνει κρίση. Η κρίση δεν ήρθε τις ημέρες που ήρθε ο Τσίπρας στην εξουσία αλλά υπήρχε. Εάν είχε ανοικτούς ορίζοντες, εάν συνομιλούσε με τους σωστούς ανθρώπους στην Ευρώπη θα είχε καταλάβει το πρόβλημα της χώρας. Η ευθύνη του ήταν η άγνοια του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος και των δυνατοτήτων της χώρας. Και το άλλο που είναι πολύ προσωπικό και οδυνηρό για έναν νέο πολιτικό είναι ότι κακά στοιχεία του παλαιοκομματισμού, τα αντέγραψε. Είχες άγνοια, να σε δικαιολογήσω. Εξαπατήθηκες, να σε δικαιολογήσω. Για ποιο λόγο όμως από τους 13 περιφερειακούς διευθυντές εκπαίδευσης βάζεις 13 στελέχη δικά σου και των ΑΝΕΛ; Σε ποια ελληνική κοινωνία το κάνεις αυτό; Γιατί δεν δίνεις ένα νέο αέρα; Μου είπε στη Βουλή: Έχετε δίκιο κ. Θεοδωράκη αλλά έτσι κάνανε κι όλοι οι προηγούμενοι.

– Στην Ευρωβουλή είστε κοντά και στους φιλελεύθερους και τους Σοσιαλδημοκράτες. Μήπως αυτό σας κάνει να πατάτε σε δύο βάρκες; Μήπως αυτό δημιουργεί θέμα για την κομματική σας συσπείρωση;
Προφανώς. Για κάποιους δεν γίνεται αντιληπτό το πόσο σημαντικό είναι να σπας τα στρατόπεδα του παρελθόντος. Για εμάς είναι θέμα αρχής. Αυτό που στην αρχή είπα όταν βγήκα στην πολιτική »κλέβουμε και από την αριστερά και από τη δεξιά», το επαναλαμβάνω και σήμερα. Όπως μου επισημαίνουν διάφοροι φίλοι- μας αντιγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ, μας αντιγράφει το ΠΑΣΟΚ. Τώρα ο Τσίπρας λέει ότι πρέπει να χτίσουμε έναν άλλο τρόπο διακυβέρνησης με άξιους κλπ. Που όμως αυτός δίνει στίγμα; Εδώ είναι η διαφορά μας. Εμείς όμως έχουμε δώσει στίγμα γι” αυτούς τους άξιους. Έχουμε πει ότι είναι ο Διαμαντούρος, αυτός ποιον εννοεί τον Μπαλτά;

– Ωστόσο, ενώ το Ποτάμι ευαγγελίζεται μία υπέρβαση του άξονα δεξιά – αριστερά, ο κανόνας είναι η συντηρητική Ευρώπη…
Η Ευρώπη έχεις πολλές αδυναμίες. Δεν είναι προς τιμήν της να εκπλήσσεται για το κύμα των προσφύγων και να μην έχει σχεδιάσει μία πολιτική για αυτό. Αυτό σημαίνει ότι είναι ένας κουρασμένος μηχανισμός. Αντιλαμβάνεται πολλές φορές την αξία του ΦΠΑ της κομμώτριας και τις »τεκτονικές κινήσεις» που γίνονται στον κόσμο δεν τις αντιλαμβάνεται. Έχει πρόβλημα λοιπόν και πρέπει να τη διορθώσουμε: είναι ανάγκη να πάρεις τα καλύτερα μυαλά από τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλιστές – τις δύο πιο εάν θέλετε προοδευτικές ιδεολογίες της Ευρώπης που μπορούν να συνυπάρξουν και να ωθήσουν την Ευρώπη μπροστά. Οι φιλελεύθεροι και οι αριστεροί – με τον όρο που η Ευρώπη δίνει σε αυτές τις έννοιες και όχι η Ελλάδα – γιατί εδώ το «αριστεροί» μετά κι από αυτά που έκανε ο Τσίπρας και η λέξη «φιλελεύθεροι» μετά από κάποια πράγματα που έκανε η ΝΔ είναι λίγο προβληματικές.

– Το προσφυγικό ζήτημα πως θα το διαχειριστείτε;
Μου λέτε έχει καεί το κτίριο, έχει αποκαΐδια. Πες μου τι θα κάνεις; Όχι η ευθύνη είναι να μην καεί το κτίριο και η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη που κάηκε. Η κυβέρνηση λιαζόταν. Είναι ξεκάθαρο. Δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα των νησιών και το επισημαίνω γιατί ήμουν αυτόπτης μάρτυρας του εγκλήματος. Ήμουν στη Μυτιλήνη, το νησί βούλιαζε και υπήρχε απόγνωση και πέντε υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν συνέντευξη, με καινούργια ρούχα, χαμογελαστοί κι ο ένας συνεχάρη τον άλλον γιατί είχαν καταφέρει να μεταφέρουν 176 μετανάστες από το Πεδίον του Άρεως στον Ελαιώνα. Η αστειότητα προσωποποιημένη.

