9 bar restaurants που αξίζουν! (...και πάλι δεν τα πήρα): Γράφει ο εξπέρ Πέτρος Κωστόπουλος‏

Και να φας πας, αλλά και να ακούσεις μουσική, να δεις κόσμο, να έχεις μια ambiance μπαρ, αν όχι και club. Τα clubs ως γνωστόν έχουν ψοφήσει και υπάρχουν μόνο τρία-τέσσερα της προκοπής. Από την άλλη είναι ωραίο να πας κάπου, όπου μπορείς να φας, να κουνήσεις το κεφάλι και κυρίως να δεις νέο κόσμο να πίνει, να γελάει και να φλερτάρει. Συνήθως, δεν είναι τα μαγαζιά, όπου πας για γκουρμέ γεύση. Αυτά τα βρίσκεις στα εστιατόρια, που γνωρίζεις και που θα είναι το επόμενο μας αφιέρωμα. Κάποια από αυτά βέβαια, μαγειρεύουν πολύ καλά. Εκεί όμως, δεν πας μόνο για φαγητό, αλλά για αυτό που λένε οι Αμερικάνοι, τo to see and to be seen. Αυτά θα έλεγα, ότι είναι η τάση της εποχής. Τέτοια μαγαζιά υπάρχουν για όλες τις ράτσες. Και για τα πιο soft Βόρεια Προάστια και για τον πιο προχωρημένο του Κέντρου. Είναι θέμα γούστου, σε τι ατμόσφαιρα θέλεις να βρεθείς. Εγώ με τα μαγαζιά δεν είμαι ρατσιστής. Μου αρέσουν και τα έτσι και τα γιουβέτσι. Εξαρτάται από το mood στο οποίο βρίσκομαι. Και στο Nixon θα μπορούσα να είμαι και στο εντελώς "απέναντί" του, το Cash ή το Albion πχ . Εγώ τα μαγαζιά τα βλέπω "διαφυλετικά", δεν μπορώ να κολλήσω σε ένα είδος. Τέλοσπάντων, αυτό είναι υπόθεση του καθένα. Εγώ εδώ θα βγάλω και τα "δεξιά" και τα "αριστερά" που μου αρέσουν, να μιλήσουμε με πολιτικούς όρους, και πιο καινούρια και πιο παλιά, που έχουν αντέξει.

Φουάρ
Το Φουάρ είναι το new entry στη νυχτερινή Αθήνα του πολύ καλού και γνωστού φωτογράφου Χρήστου Πότσιου, που το έστησε. Ο Χρήστος είναι παλιός στο κουρμπέτι και παράλληλα με την φωτογραφία, που δεν αφήνει και πολλά λεφτά στις μέρες μας πια, έχει στήσει στο παρελθόν και άλλα τρία μαγαζιά το ΖΟΟ, το De Luxe και το Soul. Είναι σε ένα στενό επί της Μητροπόλεως, σε ένα παλιό, διατηρητέο κτίριο, και το οποίο παρότι βρίσκεται στον πρώτο όροφο, έχει και αυλή. Ο Χρήστος, που έχει καλή αισθητική ως άνθρωπος, έφτιαξε έναν πολύ όμορφο χώρο "σπασμένο" σε τέσσερα-πέντε κομμάτια (εστιατόρια, κλαμπ, γκάλερι, μπαρ, καφέ). Πανέμορφη είναι και η αυλή. Είναι ωραίο να βλέπεις παραδοσιακά κτίρια να αξιοποιούνται με σωστό και εστέτ τρόπο. Το μαγαζί δεν πουλάει τάχα προχωρημένη ή χιπστερική (ντε και καλά...) μούρη. Είναι κουλ και αυτό φαίνεται από την jazzy μουσική στο εστιατόριο. Στο μπαρ ή στο κλαμπ ανεβαίνουν τα beats, είτε με dj sets είτε με live εμφανίσεις. Εμένα με συγκινεί, ότι η κουζίνα του είναι ασιατικού χαρακτήρα και ειλικρινής, πράγμα δύσκολο, ειδικά στην Αθήνα, όπου τα thai και τα κινέζικα είναι θλιβερά από όλες τις πλευρές, είναι πραγματικά για νταούνιασμα. Ο σεφ Γιώργος Δραμηλαράκης, που έχει θητεία στο Kona Kai και στο Soul, δουλεύει πολύ το γουόκ (το οποίο εγώ αγαπάω) και το γκριλ. Το μαγαζί είναι φτηνό σχετικά και ως προς την σχέση τιμής-ποιότητας άριστο. Ωραία είναι και η ιδέα στο μπαρ, όπου με προτζέκτορα προβάλλονται ταινίες στον τοίχο.
Μητροπόλεως 72, Μοναστηράκι, 210 3211381
 
