Η πρώτη συνέντευξη του Χριστόφορου Παπακαλιάτη στο Βήμα για τη νέα του ταινία ''Άν'': Ξεχνάω και τις καλές και τις κακές κριτικές

Χριστόφορος Παπακαλιάτης: Με φοβίζει που χαλάμε ως άνθρωποι

Ο απόλυτος τηλεοπτικός αστέρας δοκιμάζεται για πρώτη φορά στην κινηματογραφική σκηνοθεσία με το «Αν», μια «διπλή» ερωτική ιστορία στην οποία πρωταγωνιστούν ο ίδιος και η Μαρίνα Καλογήρου. Είναι όμως έτοιμος για σινεμά;
Συνέντευξη στο Γιάννη Ζουμπουλάκη

Συναντηθήκαμε ένα σαββατιάτικο μεσημέρι στα γραφεία του «Βήματος», ενώ το πρόγραμμα του Χριστόφορου Παπακαλιάτη ήταν φορτωμένο με δεκάδες (μικρές και μεγάλες) εκκρεμότητες για την τελική επεξεργασία της πρώτης κινηματογραφικής ταινίας του. Ορεξάτος, ομιλητικός και καθόλου πικρόχολος, ακόμη και όταν η κουβέντα άγγιξε ζητήματα όπως ο ναρκισσισμός, το γήρας, ο θάνατος, η κριτική και η ασχήμια της Ελλάδας του 2012.

Γιατί επιλέξατε «Το Βήμα» για την πρώτη συνέντευξή σας με αφορμή το «Αν»;
«Γιατί είναι ένα από τα ελάχιστα πια έντυπα που προσπαθούν να κρατήσουν ένα επίπεδο».

Γενικώς διαβάζετε;
«Ναι, και μου αρέσουν πολύ οι βιογραφίες. Προσφάτως διάβασα μια για τον Οσκαρ Γουάιλντ και το "Εγώ ο άγγελος" για τον Πιερ Πάολο Παζολίνι».

Είπατε πριν από λίγο καιρό ότι ο κύκλος της τηλεόρασης ενδεχομένως να κλείνει για εσάς. Θα μπορούσε να ανοίξει ξανά;
«Είχα πει ότι σε αυτή τη φάση και στη συγκεκριμένη εποχή η τηλεόραση δεν παρέχει πια το περιθώριο για να γίνονται σειρές και για μένα η τηλεόραση ήταν πάντα σίριαλ. Σε συνδυασμό με το ότι εγώ ήθελα να κάνω το πρώτο μου βήμα στο σινεμά, πήρα μια απόσταση από την τηλεόραση. Ομως στο μέλλον, αν και εφόσον έχω την όρεξη, τη δύναμη, την αντοχή και μια καλή ιδέα, φυσικά και θα έκανα τηλεόραση».

Ποια είναι η πρώτη κινηματογραφική εμπειρία σας;
«Αμυδρά θυμάμαι τη "Φαντασία" του Ντίσνεϊ όταν ήμουν τρεισήμισι χρόνων και αμέσως μετά τον "ΕΤ". Με είχε πάει ο παππούς μου. Γύρω στα πέντε».

Παίξατε στο «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» του Γιάννη Σμαραγδή. Σας άρεσε η ταινία;
«Υπήρχαν σημεία που, ναι, μου άρεσαν πάρα πολύ».

Και σημεία που δεν σας άρεσαν;
«Και σημεία που... μάλλον επειδή ήμουν πολύ αγχωμένος καθ' ότι έπαιζα στην ταινία πρέπει να πάω να την ξαναδώ ως θεατής. Οταν βλέπεις μια ταινία σου σε επίσημη πρεμιέρα δεν μπαίνεις στον ρόλο του θεατή. ».

