Η "τρομοκρατική" εμπειρία του Μπάμπη Παπαδημητρίου καθώς οδηγούσε μέσα στην Μεγάλη Βρετανία

Στο ραδιόφωνο του BBC2 η συζήτηση μεταξύ του δημοσιογράφου στο στούντιο και ακροατών, ειδικών, ταξιδιωτών, καθηγητών, πρώην στρατιωτικών, μελών ΜΚΟ και πολλών άλλων είχε ανάψει: «πρέπει να ρίξουμε πυρηνική βόμβα στο ισλαμικό κράτος;» ή «should we nuke them? » για να είμαι ακριβής. Δεν μπορούσα να το πιστεύσω. Σε λίγες μέρες πέρασα μέσα από δεκάδες μικρές και μεγαλύτερες πόλεις: στα δημόσια κτίρια η βρετανική Union Flag κυμάτιζε μεσίστια. Σχεδόν παντού υπήρχαν φωτισμοί ή αφίσες στα τρία χρώματα του γειτονικού κράτους: Μπλε-Λευκό-Κόκκινο.

Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στην kathimerini.gr

Στις ειδήσεις, τηλεόραση και Τύπος χωρίς διαφορές, στις συζητήσεις, μεταξύ νέων και παλαιότερων, παντού, το μεγάλο θέμα είναι ένα και μοναδικό: η Ευρώπη απειλείται.

Η απάντηση είναι επίσης μοναδική. Οι Ευρωπαίοι θα κάνουν ό,τι έκαναν με άλλες παρόμοιες απειλές. Θα απαντήσουν με ευθύτητα, αποφασιστικότητα και χωρίς περιστροφές. «A la guerre, comme à la guerre», με τα κράτη δηλαδή να προσαρμόζονται στην ανάγκη περιορισμού καθημερινών ελευθεριών, την επιβολή περισσότερων ελέγχων, την ανάδειξη όσων μας ενώνουν και την υποβάθμιση όσων μας χωρίζουν.

Στο μεταξύ η συζήτηση προχωρούσε. Μη φανταστείτε τίποτε το ακραίο. Υπήρχε μια συνεχής διακύμανση. Το αυτονόητο συμπέρασμα ήταν ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτε τέτοιο, για λόγους ανθρωπιστικούς, πολιτισμικούς και, τελικά στρατιωτικούς. Οσοι ήσαν «υπέρ» είχαν την άποψη ότι «δεν παίζεις» με την τρομοκρατία. Το ενδιαφέρον, για μένα και για μας, ήταν πως όσοι ακροατές ήσαν «κατά» της συθέμελης εξαφάνισης του ισλαμικού κράτους, φρόντιζαν να εξηγήσουν ότι επιθυμούσαν το ίδιο ζωηρά με τους άλλους την απόλυτη νίκη επί της απειλής.

Είναι καλό να μη μας διαφεύγει ότι απέναντι στην απειλή είμαστε εξίσου εκτεθειμένοι στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει καμία εξήγηση ή «δικαιολογία» στις πράξεις των δολοφόνων. Στην Ευρώπη γνωρίζουμε πολύ καλά τι συνέβη όταν οι ηγέτες της έκαναν το λάθος να υποτιμήσουν ή να «εκμεταλλευτούν» τον κίνδυνο των παρανοϊκών επιτιθεμένων. Καμία «συμφωνία του Μονάχου» δεν μπορεί να υπάρξει και αυτό έχει άμεσες επιπτώσεις για τη χώρα μας.

Η κυβέρνηση, δηλαδή ο πρωθυπουργός, θα κληθεί σύντομα να συμμετάσχει στα μέτρα για τη διάλυση του ισλαμικού κράτους. Δυστυχώς, στον ευρύτερο φιλοκυβερνητικό χώρο καλλιεργείται μια παράδοξη σύγχυση ως προς τα κίνητρα, τους σκοπούς και την κατανομή των ευθυνών για την κατάσταση στη Συρία ή και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή. Η τρομοκρατία των ισλαμιστών δεν επιδιώκει τίποτε το καλό για το παλαιστινιακό ζήτημα. Ούτε, από την άλλη, συνδέεται άμεσα με την επιθυμία απόκτησης πυρηνικών, όπως κάποιοι ανεγκέφαλοι θεοκρατιστές οραματίζονται. Αντιστοίχως, η καταστροφή του ισλαμικού κράτους δεν θα βοηθήσει αυτομάτως στην ανάδειξη επιτυχημένων και ανοικτών κρατών στον αραβικό κόσμο.