 
Κύριος

Ο Ειρηναίος Φιλιππίδης και ο Δημήτρης Αναγνώστου έφτιαξαν πέρσι έναν πολύ όμορφο χώρο στην σχεδόν ξεχασμένη πλατεία Μαβίλη, κάνοντας τον κόσμο να επιστρέψει και θυμίζοντας τις καλές εποχές του "Λώρα", όπου πηγαίναμε για ποτό στα όρθια. Κι εδώ, άλλος ένα φωτογράφος εμπλέκεται στο μαγαζί. Και δεν είναι άλλη από την Μάρα Δεσύπρη, παλιό μοντέλο και μετέπειτα φωτογράφο μόδας. Ένα από τα αδιαμφισβήτητα  fashion icons της πόλης, το αγαπημένο και τρελό κορίτσι και της παλιάς Γυναίκας, του Τερζόπουλου και της IMAKO. Ο χώρος έχει γίνει σε ένα νεϋορκέζικο ποστ-ιντάστριαλ στυλ. Όμως, οι καθρέφτες, τα βαλσαμωμένα εξωτικά πουλιά, οι κόκκινες κουρτίνες και οι απλίκες εμένα με παραπέμπουν σε μοντέρνο post-theater μαγαζί του Λονδίνου. Είναι μοντέρνο μαγαζί και πολύ ατμοσφαιρικό. Έχει πάρα πολύ καλά κοκτέιλς, τα καλύτερα στην πόλη, και εφευρετικά, μπορείς να τα ψάξεις και μόνος σου με τον μπάρμαν. Στον Κύριο κάθε τόσο παίζουν όλοι οι καλοί Έλληνες djs, και βαράνε από μια ώρα και μετά. No mercy. Νωρίτερα, είναι κουλαριστά τα πράγματα και τρως croque-monsieur, croque-madame, ακόμη και μύδια. Φέτος, απ' ό,τι μας είπε ο Δημήτρης, θα αλλάξει το μενού και θα έχει διάφορες εκπλήξεις σε σχέση με πέρσι. Το ωραίο κι εδώ είναι, ότι το φαγητό συνοδεύεται με καλή μουσική, τζαζ - έχω ένα κόλλημα με την τζαζ.
Δορυλαίου 4, Πλατεία Μαβίλη. Τηλ. 210 6400615
 
