Κατερίνα Τσεμπερλίδου: Με αγαπώ; Χτίζοντας την αυτοεκτίμησή μου με 8 τρόπους!

Από αυτές, άλλοτε βγαίνουμε νικητές και άλλοτε χαμένοι – βέβαια σχεδόν πάντα κερδίζουμε μια γνώση παραπάνω για το πώς να χειριζόμαστε ένα πρόβλημα. Συνήθως, όμως, πέφτουμε και σε μια παγίδα, εξαιτίας φόβων και ανασφαλειών που έχουμε μέσα μας και προδίδουμε την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση ως προς τον εαυτό μας.

Στον κυκεώνα των ανθρώπινων σχέσεων, εξαντλούμαστε πολλές φορές για το καλύτερο αποτέλεσμα, κάνοντας υποχωρήσεις, ερχόμενοι στη θέση του άλλου, αφήνοντάς του τον απαραίτητο για εκείνον χώρο. Για εμάς όμως; Ποιος κάνει υποχωρήσεις για εμάς; Ποιος κατανοεί τις δικές μας εντάσεις, την κούραση από τη δουλειά, τις αδυναμίες μας;

Εάν δεν ακούγεται κάποια απάντηση στις ερωτήσεις μας, τότε αδίκως μειώνουμε τον εαυτό μας και τα θέλω μας, στο βωμό της ικανοποίησης των άλλων από το φιλικό, οικογενειακό ή συντροφικό περιβάλλον.

Το σημαντικότερο φάουλ που κάνουμε βέβαια δεν είναι επ’ ουδενί το δόσιμο χωρίς αντάλλαγμα- αυτό άλλωστε έγκειται και στο προσωπικό μας μεγαλείο. Το φάουλ είναι πολύ συγκεκριμένο και δίνει ώθηση σε αλυσιδωτές αντιδράσεις: δεν εκτιμάμε τον εαυτό μας αρκετά ώστε να τον προστατεύσουμε από καταστάσεις άδικες προς αυτόν! Έτσι αφηνόμαστε εκτεθειμένοι σε μονομερείς συμβιβασμούς, μας τοποθετούμε στη θέση του θύματος, μεμψιμοιρούμε..κοινώς γινόμαστε δυστυχισμένοι.

Η ασπίδα μας σε αυτές τις αρνητικές συνθήκες είναι πανίσχυρη και εντοπίζεται στην αγάπη, την εκτίμηση και το σεβασμό πρώτα προς εμάς και έπειτα απέναντι στους άλλους και όχι αντίστροφα.

Παρακάτω, μετράμε οκτώ τρόπους να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή μας με τις πράξεις και τις συμπεριφορές μας, διαμορφώνοντας τη ζωή μας σύμφωνα με τα μέτρα μας, σύμφωνα με όσα μας αξίζουν, αναφέρει το tsemperlidou.gr.

• Τιμώ τον εαυτό μου, λαμβάνοντας υπόψη όσα είμαι. Εκτιμώ όσα έχω και μέσα μου και έξω μου – Ξεχωρίζω στο μυαλό μου τη διαφορά του τι θέλω και του τι χρειάζομαι. Έτσι αποκτώ καλύτερη εικόνα για τις ανάγκες μου. Mε δέχομαι και με αγαπώ! Αν δεν αγαπώ εμένα, δε θα μπορέσω να αγαπήσω κανέναν έξω από εμένα.
• Είμαι ο λόγος της δυστυχίας μου ή του κακού μου κεφιού – η ροή της ζωής μας εξαρτάται από τις δικές μου αποφάσεις, όχι από τις αποφάσεις των άλλων. Κοιτώ τον εαυτό μου σα δημιουργό καταστάσεων στην καθημερινότητά μου, σαν συντελεστή και όχι σα θύμα.
• Εάν θέλω να αλλάξω κάτι στη ζωή μου, αλλάζω κάτι και στον τρόπο που χειρίζομαι τα γεγονότα στη ζωή μου. Το να κάνω το ίδιο πράγμα κάθε φορά, περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα, δε θα μου φέρει αυτό που επιθυμώ. Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου στην ανάληψη αποφάσεων. Εμπιστεύομαι το ένστικτό μου. Αν κάτι δε μου φαίνεται αληθινό, ίσως και να μην είναι. Προσοχή, πίστη στο ένστικτο δε σημαίνει θεοποίηση της καχυποψίας.
• Προσελκύω στην κάθε μου μέρα, αυτό που νιώθω και αυτό που είμαι. Όσο κρατάω θετική στάση στα πράγματα και δείχνω πίστη για τα καλά που περιμένω να μου συμβούν, τόσο περισσότερο τα τραβάω προς το μέρος μου.

• Όπως εκτιμώ τα μέσα μου, εκτιμώ και τα έξω μου. Σέβομαι το σώμα μου και δεν το κακοποιώ ούτε μεταφορικά ούτε κυριολεκτικά.
• Συγχωρώ. Με κάνει καλύτερο άνθρωπο, προκαλεί εσωτερικό θαυμασμό. Άλλο όμως συγχωρώ, άλλο ξεχνώ.
• Επιλέγω προσεκτικά το περιβάλλον μου – φροντίζω να με περιστοιχίζουν άνθρωποι που εκτιμούν και τα δυνατά μου στοιχεία και τις αδυναμίες μου, με ενθουσιασμό στη ζωή.
• Δέχομαι τα τρωτά μου σημεία – έτσι μόνο μπορώ να ενδυναμώσω τον εαυτό μου. Συνειδητοποιώ πως είμαι ένας άνθρωπος με «γρατζουνιές» αλλά με την καρδιά ανοιχτή προς τις περιπέτειες και τις δοκιμασίες που θα αντιμετωπίσω. Μου έχω εμπιστοσύνη και θα τα καταφέρω.