Πώς η Ευρώπη εκτοξεύει την Ελλάδα... - Ένα άρθρο του Κώστα Στούπα

του Κώστα Στούπα






















1) Ευρώπη σήκω αλλά κράτα και την Ελλάδα...

Δυο τινά είναι πιθανό να λάβουν χώρα στο τέλος αυτής της δεκαετίας ή να εκλέξουμε τον Πρόεδρο της Ευρώπης με κάλπες που θα στηθούν την ίδια μέρα σε όλη τηn επικράτεια ή να μην υπάρχει ευρώ και Ευρωζώνη.

Επειδή οι τεχνολογικές και οικονομικές εξελίξεις έχουν καταστήσει τον κόσμο ολόκληρο, ένα αλληλεξαρτώμενο «κουβάρι» και το καταστροφικό διακύβευμα της δεύτερης πιθανότητας είναι πολύ μεγάλο, σαν πιθανότερο σενάριο μοιάζει το πρώτο...

Αν προσέξει κάποιος ανάμεσα στις γραμμές των λέξεων που περιγράφουν τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών τότε μάλλον η απόφαση της διατήρησης της Ελλάδας στην τροχιά της Ευρωζώνης μοιάζει με παράπλευρη «απώλεια»-εξέλιξη...

Το κέντρο των τεκτονικών εξελίξεων εδράζεται στην απόφαση της τραπεζικής ενοποίησης. Στις τελευταίες δυο συνόδους δρομολογήθηκε η διαδρομή αυτής της διαδικασίας όπου στο τέλος περί 6.000 τράπεζες της ευρωζώνης θα εποπτεύονται απευθείας από την ΕΚΤ.

Τούτο σημαίνει πως εκτός από έναν ενιαίο μηχανισμό εκκαθάρισης συναλλαγών θα υπάρχει και ένα κοινό σύστημα εγγύησης καταθέσεων που θα εξασφαλίζει με τους ίδιους όρους και τις καταθέσεις των γερμανο-ολλανδών και τις καταθέσεις των ελληνοπορτογάλων...

Όποιος μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει αυτό, αντιλαμβάνεται και πως αυτή η εξέλιξη δρομολογεί ντεφάκτο την δημοσιονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρωζώνης και όσων άλλων πιστών προσέλθουν...

Αν το τραπεζικό σύστημα μοιάζει με το κυκλοφορικό που ρυθμίζει την κυκλοφορία του αίματος που τρέφει και καθαρίζει τους ιστούς ενός οργανισμού, το εγχείρημα της τραπεζικής ενοποίησης της ευρωζώνης μοιάζει με την απόκτηση μιας καρδιάς για 17 οργανισμούς, γεγονός που θα επιταχύνει την πλήρη μετέξελιξή τους σε ένα οργανισμό.

Τούτο σημαίνει σύγκλιση της φορολογίας και της ανταγωνιστικότητας σε όλες τις περιφέρειες αφού και οι διοικητικές δομές θα συγκλίνουν. Η αρχή έχει αρχίσει ήδη να γίνεται από την Ελλάδα, με την taskforce που στο τέλος θα αναδειχτεί σε πολύτιμη εμπειρία.

Τούτο βέβαια χρειάζεται ταχεία παραγωγή ενιαίας πολιτισμικής ταυτότητας, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι λόγω της ανασφάλειας που τους γεννά η ατελής αυτοσυνείδηση της οικουμενικότητας που διέπει την ανθρώπινη κατάσταση στην ιστορική της εξέλιξη, νιώθουν πιο ασφαλείς όταν ανήκουν κάπου, όπου υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά, ή έστω όπου νομίζουν πως υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά...

Στην στήλη αυτή παλαιόθεν συνηθίζουμε να υποστηρίζουμε πως ο κόσμος των αγορών αποδίδει σε όποιον το αντιληφθεί πολύ περισσότερα σαν μηχανισμός κατανόησης και ερμηνείας του κόσμου παρά σαν μέσο προσπόρισης εύκολου πλούτου. Βέβαια οι «φτωχότεροι» αρκούνται κυρίως στο δεύτερο, αλλά αυτό είναι δικό τους θέμα, καθώς η έννοια της ελευθερίας εδράζεται κυρίως στην ατομική ευθύνη των επιλογών, των αξιών ή έστω των αυταπατών όπως έλεγε κάποιος με περισσότερη φιλοσοφική διάθεση.