Nixon

Από τα λίγα μαγαζιά στον Κεραμεικό, που σου θυμίζουν εποχές που το Meetpacking District της Νέας Υόρκης ξεκίναγε. Το βράδυ σου κάνει εγκαταλελειμμένη πόλη το περιβάλλον. Είναι έναν δρόμο πιο πάνω σχεδόν από την Ιερά οδό, αλλά κανονικά θυμίζει συσκότιση στους δρόμους του Βερολίνου από τους Εγγλέζους. Ανοίγεις την πόρτα και βρίσκεις έναν πάρα πολύ ωραίο, ατμοσφαιρικό και νουάρ χώρο. Το μπαρ είναι στο επίπεδο του πεζοδρομίου και μπαίνοντας αμέσως αριστερά το εστιατόριο αρχίζει τρία σκαλοπάτια πιο πάνω. Λειτουργεί ήδη οκτώ χρόνια, αλλά είναι για μένα από τους πιο μοντέρνους χώρους στην Αθήνα από πλευράς διακόσμησης. Έχει κόκκινους δερμάτινους καναπέδες και καρέκλες, χαμηλό φωτισμό και η μουσική πάει από funk μέχρι Creedence Clearwater Revival. Μπορείς να ακούσεις και Έλβις. Κάτι σαν να έχεις βάλεις το iPod σου να παίζει στο shuffle. Ωραία, σπιτική μουσική. Ο φωτισμός του, αλλά και το στυλ του σε παραπέμπουν σε ποτάδικο κυρίως. Σου κάνει να πιεις εκεί, είτε στο μπαρ είτε στα τραπέζια. Θα μπορούσες να πεις, ότι παίζεις και σε αστυνομικό έργο, όχι της εποχής του Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ, αλλά από βιβλίο της Πατρίσια Χάισμιθ. Όχι ότι δεν τρως κιόλας, αλλά δεν είναι και για να ξεκοιλιαστείς - παρότι θα μπορούσες με τα μπέργκερ και τις μπριζόλες, αλλά, αν είναι να κλαμπάρεις κιόλας στον ίδιο χώρο, μπορείς να το πας πιο χαμηλά το μενού, πιο λάιτ. Μπορείς να πάρεις spring rolls με λαχανικά και γαρίδα σε oyster sauce, τάρτα με τυρί μετσοβόνε και καρότο, σαλάτα με ρόκα, σπανάκι και γραβιέρα. Τώρα, αν θες, πάρε μια καρμπονάρα να στανιάρεις, εάν η ώρα έχει προχωρήσει και έχεις πιει αρκετά, ή ραβιόλι με ρικότα και σπανάκι. Όπως μου 'λεγε η μάνα μου όμως, ρύζι και μακαρόνια τρως πριν πιεις για να μην μεθύσεις. Ωραίο μαγαζί.
Αγησιλάου 61Β, 2103462077
 
 
Albion

Το Albion στο Ν. Ψυχικό είναι άλλη ατμόσφαιρα από τα προηγούμενα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν πάρα πολύ ωραίο κήπο α λα παλαιά. Τέτοιου τύπου παλιάς Αθήνας είναι και τα τραπέζια. Η ατμόσφαιρα όμως, είναι διαφορετική, πιο μοντέρνα και σίγουρα δεν συχνάζουν παλιοί Αθηναίοι, συνομήλικοι του Ζάχου Χατζηφωτίου. Το Albion έχει κι έναν ωραίο εσωτερικό χώρο, όπου τις Παρασκευές και τα Σάββατα, όταν έρχεται ο χειμώνας, η μουσική γκαζώνει μετά τις 11. Βλέπεις κόσμο να χορεύει. Εμένα μ' αρέσει το έξω του. Μπορώ να πω, ότι είναι η αυλή στην οποία σκάω από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο, όταν θέλω να πάω κάπου έξω από το σπίτι, να φάω αξιοπρεπώς, να δω κανέναν άνθρωπο και να ακούσω μουσική. Λέω και καμία μαλακία με τον Νεκτάριο, που έχει χιούμορ. Στον κήπο η μουσική δεν μπορεί να βαρέσει το ίδιο δυνατά για ευνόητους λόγους. Θα το κλείσουν το μαγαζί. Ακούς ποπ και ροκ μουσικούλα, που μου θυμίζει έντονα μουσικές που έπαιζα στο ραδιόφωνο τα προηγούμενα χρόνια. Έχει tutti frutti κοινό. Και executives και τηλεοπτικούς αστέρες και σφιγμένα ταγιέρ και χαλαρές, Ελληνίδες μοντέλες, γιατί ο Νεκτάριος, ο ένας από τους ιδιοκτήτες (τον οποίο εγώ αποκαλώ και άνθρωπο των σπηλαίων, μιας και είναι φίλος μου, εύκολα τον έλεγες και Νταβέλη) ξέρει πώς να μαζεύει κόσμο απ' όλες τις ράτσες. Δεν είναι το κοινό της Αγίας Ειρήνης, αλλά μια χαρά είναι και οι άνθρωποι που δουλεύουν στις τράπεζες, άντρες και γυναίκες. Εγώ τρώω σολομό με λαχανικά σχεδόν μονοκούκι, γιατί παριστάνω, ότι κάνω δίαιτα, μιας και θα πιω δυο-τρεις βότκες. Αξιοπρεπή είναι και τα μακαρονικά του και σωστή για τέτοιο μαγαζί και η πίτσα. Παίρνω αυτή με τα καυτερά λουκάνικα μαζί με μια σαλάτα, που είναι από βαλεριάνα και κατσικίσιο τυρί.
Ομήρου 6, Νέο Ψυχικό, 210 6740710
 
