Κι ύστερα ήρθαν οι Melisses: Ο τραγουδιστής του νεανικού συγκροτήματος, Χρήστος Μάστορας, μιλά για την πρώτη στιγμή που «γρατζούνισε» κιθάρα, τη δημιουργία του γκρουπ αλλά και το μέλλον

Δεν θέλει να είναι μόνος, εργένης. Θέλει να αποκτήσει μια τεράστια οικογένεια με παιδιά, εγγόνια και απ’ όλα. Δεν θέλει να τραγουδάει σόλο, αλλά σε μπάντα. Και δεν θέλει να ενταχθεί σε κανένα μουσικό στρατόπεδο, αλλά να δημιουργεί τραγούδια όλων των ειδών, αρκεί να τον εκφράζουν. Ο Χρήστος Μάστορας, αυτός ο τραγουδοποιός νέας κοπής δεν έχει κανένα θέμα να αποκαλύψει τον εαυτό του και να “βολτάρει” χαλαρός σε μονοπάτια απόλυτης ειλικρίνειας.    




Συνέντευξη στον Γιώργο Δέδε στο madamefigaro.gr

Ποια είναι η πρώτη σου ανάμνηση σε σχέση με τη μουσική;

Ο πατέρας μου ήταν μουσικός, έπαιζε κιθάρα σε μπάντες, αλλά είχε φτιάξει και μια ηλεκτρική κιθάρα εξ ολοκλήρου μόνος του. Η πρώτη εικόνα που έχω ως παιδί είναι να παίζω με αυτή την κιθάρα και να είμαι πολύ ευτυχισμένος. Έχω και φωτογραφία από αυτή τη στιγμή. Η μητέρα μου, από την άλλη, είχε πολύ καλή φωνή και πάντοτε τραγουδούσε, οπότε είναι σα να μεγάλωσα μέσα σε ένα μουσικό περιβάλλον. Έμαθα πιάνο, μετά κιθάρα, ενώ η πρώτη φορά που πληρώθηκα ως μουσικός ήταν σε ηλικία 17 χρονών. Έπαιζα κιθάρα και τραγουδούσα heavy metal στο club "Το όνομα του Ρόδου" στην Καλλιθέα.

Και πώς προέκυψε το συγκρότημα αντί να κάνεις σόλο καριέρα;

Μικρός άκουγα κυρίως συγκροτήματα, τους θαύμαζα πολύ, οπότε για εμένα ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα ενταχθώ σε συγκρότημα. Δεν είχα ποτέ τη διάθεση να κάνω σόλο καριέρα.

Οι Melisses πώς συναντήθηκαν;

Γνώριζα τον Ιάκωβο, τον ντράμερ μας, από διάφορα live που παίζαμε μαζί. Αυτός πρότεινε να φτιάξουμε μια μπάντα. Επίσης, ήμουν φίλος με τον κιθαρίστα μας και κάναμε παρόμοιες σκέψεις για τη δημιουργία μιας μουσικής ομάδας, οπότε κάπως έτσι ενώθηκαν οι δρόμοι μας και γίναμε οι Melisses.



Το όνομα Melisses πώς προέκυψε;

Το πρότεινε ο Ιάκωβος και μόλις συμφωνήσαμε όλοι ότι μας άρεσε, ο Ιάκωβος και πάλι, μας ανακοίνωσε πως δεν θέλει να είναι αυτό το όνομα και επικαλέστηκε προσωπικούς λόγους. Αρχίσαμε να ψάχνουμε λοιπόν όλοι μαζί για νέο όνομα, και έπειτα από έναν μαραθώνιο από βλακώδεις ιδέες, καταλήξαμε πως μόνο το "Melisses” άρεσε σε όλους μας. Στο τέλος πείσαμε και τον Ιάκωβο, ο οποίος μέχρι και σήμερα δεν μας έχει αποκαλύψει γιατί δεν το ήθελε τότε...

