Η προβληματική Γερμανία - Τι συμβαίνει πραγματικά με τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης

Όμως από την κρίση του 2008 και μετά τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν.

Γράφει ο Κάσσανδρος (kassandros.gr)

Τα Ευρωπαϊκά κράτη του Βορρά με εξάρχουσα την Γερμανία ανακάλυψαν πως οι πιστώσεις τους στον Νότο ευρίσκοντο σε κίνδυνο και θα παρέσυραν το τραπεζικό τους σύστημα που ήταν ήδη βαριά λαβωμένο, ιδίως το γερμανικό, από τα αμερικανικά τοξικά χρηματοπιστωτικά προϊόντα και από τα ναυτιλιακά δάνεια.

Η μέθοδος που επέλεξαν, ουσιαστικά η κρατικοποίηση των Δανείων του Νότου από τα κράτη του Βορρά, έναντι υποθήκευσης του συνόλου της κρατικής περιουσίας των Νοτίων και με ταυτόχρονη επιβολή αυστηρής λιτότητας σε αυτά, ενώ θεωρητικά ήταν η λύση για το ζήτημα στην πράξη αποδείχτηκε η αρχή του τέλους της Ευρωπαϊκής συνοχής, αλλά και η αρχή του τέλους της Γερμανικής Οικονομικοπολιτικής κυριαρχίας.

Η βάση της Οικονομικής της κυριαρχίας είναι οι εξαγωγές της Γερμανίας, η οποία εξάγει το αφύσικο ποσοστό του 50% του ΑΕΠ της. Όμως η Ευρώπη και μάλιστα η Νότια ήταν σημαντικός πελάτης για τους Γερμανούς εξαγωγείς. Η λιτότητα που επεβλήθη με γερμανική πρωτοβουλία σε όλη την Ευρώπη είχε σαν αποτέλεσμα την μείωση των εισαγωγών από τα κράτη της Ευρώπης. Η Ασία που γίνεται όλο και περισσότερο αυτάρκης δεν είναι πλέον παράδεισος για τις γερμανικές εξαγωγές. Οι κυρώσεις για το Ουκρανικό  απάλειψαν την Ρωσία ως σίγουρο πελάτη. Μένουν οι ΗΠΑ. Με την άρνηση της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου που θα συνήπτε η ΕΕ με τις ΗΠΑ, την οποία τορπίλισε η Γερμανία, οι εξαγωγές στις ΗΠΑ θα δυσκολέψουν.

Οι γερμανικές εταιρείες για να κρατήσουν μερίδιο της αγοράς μειώνουν πολύ τα κέρδη τους πράγμα που δυσκολεύει την μελλοντική τους επιβίωση και ανάπτυξη αφού το κεφάλαιο πλέον δεν εισπράττει το πλεόνασμα εκείνο που θα έβγαζε την Οικονομία από τον φαύλο κύκλο της στασιμότητας, του αποπληθωρισμού και των αρνητικών επιτοκίων .

Εκτός από τις εξαγωγές, δύο είναι οι οικονομικοί συστημικοί κίνδυνοι για την Γερμανία, οι καταρρέουσες υποδομές της και το καταρρεύσαν ήδη ανομολόγητα χρηματοπιστωτικό της σύστημα.

Αρχίζοντας από τις υποδομές που είναι το μικρότερο κακό η έλλειψη  συντήρησης του εξαιρετικού γερμανικού συστήματος υποδομών αρχίζει να τις πλησιάζει προς αυτές του Νότου.

Δύο παραδείγματα αρκούν.

Το πρώτο αφορά οδούς και γέφυρες. Κοντά στην Κολωνία που είναι από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες γερμανικές πόλεις, η γέφυρα που συνδέει το Λέβερκουσεν με την Κολωνία διασχίζοντας τον Ρήνο  έχει καταρρεύσει λόγω έλλειψης συντήρησης. Ουρές φορτηγών κάνουν παράκαμψη γιατί η γέφυρα δεν αντέχει το βάρος τους πλέον.

