Ο γνωστός κομμωτής Γιώργος Δουδέσης γράφει για την δική του Πάτμο της Αποκάλυψης και της ακατανίκητης δύναμης της να σε φέρνει ξάνα & ξανά πίσω για διακοπές!

Λένε ότι είναι το νησί της Αποκάλυψης, γιατί –ως γνωστό– εκεί γράφτηκε το ιερό βιβλίο της Αποκάλυψης και λένε ότι είναι ένας από τους δύο τόπους στη Γη που ακούστηκε η φωνή του Θεού.
Λένε...

Toυ Γιώργου Δουδέση - Athensvoice.gr

Αλλά δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτό που αισθάνεσαι από το πρώτο λεπτό που πατάς το πόδι σου στο λιμάνι.
Σπάνιο αίσθημα.

Συνήθως χρειάζεσαι χρόνο για να οσμιστείς, να αφουγκραστείς, να εναρμονιστείς με έναν τόπο. Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το ίδιο το νησί και η μοναστηριακή του ενέργεια σε «καταλαμβάνουν», ακαριαία με το που φτάνεις εκεί, και καθόλου εσύ. Σα να χάνεται για λίγο η προσωπική σου βούληση, του τύπου: τώρα θα πάω εκεί, θα κάνω αυτό, θα φάω αυτό... Τίποτα από τα κοσμικά φαντάζει να έχει σημασία.

Γιατί αρχίζει ένα «άδειασμα» του μυαλού, μια καταβύθιση στην ψυχή, μια διάθεση να επαναπροσδιορίσεις τον πυρήνα της ύπαρξής σου, που όλα τα της «καθημερινότητας» γίνονται δευτερευούσης σημασίας. Κάτι μεταφυσικό συντελείται. Εντελώς αβίαστα και ερήμην σου.

Και σε οδηγεί πότε στο υπέροχο μοναστήρι και στα άδυτά του, πότε σε μια ερημική παραλία, πότε στα ήσυχα σοκάκια της Χώρας και πότε… πουθενά. Απλά κάθεσαι σε μια βεράντα, ρεμβάζεις, το μυαλό σου ταξιδεύει, γεννάει ιδέες ή στέκεται ακίνητο και όλα αυτά μέσα από μια κατάσταση τόσο φυσική, σχεδόν αταβιστική. ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.

Θα μπορούσα ίσως να μιλώ για ώρες για τη μοναστηριακή δυναμική αυτού του τόπου – την απόλυτη ιδιαιτερότητα και ταυτόχρονα το μεγάλο του «ατού» που σε καθιστά δέσμιό του. Γιατί είσαι. Γιατί θα ξαναπάς. Αν όχι άμεσα, κάποια στιγμή θα ξαναπάς. Και ίσως ξανά και ξανά...

Όμως όλα αυτά μεταφράζονται και σε μια πραγματικότητα. Μια ησυχία και ένας σεβασμός διέπει τους κατοίκους και αυτόματα μεταφέρεται και στους επισκέπτες. Δεν υπάρχει καμία «τουριστική αδηφαγία» παρά μόνο μια ευγενική διάθεση να μοιραστούν έστω και για λίγο την ατμόσφαιρα του νησιού.

Οι παραλίες, ακόμα και οι οργανωμένες, είναι ήσυχες, ο καθένας σέβεται το διπλανό του, καμία διαπεραστική μουσική δεν σε τρελαίνει, τίποτα δεν «βιάζει» την προσωπική ησυχία του καθενός. Και οι πιο απόμερες... εκεί είσαι αγκαλιά με όλη την ομορφιά του κόσμου. Γιατί η ομορφιά, ναι, υπάρχει γύρω μας αλλά μαθαίνεται κιόλας. Και αυτό το νησί έχει τη δύναμη να στην υποβάλλει.