Διαβάστε μόνο στο Eirinika.gr την συνέντευξη της Αστερόσκονης, ε, συγγνώμη της Ελένη Βασιλείου... και μαγευτείτε από τον ''Παραμυθένιο'' λόγο της μιας άλλης εποχής! (φωτό)''

Ε.Ν: Ελένη, μίλησέ μας λίγο για εσένα. Τι είναι η αστερόσκονη; Πως και πότε ξεκίνησε;

Ε.Β: Κατάγομαι από το Νησί του Δία. Γεννήθηκα  και μεγάλωσα στον Πειραιά. Τα τελευταία χρόνια ζω στο Χαλκούτσι Ωρωπού, με την οικογένειά μου .Στο βιογραφικό μου έχω 3 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και συμμετοχές σε ομαδικές -κυρίως- φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Άρθρα μου υπάρχουν σε διαδικτυακές στήλες κοινωνικού και ποιητικού χαρακτήρα.



Επέλεξα μέσα από εθελοντικές δράσεις να περπατήσω μονοπάτια και να χαράξω ουρανούς κυρίως παιδικούς. Αφήνω αστερόσκονη σε κάθε πέρασμά μου και διαδίδω μηνύματα από μέρη μακρινά. Κάποιοι τα αποκαλούν παραμύθια, εγώ όμως υποστηρίζω μέσα από τον γραπτό μου λόγο...την δική μου αλήθεια. Είμαι μητέρα 2 αγοριών και εξακολουθώ να ζω, στη Χώρα του Ήλιου.



Η αστερόσκονη συλλέχθηκε πρώτη φορά πριν από 4 χρόνια όταν προσπάθησα να αγγίξω μικρά κομμάτια γυάλινα που έλαμπαν στον δρόμο . Θυμάμαι τις χούφτες μου να γυαλίζουν χωρίς να νιώθω πόνο από τα ''καρφάκια'' που είχα μέσα σε αυτές. Τότε ήταν που χαμογέλασα, κοίταξα ψηλά...και ψιθύρισα. Αστερόσκονη.....



Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε. Στην αρχή κλείστηκε σε βαζάκια και στάλθηκε σε ανθρώπους στην Ελλάδα στην Κύπρο και στην Αμερική με την ελπίδα να φέρει χαρά και να ξυπνήσει το παραμύθι. Έπειτα μοιράστηκε σε ιδρύματα και σε στέγες ανηλίκων καταλήγοντας σε παιδιά με καρκίνο . Η αστερόσκονη υπάρχει σε τοίχους παιδικών δωματίων και σε τοίχους που φιλοξενούν οι άχρωμες πόλεις...και έπεται συνέχεια .


 
Ε.Ν: Πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα από που πηγάζει... και πότε εμπνέεσαι περισσότερο;

Ε.Β: Η πίστη που έχουμε μέσα στη ψυχή και στην καρδιά, είναι για τον καθένα ,συναισθήματα διαφορετικά… επέλεξα να ακολουθήσω έναν κόσμο, που η γιαγιά, μου μιλούσε κάθε νύχτα, καθώς ,μου έπλεκε τα μαλλιά…θυμάμαι όταν μου είπε, για τις νεράιδες, (μυστικό) απλά της χαμογέλασα, κι έδωσα έναν όρκο(παιδικό)… πέρασαν χρόνια…κι η γιαγιά, δεν είναι πια εδώ, έγινε αστέρι λαμπερό, ψηλά…στον ουρανό…μα ο όρκος…που κάποτε έδωσα, σαν ήμουν παιδί,χαράχτηκε στο δρόμο μου, και με ακολουθεί…δύσκολο…να μιλά κανείς για όμορφα παραμύθια, να προσπαθεί ,να φλέγεται, να δείξει την αλήθεια…για έναν κόσμο…μακρινό, μα τόσο κοντινό, που αιώνες διαδίδεται σαν κάτι ”άφθαρτο”…κάποιες φορές τα βλέμματα τη πλάτη μου κοιτάζουν, έτσι από περιέργεια, κι ύστερα απλά χλευάζουν…τον κόσμο που επέλεξα, να διαδώσω…όπως,ρομαντικός -πολύχρωμος, αυτός είναι ο δικός μου  τρόπος…Εμπνέομαι κάθε φορά που αντικρύζω μοναξιά .Χαμόγελα χλωμά και δυνατά παιδιά.