Osterman

Εντάξει, το Osterman το ξέρετε όλοι. Όπως και την ιστορία του, ότι ήταν παλιά υφασματάδικo του Συμεωνίδη και ότι έχει τα πιο ψηλά ταβάνια στην Αθήνα. Είναι πάρα πολύ όμορφο μέσα, κάνοντας ένα mix ανάμεσα σε Νέα Υόρκη και Βερολίνο. Ακόμη υπάρχουν οι πάγκοι, όπου κόβανε τα υφάσματα, και παριστάνουν τα τραπέζια. Εδώ, η μουσική παίζει πιο χαλαρά, αλλά η μεγάλη μπάρα και τα όρθια τραπεζάκια χτίζουν μια ατμόσφαιρα bar. Κατά την γνώμη μου, θα μπορούσε να βαράει και πιο δυνατά η μουσική. Μ' αρέσει πάρα πολύ που ο μεγάλος χώρος σε συνδυασμό με τα ψηλά ταβάνια, σου δημιουργούν μια αίσθηση πολύβοου ψιθύρου, όπως στο Balthazar της Νέας Υόρκης. Ευτυχώς, κι εδώ το κοινό είναι tutti frutti, δεν είναι το καραμπινάτο της Αγίας Ειρήνης μόνο, μιας και το Osterman είναι πολύ όμορφο και στυλάτο, αλλά δεν κάνει δήλωση "μοντερνιάς". Έχει κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, απλά εμείς οι Έλληνες εν γένει στο στυλ μας δεν δείχνουμε πολύ κοσμοπολίτες. Sorry... Κι εδώ βρίσκεις πολύ καλά cocktails. Βέβαια, εγώ δεν πίνω cocktail, που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό μόδα, γιατί τα θεωρώ γυναικεία υπόθεση το βράδυ ή μετά το φαΐ. Εγώ είμαι του straight-through, ή καπνισμένο malt ή βότκα (όταν ξαναπαριστάνω, ότι κάνω δίαιτα). Το μενού είναι βασισμένο πιο πολύ στη γαλλική κουζίνα. Ωστόσο, είναι προσαρμοσμένο στα δικά μας ελληνικά, μεσογειακά στάνταρ. Από μπριζόλες έχει την rib eye, την onglet και την skirt stake και οι δυο τελευταίες μάλιστα είναι από black angus. Έχει και γευστικότατο ριζότο με σπανάκι, κατσικίσιο τυρί και λάδι τρούφας και φιλέτο ξιφία με γλυκιά σως τσίλι και καρότα γλασέ. Από ορεκτικά το καλύτερο είναι το κατσικίσιο τυρί με κρούστα ξηρών καρπών και μαρμελάδα ντομάτας. Ακόμη, θα γευτείς τα καλύτερα μύδια της πόλης, και έχεις την επιλογή ανάμεσα σε δύο συνταγές, είτε με lemongrass και τσίλι, είτε με λευκό κρασί και σκόρδο. Να ξέρεις, ότι θα πρέπει να φας ό,τι και να γίνει την tarte tatin με παγωτό βανίλια και την τάρτα λεμόνι. Το Όστερμαν, που κυριαρχεί και ως κτίριο στην Αγίας Ειρήνης, σου δίνει και την ευκαιρία στα διαλείμματα να πας εύκολα και σε τρία, τέσσερα μπαροκλαμπάκια στα δύο βήματα από εκεί.
Πλ. Αγίας Ειρήνης 10, Μοναστηράκι, 210 3243331
 
