''O κοινωνικός δαρβινισμός της Μέρκελ και οι άκαρπες διαδηλώσεις'' - του Δημήτρη Μαχαιρίδη

του Δημήτρη Μαχαιρίδη

Φαντάζεστε να είχε ανακοινωθεί η επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα ένα μήνα πριν;

Πούλμαν με κάθε είδους «αγανακτισμένο» θα είχαν κατεβάσει οι οργανωτές των διαδηλώσεων από την επαρχία για να υποδεχθούν την μητέρα όλων των σύγχρονων ελληνικών δεινών. Ακόμη και τους «αγανακτισμένους» Υδραίους που επιτέθηκαν στο αστυνομικό τμήμα όταν πάτησε στο νησί τους το ΣΔΟΕ. Τώρα, στην τούρλα του Σαββάτου, τα κόμματα της μόνιμης διαδήλωσης, ειδικά ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, ετοιμάζουν φλάμπουρα και ντουντούκες στηριζόμενοι μόνο στους εν Αθήναις «αγανακτισμένους» για την υποδοχή της Τρίτης. Ταυτόχρονα, το διαδίκτυο έχει γεμίσει με κάθε είδους τσιτάτο, φωτογραφία, ανέκδοτο, καρικατούρα για την Μέρκελ. Ως και η Γωγώ Αντζολετάκη -θυμάστε την παλιά σταρ Ελλάς;- μέσα από το προφίλ της στο facebook προτρέπει τους φαν της να κατέβουν την Τρίτη στους δρόμους. Απ΄ όσο συμπεραίνω η πρώην ζουμερή σταρ Ελλάς προς Πάνο Καμμένο γέρνει.

Για μια ακόμη φορά η επίσκεψη ενός αρχηγού μιας άλλης χώρας γίνεται πεδίο εγχώριας αντιπαράθεσης λαμπρό, ευκαιρία για κάθε ξεχασμένη Γωγώ Αντζολετάκη να βγει στο προσκήνιο, για κάθε κωλυμμένο κομμουνιστή στο παρελθόν να βγάλει τα απωθημένα της μετεμφυλιακής καταπίεσής του. Κάπως έτσι το 1999 είχαν ξεσηκωθεί τα κομμουνιστικά κόμματα για την επίσκεψη του τότε Αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον στην Αθήνα. Τότε, βέβαια, οι Έλληνες είχαν βούτυρο και μέλι στο ψωμί τους. Παρά τον πλούτο, όμως, αφορμή για τις διαδηλώσεις βρέθηκε. Ήταν οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί στη Σερβία. Αλήθεια, κερδίσαμε κάτι από την Σερβία εξαιτίας εκείνων των διαδηλώσεων; Μας έχει υποστηρίξει ποτέ ανοικτά η Σερβία στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ; Χάσαμε, όμως, αργότερα όταν ο Μπιλ Κλίντον πάλι ως Αμερικανός πρόεδρος επισκέφτηκε την περιοχή και προσπέρασε την Ελλάδα, φοβούμενος νέες διαδηλώσεις. Κατά συνέπεια άκουσε μόνο τις απόψεις της Τουρκίας για όλα τα καυτά εθνικά μας θέματα (υφαλοκρηπίδα, κυπριακό κλπ).

Έτσι και τώρα. Έρχεται η Γερμανίδα καγκελάριος και οι «αγανακτισμένοι» βουρ στους δρόμους κατά παραγγελία των κομμάτων της μόνιμης διαδήλωσης. Και τι θέλουν να υποδηλώσουν προς την πρωθυπουργό της Γερμανίας διαδηλώνοντας; Ότι εκείνη φταίει που εμείς ως χώρα δεν αποφασίζουμε να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή, να τιμωρήσουμε όσους ζητούν και όσους δίνουν μίζες, να εξαλείψουμε τη γραφειοκρατία, να πετύχουμε μεγαλύτερες απορροφήσεις ευρωπαϊκών κονδυλίων, να δημιουργήσουμε φιλικό επενδυτικό περιβάλλον;

Οι διαδηλώσεις της Τρίτης θυμίζουν τις τελευταίες ημέρες του Βυζαντίου. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος με όσο στρατό διέθετε και με την συνεπικουρία Ενετών και Γενουήνσιων υπερασπιζόταν την Κωνσταντινούπολη από τα στήφη του Μωάμεθ του Β’. Αντίθετα, οι Κωνσταντινοπολίτες περιφερόταν μέσα στους δρόμους της βασιλεύουσας με τις εικόνες της Παναγίας παρακαλώντας το θαύμα που θα εξαφάνιζε ως δια μαγείας τον εχθρό από τα τείχη. Κάπως ανάλογα, οι σημερινοί Έλληνες διαδηλωτές περιφέρονται στην Αθήνα, περιμένοντας ενδόμυχα ένα θαύμα που θα τους σώσει από το σημερινό μίζερο αδιέξοδο. Πέρυσι ήταν κάποια τράπεζα της Ανατολής, φέτος τα 600 δις κάποιων ομογενών. Η πραγματικότητα, όμως, είναι μπροστά μας και είναι αμείλικτη.