Οι αγορές «οσφρίζονται» ήδη που οδηγεί ο δρόμος που έχουν επιλέξει τους τελευταίους μήνες οι ευρωπαίοι ηγέτες, με πρώτη και καλύτερη της δική μας, λόγω της διάλυσης που της είχε επιφέρει η προοπτική μετανάστευσης της χώρας κάπου μεταξύ Αλβανίας και Αφρικής...

Πριν λίγες μέρες ο Ντανιέλ Κον Μπεντιτ διαφώνησε με τους Πράσινους και μαζί με τον επικεφαλής των Φιλελευθέρων Γκυ Φερχόφστατ εξέδωσαν ένα μανιφέστο που καλούν στην δημιουργία συνθηκών συντακτικής συνέλευσης για την πολιτική ενοποίηση της Ευρωζώνης. (Βλέπε: Debout l΄Europe!)

Η τελευταία προσπάθεια ενοποίησης της Ευρώπης μέσω της αποδοχής ενός κοινού συντάγματος, σκάλωσε στην αδυναμία εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας από χώρες με νωπές τις αυτοκρατορικές μνήμες. Το δίλημμα όμως στην εποχή της κορυφής της ευημερίας με δανεικά ήταν ευάλωτο. Τώρα το δίλημμα είναι όλοι μαζί στο άγνωστο ή όλοι μαζί σε μια καταστροφή που θα την θυμόμαστε για δεκαετίες; Βλέπε επίσης:Η νέα Ευρώπη…
 
2) Μας τα πήραν τα χαρτιά πατριώτες...
 
Όταν όλοι περιμένουν τις 1000 μονάδες, δυο τινά μπορεί να συμβούν: το όριο μπορεί να αναδειχτούν οι 900-950 μονάδες ή να αναδειχτούν οι παρυφές των 1.500 μονάδων...

Ο αριθμός των ενεργών επενδυτών παρά το γεγονός πως έχει διπλασιαστεί σε σχέση με την προ δυο εβδομάδων κατάσταση παραμένει σε πολύ μικρά ποσοστά.

Αυτό που συμβαίνει κατά κόρον τις τελευταίες μέρες στις χρηματιστηριακές είναι να τηλεφωνούν παλιοί πελάτες να μάθουν τους ξεχασμένους κωδικούς τους.

Οι ξένοι δεν έχουν αλλάξει στάση, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα καθώς οι μεγάλοι επενδυτές μπορεί να αλλάζουν τα δεδομένα με τον όγκο τους, αλλά παραμένουν απόλυτα προβλέψιμοι, όσο καθοδηγούνται από ανθρώπους της εποχής μας...

Όταν οι επιστημονικές μέθοδοι και τα συμπεράσματα της οικονομικής επιστήμης είναι λίγο πολύ γνωστά και οι άνθρωποι με τις προθέσεις τους αναγνώσιμοι σαν ανοιχτά βιβλία δεν χρειάζεται να είναι μάντης κάποιος για να προβλέψει ότι θα έρθουν σωρηδόν μόλις δοθεί το σήμα...

Εκτός αν οι κ.κ. Καμμένος, Τσίπρας και Μιχαλολιάκος παραιτήσουν βουλευτές για να προκαλέσουν εκλογές και ανατρέψουν το σκηνικό... Κάτι που μοιάζει σαν ανέκδοτο προς το παρόν...

Τα χαρτιά θα μας τα πάρουν ψηλότερα λοιπόν και θα μας τα δώσουν ακόμη ψηλότερα για ολοκληρωθεί ο κύκλος που θέλει τους αδαείς να καταστρέφονται πάντα, καθώς καμιά προειδοποίηση δεν είναι ικανή να τους αποτρέψει από την προσδοκία του εύκολου πλουτισμού, όπως και να τους στρέψει εγκαίρως στην προοπτική του μακροπρόθεσμου πλουτισμού...

