Vintage Story: Όταν το ελληνικό πλοίο Καπετάν - Γιάννης ναυάγησε στην Σκωτία μέσα σε θύελλα, 10.000 τόνοι ζάχαρης... τάισαν τα ψάρια 

Η ιστορία του MV Captayannis 

Το φορτηγό πλοίο «Καπετάν Γιάννης» κατασκευάστηκε στη Δανία και καθελκύστηκε τον Σεπτέμβριο του 1946 με την ονομασία Norden. Το μήκος του έφτανε τα 121 μέτρα, το πλάτος του τα 17,17 μέτρα και το βύθισμα του ήταν 7,6 μέτρα. Το 1963 πωλήθηκε στην M & SJ Paleocrassas Bros που είχε έδρα των Πειραιά και μετονομάστηκε σε Captayannis ή «Καπετάν Γιάννης».

Σύμφωνα με το e-nautilia.gr, στο τελευταίο του ταξίδι το «Καπετάν Γιάννης» ήταν φορτωμένο με ακατέργαστη ζάχαρη και εκτελούσε το δρομολόγιο Καραϊβική- Greenock (Σκωτία).

Η σύγκρουση με το τάνκερ και οι προσπάθειες του καπετάνιο να το πάει στα ρηχά
Η Σκωτία έμελε να είναι ο τελευταίος προορισμός του «Καπετάν Γιάννης».

Τον Ιανουάριο του 1974, η Captayannis είχε φτάσει στο Clyde και αγκυροβόλησε περιμένοντας να δέσει και να ξεφορτώσει τη ζάχαρη.

Ωστόσο τη νύχτα της 27ης Ιανουαρίου 1974, ο καιρός επιδεινώθηκε ξαφνικά και μια ισχυρή θύελλα έπληξε τη δυτική ακτή, με ανέμους άνω των 60 μίλια ανά ώρα σε ένα -υπό φυσιολογικές συνθήκες- ήρεμο αγκυροβόλιο. Εκείνη τη νύχτα συνέβη το μοιραίο. Αν και ο «Καπετάν Γιάννη» άντεχε στον καιρό, το τάνκερ της BP που βρίσκονταν αγκυροβολημένο κοντά, ξέσυρε.

Η σύγκρουση των δυο πλοίων αν και ήταν αναπόφευκτη, δεν ήταν αυτή που προκάλεσε το ναυάγιο, αλλά οι αλυσίδες από τις άγκυρες του τάνκερ που προκάλεσαν ρήγμα στο «Καπετάν Γιάννης», με αποτέλεσμα την εισροή υδάτων στο πλοίο.

Ο πλοίαρχος του «Καπετάν Γιάννης» προσπάθησε να το προσαράξει στα ρηχά νερά της αμμουδιάς. Το πλοίο έγειρε προς τη μια πλευρά το επόμενο πρωί, και παραμένει εκεί από τότε.

Στο σημείο έσπευσε άμεσα το μεγαλύτερο ρυμουλκό του λιμανιού και κατάφερε να παραλάβει όλο το πλήρωμα σώο.

Στους ντόπιους είναι γνωστό ως το «πλοίο της ζάχαρης»

Αν και στο σημείο που το οδήγησε ο πλοίαρχος τα νερά είναι ρηχά δεν υπήρξε ποτέ οποιαδήποτε προσπάθεια να διασωθεί. Πλέον, αν και έχει λεηλατηθεί, το «Καπετάν Γιάννης» έχει γίνει αξιοθέατο της περιοχής, αλλά και σπίτι ψάρια και πουλιά. Οι ντόπιοι το αποκαλούν «πλοίο της ζάχαρης» γιατί όταν βυθίστηκε «τάισε» τα ψάρια με 10.000 τόνους ζάχαρης.