Είναι σωστό οι γονείς να μην παίρνουν διαζύγιο για χάρη των παιδιών;

Η λέξη οικογένεια συνήθως μας κάνει να σκεφτόμαστε ένα ειδυλλιακό σκηνικό ίδιο με αυτό των διαφημίσεων.

Χαμογελαστά παιδιά να τρώνε γύρω από το μεσημεριανό τραπέζι με τους γονείς τους να δείχνουν στοργή και τρυφερότητα και προς αυτά αλλά και ο ένας για τον άλλον. Πολλές φορές όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.

Σε άλλες οικογένειες, τα παιδιά συνεχίζουν να είναι ευτυχισμένα, με τους γονείς όμως να απευθύνονται με αγάπη μόνο στα ίδια, ενώ μεταξύ τους δεν μιλούν σχεδόν καθόλου.

Δεν ανταλλάσσουν ούτε βλέμμα και όταν το κάνουν, είναι ψυχρό, τυπικό και γεμάτο αδιαφορία. Τα βράδια κοιμούνται στις άκρες του κρεβατιού, όσο γίνεται πιο μακριά ο ένας από τον άλλον, ή ακόμα και χωριστά. Διασκεδάζουν σε διαφορετικές παρέες, δεν έχουν κοινά όνειρα και δεν κάνουν κοινά σχέδια για το μέλλον παρά μόνο όταν αυτά περιλαμβάνουν τα παιδιά τους.

Γιατί όμως αυτές οι οικογένειες μένουν μαζί;

Γιατί αυτά τα ζευγάρια δεν κάνουν κάτι να απαλλαγούν από τη μίζερη αυτή καθημερινότητα;

Στην πραγματικότητα, οι γονείς βαθιά μέσα τους γνωρίζουν πως, όσο και αν προσπαθούν να κρύψουν τη μεταξύ τους μη-σχέση, τα παιδιά το αντιλαμβάνονται. Δεν κάθονται μαζί για να δώσουν στα παιδιά τους μια ψεύτικη και θολή αίσθηση ενότητας. Μένουν μαζί γιατί δεν θέλουν να αποχωριστούν τα παιδιά τους. Δεν θέλουν να μπουν στη διαδικασία του διαζυγίου, χάνοντας έτσι τη δυνατότητα να είναι με τα παιδιά τους καθημερινά ή όποτε το θελήσουν, μέσα από την κούραση που δημιουργούν οι δικαστικές αποφάσεις. Τα παιδιά από την πλευρά τους, συνήθως όταν δεν υπάρχουν έντονοι καβγάδες, θέλουν τα πράγματα να μείνουν όπως έχουν.

Όμως τι πραγματικά καταλαβαίνουν τα παιδιά;

Είναι μια απορία που έχουν όλοι οι γονείς που ζουν συμβατικά μαζί, χωρίς να μοιράζονται κάτι άλλο πέρα από τα παιδιά τους. Σίγουρα αντιλαμβάνονται την έλλειψη τρυφερότητας ακόμα και φιλικής διάθεσης. Σίγουρα ακούν τις έντονες διαφωνίες αλλά και την εκκωφαντική σιωπή. Νιώθουν όμορφα όταν αγκαλιάζουν τους γονείς τους αλλά αμήχανα όταν οι γονείς δεν πλησιάζουν ο ένας τον άλλον. Επιπλέον, παιδιά που ερωτήθηκαν για το θέμα ανέφεραν πως η άρνηση ότι συμβαίνει κάτι και η εικονική πεποίθηση πως όλα είναι καλά, έκανε ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα.

Τελικά είναι καλό να μένουν οι γονείς μαζί για τα παιδιά;

Στη σύγχρονη Ελλάδα, αλλά και σε άλλα κράτη της Ευρώπης σε πολλά πράγματα οι άνθρωποι σκέφτονται προοδευτικά. Ο προοδευτισμός όμως δεν εκτείνεται σε όλα τα πεδία, δεν συμβαίνει πάντα και ειδικά στις περιπτώσεις των μονογονεϊκών οικογενειών. Ακόμα τις συνοδεύει ένα ακατανόητο κοινωνικό στίγμα και αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος που τα ζευγάρια μένουν μαζί, ενώ ο γάμος τους έχει ολοκληρωτικά τελειώσει.

Είναι πολλά τα παιδιά που σε σχετική ερώτηση έχουν απαντήσει, πως όταν τελικά οι γονείς τους χώρισαν, ένιωθαν καλύτερα καθώς όλα τα παραπάνω είχαν σταματήσει και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η αγάπη των γονιών τους προς τα ίδια δεν είχε αλλάξει. Μάλιστα, το γεγονός πως οι γονείς έκαναν κάτι προκειμένου να αλλάξουν αυτή τη θλιβερή κατάσταση για τα παιδιά ήταν κάτι θετικό. Πλέον, ήταν ειλικρινείς και αληθινοί, ενώ πριν τα παιδιά ένιωθαν πως οι γονείς τους προσπαθούσαν να τα κοροϊδέψουν, όπως αναφέρει το blog.melapus.com.

Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα παιδιά, μεγαλώνοντας, ειδικά στο κομμάτι των διαπροσωπικών σχέσεων, τείνουν να μιμούνται τους γονείς τους. Αν για παράδειγμα, βλέπουν τους γονείς τους δυστυχισμένους στον γάμο τους και να παραμένουν, είναι πολύ πιθανό να κάνουν και αυτά τα ίδιο. Βλέποντας τους γονείς τους να μην είναι τρυφεροί και να μη δείχνουν αγάπη ο ένας στον άλλον, μπορεί να αδυνατούν να δείξουν και αυτά αγάπη και τρυφερότητα στο μέλλον στις δικές τους ερωτικές-ρομαντικές σχέσεις. 

Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν παρότρυνση προς την επιλογή του διαζυγίου. Όμως σκεφτείτε. Εσείς τι θα προτιμούσατε; Δυο χωρισμένους και ευτυχισμένους γονείς; Ή γονείς που θα παρέμεναν δυστυχισμένοι σε έναν κατεστραμμένο γάμο για το καλό (έτσι όπως οι ίδιοι το ορίζουν) των παιδιών τους;