Και η αρχή της επιτυχίας σας πώς έγινε;

Κυκλοφορήσαμε πρώτα το τραγούδι Κρυφά, το οποίο υποστήριξαν πάρα πολύ τα ραδιόφωνα. Μετά ήρθε το βιντεοκλίπ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, που έδωσε μια ταυτότητα στην εικόνα μας. Ήταν μια πολύ καλή συγκυρία και κάπως έτσι μας έμαθε ο κόσμος!

Πόσο εύκολο να είναι να πάρεις κοινές αποφάσεις σε μια ομάδα;

Είναι και εύκολο και δύσκολο μαζί. Σε μια δύσκολη απόφαση κάποιος τελικά ηγείται, αλλά αυτός δεν είναι ποτέ ο ίδιος. Εμείς δεν έχουμε, δηλαδή, έναν ηγέτη που παίρνει τις τελικές αποφάσεις.

Όταν υπάρχει μία μεγάλη διαφωνία μεταξύ σας, όπως σε όλες τις ομάδες, σκέφτεσαι πως αν ήσουν μόνος τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα;

Όχι, δεν περνάει από το μυαλό μου. Η μόνη λύση για εμένα είναι να τα βρούμε και να κάνουμε το σωστό για τις Melisses. Όταν μοιράζεσαι τις δυσκολίες, τις αποφάσεις, τη χαρά, τις λύπες με κάποιους άλλους είναι πιο εύκολο, αλλά και πιο ωραίο κατά τη γνώμη μου.

Επειδή είσαι και τραγουδοποιός, πιστεύεις ότι πιο επιτυχημένος θα γίνει ένας τραγουδοποιός με μέτρια φωνή ή ένας πολύ καλός τραγουδιστής με μέτρια τραγούδια;

Τα τραγούδια έχουν πολύ μεγαλύτερη δύναμη από μια καλή φωνή. Σαφώς και υπάρχουν τραγουδιστές που έχουν απογειώσει τραγούδια με την ερμηνεία τους, αλλά ένα καλό τραγούδι όποια φωνή κι αν το πει, θα είναι πάντα ένα καλό τραγούδι.

Ξεκίνησες την καριέρα σου σε μία πολύ δύσκολη οικονομική εποχή της χώρας. Αισθάνεσαι καθόλου αδικημένος ότι δεν μπορείς να έχεις τις απολαβές και τις συνθήκες εργασίας που είχαν προγενέστεροι καλλιτέχνες;

Δεν έχω αισθανθεί κάτι τέτοιο και βλέποντας τι συμβαίνει γύρω μου, θα ήμουν αχάριστος αν δεν ένιωθα χαρούμενος με αυτό που μου συμβαίνει. Υπάρχει κόσμος που κυριολεκτικά πεινάει και «χύνεται αίμα» στους δρόμους. Δεν θα ήθελα να ζω σε μια άλλη εποχή, διότι νιώθω πως οι συνθήκες αυτής της εποχής με κάνουν πιο ελεύθερο να δημιουργήσω ακριβώς, επειδή δεν έχω μόνο το κέρδος ως στόχο. Νομίζω πως το να δημιουργείς χωρίς να κυνηγάς το χρήμα είναι από μόνο του μια επανάσταση.

Τι άλλο θεωρείς επαναστατική πράξη στις μέρες μας από ένα νέο άνθρωπο;

Να προσπαθείς να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα, να μην μένεις απαθής και να μη συμβιβάζεσαι απλά και μόνο για να επιβιώσεις. Εγώ έχω ένα μαγαζί με τον ξάδερφό μου, δίνω δουλειά σε φίλους μου, και επίσης νιώθω πως έχω μια ασφάλεια, ώστε να μην χρειαστεί να κάνω στην τέχνη μου εκπτώσεις για να μπορώ να έχω τα απαραίτητα. Εγώ κάνω αυτό, άλλος θα κάνει κάτι άλλο... Το θέμα είναι να παραμείνεις ενεργός και να μην θαφτείς κάτω από την πίεση ή την ανάγκη.



Βάλε μου μια σειρά προτεραιότητας στο τι θεωρείς σημαντικό για την καριέρα ενός μουσικού.

Τραγούδια, εικόνα-αισθητική, marketing.