Έχουμε επίγνωση τι ακριβώς αντιπροσωπεύει η Άγκελα Μέρκελ σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Δεν είναι συμπαθής σε κανέναν, ακόμη και σε μεγάλη μερίδα Γερμανών. Για ένα μεγάλο ποσοστό Ευρωπαίων είναι μισητή. Αναθρεμμένη στην ίντριγκα της κομμουνιστικής πρώην Ανατολικής Γερμανίας η Μέρκελ με την κοντόφθαλμη πολιτική της αναβίωσε στην Ευρώπη τον ρατσιστικό εθνικισμό, πάνω στον οποίο στηρίχθηκε για δεκαετίες μέχρι το αδιέξοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η ριζοσπαστική δεξιά. Η ρήση της ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, που όλο αυτό το διάστημα αυγάτισε στα πρωτοσέλιδα του γερμανικού τύπου, αναπαρήγαγε για πρώτη φορά, εντός της ενωμένης Ευρώπης εντελώς ωμά τον προπολεμικό κοινωνικό δαρβινισμό της εθνικιστικής δεξιάς που εξαπλώθηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη. Εκείνος ο κοινωνικός δαρβινισμός επιτέθηκε στις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ανέστειλε πολιτισμικές και θεσμικές συνθέσεις, επέβαλε ως μοναδικό κριτήριο την ατομική επιβίωση. Η επανεμφάνισή του, με τις ευλογίες της Μέρκελ, μιας πολιτικού χωρίς ιστορική παιδεία και κρίση, έχει προκαλέσει τριγμούς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που αν συνεχιστούν θα προκαλέσουν την ευρωπαϊκή κατάρρευση.

Σήμερα η ίδια η Μέρκελ διαπιστώνει εντελώς καθυστερημένα ότι βρίσκεται απομονωμένη στην ευρωπαϊκή σκακιέρα. Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, ένα από τα μεγαλύτερα άγχη της είναι η πολιτική της επιβίωση στην ίδια τη χώρα της. Αν ο νέος Γάλλος πρόεδρος καταφέρει να βάλει στο χέρι την πλούσια κάστα των Γάλλων που σταδιακά με την επικουρία του μικρόθωρου Σιράκ και του ανασφαλή Σαρκοζί κοπιάρισε τις φοροαπαλλαγές των πλουσίων στις ΗΠΑ, τότε η Άγκελα Μέρκελ θα βρεθεί ακόμη πιο απομονωμένη στο αχανές πρωθυπουργικό κτίριο του Βερολίνου.

Η Γερμανίδα καγκελάριος έρχεται στην Αθήνα, την ίδια εποχή που εδώ βρίσκεται η τρόικα, ο Γάλλος πρόεδρος ανακοινώνει λιτότητα στη Γαλλία, ο Βρετανός πρωθυπουργός απειλεί με βέτο τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, η Ευρωπαϊκή Ένωση βυθίζεται στην ανεργία, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι εδώ και καιρό σε ακινησία, η Γερμανία μπαίνει στην προεκλογική περίοδο, η Τουρκία γλυστρά όλο και βαθύτερα στη δείνη του πολέμου σουνιτών-σιιτών στη Συρία και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν προεδρικές εκλογές σε λιγότερο από 30 μέρες. Και η Ελλάδα είναι το επίκεντρο μιας κρίσης πρωτόγνωρης που ταρακουνά την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και φτάνει μέχρι τις ΗΠΑ.

Εμείς, στη χώρα της μόνιμης διαδήλωσης ξέρουμε πως ακριβώς διεκδικούμε την έξοδο από την κρίση; Έχουμε καταλάβει ότι μέχρι σήμερα διαδηλώνοντας λύσεις δεν ήρθαν για κανέναν. Αντίθετα προστίθενται επιπλέον προβλήματα. Ακυρώνονται αφίξεις, συνέδρια, ξένες εταιρείες σκέφτονται να μετακομίσουν αλλού την έδρα τους, χάνονται θέσεις εργασίας σε διάφορους τομείς, σπαταλιούνται εργατοώρες και χειροτερεύει διαρκώς η διεθνής κάκιστη εικόνα της χώρας μας.

Αν αυτή η επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου, πέρα από προσωπικά δικά της πολιτικά οφέλη, κρύβει μια αλλαγή στη στάση της Γερμανίας έναντι της κρίσης της ελληνικής οικονομίας, αυτό θα φανεί στο αμέσως επόμενο διάστημα. Μπορεί κάποια στιγμή να φτάσει στο σημείο να παραδεχθεί η ίδια δημόσια ότι οι Έλληνες είμαστε εργατικοί και να μας ζητήσει συγνώμη, προσπαθώντας να συμμαζέψει τα προπολεμικά φαντάσματα που απειλούν να καταπιούν ακόμη και την ελληνική δημοκρατία. Ίσως ακόμη να καταλάβει ότι ακόμη και στα οικονομικά θέματα η τελική λύση είναι πολιτική και θα πρέπει να καθήσουν όλοι στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων για να βρεθεί συνολική λύση.

Εμείς αλήθεια τι θα κάνουμε τότε; Θα έχουμε φαρέτρα γεμάτη με πολιτικά και οικονομικά επιχειρήματα ή θα συνεχίσουμε εντελώς αταβιστικά να διαδηλώνουμε; Αν αυτό είναι το ζητούμενό μας, οι άγονες διαδηλώσεις, δικαιολογημένα τρέχουμε πάντα πίσω από τα ευρωπαϊκά και διεθνή γεγονότα διαρκώς λαχανιασμένοι και καταλήγουμε στο λάθος ταμείο.

Δημήτρης Μαχαιρίδης

Πηγή: tsantiri.gr