Ε.Ν: Σε μια σύντομη περιήγηση στον κόσμο σου είδαμε πως έχεις ζωγραφίσει σε πολλά σημεία στον τόπο που κατοικείς! Είχες μαζί σου συντροφιά σε αυτό το πολύχρωμο ταξίδι;

Ε.Β: Στον τόπο που ζω τα τελευταία 6 χρόνια υπάρχει πολλή φυσική ομορφιά όμως όλα τριγύρω άχρωμα. Ακόμα και οι άνθρωποι. Σε κάθε χρωματική δράση, το κάλεσμα ήταν και είναι ανοιχτό με την ελπίδα κοντά μου να δω, κι άλλους μικρούς και μεγάλους με την συμμετοχή τους , να δώσουν το χρώμα τους και να φτιάξουμε ένα χωριό, έναν τόπο πολύχρωμο . Η αλήθεια είναι πως αυτό το ταξίδι έχει μοναξιά .Η τελευταία δράση ήταν στο Δημοτικό σχολείο Χαλκουτσίου όπου κάλεσα γονείς-παιδιά- δασκάλους για να σβήσουμε τα συνθήματα εκείνα που δεν αρμόζουν σε κανένα σχολικό περιβάλλον, όμως η συμμετοχή ήταν πολύ μικρή . Παρόλα αυτά το σχολείο μας, άλλαξε όψη και τα συνθήματα έγιναν όμορφες πολύχρωμες λέξεις γεμάτες μηνύματα αγάπης και ελπίδας .



Ε.Ν: Δίνεις τόσα πολλά πράγματα στους ανθρώπους μέσα από τη καρδιά σου απλόχερα ....πόσο σε γεμίζει όλο αυτό ;

Ε.Β: Είναι κάτι σαν οξυγόνο...Δίνω αυτό που μπορώ. Αυτό που κυλάει στην ύπαρξή μου. Με την ελπίδα να φέρω κι άλλους μαζί μου.
Κάθε φορά που ολοκληρώνω μια ''χρωματική αποστολή'' και βλέπω το πριν με το μετά νιώθω πως έχω στην πλάτη φτερά. Κι όταν βλέπω τους περαστικούς να φωτίζει το βλέμμα τους διπλή χαρά...Σα να πραγματοιήσα με απόλυτη επιτυχία άλλη μία αποστολή .

Ε.Ν: Σε μια Ελλάδα της κρίσης και σε μια Ελλάδα προ κρίσης όπου όλοι κοιτούσαν πως θα βγάλουν χρήμα και υλικά αγαθά, εσύ πως επιβίωσες πως συνέχισες να ζεις στον όμορφο δικό σου κόσμο χωρίς να αφήνεις τίποτα υλικό να εισβάλει στη ζωή σου; Πες μας το μυστικό σου.