3) Κερδίζω τι να κάνω...

Κύριε Στούπα,
 
Κατ΄ αρχάς θα ήθελα να σας συγχαρώ για την στήλη σας, την οποία διαβάζω σε καθημερινή βάση. Πραγματικά είστε από τις λίγες ψύχραιμες και ρεαλιστικές φωνές που αρνούνται πεισματικά την εύκολη ροπή προς το λαϊκισμό.
 
Συνεχίστε με αυτό το ρυθμό και πιστέψτε με, ότι με τις απόψεις σας συμφωνούν πάρα πολλοί Έλληνες, ιδιαίτερα αυτοί που θέλουν μια καλύτερη Ελλάδα.

Αρχικά θα ήθελα να σας πω δυο λόγια για το άτομό μου. Είμαι 26 ετών και το επάγγελμά μου είναι ιατρός. Πραγματικά προσπαθώ να βρω τις δυνάμεις που μπορούν να με κρατήσουν στην Ελλάδα. Δυστυχώς η άνοδος των δύο πολιτικών άκρων, η επικράτηση της παράνοιας και των ανεδαφικών υποσχέσεων με έχει απογοητεύσει και παρά την όποια διάθεση να μείνω και να δουλέψω γι΄αυτή τη χώρα φοβάμαι πως για τα πολλά επόμενα χρόνια το κλίμα θα είναι εχθρικό για όποια άτομα θέλουν πραγματικά να αλλάξουν προς το καλύτερο την παρούσα κατάσταση.
 
Τώρα θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση σχετικά με το χρηματιστήριο. Έχω ένα μικρό χαρτοφυλάκιο με μετοχές της Τράπεζας Πειραιώς. Αυτή την περίοδο και λόγω της ανόδου του γενικού δείκτη έχω κάποιο σεβαστό ποσοστό κέρδους. Η επένδυσή μου έχει μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα. Πιστεύετε ότι θα με συνέφερε να ρευστοποιήσω τώρα τις μετοχές, να αποκομίσω το κέρδος, να γλιτώσω την επικείμενη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και να αγοράσω ξανά μετοχές μετά την ανακεφαλαιοποιήση των τραπεζών ή να κρατήσω τις μετοχές και να υποστώ το επικείμενο dilution;

Θεωρώ την άποψή σας ιδιαίτερα σημαντική για εμένα. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. Να είστε καλά στην υγεία σας..
 
ΥΓ: Σε περίπτωση δημοσίευσης του μηνύματος θα ήθελα να δημοσιευτούν μόνο τα αρχικά του ονόματος μου. Σας ευχαριστώ.
 
Με εκτίμηση
Τ Α
Ιατρός

Απάντηση: Στο χρηματιστήριο υπάρχουν αυτοί που γνωρίζουν πως δεν γνωρίζουν και αυτοί που νομίζουν πως γνωρίζουν τα μελλούμενα. Περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης και κέρδους στο τέλος του αγώνα έχουν οι πρώτοι.

Η λογική λέει πως προκειμένου να προσελκύσουν την συμμετοχή των ιδιωτών θα εφαρμόσουν ελκυστικούς όρους ανακεφαλαιοποίησης. Η χρηματιστηριακή εμπειρία λέει πως το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να εξασφαλίσεις πως δεν θα χάσεις.

Βέβαια χάνεις περισσότερα συνήθως όταν έχεις πουλήσει νωρίς και αναγκάζεσαι να αγοράσεις ψηλότερα για να λυτρωθείς.

Νομίζω πως μια σωστή λύση είναι η μέση οδός... Ήτοι, ένα μέρος ρευστοποίηση και ένα διακράτηση. Το ποιο ποσοστό είναι μια ερώτηση που πρέπει να απαντήσεις μόνος σου ή το πολύ με τη βοήθεια του ψυχολόγου και του λογιστή σου...


Πηγή: www.capital.gr