“Βλέπουμε το ατσάλι να σπάει, βλέπουμε το ατσάλι να σκίζεται και καταλαβαίνουμε ότι χρειάζεται απεγνωσμένα συντήρηση”, λέει τοπικός παράγων.

Μετά από δεκαετίες εγκατάλειψης οι Γερμανοί πρέπει τώρα να συντηρήσουν τις υποδομές τους, όσο επιτρέπει ο προϋπολογισμός βέβαια. Η Γερμανία από 3η χώρα στον κόσμο σε υποδομές το 2006, είναι τώρα 11η.

Το δεύτερο αφορά στους, θαυμαστούς για Έλληνες, Γερμανικούς Σιδηροδρόμους.

2,000,000 ώρες χάνονται κάθε μέρα σε καθυστερήσεις στους επιβατικούς και εμπορικούς συρμούς της Γερμανίας. Οι ταχύτητες μειώνονται λόγω φθαρμένων σιδηροδρομικών γραμμών και απηρχαιωμένης σηματοδότησης. Η κατάσταση των Γερμανικών Σιδηροδρόμων είναι προβληματική, κυρίως λόγω βραδείας κατάρρευσης των υποδομών, μερικές από τις οποίες ανάγονται στον 19ο Αιώνα.

Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών  Σόιμπλε, συμφώνησε σε ένεση ρευστότητας ύψους 1 δισεκ. ευρώ στην υπερχρεωμένη εταιρία σιδηροδρόμων Deutsche Bahn και σε πρόσθετες επενδύσεις στο δίκτυό της, όπως ανακοίνωσε  το υπουργείο Μεταφορών.

Η Deutsche Bahn έχει χρέος ύψους περίπου 20 δισ. ευρώ.

Τον Ιούλιο, ο οίκος αξιολόγησης αξιόχρεου Standard & Poor’s υποβάθμισε την πιστοληπτική αξιολόγηση της εταιρίας σε “AA-“ από “AA”, επικαλούμενος τις αδύναμες επιδόσεις και την αβεβαιότητα για το χρονοδιάγραμμα και τα έσοδα της μερικής ιδιωτικοποίησης. Τα κέρδη της εταιρείας που εδίδοντο στο Γερμανικό Δημόσιο επεστρέφοντο με μορφή επενδύσεων. Η υποκρισία αυτή που κράτησε αρκετά χρόνια τελείωσε και η πραγματικότητα αρχίζει να αποκαλύπτεται.

Το σημαντικότερο όμως ζήτημα στην Γερμανία είναι η κατάσταση του Τραπεζικού της συστήματος. Όλες οι Γερμανικές Τράπεζες είναι σε κάποιο βαθμό προβληματικές, το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι αυτό της Deutsche Bank. Το πρόβλημα της Deutsche Bank αφορά την παγκόσμια οικονομική κοινότητα λόγω του μεγέθους της και της αλληλεξάρτησης της με τις άλλες μεγάλες συστημικές Τράπεζες.

Πράγματι ανεξέλεγκτη  κατάρρευση  της Deutsche Bank θα σημάνει για το παγκόσμιο σύστημα μεγαλύτερη κρίση από αυτό της κατάρρευσης της Lehman Brothers, διότι μεταξύ άλλων, η Deutsche Bank έχει πολύ μεγαλύτερη μόχλευση από την Lehman Brothers όταν αυτή κατέρρευσε.

Όπως φαίνεται από το παραπάνω σχήμα, το οποίο προέρχεται από πρόσφατη μελέτη του Δ.Ν.Τ, η Deutsche Bank είναι συνδεδεμένη και μπορεί να παρασύρει όλες τις μεγάλες παγκόσμιες Τράπεζες, που και αυτές έχουν ήδη σημαντικά  προβλήματα ρευστότητας και κεφαλαιακής επάρκειας. Η Deutsche Bank με την πτώση της θα προκαλέσει αλυσιδωτή αντίδραση.

Το χαρτοφυλάκιο παραγώγων της DB ήταν τον Δεκέμβριο πέρυσι 43 τρισεκατομμύρια ευρώ.!  Αυτό είναι 20 φορές μεγαλύτερο από το Γερμανικό ΑΕΠ.