Το είδος της ποπ ροκ μουσικής που εκπροσωπείτε είναι δύσκολο για την Ελλάδα;

Ναι, νομίζω ότι είναι δύσκολο, γιατί στην Ελλάδα ποπ θεωρείται το ελαφρύ λαϊκό τραγούδι. Δεν πιεζόμαστε όμως να κάνουμε κάτι άλλο, ώστε να είμαστε πιο επιτυχημένοι και κερδοφόροι. Προσαρμόζουμε στοιχεία που μας αρέσουν και είναι δημοφιλή στον κόσμο, χωρίς όμως να λογοκρίνουμε την έμπνευσή μας με μόνο στόχο την επιτυχία και την αναγνώριση.

Πώς είναι όμως να τραγουδάτε στα μπουζούκια;

Είναι χώροι που σου δίνουν την ευκαιρία να παρουσιάσεις τα τραγούδια σου σε πολύ κόσμο μέσα σε ένα βράδυ. Εγώ αυτό το θεωρώ μεγάλη ευκαιρία και χαρά.  

Έχεις αισθανθεί ποτέ «ξένος» στο κοινό αυτών των μαγαζιών;

Ναι, το έχω αισθανθεί πολλές φορές. Αλλά κάνω τα πάντα για να γνωριστούμε καλύτερα και μην είμαστε ξένοι.

Πώς αισθάνεσαι όταν μαθαίνεις τη διαφορά της δικής σου αμοιβής από έναν λαϊκό τραγουδιστή που τραγουδάτε στον ίδιο χώρο;

Είναι μεγάλα τα ποσά που παίρνουν οι λαϊκοί τραγουδιστές, είναι αλήθεια, αλλά αυτό είναι το αποτέλεσμα του κόσμου έρχεται να δει τον συγκεκριμένο τραγουδιστή και πληρώνει τόσα λεφτά για λουλούδια και μπουκάλια. Ο πλούσιος πάντα θα θέλει να δείξει τον πλούτο του και στη χώρα μας τα μπουζούκια θα είναι πάντα ένας τρόπος επίδειξης του οικονομικού status. Δεν νιώθω αδικημένος, γιατί εγώ δεν είμαι λαϊκός τραγουδιστής. Αυτό επέλεξα να κάνω και γνώριζα πως δεν θα πληρωθώ ποτέ όσο ένας καλλιτέχνης που έχει λαϊκό ρεπερτόριο.

Έχεις σχέση με την Κόρτνεϊ Πάρκερ, τραγουδίστρια και χορεύτρια, που δεν είναι ελληνικής καταγωγής. Από τη ζωή σου μαζί της, θεωρείς ότι οι Έλληνες είναι ξενοφοβικοί ή ρατσιστές;

Είναι άδικο να λέμε ότι οι Έλληνες είναι ρατσιστές, γιατί αυτό όταν συμβαίνει είναι και αποτέλεσμα μιας οικονομικής και κοινωνικήςσυγκυρίας. Είναι μια προπαγάνδα πως γι’ αυτό που μας συμβαίνει ως χώρα φταίνε οι άλλοι, οι ξένοι... Μεταξύ αυτών και άνθρωποι που έχουν έρθει από άλλες χώρες και μας παίρνουν τις δουλειές. Αυτό είναι κάτι που δεν ισχύει, γιατί υπάρχουν χιλιάδες άλλοι λόγοι που ωθούν στη μετανάστευση φτωχούς λαούς, όπως και άλλοι λόγοι που έχουμε τεράστια ανεργία στην Ελλάδα. Φυσικά και υπάρχει ρατσισμός, και μάλιστα πολύ έντονος, αλλά δεν θα έκανα ποτέ μια γενίκευση του τύπου "οι Έλληνες είναι ρατσιστές". Για εμένα, ό,τι κι αν συμβαίνει, ο Έλληνας θα είναι πάντα στο μυαλό μου ωςφιλόξενος. Και όλα αυτά είναι τελείως ανεξάρτητες απόψεις και δεν έχουν να κάνουν με την προσωπική μου εμπειρία με την Κόρτνεϊ.