Το προσφυγικό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα ευρωπαϊκό, άρα θα είχαμε θέσει εξ αρχής το θέμα των προσφύγων στην Ευρώπη: FRONTEX, ταυτοποίηση των ανθρώπων στα σύνορα, σε πλοία, στο τουρκικό έδαφος, λύση όμως από πριν με την Ευρώπη. Ερχόταν το κύμα, το βλέπαμε. Είπαν πρώτον να διορίσουμε και δύο λιμενικούς παραπάνω στη Μυτιλήνη να σφραγίζουν τέσσερα χαρτιά παραπάνω. Δεύτερον, η κυβέρνηση κάλεσε εδώ τους μετανάστες. Ξαφνικά πολλαπλασιάζεται ο αριθμός των μεταναστών που έρχονται και μειώνεται ο αριθμός των διακινητών που συλλαμβάνουμε; Τι συνέβη ξαφνικά και είχαμε το τελευταίο 7μηνο τη χειρότερη επίδοση του λιμενικού και της αστυνομίας; Η χώρα έπρεπε να φανεί στο θέμα των μεταναστευτικών ροών απόλυτη. Να κυνηγήσει τους διακινητές, να κάνει συμφωνία με την Τουρκία, να σταματήσουν τα μεταναστευτικά ρεύματα και εκεί όπως συνέβαινε παλιότερα, όταν υπήρχε μία διαπραγμάτευση. Και το τρίτο ζήτημα ότι από την 26η Ιανουαρίου δημιουργείς αποκεντρωμένους χώρους φιλοξενίας.

Αποφασίσανε για κάποια στρατόπεδα να τα μετατρέψουνε σε χώρους φιλοξενίας πριν 20 ημέρες. Γιατί δεν το έκαναν τον Μάιο; Γιατί στην έναρξη τουριστικής περιόδου που τα νησιά καταστράφηκαν δεν υπήρχαν πλοία να μεταφέρουν τον κόσμο κατευθείαν σε αυτούς τους χώρους φιλοξενίας; Αλλά ποια ήταν η λογική; Περιπλανηθείτε 20 ημέρες στη Μυτιλήνη, βρείτε ένα πλοίο, ελάτε μόνοι σας στην Αθήνα, πηγαίνετε στον Πειραιά».

– Έστω ότι μία από τις λύσεις για τώρα είναι τα κέντρα φιλοξενίας. Και μετά;
Είμαι σαφής. Η Ευρώπη, ο ΟΗΕ, η Ύπατη Αρμοστεία αναλαμβάνουν γρήγορα τη διεκπεραίωση των υποθέσεων. Όταν βγήκε το Ποτάμι την πρώτη ημέρα είχαμε πει για το προσφυγικό και μας λοιδορούσαν; και οι ακροδεξιοί και οι ακροαριστεροί; FRONTEX και ΟΗΕ παντού. Δηλαδή δεν είναι θέμα του τοπικού αστυνομικού η ταυτοποίηση των χιλιάδων προσφύγων, η FRONTEX να στείλει κόσμο. Εμείς είχαμε πει τις λύσεις. Δεν θα ήταν ιδανικά τα πράγματα με εμάς γιατί το πρόβλημα είναι τεράστιο αλλά δεν θα είχε τις εξάρσεις τις οποίες ζήσαμε και την προσβολή που έζησαν οι ίδιοι οι πρόσφυγες και την οικονομική κατάρρευση που έζησαν τα νησιά μας. Δεν μπορείς να καταστρέφεις την Κω, επειδή είσαι ανίκανος. Πιστεύετε ότι μετά την αρνητική διαφήμιση που γίνεται στην Κω αύριο θα πουν οι πλούσιοι τουρίστες »πάμε στη Κω»; Ή αυτό που έλεγε προσβλητικά η κυρία Χριστοδουλουπούλου, ότι στους τουρίστες αρέσει η περιπέτεια;»

-Κ. Θεοδωράκη, αισθάνεστε καταπίεση στη πολιτική; Έχετε αναγκαστεί, για παράδειγμα, να συμβιβαστείτε με αυτό που λέμε «καθωσπρέπει» πολιτικό λόγο;
Όχι ακόμα. Κάνω ακόμα στην πολιτική αυτό που ήθελα. Αλλά αντιλαμβάνομαι ότι πλησιάζει η εποχή των συμβιβασμών γι” αυτό με ειλικρίνεια σε μία δημόσια συζήτηση σε ένα ερώτημα ενός φίλου είπα: Ψηφίστε το Ποτάμι όσο είναι ακόμα αθώο. Το Ποτάμι δεν θα είναι πάντα αθώο γιατί κάποια στιγμή θα αποφασίσει ότι πρέπει να κερδίσει μέσα από τους συμβιβασμούς. Είναι ο νόμος της φύσης, ότι θα πρέπει να αρχίζεις να προσαρμόζεσαι σε ένα αρνητικό περιβάλλον. Προς το παρόν τα έχουμε καταφέρει, δεν έχουμε μεγάλες οικονομικές ανάγκες, δεν φτιάξαμε γραφεία σε όλη τη χώρα, άρα δεν είμαστε εξαρτημένοι. Εάν αν όμως δούμε ότι δεν προχωράει έτσι η επόμενη συμβουλή όλων θα είναι ότι »ρε Σταύρο κάνε και εσύ κάποιους συμβιβασμούς, κάποιες παραχωρήσεις, φτιάξε κι εσύ κομματικούς στρατούς να σου κολλάνε τις αφίσες». Γι” αυτό λέω ότι η μεγάλη ευκαιρία του κόσμου είναι τώρα όσο είναι το Ποτάμι ακόμη αθώο.