Εκτός από την ανεπάρκεια κεφαλαίων της η Τράπεζα αυτή έχει αδυναμία να διαθέσει θυγατρικές της ή τις πουλάει επί ζημία της. Είναι στο στόχαστρο της Αμερικανικής Οικονομικής Δικαιοσύνης, η μετοχή της έχει ήδη χάσει το 90% της αξίας της , συνεχίζει να πέφτει δραματικά, και το μέλλον της είναι ακόμη περισσότερο ζημιογόνο στην περίοδο οικονομικής καχεξίας που βιώνουμε με αρνητικά επιτόκια.

Αυτή η κατάσταση  έχει φέρει σε αδιέξοδο όλες τις Γερμανικές Τράπεζες, όπως την δεύτερη μεγαλύτερη Commerzbank, η οποία έχει ήδη καταρρεύσει και κόβει πάλι φέτος 10,000 θέσεις εργασίας στην Γερμανία. Προβλήματα έχουν και οι περισσότερες Ευρωπαϊκές. Απλά οι Γερμανικές Τράπεζες κρύβουν με κυβερνητική επιμέλεια την πραγματική τους κατάσταση.

Ουσιαστικά  ο κ. Σόιμπλε είναι τόσο ψευδόμενος και απατεών για την Οικονομία της χώρας του, όσο και οι Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί, κλπ, συνάδελφοι του.

Όλες οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες είναι διασωληνωμένες με την ΕΚΤ και η ζωή τους εξαρτάται από αυτήν την τεχνική υποστήριξη, που με μέγιστη υποκρισία κριτικάρουν οι Γερμανοί .

Η Γερμανία έχει δύο ογκόλιθους που υποθηκεύουν το μέλλον της.

Ο πρώτος είναι ότι ακόμη πληρώνει τις συνέπειες της απόπειρας της να συνδεθεί οικονομικά με την Μόσχα και να κυριαρχήσει στην Βορειοανατολική Ευρώπη, ερήμην των Αμερικανών, οι οποίοι όμως είναι αυτοί που παρέχουν για πάνω από εξήντα χρόνια την Αμυντική ομπρέλα της, μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Ο δεύτερος είναι η σύγκρουση του Αμερικανικού Μέγα-κεφαλαίου με το Γερμανικό αντίστοιχο.

Οι επιθέσεις στην Φολκσβάγκεν, την Deutsche Bank, την Bosch κλπ και οι αντεπιθέσεις στην Apple, την Google και την Microsoft, μαζί με τον τορπιλισμό της συνθήκης Διατλαντικού Εμπορίου θα έχουν κόστος δυσβάστακτο για την Γερμανία αλλά και την υπόλοιπη ΕΕ.

Τα απόνερα της κρίσης του 2008 αλλά και το προσφυγικό δημιούργησαν έναν νέο εθνικισμό όπου το κάθε κράτος νομίζει ότι επιστρέφοντας στα σύνορα του, αποποιούμενο την Παγκοσμιοποίηση και προστατεύοντας την Οικονομία του, θα γλιτώσει από τις συνέπειες.

Η Γερμανία, όλο και περισσότερο, θεωρεί ότι είναι αρκετά ισχυρή για να εφαρμόσει και να επιβάλλει στους άλλους, την Εθνικά συμφέρουσα Πολιτική της.

Η Γερμανία είχε πάντα την ψευδαίσθηση ότι μπορούσε να αντέξει τις απώλειες και τελικά κυριαρχώντας θα τις αποκαθιστούσε.

Η Πολιτική αυτή θα καταστρέψει την Ευρώπη μαζί με την Γερμανία, η οποία θα θεωρηθεί ακόμη μια φορά υπεύθυνη για την Ευρωπαϊκή και ίσως παγκόσμια καταστροφή.

Αυτό θα είναι πιθανώς εν μέρει άδικο. Ευθύνονται και άλλοι.

Αυτό όμως πάντα συμβαίνει όταν μία χώρα παίρνει αντιπαραθετικά την Εξουσία, αλλά αποποιείται ταυτόχρονα τις Ευθύνες που την συνοδεύουν.