Τι κάνει ο γονιός μπροστά στον πόνο του παιδιού του - Αναγνωρίστε τα όρια σας & ζητήστε βοήθεια όταν νιώσετε ανίσχυροι!

Όλοι όσοι έχουν παιδιά τα οποία έχουν βιώσει ή βιώνουν κάποια ασθένεια ή σοβαρό ατύχημα που συνοδεύεται από πόνο, γνωρίζουν το τι θα πει να είναι ανίσχυροι μπροστά στον πόνο του παιδιού τους. Το να γίνεσαι αυτόπτης μάρτυρας μιας επώδυνης εγχείρισης, ιατρικής εξέτασης ή απλά να βλέπεις το παιδί σου να πονάει χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό, αγγίζει χωρίς υπερβολή την «τρέλα».

Από τη Νάνσυ Ψημενάτου, Σύμβουλος ψυχικής υγείας

«Χάνω το μυαλό μου», «Θα μου στρίψει», «Δεν το αντέχω αυτό που συμβαίνει, μουδιάζει το μυαλό μου», είναι μόνο μερικές από τις φράσεις που χρησιμοποιούν οι γονείς για να περιγράψουν αυτό που τους συμβαίνει όταν παρακολουθούν «με δεμένα χέρια» το παιδί τους να πονάει.
Τα συναισθήματα που κατακλύζουν τους γονείς είναι ποικίλα. Θυμός που μπορεί να εκφραστεί και ως οργή (προς του γιατρούς, το/τη σύντροφο, το Θεό, ακόμα και άσχετους στο δρόμο), φόβος που μπορεί να μετατραπεί σε τρόμο που παραλύει τον γονιό τόσο όσο να μην μπορεί να φέρει εις πέρας καθημερινές εργασίες, άγχος που μπορεί να μετατραπεί και ως κρίση πανικού και να φέρει έντονα συναισθηματικά αλλά και σωματικά προβλήματα. Θλίψη που μπορεί να βγει στην επιφάνεια με συνεχόμενο κλάμα αλλά και κατάθλιψη, κατά τη διάρκεια της οποίας ο γονέας δεν νιώθει τίποτε, δεν ελπίζει σε τίποτε, δεν πιστεύει σε τίποτε. Ενοχές, που δεν «κατάλαβαν νωρίτερα», που δεν μπορούν να ανακουφίσουν τον πόνο, που δεν μετέφρασαν «σωστά» τη συμπεριφορά του παιδιού. Πολλοί γονείς αισθάνονται υπεύθυνοι και νιώθουν ντροπή γιατί πέρασαν «κακά γονίδια» στα παιδιά τους.

Και από εκεί που παρακολουθείς ένα άνθρωπο να καταρρέει μέσα σε λίγες στιγμές, βλέπεις τον ίδιο άνθρωπο να σφίγγει τα δόντια, να σηκώνει τα μανίκια και να λέει: «Φοράω το χαμόγελο μου και πάω να δώσω κουράγιο στο παιδί μου. Δεν έχω χρόνο για πολυτέλειες και συναισθήματα, δεν έχω το δικαίωμα να κοιτάω τον εαυτό μου.»

Διαβάστε τη συνέχεια στο Infokids.gr