 
Rock & Balls

Αυτό το μαγαζί είναι χωρίς υπερβολή η υπερπαραγωγή, με όλη την σημασία της λέξης, στην Πλατεία. Τεράστιο, ψηλοτάβανο, με σωστή διακόσμηση και τεράστιες ζωγραφιές του Κερτ Κομπέιν, της Τζάνις Τζόπλιν, του Τζο Κόκερ και άλλων θρύλων στους τοίχους. Είναι εντυπωσιακό, σου δίνει την αίσθηση, ότι οι άνθρωποι έδωσαν λεφτά για να το φτιάξουν.  Επίσης, μου αρέσει που οι σερβιτόροι φοράνε 'καουμπόικα' καρώ πουκάμισα και τους μπερδεύεις με τον κόσμο. Έχει ανοιχτή κουζίνα, πράγμα που πάντα ζήλευα στα νεϋορκέζικα μαγαζιά. Μ' αρέσει να βλέπω καθαρούς μαγείρους και βοηθούς να πειραματίζονται σαν να είναι χημικοί. Είναι και αυτό που έχει τον περισσότερο εξωτερικό χώρο, πράγμα που το καθιστά επισκέψιμο και σε άσχετες ώρες, όχι μόνο το βράδυ. Σαν πρωτοτυπία έχει, ότι σερβίρει σχεδόν μόνο κεφτέδες. Έχει και μερικά ακόμη πιάτα, αλλά ο κεφτές είναι το must. Αλλά τι κεφτές! Κεφτές από φακές για τους χορτοφάγους, από φρέσκο κιμά, από κοτόπουλο, από χοιρινό, ακόμη και από μπριζόλα. Διαλέγεις τι κεφτέ θες και τον συνοδεύεις με 8 διαφορετικές σάλτσες. Τα γαρνίρεις, αν θες όλα αυτά, με μακαρόνια, ριζότο, πατάτες, πουρέ ή λαχανικά. Για όσους πίνετε κοκτέιλ, κι εδώ έχεις επιλογές καλές. Τα πιο γυναικεία πάνε με gin και vodka. Σε πιο "σκληρά", πολύ καλά είναι το Warm Feeling με βάση το ρούμι και Gold Fashion με βάση το ουίσκι. Όπως δείχνουν και τα τεράστια icons στον τοίχο, η μουσική που θα παίζει αργότερα είναι ροκ, παλιά και καινούρια, και τζαζομπλούζ. Κι εδώ βρίσκεις πολλές 'ράτσες' σε καλή μείξη, σαν καλό κοκτέιλ. Το τολμούν κι οι μεγαλύτεροι (σαν κι εμένα εννοώ).
Βασιλικής 2 & Πλατεία Αγ. Ειρήνης, Μοναστηράκι
 
 
Mikro

Άντε να πάμε και λίγο Γλυφάδα τώρα, όπου οι άνθρωποι ζούνε σε άλλους ρυθμούς. Όποτε πάω εκεί, νομίζω, ότι έχω να κάνω με τουρίστες στο Μαϊάμι. Δεν ξέρω, πώς γίνεται, αλλά σε αυτή την περιοχή το κυρίαρχο λουκ είναι το beachwear. Τίγκα στα μαγαζιά είναι η περιοχή και χαμός γίνεται στο Opus, που το βράδυ από καφετέρια γίνεται club, όπως και στο διπλανό του, το Joy. Κόλαση γίνεται στη γωνία. Αυτό όμως, που ανταποκρίνεται πιο πολύ στην έννοια bar restaurant είναι το Mikro. Μακρόστενο, με τεράστια μπάρα στα δεξιά και αλλεπάλληλα δωματιάκια στα αριστερά, όπου υπάρχουν τα τραπέζια. Και ωραίο κήπο, σχεδόν εξωτικό, για το καλοκαίρι, και με τραπέζια, αλλά και τίγκα στα όρθια για ποτά. Ξεκινάει ως εστιατόριο και από μια στιγμή και πέρα γίνεται κόλαση. Ωραίος κόσμος, χαρούμενος, παραλιακός... Παίζει καλή house μουσική και συχνά πυκνά περνάνε από εκεί οι καλύτεροι djs του είδους. Δεν έχω φάει για να σας πω, αλλά είναι τα πράγματα μεσογειακής κουζίνας με την ευρεία έννοια. Ωραία ατμόσφαιρα έχει τα βράδια.
Κύπρου 13, Γλυφάδα, 2108941031
 