Θεωρείτε τον εαυτό σας ταλαντούχο; Και σε τι;
«Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που μπορώ να κάνω ακόμα αυτό που ξέρω χωρίς να έχω βουλιάξει σε εκπτώσεις. Επίσης με θεωρώ τυχερό που στη συγκεκριμένη εποχή δεν θέλω να φτύνω τον εαυτό μου το πρωί στον καθρέφτη».

Πιστεύετε ότι ο ναρκισσισμός είναι εργαλείο για έναν ηθοποιό;
«Στο μέτρο που δεν του κάνει κακό, ναι. Ολοι οι άνθρωποι έχουν στοιχεία ναρκισσιστικά. Αν τα εκμεταλλευτείς σωστά, δεν σε βλάπτουν».

Ποιες πιστεύετε ότι θα είναι οι διαφορές ανάμεσα στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη των επιτυχημένων σίριαλ της τηλεόρασης και εκείνον του κινηματογράφου, όπου επίσης σκηνοθετεί;
«Απλώς ότι μεγάλωσα λίγο και ότι μου δίνεται η ευκαιρία να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ σε ένα διαφορετικό μέσο. Ο ίδιος άνθρωπος είμαι, δεν γίνεται να έχω αλλάξει τόσο πολύ, ούτε θέλω. Σαν μια λογική εξέλιξη το βλέπω όλο αυτό».

Είστε προετοιμασμένος για το ενδεχόμενο των αρνητικών κριτικών που θα δεχθεί το «Αν»;
«Σε ένα πρώτο επίπεδο, ναι. Προετοιμασμένος, συνηθισμένος και εκπαιδευμένος. Στρατηγικά, όχι συναισθηματικά. Κατά βάθος κανείς δεν είναι, ό,τι και αν λέει».

Με την προϋπόθεση ότι σας χαροποιούν οι θετικές κριτικές, σας στενοχωρούν οι αρνητικές;
«Εσάς αν κάποιος ξαφνικά σας έδινε ένα δυνατό χαστούκι, δεν θα πονούσατε; Το θέμα είναι να μη χτυπάς μόνο και μόνο για να χτυπάς. Ή, και αν θες να χτυπήσεις, αυτό να μην είναι κάτω από τη ζώνη. Θέλω να πω, με την κριτική ή τους κριτικούς δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα, με τον κανιβαλισμό έχω. Δεν τα ταυτίζω, αλλά δυστυχώς η εποχή μας τα μπερδεύει λίγο αυτά».

Πάλι καλά που δεν τα ταυτίζετε γιατί τότε θα με αντιμετωπίζατε σαν κανίβαλο.
«Αν σας αντιμετώπιζα σαν κανίβαλο, τότε δεν θα βρισκόμουν εδώ».

Αν σας ζητούσα να μου πείτε πότε και ποιος κανιβάλισε επάνω σας, θα μου το λέγατε;
«Οχι, γιατί στο Ιnternet κανιβαλίζουν ανώνυμα».

Συγκεκριμένα. Ποια κριτική δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
«Μεγαλώνοντας έχω αναπτύξει ένα σύστημα αμυντικού μηχανισμού και δεν συγκρατώ ούτε τις καλές ούτε τις κακές κριτικές. Αν τα θυμόμουν, δεν θα μιλούσαμε τώρα».

Πώς σχολιάζετε ότι στο «Αν» πολλοί περιμένουν να δουν έναν τηλεοπτικό Παπακαλιάτη σε μεγάλη οθόνη;
«Οταν έκανα τηλεόραση, μου έλεγαν ότι πρέπει να κάνω σινεμά γιατί η αφήγησή μου είναι καθαρά κινηματογραφική. Τώρα που έκανα σινεμά μπορεί κάποιοι να μου πουν ότι έκανα κάτι τηλεοπτικό. Δεν βγάζεις άκρη. Αν τα λάβω υπόψη μου όλα αυτά, τότε θα πρέπει να κάτσω σπίτι μου».

