Μόνο στο eirinika: Βρήκα τον τελευταίο καλλιτέχνη των περίφημων Σκυριανών ξυλόγλυπτων επίπλων - ο Μανωλιός λαξεύει όπως του έμαθε ο πατέρας του αλλά χωρίς διάδοχο! (Φωτό)

Ο Μανόλης Μανωλιός αγαπάει την τέχνη που τού έμαθε ο πατέρας του - Ο δικός του γιός όμως ζεί στη Γλυφάδα και δεν θα επέστρεφε εύκολα στο νησί γιά πάντα


Μινιατούρες διακοσμητικές - Καρεκλάκια παιδικά



"Η δουλειά έχει πέσει γιατί ο κόσμος δεν έχει πιά λεφτά "
"Στην προηγούμενη δεκαετία αγόραζε συνέχεια"

Τώρα ποιός θα δώσει λεφτά γιά χειροποίητα;









Η είσοδος στο εργαστήριο του κου Μανόλη που κράτησε ανέπαφη την παράδοση από νεωτερισμούς- Φτιάχνει τα καλλιτεχνήματα του ακριβώς όπως τα έφτιαχναν οι προπαπούδες του και η φήμη αλλά και η μόδα των σαλονιών απο ξυλόγλυπτα Σκυριανά σαλονάκια ήταν στο φόρτε της στη δεκαετία 60-70...





Ο σπουδαιότερος και ποιο γνωστός κλάδος των χειροποίητων δημιουργιών είναι αυτός της ξυλοτεχνίας. Η μεγάλη ποικιλία των μοτίβων καθώς και η ιδιαίτερη τεχνοτροπία του σκαλίσματος κάνουν τα Σκυριανά έπιπλα μοναδικά έργα τέχνης που κοσμούν πολλά σαλόνια σε όλη την Ελλάδα.
Παλαιότερα τα σκαλιστά αυτά έπιπλα γίνονταν από μουριά ή καρυδιά. Προτιμούσαν το ξύλο της μαύρης μουριάς γιατί έχει μεγάλη αντοχή, δεν το τρώει το μαμούνι και με τον καιρό παίρνει ένα δικό του μαύρο χρώμα. Σήμερα, που δεν υπάρχει πια ξύλο μουριάς και της καρυδιάς σπανίζει ή είναι ακριβό μεταχειρίζονται οξιά από το εμπόριο. Ωστόσο μερικοί καλλιτέχνες στην προσπάθεια να συνεχίσουν αυτούσια τη σκυριανή παράδοση συνεχίζουν ακόμη και σήμερα παρά τις αντιξοότητες να σκαλίζουν σε ξύλα ποιότητος , παραβλέποντας το τεράστιο κόστος που επωμίζονται.

Κείμενο απο το blog eimastegynaikes.gr

Το πλεχτό κάθισμα στις καρέκλες και στα σκαμνιά γίνεται από το «τσιπέρι», ένα υδρόβιο χόρτο  που βγαίνει στις παραποταμιές και υπάρχει άφθονο στη περιοχή της Λίμνας. Τα τελευταία χρόνια το τσιπέρι έχει εγκαταλειφθεί και χρησιμοποιείται ανάλογο «χόρτο» που βρίσκεται στο εμπόριο. Το κάθισμα το πλέκουν άτομα με ειδική πείρα. Το πλεχτό αυτό  κάθισμα δίνει στο σκαμνί πρακτικές λύσεις και προσθέτει πολύ στην αισθητική του εμφάνιση. Το Σκυριανό σκάλισμα δεν έχει βάθος και έτσι διαφοροποιείται από τη Βυζαντινή ξυλογλυπτική.
Κλάδοι της Σκυριανής ξυλογλυπτικής είναι η εκκλησιαστική ξυλογλυπτική, η ξυλοτεχνική κατασκευών των εσωτερικών του σπιτιού, η ξυλουργική επίπλων, και η μικροξυλογλυπτική
Ο κύριος Γιάννης Ανδρέου ξυλογλύπτης, Αγιογράφος αλλά και συντηρητής έργων τέχνης μας λέει:«Το σκάλισμα είναι ρηχό (ανάγλυφο – χαρακτό) , μόλις 3 χιλιοστών χρησιμοποιώντας μοτίβα κυρίως φυτικού ή ζωικού διάκοσμου , γεμίζοντας το φόντο με ψήφα (ψηφίδες μικρές που χτυπώντας το με σφυρί γεμίζει το φόντο με μικρές συνεχόμενες τρυπίτσες δίνοντας την εικόνα ψηφιδωτού).Τέλος το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Σκυριανής Ξυλογλυπτικής κυρίως στα καθίσματα (σκαμνιά) το λεγόμενο ΄κουμπί΄ (το τελείωμα των πίσω ποδιών του καθίσματος παίρνοντας ένα κωνικό σχήμα ). Αρχικά αυτό που μπορούμε μετά βεβαιότητος να πούμε για τη ξυλογλυπτική είναι ότι εντάσσεται καθαρά στη λαϊκή ξυλογλυπτική γιατί συνδέεται με τις κορυφαίες εκφράσεις και δημιουργίες της λαϊκής  τέχνης. Πολλοί λαϊκοί τεχνίτες που χρονολογικά χάνονται στα βάθη του χρόνου και της ιστορίας αλλά και μέχρι σήμερα μας έδωσαν σε σειρά θαυμάσιων έργων όλο τον καλλιτεχνικό τους αυθορμητισμό , όλη την πηγαία δύναμη της  ευαισθησίας τους και την ωριμότητα των στόχων τους».