Πώς είσαι στις ερωτικές σου σχέσεις;

Στην αρχή, όταν μου αρέσει ένας άνθρωπος, δεν βλέπω απολύτως τίποτα άλλοτριγύρω. Μόλις προχωρήσει λίγο η κατάσταση γίνομαι φοβερά κτητικός, οχειρότερος σύντροφος. Ζηλιάρης φοβερά, χωρίς όμως να το δείχνω. Μόλις όμως νιώσω ασφάλεια, νομίζω ότι γίνομαι καλός σύντροφος - θα μου τοδώσω αυτό το credit.

Πώς είσαι ως συνεργάτης;

Με τους δικούς μου ανθρώπους, με αυτούς που αγαπάω, είμαι πολύ αυστηρόςέως και κακός κάποιες φορές. Προσπαθώ να αποβάλω αυτό το στοιχείο απότον χαρακτήρα μου, αλλά ακόμα δεν το έχω καταφέρει. Με αυτούς που δενγνωρίζω καλά, είμαι χαρά θεού.

Εσύ αντέχεις την αυστηρή κριτική από ανθρώπους που σε αγαπούν;

Θέλω να την ακούω, αλλά δεν μου είναι ευχάριστη. Στην αρχή νευριάζω,μετά το σκέφτομαι συνέχεια, και στο τέλος με ψυχραιμία βλέπω αν έχωκάνει λάθη και προσπαθώ να τα διορθώσω. Άλλωστε σε ποιον αρέσει ηαυστηρή κριτική;

Ως καλλιτέχνης πώς είσαι;

Είμαι ανήσυχος, θέλω να ασχολούμαι με κάθε μορφή μορφή τέχνης που μπορείνα προκαλέσει ένα συναίσθημα στους ανθρώπους. Όχι ως δουλειά, αλλά γιαεμένα προσωπικά. Ζωγραφίζω, παίζω μουσική, φωτογραφίζω και κάνω καιvideos.

Αν έκανες ένα video και σκηνοθετούσες τη ζωή σου από εδώ και πέρα πώς περίπου θα την έκανες;

Στο κοντινό μέλλον θα έκανα τη μουσική που αγαπάω, χωρίς όμως να το κάνωγια βιοποριστικούς λόγους. Θα ήθελα να έχω την ελευθερία να το κάνω όσοκαι όπως μου αρέσει. Νομίζω πως με το bar-restaurant που έχω ανοίξει,αυτή η αίσθηση της οικονομικής ανεξαρτησίας υπάρχει στο πίσω μέρος τουμυαλού μου. Τώρα, αν και με τρομάζουν τα γηρατειά, θα σου πω και για τηζωή μου όταν γεράσω: Θα έχω μια τεράστια οικογένεια με παιδιά καιεγγόνια, που ιδανικά θα είναι μείξη από διάφορες εθνικότητες, χρώματακαι πολιτισμούς.

Τι λες; Θα γίνεις καλός μπαμπάς και παππούς;

Ελπίζω να έχω τα μάτια μου ανοιχτά και να μη νομίζω ότι τα ξέρω όλα,ώστε να μαθαίνω από τους νεότερους. Έβλεπα πρόσφατα ένα φοβερό video πουέγινε viral: και είχαν βάλει μικρά παιδιά να παρακολουθήσουν videosαπό ομοφυλόφιλα ζευγάρια που ήταν μαζί, έκαναν προτάσεις γάμου στονσύντροφό τους ή παντρεύονταν, και κατέγραφαν τις αντιδράσεις τους. Ταπιτσιρίκια λοιπόν αντιδρούσαν με απόλυτη φυσικότητα καισυναισθηματισμό , χωρίς να τα απασχολεί καθόλου ότι έβλεπαν έναν άντραμε έναν άλλο άντρα, ή μια γυναίκα με μια άλλη γυναίκα. Ε, αυτό είναι ένατεράστιο μάθημα για τους μεγάλους. Και τέτοιες αντιδράσεις θα ήθελα ναμε εκπλήσσουν και να βλέπω από τους νεότερους μέχρι το τέλος της ζωήςμου.