Φοβάστε το γήρας;
«Ακόμη όχι. Το βλέπω αρκετά μακριά. Γίνομαι 38 χρόνων, είμαι 22 χρόνια στη δουλειά».
Σκέφτεστε τον θάνατο;
«Ναι, και τον φοβάμαι. Ποιος δεν σκέφτεται ο τέλος;».

Εχετε σκεφτεί ότι πεθαίνετε;
«Συνήθως σκέφτομαι τον θάνατο την ώρα της απογείωσης. Φοβάμαι πολύ τα αεροπλάνα».

Αν μπορούσατε να έχετε την επιλογή του θανάτου σας πώς θα θέλατε να πεθάνετε;
«Θα ήθελα να πεθάνω στον ύπνο μου. Ανώδυνα».

Νιώθετε ποτέ μόνος;
«Αρκετές φορές. Κάποιοι το λένε μοναξιά, κάποιοι ελευθερία».

Λέτε ψέματα;
«Επανειλημμένα».

Κάτι από όλα αυτά που μου έχετε πει ως τώρα ήταν ψέμα;
«Οχι, δεν χρειάστηκε».

Πείτε μου ένα ψέμα σας για το οποίο μετανιώσατε.
«Δεν έχω μετανιώσει για κανένα ψέμα μου. Ολα βόλεψαν όλους».

Υπήρξατε ποτέ φτωχός;
«Φτωχός υπό την έννοια να μην έχω να φάω, όχι, ποτέ».

Πώς ορίζετε τον πλούτο;
«Να έχεις την πολυτέλεια της επιλογής».

Ενα παράδειγμα;
«Το ότι είμαστε εδώ τώρα και μιλάμε για όλα αυτά στη συγκεκριμένη εποχή, από μόνο του είναι μια πολυτέλεια».

H Eλλάδα και η τηλεόραση

Του Χριστόφορου Παπακαλιάτη τού αρέσει η Ελλάδα, «αλλά καθόλου η Ελλάδα τού σήμερα».

Τι ακριβώς δεν σας αρέσει;
«Ο τρόπος με τον οποίο χαλάμε ως άνθρωποι. Με φοβίζει πάρα πολύ».

Εσείς σε τι έχετε χαλάσει συγκριτικά με δέκα χρόνια πριν;
«Στο να ανέχομαι πράγματα, να εξοικειώνομαι με πράγματα, στο να μη μου κάνουν εντύπωση πράγματα που θεωρητικά θα έπρεπε να μου κάνουν. Οπως και να με θυμώνουν. Η Αθήνα ήταν κάποτε μια πάρα πολύ όμορφη πόλη, αλλά σήμερα είναι μια πάρα πολύ άσχημη πόλη. Η Πατησίων ήταν κάποτε μια πανέμορφη οδός με μοναδικά κτίρια. Την αφήσαμε όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν μας ενοχλούσε που σάπιζε. Εθελοτυφλούσαμε. Και ορίστε, περπατάμε σήμερα πάνω στο σάπιο. Από κάποια στιγμή και μετά δεν υπήρξε αντίσταση και αυτό θεωρώ ότι ήρθε μπούμερανγκ πάνω μας».

Αντίσταση σε τι;
«Στο πολιτικό σύστημα, στον τρόπο ζωής και σκέψης. Ο κόσμος έτρεμε γύρω μας και εμείς δεν θέλαμε να το δούμε. Ακόμη και την έκφραση "καζάνι που βράζει" την είχαμε συνηθίσει να την ακούμε. Θεωρώ επίσης ότι η τηλεόραση έχει παίξει πολύ αρνητικό ρόλο σε αυτό που είμαστε σήμερα. Η τηλεόραση σε εξοικειώνει με αρνητικά πράγματα που συμβαίνουν».

Η ταινία «Αν» θα προβάλλεται στις αίθουσες σε διανομή Village Films από την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου.

Δείτε το τρέϊλερ

Πηγή: tovima.gr