«Πότε νιώθεις ότι ζεις; Λίγο πριν πεθάνεις.90 ψυχές θα πνιγόμασταν από Τσεσμέ για Χίο»- κινδύνευσαν συνάδελφοι δημοσιογράφοι-σώθηκαν από θαύμα 

Αν και το δρομολόγιο ήταν ρουτίνας, για μια μικρή απόσταση 10 μιλίων μετατράπηκε σε εφιάλτη.  Το San Nicolas, ένα μικρό οχηματαγωγό που εκτελεί το δρομολόγιο, έπρεπε να φύγει στις 19:00 από το Τσεσμέ όμως ο καιρός δεν ήταν ευνοϊκός και κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει απαγορευτικό.

Επιβάτες αναφέρουν ότι έγινε πρόταση να εκτελεσθεί το δρομολόγιο από ένα μεγαλύτερο πλοίο, για να μην υπάρχει κίνδυνος από τα πολλά μπορόφ, αλλά αυτό δεν έγινε και το San Nicolas αναχώρησε από το Τσεσμέ.

Χθες το πρωί αποφάσισαν, εκτός του προγράμματος που είχε ένας μικρός αριθμός  δημοσιογράφων από συγκεκριμένη αποστολή, να περάσουν απεναντι για να επισκεφτούν τη Σμύρνη. Η εκδομή όμως μετατράπηκεσε εφιάλτη όταν στην επιστροφή οι Τούρκοι αρνήθηκαν να τους βάλουν σε μεγαλύτερο πλοίο, από το μικρό φέρρυ μπόουτ που συνήθως κάνει το δρομολόγιο , με αποτέλεσμα μαζί με άλλους 80 περίπου επιβάτες, σύνολο 90, να δούνε το χάρο με τα μάτια τους!

Είναι χαρακτηριστικές οι προσωπικές μαρτυρίες των δύο φίλων-δημοσιογράφων Μαρίας Ανδρέου από την εφημερίδα «Δημοκρατία» και της Διονυσίας Ζαπατίνα, στέλεχος του ομίλου DPG (newsbomb, queen.gr, gossiptv) η οποία μάλιστα είχε μαζί της τον 10χρονο, γιο της Άγγελο.

Ας δούμε τι γράφουν η Μαρία και η Διονυσία στις αναρτήσεις τους στο facebook.

Διονυσία Ζαπατίνα:

«Κανονικά τώρα που μιλάμε κάποιοι θα μας έκλαιγαν... Πέσαμε σε καιρό (8 μποφοράκια) με τη μικρή "παντόφλα" που περνάει από το Τσεσμέ στη Χίο και είδαμε τον Χάρο με τα μάτια μας. 1 ώρα και 25 λεπτά θαλασσοπνιγόμασταν 90 άνθρωποι που σταυροκοπιόντουσαν. Κλάμα, φωνές... Μια βλέπαμε ουρανό, μια θάλασσα, λύθηκε και το ένα αυτοκίνητο που μετέφερε το καραβάκι και έφυγε σαν ψεύτικο μια αριστερά μια δεξιά, έγειρε το καράβι... είπαμε δεύτε τελευταίον ασπασμό... Έφυγε το ψυγείο του καραβιού μέσα στη μέση του χωρου, ξυστά γλίτωσε ένα αγοράκι 4-5 χρονών). Αγκαλιαστήκαμε σφιχτά, είπαμε τα σ' αγαπώ μας και κρατήσαμε την ψυχραιμία μας (αναγκαστικά, μη φρικάρει περισσότερο το παιδί)... Δεν έχω ζήσει τόση μεγάλη χαρά από τη γέννηση του γιου μου και μετά, όσο τη στιγμή που ο καπετάνιος κατάφερε μετά από 35 λεπτά προσπάθειας και πορείας παράλληλης με την ακτή να στρίψει τελικά και να μπει στο λιμάνι της Χίου... Όλοι οι Άγιοι μαζί μας... Και όλοι μας ευλογημένοι που πατήσαμε τη στεριά».

Μαρία Ανδρέου:

«Πότε νιώθεις ότι ζεις; Λίγο πριν πεθάνεις! Χθες ενενήντα ψυχές θα πνιγομασταν στην θάλασσα. Από Τσεσμε, Χίο. Στα 8 με 9 μποφόρ. Με ένα καραβάκι, σαν πλειμομπιλ, τον Άγιο Νικόλα, είδαμε τι σημαίνει να μην έχει κάποιος σεβασμό στην θάλασσα αλλά ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται. Σωθήκαμε από θαύμα. Οι Τούρκοι έδωσαν το οκ να φύγουμε, δεν έδωσαν εντολή να μπούμε σε μια μεγάλη παντόφλα πλοίο. Επειδή δεν μπορώ τους κλειστούς χώρους, ήμουν μαζί με δύο άλλες κυρίες και ένα κυριο πάνω στην γέφυρα. Έτρωγα το ένα κύμα, πίσω από το άλλο. Μούσκεμα όλα τα ρούχα μου, τα μαλλιά μου.Μέσα στα κύματα να κρατιέμαι με τα δύο μου χέρια όταν έγερνε το καραβι από την μία ή την άλλη μεριά στην θάλασσα. Το Κύριε Ιησού Χριστέ Ελεησον Μας το είπα όσες φορές το έλεγε ο ηθοποιός που έπαιζε τον Άγιο Παισιο στην σειρά συνεχως και δυνατα. Όταν το αυτοκίνητο που ήταν δεμένο έφυγε και χτύπησε στην δεξιά πλευρά στα καγγελα και μετατοπιστηκε το φορτίο σκέφτηκα τους φίλους μου που ήταν κάτω, τον οδηγό που ήταν μέσα στο αυτοκίνητο και όταν έγειρε εντελώς από την μία πλευρά ο Άγιος Νικόλας είπα Γενηθητω το Θέλημα σου Κύριε! Αυτή την στιγμή ήμουν πιο δυνατή, ελεύθερη από ποτέ. Σκεφτόμουν τον Κύριο που είπε στους μαθητές του στην φουρτούνα ενώ Εκείνος περπατούσε πάνω στην θάλασσα που είναι η γενναιότητα σας γιατί ολιγοψυχειτε; Πιο μπλε τα κύματα από ποτέ, πιο δυνατο ηλιοβασίλεμα από ποτέ, πιο ζέστη θάλασσα πάνω στο μουσκενενο κορμί μου από ποτέ, πιο ωραία σημαία από ποτέ αυτή έβλεπα γαλάζια με το σταυρό της, πιο έτοιμη από ποτέ για όλα. Την στιγμή του τέλους η πιο δυνατή αίσθηση Ζωης. Και σ αυτή την στιγμή, πάντα μέσα στην Θάλασσα η προσευχή που κάνω πάντα Πάτερ Ημών. Ποια είναι η δύναμη μου; Ο Θεός ο ΩΝ! Όταν κατάλαβα ότι ο καπετάνιος πήγαινε με την ακτογραμμή της Χίου και αυτή θα τελείωνε ήξερα ότι την στιγμή που θα γυρνούσε το καραβι το κύμα που θα ερχόταν θα ήταν ίσως το τελειωτικό για εμάς. Το κύμα ήρθε και το καραβάκι γύρισε εντελώς από την μία πλευρά και από θαύμα, ζούμε».

Εν τέλει, περίπου στις 20:20 το San Nicolas κατάφερε να «δέσει» στη Χίο και οι 90 επιβάτες να πατήσουν στεριά, μη πιστεύοντας αυτό που μόλις είχαν ζήσει…