Rock 'n' Roll

Το γνωστό Rock 'n' Roll έχει μεταφερθεί εδώ και μερικά χρόνια από την αίθουσα-σύμβολο, που ήταν για δεκαετίες, σε μια άλλη πάνω στην Πλατεία Κολωνακίου, που έχει γράψει δική της τεράστια και μακρόχρονη ιστορία, με διάφορα μαγαζιά. Από τη Φιλικής Εταιρείας 14 έχουν περάσει μαγαζιά-θρύλοι. Το Rock 'n' Roll είχε το δικό του όνομα, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μίξη. Εδώ μαγειρεύουν καλά και παραδοσιακά burger του Rock 'n' Roll, αλλά έχουν και μια πιο παραδοσιακή κουζίνα, πιο μοντέρνα θα έλεγα. Έχει tapas, έχει σαλάτες, έχει ψαροειδή. Κι εδώ, τουλάχιστον τρία βράδια την εβδομάδα μετά τις 12 γίνεται κόλαση. Ιστορικά το μέρος είναι πιο νεανικό, αλλά περνάνε από εκεί και όσοι αντέχουν στον χρόνο.  Παρότι χαμηλοτάβανος, είναι πολύ ωραίος χώρος και το μπαρ μεγάλο με πολλά χαμηλά τραπεζάκια γύρω. Το Rock 'n' Roll έχει μεγαλώσει τέσσερις, πέντε γενιές Αθηναίων στο προηγούμενο μαγαζί και συνεχίζει να το κάνει και στη νέα του έκδοση. Παίζει μόνιμα dj και παίζει καλή dance μουσική.
Φιλικής Εταιρείας 14, Κολωνάκι,  2107220649
 
Cash

Τώρα πάμε σε πιο κυριλέ ατμόσφαιρα. Το κοινό εδώ είναι δύο ταχυτήτων, έχουμε τον πόλεμο των δυο κόσμων. Στα τραπέζια του εστιατορίου μπορείς να δεις επιχειρηματίες, ανθρώπους της showbiz και mix μεγαλύτερων ηλικίων. Στο μπαρ γύρω του, που βαράει μουσική πιο δυνατά, βρίσκεις ωραίο, νεανικό κόσμο. Το χειμωνιάτικο μενού του πάει πιο πολύ προς brasserie, με ριζότι, χτένια Σεν Ζακ, ταλιάτα, λαβράκι κτλ Το καλοκαίρι στην αυλή, και στην κουζίνα, μεταφέρεται ένα από τα καλύτερα γιαπωνέζικα εστιατόρια της Αθήνας, το Oozora. Το Oozora που βρίσκεται μερικά στενά παραπέρα τον χειμώνα, έχει τρομερή κουζίνα, και πολλές φορές μετατρέπεται σε μπαροκλαμπάκι, αλλά σε αυτό θα επανέλθουμε μια άλλη φορά. Απλά, θέλω να πω, ότι οι πιτσιρκάδες που το έχουν το ψάχνουν πολύ και στην κουζίνα και στα ποτά. Στην χειμωνιάτικη έκδοσή του, στον πάνω όροφο είναι το εστιατόριο και στο κάτω το μπαρ, όπου παίζουν πολλά γκρουπάκια στις ημερήσιες και υπάρχει και ελληνικό πρόγραμμα. Πας επάνω τρως, δηλαδή τύπου γαλλικά, και μετά πας κάτω και ανάλογα την βραδιά πέφτεις πάνω σε dance μουσική με dj, σε pop συγκρότημα τύπου Μέλισσες ή σε ελληνική μουσική τύπου Καμπακάκη. Είναι το στάτους της Κηφισιάς για μεγάλη γκάμα και ωραίων κοριτσιών και αγοριών, αλλά και μεγαλύτερων, όπως είπα, που τους αρέσει να τα βλέπουν. Και τρως και καλά.
Δηληγιάννη 54, Κεφαλάρι