Ε.Β: Ποτέ δεν εκτίμησα τα υλικά αγαθά. Σ'έναν κόσμο που αλλάζει καθημερινά. Αντί για χρυσά κοσμήματα προτίμησα να καρφώνω αστέρια στα χέρια... Αντί για πανάκριβες πλαστικές συσκευές προτίμησα να διατηρώ το χθες. Τις πραγματικές αξίες. Δεν παγιδεύτηκα στον εικονικό κόσμο, συνέχισα στο μονοπάτι μου, δεν καταδέχτηκα τις χάρτινες υποσχέσεις κανενός. Εξάλλου το μυαλό και η καρδιά μπορούν να κάνουν ταξίδια μακρινά. Αυτό που θέλω να πω και περιγράφω, ίσως με τρόπο γλαφυρό, είναι πως ο κόσμος μου δεν άλλαξε ούτε λεπτό . Ο δικός τους αλλάζει διαρκώς. Καθημερινά. Δεν υπάρχει μυστικό όταν έχεις δώσει όρκο ιερό, πρέπει να τον τηρείς. Αυτό κάνω κι εγώ .Τηρώ...και είμαι πάντα εκεί. Κι αφήνω αστερόσκονη ...



Ε.Ν: Πώς ζωγραφίζει ένας καλλιτέχνης τη κρίση  και πως την αποτυπώνει σ' αυτά που γράφει ;

Ε.Β: Αν μιλήσουμε γενικά θεωρώ ότι η κρίση απελευθέρωσε πολλούς καλλιτέχνες .Άφησαν τις γκαλερί και τα στέκια των ''γνωστών'' και βγήκαν  στη φασαρία των δρόμων. Αν μιλήσω για εμένα, απλά δυνάμωσε κι άλλο το φως μου, η ελπίδα μου...για να δώσω ελπίδα .Να μετατρέψω κάθε σημείο και κάθε γωνιά με μηνύματα του κόσμου μου που εύκολα μπορεί να ενωθεί και με άλλους κόσμους.
Η γραφή, αποτυπώθηκε στο πρώτο μου βιβλίο με τίτλο ''Ξεχασμένες Νεράιδες'' από τις εκδόσεις Λεξίτυπον τον Μάρτιο του 2013. Εκεί όλα είναι τυπωμένα . Από μιαν άλλη εποχή φερμένα, όμως αντικατοπτρίζουν τη γενιά μου...και εμένα .



Ε.Ν: Τι ελπίζεις για το αύριο;

Ε.Β: Το αύριο δεν το γνωρίζει κανείς μόνο η μοίρα . Είμαι όμως αισιόδοξη και πρέπει  να συνεχίσω να ονειρεύομαι και να ελπίζω πως τα παιδικά χαμόγελα θα βρουν το χρώμα που τους αξίζει. Πως ο κόσμος της αστερόσκονης θα διαδοθεί και το παραμύθι θα κρατηθεί ζωντανό κάτω απ' τον  Ήλιο την ώρα που καίει. Μέσα στις στάχτες την ώρα που μια μάνα κλαίει. Η Χώρα του Ήλιου να σταθεί δυνατή κι ας την ''εγκαταλείπουν'' πολλοί. Για εμένα ελπίζω, όπου κι αν πάω, όπου κι αν βρεθώ, τον όρκο που έδωσα στην γιαγιά (σαν παιδί) να τηρώ...Πάντα θα επιστρέφω  


 
Ε.Ν: Ποιά είναι η επόμενη δράση  της αστερόσκονης; Που μπορεί να σε βρει κάποιος;
 
Ε.Β: Η επόμενη αποστολή μου είναι μια μικρή ανταλλακτική βιβλιοθήκη στην πλατεία του χωριού, στο Χαλκούτσι Ωροπού, μέσα από κάποια δωρεά που ελπίζω να προκύψει. Οι θνητοί μπορούν να με βρουν στο blog μου asteroskoni.wordpress.com τα αερικά σε κάθε πέταγμά τους Πριν κλείσουμε την συζήτησή μας θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους εκείνους που με τις δωρεές τους
( σε χρώματα) έχουν στηρίξει κάθε μου κίνηση στον Ωροπό.
Όλους τους πιστούς ακόλουθους παραμυθιού, κάτω απ' το φως του φεγγαριού, που συνεχίζουν να ταξιδεύουν στον κόσμο της αστερόσκονης. Και φυσικά εσάς για την φιλοξενία .